Συνοπτική περίληψη του έργου:
O Peter Parker έχει επιτέλους βρει την ισορροπία ανάμεσα στην αφοσίωσή του στη Mary Jane και στα καθήκοντά του ως υπερήρωα. Αλλά, μία θύελλα φαίνεται στον ορίζοντα... Καθώς ο Spider-Man απολαμβάνει τις εκδηλώσεις λατρείας του κόσμου και γίνεται το αντικείμενο του πόθου της Gwen Stacy, ο Peter δεν μένει ανεπηρέαστος και αρχίζει να παραμελεί τους ανθρώπους που αγαπά...
Παράλληλα ένας "ξενιστής" καταλαμβάνει τη στολή του με αποτέλεσμα να νιώθει ακόμα πιο δυνατός κι ο άλλοτε συνεσταλμένος φωτορεπόρτερ νιώθει πια υπερβολικά σίγουρος για τον εαυτό του και δεν διστάζει να το δείχνει με την παραμικρή αφορμή...
Αυτή την ίδια αυτοπεποίθηση θα επικαλείται απεγνωσμένα στη μεγαλύτερη μάχη της ζωής του, όταν όλα γύρω του θα καταρρέουν κι έχοντας αντιμετωπίσει τους Sandman και Venom, καθώς και το φίλο του Harry που μεταμορφώνεται στον νέο Goblin... Η ώρα της κρίσης έφτασε.

Προσωπική άποψη:
Όπως φαίνεται το Spider-Man 3 αποτελεί την ολοκλήρωση μιας από τις πιο επιτυχημένες τριλογίες και μεταφορές comic στη μεγάλη οθόνη. Σε αντίθεση με τα 2 πρώτα, το τρίτο μέρος είναι περισσότερο ανθρωποκεντρικό , δίνοντας λιγότερη έμφαση στις πολύκροτες σκηνές δράσης και περισσότερο όχι στους ήρωες ως ήρωες, αλλά ως ανθρώπινες υπάρξεις με αδυναμίες και πάθη. Αυτή η προσέγγιση των ηρώων, όχι μόνο δεν κουράζει, αλλά κάνει τον θεατή να δει πίσω από τη στολή, πίσω απ' την μορφή του ήρωα και να εισχωρήσει πιο βαθιά στον ψυχισμό του, προκαλώντας έντονα και συνεχώς εναλλασσόμενα συναισθήματα.

Σίγουρα μειονεκτεί μπροστά στα δύο πρώτα ως προς την ποσότητα και την απόδοση των σκηνών δράσης, καθώς στο τρίτο μέρος, είναι λιγότερες και στην ποσότητα και στην ποιότητα. Σε καμία περίπτωση δεν θα δείτε σκηνές δράσεις όπως με το τελεφερίκ στο Νο 1 ή με το τρένο στο Νο 2. Tα ειδικά ψηφικά εφέ, αν και ψεύτικα σε κάποια σημεία, παραμένουν πολύ εντυπωσιακά, δημιουργώντας το κατάλληλο σκοτεινό περιβάλλον όπου θα έπρεπε ούτως ή άλλως να κινείται η ταινία. Επιπλέον υπερτερεί μακράν σε συναισθηματικό επίπεδο, που για 'μένα όλα τα παραπάνω σχεδόν δεν υπήρχαν.

Ο Tobey Maguire ως Spider-Man είναι για μια ακόμα φορά εκπληκτικός δίνοντας σου κάθε λεπτό που περνάει την αίσθηση ότι πραγματικά το ευχαριστιέται αυτό που κάνει. Γενικά τον θεωρώ αρκετά αξιόλογο ηθοποιό και πάνω απ' όλα πολύ συμπαθή. Αυτή τη φορά πραγματικά πραγματοποιεί άθλο, κοιτώντας μέσα στην ψυχή του ήρωα προσφέρωντας διάφορα συναισθήματα κι όχι απλά επιφανιακές σκηνές εντυπωσιασμού. Όσο για τα σχόλια κάποιον αν είναι κατάλληλος για τον ρόλο του Spidy; Ναι αναμφισβήτητα... Ας μην ξεχνάμε ότι και με βάση το original comic ο Spider-Man είναι ένα κλασσικό, καλόκαρδο "σπασικλάκι", όπου σε όλους θυμίζει κάτι απ' τον κύκλο μας. Με βάση αυτό το baby face του, σίγουρα βοηθάει και προσδίδει άλλη χάρη στο ρόλο του.

Η Kirsten Dunst, αν και σε γενικές γραμμές είναι μια καλή ηθοποιός, η οποία ειδικά σε νεαρότερη ηλικία είχε προσφέρει πραγματικά αξιόλογες ερμηνείες, έχω την αίσθηση ότι σα να έπαιξε από υποχρέωση, ότι δεν εμφάθυνε στο ρόλο όσο χρειαζόταν, με αποτέλεσμα καθ' όλη τη διάρεκεια της ταινίας να κλαψουρίζει άσκοπα και να μη μπορεί να σε κάνει εκτός από ορισμένες εξαιρέσεις να νιώσει τον πόνο της και να συγκινηθείς με το δράμα της. Το υπόλοιπο καστ, αρκετά καλό γι' αυτό που έκανε, χωρίς βέβαια τίποτα αξιομνημόνευτες ερμηνείες. Βέβαια σε τέτοια έργα η μόνη ερμηνεία, καλή ή κακή, που μπορέι να σου μείνει είναι του πρωταγωνιστή μιας κι είναι πάντα ο καλός της υπόθεσης και συμπάσχεις μαζί του σε κάθε σκηνή.

Θα πρέπει βέβαια να σας ενημερώσω για το μεγάλο μειονέκτημα της ταινίας μην την πατήσετε όπως κι εγώ. Λόγω της καταλληλότητας της ταινίας για όλες τις ηλικίες, σε απογευματινή παράσταση, η αίθουσα έμοιαζε με λούνα παρκ να το πω, παιδική χαρά να το πω... Φρίκη θα το πω! Το πρώτα τέταρτο ειδικά είπα ότι θα τα πνίξω, αλλά ευτυχώς ένας εξαγριωμένος φίλος μου γύρισε και τα τρομοκράτησε κι έτσι σκάσανε, εκτός ορισμένων περιπτώσεων όπου ξεσπάγανε πάλι. Πάντως την έπαθα κι έμαθα κι έτσι τώρα... Ποτέ ξανά!

Στην αρχή βέβαια είχα πανικοβληθεί λίγο με τη διάρκεια. Σχεδόν 2 1/2 ώρες δεν είνει λίγες, πόσο μάλλον όταν πρέπει να κρατάς το ενδιαφέρον αμείωτο. Κι ο Raimi τα κατάφερε για μια ακόμα φορά. Παρά τους ίσως λίγο μεγάλους διαλόγους, δε με κούρασε λεπτό κι ούτε για μια στιγμή δε μου πέρασε απ' το μυαλό πότε θα τελειώσει να φύγουμε. Απόλαυσα κάθε συναίσθημα που δημιουργόταν και μεταλλασσόταν σε μια συνεχή εγρήγορση. Άλλες φορές ένιωθα θλίψη, άλλες θυμό, άλλες γέλαγα με την ψυχή μου κι άλλες έφτασα σε σημείο να δακρύσω... (αυτό για τους άντρες δεν είναι καλό, αλλά εντάξει... αν δεν δουν το έργο επιφανειακά, απλά σαν μια περιπέτεια...) Μου θύμισε σε πολλέ στιγμές καταστάσεις της ζωής μου και σίγουρα όλοι έχουμε τέτοιες.

Το μόνο θεωρητικά κακό της ταινίας κατ' εμέ, είναι το γεγονός ότι με το συλλογισμό ότι θα είναι και το τελευταίο μέρος της ζωής του υπερήρωα, ο Raimi ανέπτυξε πολλές ταυτόχρονες ιστορίες οι οποίες ίσως δεν εξελίσσονται τόσο ομαλά όσο θα έπρεπε και το τέλος τους αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση στον θεατή, αφού θα μπορούσε να δοθεί μεγαλύτερη και πιο ολοκληρωμένη έμφαση σε κάθε μία απ' αυτές υπό άλλες συνθήκες. Ααα... Εκτός αυτού, σ' όλο το έργο περιμέναμε μια πρόταση γάμου η οποία τελικά δεν έγινε ποτέ και μείναμε με τη χαρά.

Δεν ξέρω κατά πόσο η ταινία θα μπορέσει να ικανοποιήσει του fans του Spidy, λόγω των περιορισμένων εντυπωσιακών μαχών, αλλά παρ' όλη τη διαφορετικότητά της από τα δύο προηγούμενα, πραγματικά αξίζει τον κόπο γιατί ξεπερνάει τα όρια του επιφανειακού και πάει παραπέρα. Γιατί αυτή είναι η ομορφιά κι η χάρα της συγκεκριμένης ταινίας. Εγώ ως fan του -κι οφείλω να ομολογήσω ότι είναι η μόνη μεταφορά comic με την οποία έχω τρέλλα- έχω να πω ότι έμεινα πολύ ευχαριστημένη απ' αυτό που είδα.

Για να συνοψίσω, η ταινία είχε απ΄ όλα. Δράση, συγκίνηση, χιούμορ και πάνω απ' όλα καλή διάθεση και δεν μετανιώνω σε καμία περίπτωση που το είδα. Για να είμαι ειληκρινής παρ' όλα ταύτα, από την παρέα των 6 που είμασταν, στους 3 μας άρεσε πολύ, ενώ στους άλλους 3 καθόλου, ειδικά συγκριτικά με τα 2 προηγούμενα. Γούστα είναι αυτά κι απόψεις... Εγώ το είδα, μου άρεσε, το ευχαριστήθηκα και σε καμία περίπτωση δεν έκλαψα τα λεφτά μου όπως κάτι θολοκουλτουριάρηδες. Ναι, εντάξει... Μπορεί σε κάποια σημεία να ήταν λίγο τραβηγμένο, αλλά όταν πας να δεις μια ταινία βασισμένη καθαρά στην φαντασία πρέπει να είσαι προετοιμασμένος και πάνω απ' όλα να ξέρεις και να συννειδητοποιείς τι είναι αυτό που πας να δεις. Εγώ δόξα το θεό ήξερα...

Ένα τελευταίο έχω να πω... Η μεγαλύτερη μάχη γίνεται μέσα μας... Όταν έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα στον εγωισμό και τη φιλία. Ανάμεσα στον έρωτα και τα προσωπικά μας πάθη. Ανάμεσα σε όσους κι όσα αγαπάμε κι αυτά που νομίζουμε κατά καιρούς και προς στιγμές ότι θέλουμε. Ανάμεσα σε μια καλή ζωή και μια ζωή με δόξα... Αυτά πραγματεύεται η ταινία. Κι αν δεν έχεις κλειστά μάτια, βλέποντάς την θα θυμηθείς κάτι από 'σένα, κάτι απ' τη δικιά σου ζωή και θα καταλάβεις γιατί έπρεπε το τελευταίο μέρος να γυριστεί έτσι και να διαφέρει απ' τα δύο προηγούμενα. Γιατί αφού ξεπεράσεις τα σωματικά εμπόδια, πρέπει να ξεπεράσεις τα ψυχικά που είναι ακόμα πιο μεγάλα. Γιατί η δύναμη του έρωτα, της φιλίας, του μίσους, της συγχώρεσης, του αυτοέλεγχου, θέλουν μεγάλο ψυχικό σθένος έτσι ώστε να λειτουργήσουν σωστά. Καλή προβολή και κοιτάξτε να το ευχαριστηθείτε.
Βαθμολογία 7,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Spider-Man 3
Είδος: Περιπέτεια Φαντασίας
Σκηνοθέτης: Sam Raimi
Πρωταγωνιστές: Tobey Maguire, Kirsten Dunst, James Franco, Thomas
Haden Church, Topher Grace
Παραγωγή: 2007
Διάρκεια: 140'

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:

Επίσημο site: