Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Μέσα σε όλα όσα κληρονόμησε η Άννα από την αγαπημένη της γιαγιά Αννιώ ήταν κι ένα παλιό ράφι γεμάτο τεντζερέδες, να της θυμίζει συχνά τα λόγια της: «Κοίταξε μη μείνεις στο ράφι σαν τη θεία σου τη Χρυσούλα…». Η Άννα δεν το ’χε σκοπό. Άλλωστε, πάντα ονειρευόταν να φορέσει νυφικό. Όμως, στα τριάντα τρία της, παρέμενε ανύπαντρη. Νόστιμη ήταν, μορφωμένη ήταν, είχε καλή δουλειά και δικό της σπίτι. Τι έφταιγε λοιπόν;
Τη μέρα που λαμβάνει προσκλητήριο γάμου από τη Μαριάνθη, τη μοναδική συμμαθήτριά της πέρα από την ίδια που δεν είχε ακόμη παντρευτεί, φτάνει στα όριά της. Πώς θα δικαιολογούσε σε όλους, για άλλη μια φορά, την απουσία ενός άντρα από το πλευρό της;
Όταν διαρκώς μπροστά από τις μεγαλύτερες επιθυμίες μας γιγαντώνονται τα πιο αξεπέραστα εμπόδια, δύο πράγματα συμβαίνουν: ή εγκαταλείπεις ή πεισμώνεις. Κι η Άννα πείσμωσε. Σε αυτό το γάμο έπρεπε να εμφανιστεί με ένα σύζυγο ή, έστω, έναν αρραβωνιαστικό. Της έμεναν μόνο δύο εβδομάδες για να τον βρει...

Προσωπική άποψη:
Έχοντας πάρει μονότερμα τα βιβλία της Χρύσας Δημουλίδου το τελευταίο διάστημα, πήρα απόφαση να διαβάσω κι αυτό μιας και μου το έκαναν δώρο. Καλογραμμένο, άμεσο, ανθρώπινο και πάνω απ' όλα όχι έξω απ' τα πλαίσια της πραγματικότητας. Κατά έναν ιδιαίτερο τρόπο όμως, διασκεδαστικό, έστω κι αν καταπιάνεται με ένα θέμα που άλλες εποχές, όχι απλά θα αποτελούσε ταμπού αλλά, ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα της ελληνικής οικογένειας με κόρη στο γεννεολογικό δέντρο της.

Βέβαια υπήρχαν στιγμές που είχα απορροφηθεί τόσο πολύ, ώστε αυτό που διάβαζα να με αγχώνει. Ως μέλλουσα νυφούλα άρχισα να σκέφτομαι μήπως κάτι απ' όλα αυτά τα αρνητικά που διάβαζα υπήρχε στο σύντροφό μου ή στη σχέση μας. Και πως θα είναι η ζωή μου μετά το γάμο. Μήπως όλα είναι εντελώς διαφορετικά απ' ότι τα έχω στο μυαλό μου μιας και τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα περιμένουμε; Σταμάτησα για λίγο την ανάγνωση, συγκρότησα τις σκέψεις μου μέσα στο μυαλό μου κι απόρησα με τον ευατό μου που παρασύρθηκα έτσι από ένα τόσο θεωρητικά ανάλαφρο βιβλίο. Και τελικά συνειδητοποίησα ότι αυτού του είδους τα βιβλία ίσως είναι περισσότερο βγαλμένα απ' τη ζωή από όλα αριστουργήματα. Ίσως γι' αυτό μας παρασύρουν έτσι, μας προβληματίζουν και μας κάνουν να βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του ήρωα.

Πολλές (κυρίως) αναγνώστριες θα βάλουν τον εαυτό τους στη θέση της Άννας και θα καταλάβουν τι και πως σκέφτεται, γιατί κι αυτές κάποια στιγμή θα έχουν βρεθεί σε παρόμοιες καταστάσεις. Δυστυχώς όσο προοδευτική κι αν θέλει να το παίξει η κοινωνία μας, ο πουριτανισμός κι οι παλαιολιθικές απόψες υφίστανται ακόμη κι αυτό φαίνεται καθαρά μέσα απ' τις σελίδες του βιβλίου. Κι είναι η πραγματικότητα γιατί για τον κόσμο αν μια γυναίκα καβατζάρει τα 30 και δεν έχει παντρευτεί και δεν έχει κάνει ένα στόλο παιδιά είναι γεροντοκόρη και θα μείνει στο ράφι. Κι αυτή η πίεση που δημιουργείται μπορεί να σπρώξει σε λάθος επιλογές όπως έκανε κι η Άννα. Και το ερώτημα είναι: πρέπει να κάνουμε αυτά που θέλουν και περιμένουν οι άλλοι από 'μας ή ό,τι πραγματικά μας γεμίζει και μας κάνει ευτυχισμένους, έστω κι αν είναι κόντρα σε όλα τ' άλλα; Να κάνω πάντως μια παρένθεση, ότι η τόσο κακή συζυγική ζωή σχεδόν όλων των φιλενάδων της, είναι λίγο τραβηγμένη. Αν η πλειοψηφία του κύκλου μου είχε τέτοια προβλήματα στις σχέσεις του, ή δεν θα παντερυόμουν ή θα χώριζα μια ώρα αρχίτερα.

Μέσα όμως σε όλη τη μαυρίλα της ζωής, έρχεται πάντα μια ηλιακτίδα να φωτίσει κάθε σκοτεινή της γωνία. Γιατί στη ζωή δεν όλα άσπρα ή μαύρα... Υπάρχουν κι άλλα χρώματα! Κι αυτό είναι το ωραίο... Κι εκτός αυτού ο Θεός πάντα φροντίζει να βρούμε το δρόμο μας. Μιας και πλησιάζει καλοκαιράκι μια πολύ καλή επιλογή -για γυναίκες κυρίως- για την ξαπλώστρα στην παραλία ή με τον καφέ σας σε κάπιο ηλιόλουστο μπαλκόνι.
Βαθμολογία 8,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Δημουλίδου Χρύσα
Εκδόσεις: Λιβάνης
Κατηγορία: Ελληνική Πεζογραφία
Έτος Έκδοσης: 2006
Αρ. σελίδων: 334
ISBN: 960-14-1208-5