Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ο Χάρης είναι ένας ευκατάστατος, άεργος νέος που ζει εφησυχασμένος στις ανέσεις του, μέσα σε μια δικιά του ρουτίνα.
Όλα αυτά μέχρι που μπαίνει στη ζωή του η Ράνια, μια πλούσια τυχοδιώκτρια που θα τον παρασύρει σε μια ακραία επιχείρηση.
Με τη βοήθεια του Σεργκέι, ενός Ρώσου μετανάστη, να διεισδύσουν στα άδυτα της “Φιλικής Εταιρείας”, μιας ομάδας με αυτοκαταστροφικές διαθέσεις.
Κοινός άξονας ανάμεσά τους; Ο θησαυρός... Δέκα κιλά κοκαΐνης κι ένα ξέφρενο πάρτι χωρίς επιστροφή.

Προσωπική άποψη:
Αν υπάρχει ένα είδος βιβλίων που λατρεύω, είναι αυτά τα οποία είναι ανθρωποκεντρικά. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι τόσο η ποιότητα της ιστορίας που κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον του αναγνώστη, όσο οι προσωπικότητες των ηρώων της, πόσο μάλλον όταν έρχονται σε σύγκρουση τόσο με τους εαυτούς τους, όσο κι ανά μεταξύ τους. Κι αν στη ξένη λογοτεχνία όλα τα παραπάνω είναι στοιχεία που συναντάμε συχνά, να με συγχωρήσουν κάποιοι, δε μπορώ σε καμία περίπτωση να ισχυριστώ πως συμβαίνει το ίδιο στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία

Λαμβάνοντας λοιπόν υπ’ όψιν τα παραπάνω, όταν ξεκίνησα να διαβάζω τον “Θησαυρό”, η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα και πολλά πράγματα. Η πραγματικότητα, ευτυχώς, ήρθε να με διαψεύσει από τις πρώτες κι όλας σελίδες. Ο Αχιλλέας στο βιβλίο του περιγράφει καταστάσεις που λίγο ή πολύ είναι γνώριμες σε όλους μας. Περιγράφει τις τάσεις μια γενιάς παγιδευμένης στα δίχτυα του καταναλωτισμού. Μιας γενιάς κακομαθημένης που το να φτάσει στα άκρα φαντάζει ο μοναδικός τρόπος να νιώσει μια πραγματική συγκίνηση που θα την κάνει να ξυπνήσει από τη νάρκη στην οποία είναι βυθισμένη.

Ο Χάρης είναι ένας ευκατάστατος νέος και καθώς δεν έχει ανάγκη από χρήματα αναλώνει άσκοπα τη ζωή του που μοιάζει σε πλήρη αποσύνθεση. Το να οδηγείται σε ολονύχτιες κραιπάλες και ν’ αλλάζει κάθε βράδυ ερωτικούς συντρόφους, στα μάτια του φαντάζει ο μοναδικός τρόπος εκτόνωσης. Μέχρι που στη ζωή του μπαίνει η Ράνια, παθιασμένη κι αποφασισμένη να πετύχει το σκοπό της με όποιο μέσο χρειαστεί, όποιο κι αν είναι το προσωπικό της ρίσκο κι όποιον κι αν χρειαστεί να θυσιάσει. Είναι αυτή που θα μπλέξει τον Χάρη στη δική της ιστορία βγάζοντας απ’ την αδράνειά του.

Και κάπου εκεί μπαίνουν οι δευτεραγωνιστές της υπόθεσης. Ένας Ρώσος ονόματι Σεργκέι, που στο πρόσωπό του μπορεί εύκολα κανείς να διακρίνει τον αντικατοπτρισμό της σύγχρονης, μαζικής ξενοφοβίας που προκαλείται με κάθε μέσον. Ποιον άλλος, παρά ένας αλλοδαπός θα μπορούσε καλύτερα να τροφοδοτήσει τα ένστικτα σεβασμού και φόβου σ’ έναν μικρόκοσμο που το μόνο που επικρατεί είναι ασυδοσία και χάος; Πιθανότατα κανείς! Και τέλος η “Φιλική Εταιρεία”, μια χούφτα νεολαίων η οποία, καθώς δεν έχει καμία υλική ανάγκη, έχοντας αγγίξει το ταβάνι της κοινωνικής καταξίωσης, βρίσκει ως μόνη διέξοδο τα ναρκωτικά, στην κορύφωση της χρήσης των οποίων οργανώνει ένα πάρτι δέκα κιλών κοκαΐνης. Νομίζετε πως αυτά δε συμβαίνουν; Αν ναι, μάλλον ζείτε σε άλλον κόσμο.

Σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη παίζει η μοίρα. Ποια είναι η τελική αίσθηση που άφησε σε ‘μένα το παιχνίδι της; Σ’ έναν βαθμό όλοι έχουμε τη δύναμη να την ελέγξουμε. Το ίδιο και οι ήρωες! Άλλοι το κάνουν με όλη τους τη δυναμική γιατί πιστεύουν σ’ αυτό, άλλοι την ακολουθούν τυφλά και τους οδηγεί όπου εκείνη ή οποίος έχει τη δύναμη την επηρεάσει, θέλει. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που ενώ γίνονται μάρτυρες σημαδιών, τα αγνοούν επιδεικτικά, είτε από φόβο, είτε από άμυνα μέχρι να οδηγηθούν στην αυτοκαταστροφή τους. Και τελικά δεν λυπάσαι ούτε χαίρεσαι για κανέναν. Η ζωή είναι σαν το black-jack! Ποντάρεις όσα θες, αλλά κανένας δε μπορεί να σου εγγυηθεί πως αν δεν κερδίσεις, θα πάρεις έστω τα χρήματά σου πίσω. Αυτό έκαναν και οι ήρωες. Ρίσκαραν κι έπαιξαν! Τι πήρε ο καθένας είναι μια άλλη ιστορία...

Όπως μου είπε κι ο Αχιλλέας, μέσα απ’ το βιβλίο του ήθελε ν’ αποδοθεί δικαιοσύνη. Αυτό υπόκειται στην κρίση του καθενός, αν θέλετε όμως τη γνώμη μου, τελικά ναι, όλοι παίρνουν αυτό που του αξίζει. Δεν έχει σημασία αν είναι σκληρό ή όχι, είναι το πιο δίκαιο. Όσο περίεργο κι αν φαίνεται όλοι τους είναι κερδισμένοι. Κάποιοι κέρδισαν ηθικά, κάποιοι συναισθηματικά, κάποιοι υλικά, κάποιοι πράγματα που ίσως δεν καταλάβουν ποτέ. Κανένας όμως δεν είναι ριγμένος, όλοι πήραν τα κέρδη τους βάσει του τι ποντάρισαν και πόσο ρίσκαραν.

Έχουμε λοιπόν μια καλοστημένη απάτη της οποίας την εξέλιξη παρακολουθούμε χωρίς σταματημό. Τα χρονικά πλαίσια που έχουν οριοθετηθεί από τον Αχιλλέα μοιάζουν μελετημένα. Τόσο ώστε να μην είναι λίγο και τόσο ώστε να μην είναι πολύ κουραστικό. Η πλοκή έχει μια σταδιακή, κλιμακωτή εξέλιξη που δεν αφήνει περιθώρια ανάπαυλας. Η μία ανατροπή διαδέχεται την άλλη κι εμείς παρακολουθούμε σαν ζωντανά κομμάτια της. Μπορεί να μην έχουμε τη δύναμη να επηρεάσουμε τη μοίρα των ηρώων, μπορούμε όμως να παρακολουθήσουμε διεξοδικά την εσωτερική τους σύγκρουση και κυρίως, την αυτοκριτική του κεντρικού ήρωα κι αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Σωτηρέλλος Αχιλλέας
Εκδόσεις: Οξύ
Κατηγορία: Ελληνική λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2008
Αρ. σελίδων: 128
ISBN: 978-960-436-190-8