Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Elliot Richards είναι ένας υπαλληλάκος που δυσκολεύεται να κάνει φίλους, ενώ η καρδιά του χτυπάει για την Alison η οποία όμως αγνοεί εντελώς την ύπαρξή του.
Σε μια στιγμή απελπισίας, ο Elliot λέει ότι θα έδινε τα πάντα για ένα της βλέμμα και τότε έρχεται ο διάβολος με θηλυκή μορφή και κόκκινα σεξι φορέματα, για να διαπιστώσει αν το εννοεί αυτό.
Δίνει λοιπόν τη δυνατότητα στον Elliot να πραγματοποιήσει επτά ευχές δίνοντας για αντάλλαγμα τη ψυχή του.

Προσωπική άποψη:
Τρελαίνομαι, και το λέω με όση κακή έννοια θα μπορούσα, με τις ταινίες εκείνες που μέσω του σαχλού τους χαρακτήρα προσπαθούν να περάσουν δήθεν ηθικοπλαστικά μηνύματα. Με άλλα λόγια, τις ταινίες εκείνες που παρά τον υποτιθέμενο κωμικό χαρακτήρα τους προσπαθούν να στηριχτούν σε μια πιο φιλοσοφημένη ιδεολογία. Τώρα θα αναρωτιέστε ίσως πόσο φιλοσοφημένη μπορεί να είναι μια ταινία με πρωταγωνιστή τον Brendan Fraser και για να είμαι ειλικρινής, δεν θα σας αδικήσω. Φυσικά η απάντηση είναι εύκολο να δοθεί ακόμα κι αν δεν έχετε δει την ταινία.

Ο μειωμένης ευθύνης πρωταγωνιστής συναντάει τον διάολο αυτοπροσώπως ο οποίος και έχει πάρει την μορφή εκείνη που θα μπορούσε πιο εύκολα να πείσει το υποψήφιο θύμα του. Την μορφή μιας γοητευτικής γυναίκας που ακόμα κι αν ο ήρωας είχε αντιστάσεις, να έπεφταν εύκολα και άμεσα. Τι ζητάει ο διάολος; Ότι πάντα... την ψυχή του υποψήφιου θύματός του. Το αντάλλαγμα; 7 ευχές οι οποίες όμως αποδεικνύονται σκάρτες αφού, άλλα έχει στο μυαλό του ο κακομοίρης και άλλα του βγαίνουν στην πορεία καθώς τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως ακριβώς θα περίμενε.

Η αλήθεια είναι πως δεν εκπλήσσομαι από το αποτέλεσμα ή τουλάχιστον, δεν θα έπρεπε να εκπλήσσομαι. Όταν κάποιος είναι γνώστης του καλλιτεχνικού και δημιουργικού παρελθόντως του Ramis, δεν πρέπει να έχει μεγάλες αξιώσεις αφού, οι καλές του στιγμές είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Αλλά τι να σου κάνει κανείς όταν το αφελέστατο σενάριο που έχει στην διάθεσή του δεν επιδέχεται βελτιώσεις παρά μόνο μια υποτυπώδη σκηνοθετική υποστήριξη. Αλαλούμ φίλοι μου και τίποτα άλλο, αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα και αυτό είναι που έχει σημασία.

Από cast η ταινία τα σπάει και για να ακριβολογώ, απευθύνομαι στα νεύρα μας. Για τον Brendan Fraser νομίζω πως κάθε σχόλιο είναι περιττό αφού, σε κάθε ταινία στην οποία συμμετέχει ακολουθεί το ίδιο ηλίθιο και πεζό ερμηνευτικό μοτίβο. Αυτό που δεν έχει τίποτα περισσότερο αλλά και τίποτα λιγότερο από ένα πανηλίθιο, γουρλωμένο στο κενό βλέμμα, συνοδευόμενο από ένα παραμορφωμένο χαμόγελο της ίδιας κατάστασης. Για να ωραιοπηθεί το συγκεκριμένο σκηνικό, τι άλλο θα μπορούσε να γίνει από το να ρίξουμε από δίπλα του μια sexy γυναίκα, ντυμένη ανάλογα και... ανάλαφρα, παριστάνοντας τι άλλο από τον διάολο.

Ένα κοινωνικό μήνυμα από τον σκηνοθέτη και τους υπόλοιπους συντελεστές της ταινίας. Την ευτυχία την φτιάχνουμε μόνοι μας, δεν πρέπει να περιμένουμε κανέναν να μας την χαρίσει και πως στην ζωή σημασία έχουν τα μικρά πράγματα αφού αυτά αποδεικνύονται τελικά πιο σημαντικά και πολύτιμα. Κούφια λόγια θα πω εγώ αφού τα έχουμε ακούσει αυτά και τα έχουμε δει χιλιάδες φορές και μάλιστα, με πολύ πιο πειστικό και ενδιαφέροντα τρόπο. Δεν λέω πως δεν θα υπάρξουν εκείνες οι στιγμές που θα γελάσετε, κάτι όμως που μάλλον οφείλεται στην αφέλεια της ταινίας και όχι στο ότι πετυχαίνει με τεχνικά μέσα τους στόχους της.
Βαθμολογία 3,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: 7 Ευχές
Είδος: Κωμωδία
Σκηνοθέτης: Harold Ramis
Πρωταγωνιστές: Brendan Fraser, Elizabeth Hurley, Miriam Shor, Frances O`Connor, Orlando Jones, Paul Adelstein, Toby Huss, Gabriel Casseus, Brian Doyle-Murray
Παραγωγή: 2000
Διάρκεια: 93’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:

http://www.imdb.com/title/tt0230030/
http://en.wikipedia.org/wiki/Bedazzled_(2000_film)