Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Μη φοβάσαι τίποτα!
Μόνο τον εαυτό σου…
Μια μικρή σύσπαση στη γωνία του στόματος, μια απειροελάχιστη αλλαγή στην κόρη του ματιού, αυτά της αρκούν για να «διαβάσει» τον πραγματικό εαυτό κάποιου…
Η Χάνα Χερμπστ είναι η πιο έμπειρη ειδικός στην ερμηνεία των εκφράσεων του προσώπου στη Γερμανία. Ως σύμβουλος της Αστυνομίας, έχει βοηθήσει να συλληφθούν πολλοί επικίνδυνοι εγκληματίες.
Αλλά τώρα, καθώς παλεύει με την απώλεια μνήμης μετά από μια εγχείρηση, έρχεται αντιμέτωπη με μια τρομερή περίπτωση: Μια μέχρι πρότινος άμεμπτη γυναίκα ομολογεί ότι δολοφόνησε βάναυσα την οικογένειά της. Μόνο ο μικρός της γιος, ο Πάουλ, επέζησε.
Μετά την ομολογία της, η μητέρα δραπετεύει. Ψάχνει τον γιο της για να ολοκληρώσει την «αποστολή του θανάτου» της; Η Χάνα έχει μόνο το σύντομο βίντεο της ομολογίας της για να βγάλει τα συμπεράσματά της. Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα: Η ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΙΔΙΑ…
Προσωπική άποψη:
Ο Sebastian Fitzek είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση συγγραφέα, από εκείνες, θα τολμούσα να πω, που με κάθε νέο τους βιβλίο μού προκαλούν ανεύρυσμα, με μια καλή, αν και κατάτι διεστραμμένη, έννοια. Είναι ένας δημιουργός που δεν ξέρω αν θα σταματήσει ποτέ του να με εκπλήσσει και να ανατρέπει όλα όσα έχω ως δεδομένα μέσα στο μυαλό μου, αφού κάθε νέα του ιστορία μού προσφέρει μια εμπειρία πολύ διαφορετική και πολύ έξω από τα συνηθισμένα, "παίζοντας" με τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, φέρνοντάς με αντιμέτωπη με γεγονότα και καταστάσεις που δεν είμαι σε θέση να τα επεξεργαστώ πλήρως, και το "Μίμικ" δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα.
Η Χάνα Χερμπστ είναι ειδικός στην ερμηνεία των εκφράσεων του προσώπου και εργάζεται ως σύμβουλος της Αστυνομίας. Είναι μια γυναίκα με ένα άμεμπτο παρελθόν, ή τουλάχιστον έτσι πιστεύει, μέχρι τη στιγμή που βλέπει σ' ένα βίντεο τον εαυτό της να ομολογεί πως δολοφόνησε βάναυσα την οικογένειά της, με τον μικρό της γιο, τον Πάουλ, να είναι ο μοναδικός επιζήσαντας, αναζητώντας τον, αλλά γιατί; Για να τον σκοτώσει και να ολοκληρώσει το "έργο" της ή για να τον προστατέψει; Έχοντας απαχθεί από τον εξαιρετικά ευφυή και διεστραμμένα ικανό κατά συρροήν δολοφόνο με το προσωνύμιο Χειρουργός, η Χάνα έρχεται αντιμέτωπη με το παρελθόν της, προσπαθώντας να ανακαλέσει τα γεγονότα εκείνης της φρικτής νύχτας, δεδομένου ότι έπειτα από μια εγχείρηση πάσχει από απώλεια μνήμης, θέλοντας να ανακαλύψει τι πραγματικά έχει συμβεί, αλλά και τον ρόλο που εκείνη έχει παίξει σε όλο αυτό το δράμα.
Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να πω πάρα πολλά για τον νέο βιβλίο του Fitzek, ωστόσο, όπως συμβαίνει κάθε φορά, ο ίδιος είναι που μου θέτει τέτοιους περιορισμούς που δεν μου το επιτρέπουν καθώς, αν μπω στη διαδικασία να μιλήσω εντελώς ανοιχτά και ξεκάθαρα, θα προδώσω πράγματα που δεν πρέπει και που θα καταστρέψουν τη μαγεία της ανάγνωσης. Παρ' όλα ταύτα, και θέλοντας να είμαι απόλυτα ειλικρινής, μπορώ να πω με βεβαιότητα πως το βιβλίο αυτό δεν είναι το πιο ανατρεπτικό του συγγραφέα, όσον αφορά την εξέλιξη της πλοκής, ίσως μάλιστα να είναι και κάπως προβλέψιμο από ένα σημείο κι έπειτα, όμως είναι σίγουρα, αν όχι το πιο ανατρεπτικό, ένα απ' τα πιο ανατρεπτικά του έργα σε συναισθηματικό επίπεδο, φέρνοντάς μας αντιμέτωπους με διλήμματα που σε καμία των περιπτώσεων δεν περιμέναμε.
Έχω την αίσθηση πως αυτή τη φορά, περισσότερο από κάθε άλλη, ο Fitzek θέλει να παίξει περισσότερο με την καρδιά μας παρά με το μυαλό μας, βάζοντάς μας ανάμεσα σε δύο δολοφόνους και καλώντας μας να ανακαλύψουμε τα κίνητρά τους, τι είναι αυτό που μπορεί να τους συνδέει, αλλά και μέχρι που μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος, ανάλογα με το ποια είναι η κινητήριος δύναμή του που καθορίζει τις αποφάσεις και τελικά τις πράξεις του. Είναι τα κρυφά μας πάθη που δεν μπορούμε, ή και δεν θέλουμε, να ελέγξουμε; Είναι η επιθυμία μας να προστατέψουμε κάποιον, ακόμα κι αν χάσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό στην προσπάθεια αυτή; Είναι η ανάγκη μας να παραπλανήσουμε και να παραπλανηθούμε, επειδή δεν έχουμε τη δύναμη να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα και να την αντιμετωπίσουμε, ίσως γιατί μέσα της κρύβει περισσότερο σκοτάδι απ' όσο μπορούμε να διαχειριστούμε; Ποιος ξέρεις... Καμιά φορά, είναι ένα από αυτά, άλλες κανένα, και κάποιες άλλες ένας συνδυασμός πραγμάτων.
Το εξώφυλλο "καθρέφτης" του βιβλίου είναι κάτι περισσότερο από συμβολικός, καθώς μέσα του αντανακλώνται όλες οι κρυφές μας αλήθειες, ακόμα κι εκείνες που δεν θέλουμε να βλέπουμε, ή που παριστάνουμε πως δεν υπάρχουν, και που όμως είναι πάντοτε εκεί, για να μας θυμίζουν τις πιο σκοτεινές πτυχές του εαυτού μας. Το "Μίμικ" είναι ένα βιβλίο, η πρώτη πράξη του οποίου εξελίσσεται με αρκετά αργούς ρυθμούς, που όσο όμως η πλοκή του προχωράει και πυκνώνει, τόσο πιο έντονη και γρήγορη γίνεται, με τον συγγραφέα να έχει χτίσει τη δομή της με τέτοιον τρόπο, όπου όλα τα στοιχεία αυτής είναι αριστοτεχνικά, τόσο ως προς την ευρύτερη προσέγγισή τους, όσο και ως προς τον τρόπο που το ένα δένει με το άλλο, δημιουργώντας ένα μωσαϊκό χαρακτήρων που παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, οδηγώντας μας σταδιακά σε ένα άκρως ανατρεπτικό κι ανατριχιαστικό φινάλε, που σε καμία των περιπτώσεων δεν το περιμέναμε, ούτε καν το φανταζόμασταν. Σκληρό, βίαιο και αιματηρά περιγραφικό, το "Μίμικ" δίνει μια άλλη διάσταση στη λέξη "φόβος".
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Sebastian Fitzek
Μεταφραστής: Γεούργα Ειρήνη
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2024
Αρ. σελίδων: 376
ISBN: 978-618-220-663-8
Αναρτήσεις
