Συνοπτική περίληψη της ταινίας:
Η ταινία 300, εμπνευσμένη από το ομώνυμο εικονογραφημένο comic του Frank Miler ("πατέρα" του Sin City), είναι μια δυναμική αναπαράσταση της μάχης των Θερμοπυλών όπου ο βασιλιάς Λεωνίδας και 300 επίλεκτοι Σπαρτιάτες στρατιώτες, εναντιώθηκαν στον αναρίθμητο στρατό του Πέρση βασιλιά Ξέρξη, πολεμώντας μέχρι θανάτου.
Μια θυσία που αποτέλεσε το έναυσμα να συσπειρωθούν όλοι οι Έλληνες εναντίον του Περσικού στρατού και να τεθούν οι βάσεις για τη Δημοκρατία στην Ελλάδα.

 Προσωπική άποψη:
Σε καμία περίπτωση μην περιμένετε να δείτε μια ταινία με πλήρη ιστορική ακρίβεια (άλλωστε δεν περιμέναμε τον Μίλερ για να μάθουμε ιστορία). Παρ' όλα ταύτα θα τολμούσα να πω ότι πλησιάζει πολύ τα πραγματικά γεγονότα και σίγουρα σε σύγκριση με την "Τροία" και τον "Αλέξανδρο" (τα οποία καλύτερα να μην μπω στη διαδικασία να σχολιάσω γιατί ήταν απαράδεκτα), είναι μια ταινία που σίγουρα θα ξεσηκώσει όποιον τη δει, θα τον κάνει να νιώσει περήφανος που είναι απόγονος τέτοιων ηρώων και πάνω απ' όλα περήφανος που είναι Έλληνας (γιατί η αλήθεια είναι ότι αυτό το αίσθημα έχει χαθεί εδώ και 10ετίες). Όντως πρόκειται για μια δυναμική αναπαράσταση μιας εκ των διασημότερων μαχών όλων των εποχών, με πολύ καλό καστ με δυνατές κι έντονες ερμηνείες.

Κάπου διάβασα από έναν κριτικό την άποψη ότι πρόκειται για ένα "αιματολάγνο Videogame". Διαφωνώ κάθετα! Όλη η ταινία είναι γυρισμένη σε blue (κυρίως) και green screen κάτι το οποίο εξυπηρετεί τη δημιουργία ψηφιακών σκηνικών και τη δημιουργία όποιου περιβάλλοντος θέλει ο δημιουργός και το αποτέλεσμα μπορεί να είναι εντυπωσιακό, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση. Μπορεί να μην δει κάποιος το κλασσικό μπλε του ουρανού και της θάλασσας της Ελλάδας και το πράσινο των κάμπων, αλλά όταν μιλάμε για μια ταινία η οποία διαδραματίζεται σ' ένα πεδίο μάχης, όλα αυτά είναι "χαριτωμενιές". Το περιβάλλον που επέλεξαν οι συντελεστές είναι το καταλληλότερο. Σκοτεινό, υποτονικό και βοηθάει ν' αναδειχτεί με τον καλύτερο τρόπο η απέλπιδα προσπάθεια των Ελλήνων, όπως κι η έκβαση της μάχης, ακολουθώντας κατά γράμμα το ομώνυμο comic. Στο κάτω-κάτω, η Ελλάδα μας έχει να δείξει πολύ πιο σημαντικά κι όμορφα πράγματα από μερικά όμορφα στο μάτι τοπία. Άλλωστε αν ο σκοπός της ταινίας ήταν απλά το να προβάλλει βία κι αίμα, δεν θα υπήρχαν στιγμές πόνου, θλίψης, η οδύνη της απώλειας, τα συναισθηματικά κενά ή τα βαθιά αισθήματα που εκδηλώνονται. Το αίμα είναι απλά ένας καλός τρόπος να δώσεις έμφαση και ζωή σε κάτι τόσο τραγικό. Στο κάτω-κάτω δε φαντάζομαι αυτοί που όντως πολέμησαν κάποτε, να τα σκούπιζαν για να μην προκαλούν τρόμο.

Ο Snyder, βασισμένος εξ' ολοκλήρου στο ομώνυμο comic του Miller, καταφέρνει να γυρίσει μία ταινία καθόλου αρχαιόπληκτη ή παλαιομοδίτικη, με δυναμικές σκηνές, μπόλικη επική διάθεση και το κυριότερο απουσία νεκρών σημείων. Το ενδιαφέρον αυξάνεται γραμμικά και σε καμία περίπτωση δε σε κάνει να πλήττεις ή να αισθανθείς αδιάφορος.

Σκηνές μάχες άψογα μελετημένες και συγχρονισμένες, τέλεια χορογραφημένες, που παρά το τόσο "στήσιμο" η αισθητική σου όσο αφορά αυτό που έβλεπες δεν επηρεαζόταν στο ελάχιστο. Ειδικά οι slow-motion σκηνές ήταν το κάτι άλλο. Σε άφηνε να θαυμάσεις αυτό που έβλεπες και το μάτι σου να το επεξεργαστεί στο έπακρο. Θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει για ένα τέλειο οπτικό θέαμα. Ρυθμικά μεν, χωρίς υπερβολές δε. Άλλωστε απ' τη στιγμή που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν πως ακριβώς λειτουργούσε η φάλαγγα των Σπαρτιατών, δε θα κάτσουμε να κάνουμε κι ιστορική ανάλυση.

Εκπληκτική μουσική επένδυση από τον Tyler Bates. Δυναμική, με ένταση και ρυθμό, συνοδεύει άψογα τις αιματηρές σκηνές μάχης, τις σκηνές συναισθηματικής φόρτωσης, το στόμφο της αφήγησης. Ο ήχος, που διαθέτει εύρος από rock κρεσέντο μέχρι μυστηριακές ανατολίτικες μελωδίες συνοδευόμενες από πνευστά, υπηρετούν την οπτική απόλαυση. Σε συνδιασμό με όλα τα υπόλοιπα στοιχεία του έργου, καταφέρνει να το ανυψώσει και να παρασύρει τον θεατή σ' έναν κόσμο δύναμης, θάρρους, κάνοντάς σε να πιστεύεις ότι ακόμα κι εσύ εκείνη τη στιγμή έχεις την ίδια δύναμη στην ψυχή σου.

Ο Gerald Butler ως κινηματογραφικός Λεωνίδας δίνει ρέστα. Ως ηθοποιός θεάτρου έχει τον απαραίτητο στόμφο και την κατάλληλη δυναμική κι ένταση στη φωνή, τις κινήσεις και τις εκφράσεις του προσώπου, το πάθος και τη λάμψη στα μάτια ώστε να υποστηρίξει έναν τόσο απαιτητικό ρόλο σαν αυτό. Μετά την εξίσου δυναμική εμφάνισή του στο "Φάντασμα της όπερας" όπου ουσιαστικά έκανε την μεγάλη είσοδο (αν και δεν ήταν η πρώτη κινηματογραφική του εμφάνιση - βλ. Λάρα Κρόφτ - Το λίκνο της ζωής, Το αύριο ποτέ δεν πεθαίνει, Αττίλας ο κατακτητής κ.ά.), έχει χαρακτηριστεί ως ο πλέον πολυτάλαντος ηθοποιός της νέας γενιάς (ε, ίσως όχι και τόσο νέας αν υποθέσουμε ότι είναι 38 χρονών, αλλά είναι το απόλυτο αρσενικό). Κι όπως και να το κάνουμε, το πολύ όμορφο κι αρρενωπό παρουσιαστικό του βοηθάει την κατάσταση κι έχει δημιουργήσει μεγάλο fun club.

Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι κι η Lena Headey είναι εξαιρετική στο ρόλο της ως βασίλισσα Γοργώ (το όνομα βέβαια δεν αναφέρεται πουθενά στην ταινία). Δυναμική, γοητευτική, μυστηριώδης, ίσως η πιο κατάλληλη για να υποστηρίξει το ρόλο της Σπαρτιάτισσας Βασίλισσας. Χωρίς να έχει κάνει καμία μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία, κέρδισε ένα ρόλο που την έκανε να ξεχωρίσει και να της ανοίξουν οι πόρτες. Ευτυχώς που δεν διάλεξαν πρωταγωνίστρια με βάση το νούμερο του σουτιέν και το βαθμό του οξυζενέ κι έτσι είδαμε μια παρουσία που κάλλιστα θα μπορούσε να πείσει ότι είναι πραγματική Σπαρτιάτισσα.

Ε, εντάξει! Η αλήθεια είναι ότι η παρουσία του Ξέρξη δεν ήταν κι ιδιαίτερα αρρενωπή (θύμιζε κάτι μεταξύ Αιγύπτιου άρχοντα και τραβεστί), αλλά μάλλον αποσκοπούσε στο να δείξει τη διαφορά με τον Λεωνίδα. Όσο αφορά την παρουσία του Περσικού στρατού, όντως υπήρχε ο πλούτος, οι υπερβολικές στολές, η οχλαγωγία τόσων αναμιγμένων λαών, τα παράξενα ζώα ή οι διαφορετικές τεχνικές πολέμου. Απλά σίγουρα δεν ήταν τόσο υπερβολικά όσο στην ταινία, αλλά μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια Χολυγουντιανή παραγωγή.

Όλο το υπόλοιπο καστ (αν κι οι περισσότεροι σε ρόλο κομπάρσων) πάρα, πάρα πολύ καλοί. Ρωμαλαίοι, με πηγμή και βάθος στη φωνή και στον τρόπο ερμηνείας τους, που σε κάνουν να πιστεύεις ότι όντως θα μπορούσαν να είναι απόγονοι των Σπαρτιατών. Ειδικά οι συναισθηματικές εκρήξεις των πιο κύριων πρωταγωνιστών ήταν το κάτι άλλο. Απ' τη μία να ξυπνάει η οργή μέσα σου κι απ' την άλλη να θες να κλάψεις και να τους συμπαρασταθείς. Επιπλέον, συγχαρητήρια σε όλους τους άντρες του καστ για τον πόνο, τις στερήσεις, τις υπερβάσεις και τον ίδρωτα που χύσανε... Ξέρετε τι περάσανε γι' αυτούς τους άψογα σμηλεμένους κοιλιακούς; Από ειδικές διατροφές και δίαιτες, μέχρι 6-8 ώρες άσκηση την ημέρα.

Το τέλος της ταινίας, αν και καμία σχέση με τα πραγματικά γεγονότα, εντυπωσιακό, συγκινητικό, ανατρεπτικό μέσα στην προβλεψιμότητα του έργου, υπέροχα δραματουργικό, η απόλυτη κορύφωση...

Τελοσπάντων, για να ολοκληρώσω, θεωρώ ότι είναι μια ταινία που δεν πρέπει να τη χάσεις (ποιος, εγώ το λέω αυτό που μου πλήρωσαν το εισητήριο για να πάω - φανταστείτε αρνητικότητα που είχα και τελικά το είδα 3 φορές), σίγουρα αξίζει να τη δεις κι ακόμα πιο σίγουρα δεν θα κλάψεις τα λεφτά σου. Το πνεύμα της ταινίας επικεντρώνεται στον επικών διαστάσεων ηρωϊσμό των τριακοσίων του Λεωνίδα, τον οποίο και απροκάλυπτα υπερθεματίζει. Η ανδρεία τους αποθεώνεται, με όπλα τις καταιγιστικές σκηνές δράσεις, τους hard rock ήχους και τις slow-motion σεκάνς. Πέρα από οτιδήποτε μειονέκτημα, η ταινία του Snyder δεν παύει να είναι μία χορταστικότατη επική περιπέτεια όπου οι κεντρικές ατάκες έχουν μεγαλύτερη σημασία από την ίδια την εξέλιξη. Είναι μια ταινία που υμνεί (αν μη τι άλλο) τους άντρες εκείνους που μάθανε ποτέ να μην παραδίνονται, ποτέ να μην υποχωρούν και να πιστεύουν ότι ο ωραιότερος θάνατος είναι αν δώσεις τη ζωή σου στο πεδίο της μάχης για την ελευθερία, για όσα αγαπάς και πιστεύεις. Trust me!
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: 300
Είδος: Δράσης
Σκηνοθέτης: Zack Snyder
Πρωταγωνιστές: Gerald Butler, Lena Headey, Dominic West, David Wenham, Vincent Regan
Μουσική: Tyler Bates
Παραγωγή: 2007
Διάρκεια: 117 '

Επίσημα sites:
http://300themovie.warnerbros.com/
http://www.300themovie.gr/