
Ο νεαρός και φτωχός ζωγράφος Finn Bell, ζει στη Florida και πληρώνεται από μία πάμπλουτη, ξεπεσμένη αριστοκράτισσα για να παίζει με την ανιψιά της, Estella και να της κρατάει συντροφιά.
Ο Finn, ερωτεύεται τη σνομπ Εstella και όταν μεγαλώσει και κάποιος μυστηριώδης καλοθελητής θα τον στείλει στη Νέα Υόρκη για να του οργανώσει έκθεση ζωγραφικής, θα κάνει τα πάντα για να ανεβεί κοινωνικά και να κερδίσει την εκτίμησή της.
Προσωπική άποψη:
Οι “Μεγάλες Προσδοκίες” αποτελούν μια ελεύθερη διασκευή του ομότιτλου κλασσικού μυθιστορήματος του Charles Dickens. Η κλασσική αυτή ιστορία έχει μεταφερθεί από την Βικτωριανή Αγγλία στην σύγχρονη Νέα Υόρκη. Και μπορεί στο βιβλίο ο έρωτας και το πάθος που προκαλεί να μην είναι σε πρώτο πλάνο όμως, εδώ επιλέγεται ως κεντρικός άξονας γύρω από τον οποίο γυρίζουν όλα. Δύο άνθρωποι σημαδεμένοι από αυτό. Ο ένας πληγωμένος, στοιχειωμένος από φαντάσματα του παρελθόντως και ο άλλος, μεγαλωμένος μέσα στην εμμονή που αυτό του γέννησε. Δύο δυνάμεις που συγκρούονται χρησιμοποιώντας ένα κοινό αντικείμενο, ένα κοινό μέσο.
Τα όποια προβλήματα μπορεί να εντοπίσει κάποιος οφείλονται καθαρά και μόνο στο σενάριο της ταινίας. Δεδομένου ότι την εποχή που γράφτηκε το μυθιστόρημα, ο επεξηγηματικός πλούτος της κάθε συγγραφικής πένας ήταν το κυρίαρχο στοιχείο των μεγάλων συγγραφέων, προκειμένου να μεταφερθεί στην σύγχρονη εποχή και με συγκεκριμένα δεδομένα μια ιστορία σαν κι αυτή, έπρεπε εκ των πραγμάτων να υπάρξουν διαφοροποιήσεις στην δομή της αλλά και να θυσιαστεί ένα αρκετά μεγάλο μέρος της δραματουργίας του βιβλίου. Αντίθετα με αυτό, η ταινία θέλει να εξυμνήσει το πάθος και την δύναμη που έχει πάνω στους ανθρώπους. Μια δύναμη ικανή να στιγματίσει ζωές και να καθορίσει το μέλλον τους.
Ο Cuaron στα πρώτα του κι όλας βήματα, καταφέρνει να αφήσει το σημάδι της κινηματογραφικής του αισθητικής. Επηρρεασμένος σαφέστατα από την λατινογενή καταγωγή του, δημιουργεί μια ταινία που δεν σταματάει στιγμή να αποπνέει αισθησιασμό και σεξουαλικό ρομαντισμό. Το πάθος κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα όπως και οι πράσινες αποχρώσεις που δίνουν μια άλλη διάσταση στον χρωματισμό των προαναφερόμενων συναισθημάτων. Επιπλέον, ο μεξικανός σκηνοθέτης κάνοντας χρήση αξιόλογων μονόπλανων δραματουργικά φορτισμένων, σταθερής κάμερας και κοφτών κοντινών πλάνων αλλά, και στραβών κάδρων και περίπλοκων γωνιών λήψεις, δίνει μια άλλη διάσταση, τονίζοντας καλά τα σημεία εκείνα με τα οποία θέλει να παίξει.
Αγκάθι στο ερμηνευτικό σκέλος αποτελεί ο διακοσμητικός ρόλος του Robert De Niro. Στην πραγματικότητα, ο χαρακτήρας τον οποίο υποδύεται, είναι ένας από τους πιο ζωτικής σημασίας σε ολόκληρη την ιστορία. Δυστυχώς, διαμορφώνεται με τέτοιον τρόπο, που αξιοποιείται στο ελάχιστο δυνατό, αφήνοντας ανεκμετάλευτο ένα πολύ δυνατό χαρτί. Ο Ethan Hawke σε έναν ρόλο κυριευμένο από χρόνιο, καταπιεσμένο πόθο είναι ικανοποιητικός, όπως και η Gwyneth Paltrow η οποία και αποπνέει τον απαραίτητο ερωτισμό που να δικαιολογεί το γεγονός ότι υπήρχε αντικείμενου τέτοιου ερωτικού πόθου. Τέλος, η Anne Bancroft δίνει ρεσιτάλ στο ρόλο ενός χαρακτήρα τόσο αντιπαθητικού, που δικαίως καταλαμβάνει εξέχουσα θέση στο λογοτεχνικό σύνολο των αιώνων.
Η ματαιοδοξία και ο εγωκεντρισμός υποσκελίζονται για να δώσουν εξέχουσα θέση στο πάθος και στην δύναμη που προσφέρει ο έρωτας. Άλλωστε, ο έρωτας έχει την ικανότητα να σημαδεύει τις ζωές αλλά και τις ψυχές μας. Και αυτό κάνει εδώ, σημαδεύει με τον καλύτερο και τον χειρότερο ταυτόχρονα τρόπο τις ζωές των πρωταγωνιστών που ο ένας, φαντάζει πιόνι στα χέρια του άλλου. Ένα έντονο συναισθηματικό δράμα, ντυμένο εξαιρετικά με την μαγική και μελωδική μουσική του Patrick Doyle, που δεν θα σας αφήσει ασυγκίνητους, παρά την μη ικανοποιητική ανάπτυξη των πτυχών του βιβλίου.
Βαθμολογία 7,5/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Μεγάλες Προσδοκίες
Είδος: Αισθηματική
Σκηνοθέτης: Alfonso Cuaron
Πρωταγωνιστές: Ethan Hawke, Gwyneth Paltrow, Anne Bancroft, Robert De Niro, Hank Azaria, Chris Cooper, Josh Mostel, Gabriel Mann
Μουσική: Patrick Doyle
Παραγωγή: 1998
Διάρκεια: 113’
Επίσημο site:
http://www.foxmovies.com/greatexpectations/main.html








18 Σχόλια:
μεγάλη ταινία...ο cuaron μεγαλουργεί με οτιδήποτε και αν του δώσουν...Hawke και De Niro πολύ καλοί όπως πάντα...και πρέπει να είναι η μοναδική ταινία που μου άρεσε η Paltrow...για την Bancroft τα είπες.
@ It.aldo.raine τον λατρεύω τον Cuaron!
Μακάρι ο De Niro να είχε αξιοποιηθεί σωστά! Ο ρόλος του στο βιβλίο είναι μοναδικός και δεν αποδόθηκε στο ελάχιστο!
Η Paltrow σε πολύ, πολύ λίγες ταινίες πρέπει αν μου άρεσε. Χμ... ίσως στον "Ερωτευμένο Σαίξπιρ".
Αν κατι σου μενει απο την ταινια παντως ειναι η μουσικη!
Καταπληκτική ταινία. Αλλά ρε συ Γιώτα όχι και διακοσμητικός ο του Ντε Νίρο ρόλος. Πιστεύω ότι ο Ντε Νίρο έπαιξε τόσο όσο χρειαζότανε για να δώσει το κάτι άλλο στην ταινία.
@ Πάνο, αν είχες διαβάσει το βιβλίο, θα καταλάβαινες για ποιον λόγο θεωρώ 'διακοσμητικό' τον ρόλο του. Δεν αξιοποιήθηκε, κακά τα ψέματα. Μόνο στο τέλος της ταινίας αφήνει ουσιαστικά να καταλάβουμε πόσο πολύ επηρρέασε την ζωή του ήρωα!
@ Η μουσική Zenia είναι φανταστική. Είναι ίσως το μόνο σύγχρονο ost που μπορείς να χαρακτηρίσεις κλασσικό!
Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω διαβάσει το βιβλίο. Αλλά τί εννοείς όταν λες ότι δεν αξιοποιήθηκε; Πώς θα μπορούσε να αξιοποιηθεί;
@ Στο βιβλίο Πάνο είναι ο πιο σημαντικός χαρακτήρας, ιδιαίτερα για την ζωή του Πιπ (του Φιν στην ταινία). Είναι ο μέντοράς του με κάθε σημασία της λέξης και όχι απλά γιατί εμφανίζεται 5' στο φινάλε αγοράζοντας μερικούς πίνακες. Εκείνος επηρεάζει την ζωή, τα βήματά του. Δεν παρουσιάζεται το ελάχιστο στην ταινία απ' ότι στο βιβλίο.
Συνολικά είναι μια αξιόλογη ταινία.Καλές παρουσίες,ωραία ατμόσφαιρα με αισθησιασμό και πάθος.
Όσο για τον ρόλο του Ντε Νίρο,το έχω διαβάσει το βιβλίο και καταλαβαίνω τι θες να πεις.
@ George δεν αμφισβητεί κανείς την αξία της ταινίας.
Χαίρομαι που το έχεις διαβάσει! Ωραίο βιβλίο!
Έχω αρκετά χρόνια που το είδα και δεν το θυμάμαι καλά για να είμαι ειλικρινής... πάντως συμφωνώ πάνω-κάτω σε όσα λες και στην τελική και γω γύρω στο 7 θα της έβαζα (θυμάμαι ότι απλά μου άρεσε)...
@ Bauer24 σκηνοθετικά η ταινία αξία πάνω από 7. Όμως δεν ισχύει το ίδιο και για το σενάριο και εκείνο είναι που την ρίχνει κάπως στα μάτια μου.
Ο Κουαρόν γίνεται καλύτερος σε κάθε του ταινία... Πρώτα αυτή η πανέμορφη διασκευή του Ντίκενς, μετά το πολύ πολύ καλό ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΤΗ ΜΑΜΑ ΣΟΥ και ύστερα το σχεδόν άψογο ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ! Είναι ταλέντο, πώς να το κάνουμε...
@ Costello συμφωνώ σχεδόν απόλυτα! Ακόμα και το 3ο μέρος του Harry Potter που σκηνοθέτησε, για μένα είναι από τα καλύτερα και πιο αγαπημένα της σειράς.
Ωχ... Δε σου άρεσαν τα ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ;;
@ Costello μου άρεσαν! Πώς σου ήρθε ότι δεν μου άρεσαν; :/
Απλά ανέφερα ακόμα μια ταινία του που μου άρεσε.
POLY KALI TAINIA KAI ME POLY KALES PAROYSIES STO CAST!EIDIKA AYTH POY KANEI THN GIAGIA THS!
@ Max έτσι είναι, από τις πιο χαρακτηριστικές κακές του σινεμά τα τελευταία χρόνια!
Δημοσίευση σχολίου