Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Το 1968, σ' ένα μικρό χωριό της Δράμας, ένα δεκαεξάχρονο πανέμορφο κορίτσι, η Βασιλική, μεγαλώνει κάτω από την καταπιεστική συμπεριφορά της μητέρας της.Το μοναδικό στήριγμά της, εκτός από τη γιαγιά της, είναι η ελπίδα ότι κάποτε θα ξεφύγει από τη μίζερη ζωή του χωριού, ότι μια μέρα καλύτερη θα ξημερώσει, ότι θα γνωρίσει το μοιραίο έρωτα.
Όταν παντρεύεται με προξενιό τον Δημήτρη και φεύγει για να ζήσει στη Θεσσαλονίκη, πιστεύει ότι άγγιξε το όνειρο. Χρόνια μετά το όνειρο παραμένει όνειρο και η Βασιλική πείθεται ότι έτσι είναι η ζωή. Ώσπου έρχεται ένας άντρας και, ώριμη και επιτυχημένη επιχειρηματίας πια, αγγίζει μια ευτυχία που την οδηγεί στην καταστροφή σαν φωτιά που πέφτει στο χιόνι.

Προσωπική άποψη: 
Όταν έπεσε αυτό το βιβλίο στα χέρια μου πριν μερικούς μήνες πρέπει να ομολογήσω ότι ήμουν διστακτική. Γενικά δεν είμαι φίλος της Νεοελληνικής λογοτεχνίας, εξαιρουμένων κάποιων περιπτώσεων λογοτεχνίας για νέους, λόγω ότι τα βρίσκω ιδιαίτερα ανάλαφρα και τα περισσότερα θυμίζουν λίγο άρλεκιν και δεν είχα τη Δημουλίδου Χρύσα καν ακουστά. Όμως τελικά η διστακτικότητά μου αποδείκτηκε άκαιρη καθώς με άγγιξε αρκετά. Τόσο που το διάβασα σε μία μέρα.

Είναι ένα βιβλίο που δε μένει μόνο στο sex, αλλά στα πάθη και στον έρωτα που αν δεν τα χαλιναγωγήσεις, από τα ουράνια μπορούν να σε στείλουν στην κόλαση και να σε παρασύρουν σε δρόμους οι οποίοι ίσως δεν έχουν επιστροφή. Σε δρόμους σαν αυτούς που ακολούθησε η ηρωίδα του βιβλίου σε μια απελπισμένη προσπάθεια να γευτεί όλα αυτά τα οποία στερήθηκε, σε μια προσπάθεια να αισθανθεί λίγο πιο ζωντανή, λίγο πιο άνθρωπος, με αδυναμίες και λάθη τα οποία όμως θα ήταν ολότελα δικά της.

Όσοι το διαβάσουν, αλλά ακόμα κι όσοι δεν το διαβάσουν ας θυμούνται αυτό που ίσως είναι και το βαθύτερο νόημα του βιβλίου: "Τις περισσότερες φορές η αγάπη βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας αλλά δεν την βλέπουμε". Έτσι και η Βίκυ άφησε τα συναισθήματα και το πάθος να την παρασύρουν σε ένα παιχνίδι με μοιραία κατάληξη για την ίδια χωρίς να σκεφτεί τους ανθρώπους γύρω της που την αγαπούσαν. Το θέμα είναι αν πρέπει να ζούμε τη ζωή μας με πάθος ή συμβατικότητα. Κι η επιλογή δεν είναι εύκολη, πόσο μάλλον όταν η απόφασή μας, δεν θα επηρρεάσει μόνο εμάς αλλά και άλλους ανθρώπους, που ζουν και κινούνται στο δικό μας σύμπαν.

Το συγκεκριμένο βιβλίο πραγματικά την ώρα που το διάβαζα μου ξυπνούσε συναισθήματα θυμού, χαράς, πάθους, λύπης. Θεωρώ ότι ειδικά για γυναίκες είναι μια πολύ καλή επιλογή κι ένα σύχρονο θέμα της ζωής μας που ίσως κατά βάθος μας απασχολεί όλους. Σαφέστατα δεν αποτελεί κάποιο συγγραφικό αριστούργημα, όχι λόγω τόσο θεματολογίας όσο, λόγω απλότητας ωστόσο, δεν παύει να είναι μια ανάλαφρη και ψυχαγωγική επιλογή.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Δημουλίδου Χρύσα
Εκδόσεις: Λιβάνης
Κατηγορία: Ελληνική Πεζογραφία
Έτος Έκδοσης: 1999
Σελίδες: 205
ISBN: 960-14-0018-4