Συνοπτική περίληψη του έργου:
Μετά την αποκόλληση ενός τεράστιου κομματιού πάγου στην Ανταρκτική, ο κλιματολόγος Jack Hall προσπαθεί να προειδοποιήσει τον Λευκό Οίκο για μια σειρά ακραίων κλιματολογικών αλλαγών που θα επιφέρουν μια νέα εποχή παγετώνων.
Όταν η Νέα Υόρκη θα σκεπαστεί απ’ τους πάγους, θα προσπαθήσει να φτάσει ως εκεί για να σώσει το γιο του που έχει παγιδευτεί σε μια βιβλιοθήκη του Manhattan.

Προσωπική άποψη:

Πρέπει να έχω κληρονομικό χάρισμα, γιατί λίγο μετά αφού ξεκίνησα να γράφω αυτή την κριτική διαπίστωσα ότι ο ΑΝΤ1 είχε την πρώτη τηλεοπτική προβολή της ταινίας κι έτσι ήμουν στην ευχάριστη θέση να διακόψω για λίγο και να την ξαναδώ. Ένα έχω να πω! Έχει ο καιρός γυρίσματα κι αν δεν φροντίσουμε τον πλανήτη μας, τότε ούτε εκείνος θα μας φροντίσει. Πάνω σ’ αυτό το μοτίβο στηρίχτηκε η ταινία και μετά τη “Μέρα Ανεξαρτησίας” και την καταστροφή του πλανήτη μας από εξωγήινους το Hollywood είπε να βασιστεί σε ένα σενάριο που στηρίζεται σε πραγματικές ανησυχίες για την κατάσταση του πλανήτη.

Η ταινία πραγματεύεται την καταστροφή του πλανήτη από ακραία κλιματολογικά φαινόμενα. Μόνο που για ν’ αποκτήσει η ταινία πιο δραματικό ύφος και να ταρακουνήσει υπάρχουν αισθητές τροποποιήσεις στα πραγματικά επιστημονικά δεδομένα. Αυτό έχει να αποτέλεσμα η αγωνία ν’ αυξάνεται δραματικά, η όλη κατάσταση όμως να χάνει ως ένα σημείο την –επιστημονική πάντα- αληθοφάνειά της. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως αν έρθει εκείνη η ώρα, έστω κι αν η εξέλιξη αυτής της οικολογικής καταστροφής έχει χαμηλότερους ρυθμούς ταχύτητας, το αποτέλεσμα θα διαφέρει.

Κι έχοντας να κάνουμε με μια ταινία τέτοιας θεματολογίας και που το συνολικό της κόστος ξεπέρασε τα 100.000.000 εκατομμύρια δολάρια δε θα μπορούσαν τα ειδικά εφέ να μην έχουν εξέχοντα ρόλο. Κι αυτά τα ειδικά εφέ τα οποία ξεπέρασαν τα 400 είναι ίσως και το βασικότερο στήριγμα της ταινίας. Μια τεράστια ποικιλία σκηνικών εκστρατεύτηκε και χάρη στη βοήθεια της τεχνολογίας έχουμε ανεμοστρόβιλους, χαλάζι, πλημμύρες, παγετό, καταιγίδες και διαστημικές εικόνες του πλανήτη. Εικόνες καταστροφής που πραγματικά κόβουν την ανάσα. Όταν πριν από 3 χρόνια το είχα δει σινεμά, κάποια στιγμή ένιωθα ένα τόσο μεγάλο βάρος στο στήθος μου που με δυσκολία μπορούσα ν’ αναπνεύσω και το μόνο που ήθελα ήταν να βγω απ’ την αίθουσα, να πάρω καθαρό αέρα να συνέλθω.

Ο Roland Emmerich σε τριπλό ρόλο. Αυτό του σκηνοθέτη, του παραγωγού και του σεναριογράφου. Δύσκολο να τα συνδυάσεις όλα μαζί. Κι όμως... τα κατάφερε και μάλιστα εξαιρετικά σε όλους τους τομείς, αποδεικνύοντας πως αν το ταλέντο συνδυαστεί με την θέληση το αποτέλεσμα μπορεί να είναι πραγματικά εντυπωσιακό όσο δύσκολο κι αν είναι το εγχείρημα που επιχειρείς να πετύχεις. Και σίγουρα κατάφερε να δημιουργήσει μια ταινία που σε όσους αρέσουν οι ταινίες καταστροφής όπως τα “Twister”, “Volcano” και “Armageddon”, θα την λατρέψουν.

Στο ίδιο πνεύμα έντασης και καταστροφής κινείται και η μουσική της ταινίας που επιμελήθηκε ο Harald Kloser. Λειτουργική κι άμεση, επιβλητική κι ορισμένες στιγμές καθηλωτική, που θύμιζε όμως σε κάποια σημεία κάτι από τον “Άρχοντα Των Δαχτυλιδιών”.
Μην ξεχνάμε βέβαια ότι μιας και πρόκειται για αμερικάνικη παραγωγή δε λείπει η αυτοθυσία των ηρώων που παρά τα δεινά που τους βρίσκουν έχουν μια λύση για τα πάντα, καταφέρνουν να βγουν νικητές και παράλληλα ν’ ανακαλύψουν το νόημα της ζωής. Απ’ την άλλη βέβαια, αν δεν υπήρχαν κι αυτοί να προσδίδουν το ανθρωπιστικό στοιχείο μέσα στο πνεύμα της οικολογικής καταστροφής, έτσι ώστε ν’ αυξάνεται το συγκινησιακό επίπεδο, μπορεί και κανένας να μην ενδιαφερόταν να την δει. Πάντα ψάχνουμε κάποιον ταλαίπωρο να ταυτιστούμε μαζί του. Επίσης ο πρόεδρος της Αμερικής κλασσικά νοιάζεται πάνω απ’ όλα για τη σωτηρία της γης, με το μόνο ευχάριστο στην προκειμένη περίπτωση ότι τελικά τινάζει τα πέταλα. Παρ’ όλα ταύτα, το Άγαλμα της Ελευθερίας παραμένει σχεδόν αλώβητο στη θέση του.

Τέτοιου είδους ταινίες συνήθως δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια ανάδειξης των πρωταγωνιστών. Αρχικά τον ρόλο του κλιματολόγου Jack Hall ήταν να υποδυθεί ο Mel Gibson, αλλά μιας και το budget ήταν ήδη πολύ υψηλό, ο ρόλος ανατέθηκε τελικά στον Dennis Quaid, ο οποίος πείθει αρκετά ως επιστήμονας κι έχει την υπερβολή που απαιτεί ο ρόλος του ως ήρωα που αγωνίζεται ενάντια της φύσης για να σώσει το γιο του. Όμως την παράσταση καταφέρνει να κλέψει ο ώριμος ερμηνευτικά Jake Gyllenhaal στο ρόλο του Sam, γιου του Jack Hall. Ήταν η πρώτη φορά που είδα τον γοητευτικό ηθοποιό στην μεγάλη οθόνη κι από τότε τον λάτρεψα για τη μεστή και γεμάτη πάθος ερμηνεία του.

Στον αντίποδα η Emmy Rossum με μια ρομαντική θα μπορούσα να πω ερμηνεία, δεν έχει τίποτα να σου αφήσει. Ούτε καν θυμόμουν ότι λίγο καιρό πριν την είχα δει στο “Σκοτεινό Ποτάμι”. Και λίγο καιρό αργότερα, όταν την είδα στο “Φάντασμα Της Όπερας”, πάλι δεν θυμόμουν να την έχω δει πουθενά. Στους δευτερεύοντες ρόλους, πέραν της Sela Ward στο ρόλο της μητέρας του Sam, όπου δίνει μια συγκινητικότατη ερμηνεία, δε θεωρώ ότι ξεχωρίζει κάποιος άλλος. Όχι γιατί δεν ήταν καλοί, αλλά γιατί σαν χαρακτήρες δεν είχαν να προσφέρουν κάτι που θ’ άξιζε να το θυμάσαι.

Για όσους δεν την έχουν δει ένα έχω μόνο να πω. Χάνετε! Πρόκειται για μια ταινία όπου δεν είναι λίγες οι φορές που θα κοιτάτε αποσβολωμένοι την οθόνη. Ναι, δε λέω, υπάρχουν κάποιες υπερβολές. Όμως ο γενικότερος ρεαλισμός που επικρατεί σε κάνει να τις ξεχνάς στη στιγμή και να παραδίνεσαι στο τρομακτικό μεγαλείο των εικόνων μιας επικείμενης καταστροφής. Και το σίγουρο είναι ότι όταν τελειώσει θα πείτε “Ευτυχώς που είναι μόνο μια ταινία”. Είναι όμως μόνο αυτό; Όχι! Η ταινία μιλάει για μια επικείμενη καταστροφή του πλανήτη –κι ας μην φαίνεται να συμπεριλαμβάνεται η Ελλάδα στο χάρτη των επιστημόνων της ταινίας-. Μπορεί εμείς να μην τη ζήσουμε, μπορεί ούτε τα παιδιά μας. Όμως με τους αυτοκαταστροφικούς ρυθμούς που έχει ο σύγχρονος άνθρωπος, το σίγουρο είναι πως θα έρθει. Γι’ αυτό όσοι την έχετε δει ή όσοι σκοπεύετε να τη δείτε, πέρα απ’ τα εφέ και την περιπέτεια προσπαθήστε να διακρίνεται το οικολογικό της μήνυμα. Ο πλανήτης φωνάζει βοήθεια! Και ποτέ δεν είναι αργά για να τ’ ακούσουμε. Μην βασιζόμαστε απλά στο τέλος της ταινίας που αφήνει να εννοηθεί πως ακόμα και μετά την επόμενη μέρα υπάρχει ακόμα ελπίδα. Ας την κερδίσουμε κι ας την εκμεταλλευτούμε πριν την ανάγκη για μια νέα αρχή.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Μετά Την Επόμενη Μέρα
Είδος: Επιστημονικής Φαντασίας
Σκηνοθέτης: Roland Emmerich
Πρωταγωνιστές: Dennis Quaid, Jake Gyllenhaal, Emmy Rossum, Sela Ward, Ian Holm
Μουσική: Harald Kloser
Παραγωγή: 2004
Διάρκεια: 124’

Επίσημο site:
http://www.thedayaftertomorrow.com/