Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Colin Sullivan, ανερχόμενο στέλεχος της αστυνομίας, είναι στην πραγματικότητα πληροφοριοδότης του Frank Costello, αρχηγού του υποκόσμου της Βοστόνης. Όμως κι ένας νεαρός μπράβος του Costello, ο Billy Costigan, είναι μυστικός αστυνομικός.
Όταν γίνεται αντιληπτό κι απ’ τις δύο πλευρές ότι υπάρχει πληροφοριοδότης ανάμεσά τους, η ζωή κι η καριέρα των δύο αντρών κινδυνεύει θανάσιμα κι οι δύο τάξεις αναπόφευκτα θα έρθουν σε σύγκρουση.

Προσωπική άποψη:
“Ο Πληροφοριοδότης” ήταν σίγουρα ο μεγάλος νικητής της χρονιάς, αφού έπειτα από πολλά χρόνια προσφοράς στο χώρο, ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του κόσμου, ο Martin Scorsece, τιμήθηκε (επιτέλους) με το Oscar Σκηνοθεσίας κι η ταινία του κέρδισε άλλα 3 χρυσά αγαλματίδια, αυτά της Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου και Μοντάζ. Δεν έχω πειστεί ότι η συγκεκριμένη ταινία άξιζε στο 100% τις παραπάνω διακρίσεις, αλλά το βέβαιο είναι ότι η Ακαδημία κάτι χρώσταγε στον Scorsece και του το έδωσε στο έπακρο.

Επιπλέον δεν είμαι σίγουρη για το αν η ταινία μου άρεσε... Ή τουλάχιστον αν μου άρεσε πολύ, γιατί κακή δεν ήταν σε καμία περίπτωση. Η ιστορία της βασίζεται στην πετυχημένη Ασιατική τριλογία θρίλερ “Infernal Affairs”, παραγωγής Χονγκ Κονγκ. Το μόνο βέβαιο είναι ότι σε μπερδεύει! Κι ο λόγος είναι ότι οι 2 πρωταγωνιστές λόγω ότι αναγκάζονται να παίζουν διπλούς ρόλους παράλληλα για μεγάλο χρονικό διάστημα σε βάζουν σε μια διαδικασία του ποιος είναι ποιος και ποια ταυτότητα πραγματικά τους αντιπροσωπεύει. Έτσι η υπόθεση ίσως να σας αποσυντονίσει λίγο!

Παρ’ όλα ταύτα, οι συνεχείς αναφορές στο καλό και στο κακό δουλεύουν άψογα. Αν υποθέσουμε ότι ισχύει η θεωρία ότι οι μπάτσοι είναι οι “καλοί” της υπόθεσης κι οι μαφιόζοι οι “κακοί”, τότε ο Billy κι ο Colin, ποιο απ’ τα δύο ακριβώς πρεσβεύουν; Ιδού η απορία! Σκηνοθετικά, τα λόγια είναι περιττά! Ο Scorsece για άλλη μια φορά δίνει τον καλύτερο του εαυτό και μας δείχνει ότι πραγματικά αγαπάει αυτό που κάνει. Ωμή, ρεαλιστική ματιά στα άδυτα της αστυνομικής και μαφιόζικης κοινωνίας, που μοιάζει πέρα για πέρα αληθινοφανής κι αυθεντική. Παράλληλα, έχει κάνει πολύ καλό κι έξυπνο μοντάρισμα στην πορεία των δύο νεαρών, η οποία στην πραγματικότητα δεν διαφέρει πολύ και μπορείς ν’ ανακαλύψεις και στους δύο πολλά κοινά στοιχεία..

Η γενική δομή του σεναρίου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί στέρεα, αφού η πλοκή είναι σε γενικές γραμμές συνεχόμενη και “κοιλιές” μοιάζουν να μην υπάρχουν. Επιπλέον οι χαρακτήρες, αν και πολλοί, ο καθένας ξεδιπλώνεται με τον δικό του τρόπο, προσφέροντας κάτι ουσιαστικά. Ο καθένας βρίσκεται εκεί που βρίσκεται για κάποιο λόγο κι όχι απλά για να λέει η εταιρία παραγωγής ότι δίνει δουλειά στον κοσμάκη. Μιλάμε δηλαδή για χαρακτήρες απόλυτα ολοκληρωμένους. Μουσική επένδυση αρκετά καλή, θα μπορούσε κανείς να πει ότι συμβαδίζει με το όλο κλίμα της ταινίας. Αξιοσέβαστα κομμάτια των Rolling Stones, Roger Waters και John Lenon, προσπαθούν αν εναρμονιστούν με τη γενική ατμόσφαιρα του έργου και να δώσουν τον κατάλληλο τόνο.

Οι ερμηνείες των ηθοποιών, στην πλειοψηφία τους είναι εξαιρετικές. Πρώτος και καλύτερος έρχεται ο Jack Nicholson, με μια ερμηνεία, η οποία πραγματικά τα τελευταία χρόνια μου είχε λείψει, αφού θεωρώ ότι οι κινηματογραφικές του επιλογές ήταν τουλάχιστον για κλάματα, δίνοντάς μου την αίσθηση ότι το έκανε απλά για να κολλήσει τα τελευταία ένσημα. Ε, λοιπόν, αυτή τη φορά ήρθε να με διαψεύσει. Ο παλιός, καλός Jack που όλοι αγαπάμε και θαυμάζουμε, όπου ένα και μόνο του βλέμμα είναι αρκετό για να σε κολλήσει στον τοίχο. Η απόλυτη φυσιογνωμία κακού και τρέλας επέστρεψε σε έναν ίσως απ’ τους πιο αξιομνημόνευτους μαφιόζικους ρόλους της μεγάλης οθόνης.

Ο αγαπημένος του Scorsece τα τελευταία χρόνια, Leonardo Di Caprio, εμφανίζεται πιο ώριμος από ποτέ, με διαφορετική φυσιογνωμία απ’ ότι τον έχουμε συνηθίσει, δίνει μία απ’ τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του. Δυναμική, εκρηκτικότητα κι αυτοκυριαρχία άψογα εναρμονισμένες, δίνουν ένα τέλειο κι ολοκληρωμένο αποτέλεσμα.Απ’ την άλλη, ο Matt Damon, εμένα προσωπικά δεν μου είπε κάτι ιδιαίτερο. Μάλλον άτονη κι άνευρη θα χαρακτήριζα την ερμηνεία του. Ειδικά αν λάβω υπ’ όψιν μου τις ερμηνείες του στα “Bourne Identity”, η άποψή μου θα γίνει ακόμα χειρότερη. Μάλλον κακή επιλογή θα μπορούσα να πω... Εξίσου καλοί οι υπόλοιποι ηθοποιοί στους δευτερεύοντες ρόλους που πλαισιώνουν το προσωπικό της αστυνομίας της Βοστόνης, καθώς και τη μαφιόζικη συμμορία του Κοστέλο.

Συνολικά πρόκειται για μια αξιοπρεπή αστυνομική ταινία, με εξέχουσες ερμηνείες, άψογη σκηνοθεσία και μοντάζ, με μοναδικά της μειονεκτήματα (αλλά ιδιαίτερα μεγάλο θα τολμούσα να πω) τη μεγάλη της διάρκεια –η αλήθεια είναι ότι οι 2,5 ώρες κουράζουν ειδικά από ένα σημείο και μετά- και το ψιλοηλίθιο τέλος της (μα αν είναι δυνατόν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα, όλο το σινεμά γέλαγε όταν είχα πάει να το δω). Ειδικά αν είσαστε φαν των αστυνομικών ταινιών, πιστεύω ότι είναι μια καλή επιλογή και θα το ευχαριστηθείτε.
Βαθμολογία 7,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Ο Πληροφοριοδότης
Είδος: Αστυνομική
Σκηνοθέτης: Martin Scorsece
Πρωταγωνιστές: Leonardo Di Caprio, Matt Damon, Jack Nicholson, Mark Wahlberg, Anthony Anderson, Alec Baldwin
Παραγωγή: 2006
Διάρκεια: 152’

Επίσημο site:
http://thedeparted.warnerbros.com/