Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Jack Campbell αφήνει την αγαπημένη του Kate για να συνεχίσει την καριέρα του στο Λονδίνο.
Μετά από δεκατρία ολόκληρα χρόνια, την παραμονή των Χριστουγέννων κάτι περίεργο θα συμβεί που θα αλλάξει ολόκληρη την ζωή του.
Ο Jack θα έχει την ευκαιρία να πάρει μια γεύση, για το πώς θα ήταν η ζωή του αν παντρευόταν την Kate.

Προσωπική άποψη:
Η ταινία διαδραματίζεται Χριστούγεννα, άγιες μέρες, με κρύο, χιόνι... τι θες τώρα θα μου πεις και ασχολείσαι μες την ζέστη. Δεν πειράζει, προσπαθώ να δροσιστώ και τέτοιου είδους ταινίες επιβάλλονται τέτοια εποχή. Όχι να τις επιδιώξεις, αλλά να πέσεις τυχαία πάνω τους. Το κακό βέβαια είναι, ότι μπορεί να είσαι σε θέση να τις παρακολουθήσεις ευχάριστα όμως, δεν μπορείς να πεις σε καμίς περίπτωση πως η θεματολογία σου προκαλεί δέος με την πρωτοτυπία της.

Θεμέλια αρχή πληθώρας ταινιών. Ένας άντρας, μια γυναίκα! Παράφορος έρωτας που τελειώνει άδοξα όταν μπαίνει ανάμεσα η ματαιοδοξία. Πλούτη και δόξα, πολλές γυναίκες στο κρεβάτι του πρωταγωνιστή αλλά μια ζωή άδεια και κενή συναισθηματικά. Μέχρι εδώ, το ποίημα είναι πάντα ίδιο και δεν υπάρχουν πολλές παρεκλίσεις οι οποίες όμως, αρχίζουν από ‘κει και μετά. Όχι, μην γελιέστε, το έχουμε ξαναδεί το έργο αλλά πως να το κάνουμε, το χιόνι σηκώνει παραλλαγές της ιστορίας πόνου και συνειδητοποίησης του Scrooge. Ένα φάντασμα εμφανίζεται και σου δείχνει μια άλλη ζωή, αυτή που θα είχες αν ήταν διαφορετική μία και μόνο επιλογή σου στο παρελθόν.

Και δεν λέω, το όλο concept παρά την πεζότητά του παρακολουθείται ευχάριστα και οι προσπάθειες ενός ανθρώπου, που είχε μάθει στην πολυτέλεια, να προσαρμοστεί στην φτωχική, συγκαταβατική πλην όμως τίμια και γεμάτη οικογενειακές χαρές, νέα ζωή του, καταφέρνει που και που να προκαλέσει την συμπάθεια και γιατί όχι, το χαμόγελό μας, ακόμα και την συγκίνησή μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα χρειαστείτε χαρτομάντηλα. Όμως, δεν έχουμε τις αξιώσεις ενός κινηματογραφικού έπους, θα θέλαμε να μην είναι τόσο προβλέψιμο. Γιατί, πάνω που πάμε να πούμε, να, θα κάνει την διαφορά, έστω και στο φινάλε, μας αφήνει με μια δήθεν αιωρούμενη απορία η οποία στην πραγματικότητα δεν υφίσταται, ξέρουμε όλοι την απάντηση.

Η προσέγγιση του Ratner ως προς τις επιλογές που κάνουμε στην ζωή μας είναι μάλλον πεζή και χλιαρή κι ενώ θα μπορούσε, δεν μπαίνει ούτε απειροελάχιστα στην διαδικασία να προσπαθήσει να κεντρίσει την κοινή λογική μας, το γρανάζι εκείνο που θα μας βάλει μέσα στην ιστορία ως μέλη της που θα αναγκαστούν να επιλέξουν τη μία ζωή ή την άλλη. Επί 2 ώρες λοιπόν, παρακολουθούμε την ιστορία ενός εγωκεντρικού ανθρώπου που τον παρασέρνει το βάρος των ίδιων του των επιλογών, απλά ως θεατές και όχι ως αντίστοιχες περιπτώσεις.

Ο Cage κυκλοφορεί με το ίδιο ύφος που περιφέρεται πάντα. Το ύφος του χαμένου ναυαγού. Έχει στο μάτι του τον πανικό, όχι του ανθρώπου που ξαφνικά άλλαξε ζωή αλλά, του ανθρώπου που τον πέταξαν να τον φάνε τα λιοντάρια. Μην σας πω ότι στην δεύτερη περίπτωση θα ήταν λιγότερο τρομοκρατημένος. Αυτή που πάντα όμως αποτελεί μια όμορφη, κομψή και γοητευτική παρουσία είναι η Tea Leoni. Με την απλοϊκή ομορφιά της και την ανθρώπινη αμεσότητά της, σε κερδίζει αμέσως, χωρίς να αφήνει περιθώρια για κάτι διαφορετικό.

Μπορεί η ώρα να περνάει ευχάριστα αλλά κάπου εκεί εξαντλούνται και τα όρια της επιεικής κρίσης μας. Θα ήθελα να είμαι λιγότερο αυστηρή και ίσως να το έκανα υπό δύο κανόνες. Πρώτον, ότι ο Cage θα προσπαθούσε να με πείσει ως προβληματισμένος άνθρωπος με δίλημμα ανάμεσα σε δύο ζωές και δεύτερον, ότι ο σκηνοθέτης δεν θα αντιμετώπιζε τόσο ρηχά το πολυφορεμένο αυτό θεματάκι όπως έχει αντίστοιχα σε άλλες, αμιγώς κωμικές παραγωγές του.
Βαθμολογία 5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Ονειρεμένη Ζωή
Είδος: Αισθηματική
Σκηνοθέτης: Brett Ratner
Πρωταγωνιστές: Nicolas Cage, Tea Leoni, Don Cheadle, Jeremy Piven, Josef Sommer, Troy Hall, Paul Sorvino, Harve Presnell
Παραγωγή: 2000
Διάρκεια: 126’

Επίσημο site:

http://www.family-man.com/