Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η ένδοξη καριέρα του στρατηγού Eugene Irwin λήγει άδοξα όταν περνά από στρατοδικείο και καταδικάζεται σε φυλάκιση στο Κάστρο, μια στρατιωτική φυλακή υψίστης ασφαλείας.
Εκεί ο Irwin έρχεται σε σύγκρουση με τον συνταγματάρχη Winter, διοικητή της φυλακής, που χρησιμοποιεί απάνθρωπες μεθόδους επιτήρησης των κρατουμένων και δεν διστάζει να φτάσει μέχρι και στην αφαίρεση της ζωής, όποτε το κρίνει αναγκαίο.
Αποφασισμένος να δώσει ένα μάθημα στον Winter, ο Irwin συσπειρώνει γύρω του 1200 κρατουμένους κι οργανώνει ένα σχέδιο για την κατάληψη της φυλακής.

Προσωπική άποψη:
Άλλη μια ταινία που είδα τυχαία... Κι η αλήθεια είναι ότι λόγω του είδους της ψυλλιάστηκα από νωρίς ότι είχε να κάνει με το αμερικάνικο φρόνημα και κατά συνέπεια δεν ήμουν και πολύ θετική. Κι όμως... όσο η ταινία προχωρούσε διαπίστωσα ότι η όλη υπόθεση είχε κάποιο ενδιαφέρον. Και τελικά το ενδιαφέρον αυτό ολοένα και μεγάλωνε. Μια μάζα ανθρώπων όπου ένα ένδοξο παρελθόν μπορεί να στιγματίστηκε κι ολόκληρη η ζωή τους να γκρεμίστηκε απλά και μόνο για 5 δευτερόλεπτα βλακείας. Άνθρωποι που κατ’ επιλογήν τους αφιέρωσαν όλο τους το είναι για το καλό της πατρίδας, για το κοινό συμφέρον και για ένα και μόνο λάθος όλη τους η προσφορά να φάνταζε πλέον μικρή κι ασήμαντη.

Κι είναι λογικό καθώς η ταινία είναι αμερικάνικη παραγωγή η σημαία του έθνους τους να φαντάζει ψηλά, αλλά παρ’ όλα ταύτα και σε σύγκριση πάντα με άλλες παραγωγές, η θεματολογία δεν έχει να κάνει με τρομοκρατία μέσα στην οποία εμπλέκεται όλο το σύμπαν, αλλά με την τρομοκρατία την οποία αναπαράγει και τροφοδοτεί το ίδιο το σύστημα της χώρας. Πέραν όμως των ομολογουμένως ενδιαφερόντων μηνυμάτων, η ταινία προάγει και δράση, η οποία παρ’ όλο που δεν είναι εφάμιλλη στρατιωτικών περιπετειών και λόγω του κλειστού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο γυρίστηκε περιορίζει τις συνθήκες εξέλιξης, έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Σε αυτόν τουλάχιστον τομέα ο σκηνοθέτης είναι άξιος συγχαρητηρίων, γιατί κατάφερε έναν τόσο περιορισμένο χώρο να τον μετατρέψει σε πραγματικό πεδίο μάχης. Ένα πεδίο μάχης που άλλοτε συγκινεί κι άλλοτε συγκλονίζει!

Παρά το πατριωτικό μήνυμα που θέλουν να προάγουν προς τα έξω οι ΗΠΑ μέσα από τέτοιες ταινίες, όπως και στη συγκεκριμένη, παραδόξως μου άρεσε και με συγκίνησε, πέραν του χτισίματος του τείχους μέσα στο Κάστρο, η σκηνή με την οποία πέφτει κι η αυλαία. Και για όσους την έχουν δει, αναφέρομαι στη σκηνή με την αμερικάνικη σημαία, που αν ξεχάσουμε ποιανής χώρας είναι, αποτελεί τον ύψιστο συμβολισμό που θα έπρεπε ν’ αποτελεί για κάθε χώρα, για κάθε έθνος, για κάθε άνθρωπο ένα εθνικό σύμβολο σαν αυτό.

Ο Redford, αν και γερασμένος παραμένει γοητευτικός. Με μια αρρενωπότητα που ταιριάζει στο χαρακτήρα που υποδύεται, έχει το απαραίτητο σθένος κι εξωτερικεύει τον πατριωτισμό και την τραχηλότητα που ζητάει ο ρόλος του καταφέρνοντας να συνδυάσει τα παραπάνω χαρακτηριστικά με ένα έντονα ανθρώπινο στοιχείο. Αντιπαθητικότατος ο Gandolfini στο ρόλο του, έτσι όπως θα έπρεπε να είναι. Σκληρός, ψυχρός κι αμετανόητος, εξωτερικεύει το συναίσθημα της εξουσίας που έχει χάσει το μέτρο και τον έλεγχο, που προκειμένου να επιτύχει το σκοπό της είναι ικανή να πατήσει επί πτωμάτων, αδιαφορώντας για τα ηθικά ζητήματα. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί συμπληρώνουν ένα παζλ από διαφορετικούς χαρακτήρες κι ο καθένας φαντάζει να βρίσκεται στη θέση που θα έπρεπε. Με μια λειτουργία αλληλουχίας, το συνολικό ερμηνευτικό αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερο για παραγωγή του είδους που δεν συνηθίζει σε δυνατές κι ολοκληρωμένες ερμηνείες.

Ταινία με ωραία μηνύματα -αν και δεν καταφέρνει να ξεφύγει απόλυτα απ' τα στερεότυπα του είδους-, με ανθρώπινη προσέγγιση κι αρκετό ενδιαφέρον παρά την αμερικανοφιλική της διάθεση. Δίδαγμα; Όσες πίκρες κι αν έχει δεχτεί ο άνθρωπος απ’ την πολιτεία πρέπει να μην ξεχνάει ποτέ ποιος είναι, πρέπει πάντα να τιμάει τα εθνικά σύμβολα (όπως είναι η σημαία). Τότε μόνο μπορεί να βοηθήσει την πατρίδα του να μεγαλουργήσει.
Βαθμολογία 7,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Το Τελευταίο Οχυρό
Είδος: Δράσης
Σκηνοθέτης: Rod Lurie
Πρωταγωνιστές: Robert Redford, James Gandolfini, Mark Ruffalo, Steve Burton, Delroy Lindo, Samuel Ball, Clifton Collins Jr., Brian Goodman, Michael Irby
Παραγωγή: 2001
Διάρκεια: 131’

Επίσημο site:
http://www.thelastcastle.com/