Έρωτες Για Τρεις
Casablanca (1942): Αυτό το ασπρόμαυρο αριστούργημα είναι η απόλυτη απεικόνιση μιας ερωτικής τριπλέτας. Ο Rick συναντά την παλιά του αγαπημένη Ilsa που ποια ζει παντρεμένη με τον Victor, έναν Τσέχο ηγέτη που καταζητούν οι Ναζί. Το ιδιόμορφο της ταινίας είναι πως και οι δύο άντρες στην ζωή της Ilsa είναι ισότιμοι, έχουν και οι δύο θέση στην καρδιά της καθώς τους αγαπάει και τους εκτιμάει. Δεν τους εκμεταλλεύεται, όχι μόνο επειδή δεν έχει την διάθεση να το κάνει αλλά, επειδή δεν καταλαβαίνει την δύναμη που ασκεί πάνω τους. Όμως και οι δύο αυτοί άντρες σέβονται ο ένας τον άλλον και είναι έτοιμοι να εκδηλώσουν την απόλυτη αγάπη τους απέναντί της, όχι μέσω της διεκδίκησης αλλά, μέσω της παραχώρησης. Γιατί φίλοι μου αυτή είναι η μεγαλύτερη έκφραση αγάπης, το να έχεις το κουράγιο και την δύναμη να θυσιάσεις τον εαυτό και τα αισθήματά του για να είναι ευτυχισμένος αυτός που αγαπάς και νοιάζεσαι. Το φινάλε μπορεί να μην είναι εκείνο που θα μας ικανοποιούσε συναισθηματικά όμως, είναι εκείνο που είναι πιο δίκαιο οδηγώντας τους πρωταγωνιστές στην προσωπική τους λύτρωση.
Sabrina (1954): Μια γλυκιά ταινία που παρά το συναισθηματικό μπλέξιμο μεταξύ τριών προσώπων, φαντάζει στα μάτια μας τόσο τρυφερή, αθώα και όμορφα φορισμένη συναισθηματικά που δεν σου αφήνει περιθώρια να μην την αγαπάς ακόμα και μετά από 6 γεμάτες δεκαετίες. Η αγαπημένη Audrey Hepburn στον ομώνυμο ρόλο, κόρη ενός κηπουρού, είναι η πέτρα του σκανδάλου ανάμεσα σε δύο αδέρφια της αριστοκαρτικής κοινωνίας. Η ταινία μπορεί να έχει στοιχεία ρομάντζου όμως, δεν στερείται κωμωικών στιγμών που την κάνει ακόμα πιο απολαυστική και ικανή να ξεχωρίσει ανάμεσα στις χιλιάδες αυτού του είδους. Λαμπεροί πρωταγωνιστές, ένας αέρας γεμάτος γοητεία από το χθες σε μια ρομαντική κωμωδία που είναι από τις λίγες που έχουν το δικαίωμα να χαρακτηρίζονται κλασσικές. Το 1995 απέκτησε ένα σύγχρονο remake που δεν διαφοροποιήθηκε ιδιαίτερα από την αρχική ιστορία όμως, δυστυχώς, και ιδιαίτερα με μέτρο σύγκρισης το πρωτότυπο, το μόνο που γευόμαστε είναι απογοήτευση και μια ακαμάχητη επιθυμία να επανεξετάσουμε, να γελάσουμε και να ερωτευτούμε με την πρώτη ταινία που ξυπνάει νοσταλγίες του παρελθόντος.
First Knight (1995): Ένα δράμα εποχής, με αρκετές μάχες, κοστούμια, σκηνικά, πολιορκίες, έρωτες και όλα αυτά, τοποθετημένα που αλλού, στον γοητευτικό μεσαίωνα. Και μπορεί ως επί των πλείστων ανάλογες παραγωγές να επικεντρώνονται στην μάχη μεταξύ καλού και κακού για την κατάκτηση της δύναμης, της εξουσίας και της βασιλείας όμως, στην προκειμένη περίπτωση, επιλέγουν να επικεντρωθούν σε μια μάχη διαφορετική. Στη μάχη μεταξύ δύο καλών για την καρδιά μιας δεσποσύνης, κάτι που κάνει την ταινία να υπάγεται στο αισθηματικό και όχι στο πολεμικό είδος. Αλλοιώνοντας τον κλασσικό μύθο του Camelot προσπαθεί να δώσει μια νέα διάσταση που όμως, ξενίζει τον μαθημένο, σε μια άλλη διάσταση των πραγμάτων, θεατή. Παρ’ όλα ταύτα, συγκίνησε και συνεχίζει μέχρι και σήμερα να συγκινεί πολλές γυναικείες καρδιές με το κλισέ, γλυκανάλο ρομάντζο της. Ναι, η ιστορία αυτή μπορεί να είναι ένα κραυγαλέο παραμύθι όμως, στολίζεται με όμορφες εικόνες, δυνατά συναισθήματα και ωραίους πρωταγωνιστές που, μπορεί να μην προσφέρει κάτι νέο στον χώρο του αισθηματικού δράματος όμως, είναι τόσο δακρύβρεστο όσο χρειάζεται.
My Best Friend’s Wedding (1997): Η ταινία αυτή δεν είναι άλλη μια ρομαντική κομεντί που απευθύνεται σε απελπισμένες, ανύπαντρες τριαντάρες, αλλά σε ένα διαφορετικό, πιο ευρύ κοινό που δεν διαχωρίζεται από την αντρική ή γυναικεία φυσιογνωμία του, αλλά που χαρακτηρίζεται από συναισθήματα που ενώνουν ή απομακρύνουν την κοινή τους πορεία. Η Julianne και ο Michael είναι δύο νέοι άνθρωποι που έχουν περάσει μαζί μια ζωή, που έχουν μοιραστεί τις πιο δυνατές συγκινήσεις που έχουν νιώσει ποτέ. Και όμως, ενώ ο ένας αποτελεί το ιδανικό ταίρι για τον άλλον, δεν το αντιλαμβάνεται, ή για να το θέσω καλύτερα, δεν θέλει να το παραδεχτεί και ιδιαίτερα η Julianne. Συνήθως οι καλύτεροί μας φίλοι, έχουν όλα εκείνα που θα θέλαμε να έχει ο σύντροφός μας. Τότε γιατί δεν είμαστε μαζί τους; Τότε γιατί ενώ επιλέγουμε να μην είμαστε μαζί τους, μας πονάει όταν κάποιος άλλος μπαίνει ανάμεσά μας και διεκδικεί την πρώτη θέση στην καρδιά του; Ίσως γιατί κατά βάθος να ξέρουμε, ότι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε τόση τελειότητα σε μια σχέση. Ίσως γιατί μας φοβίζει το γεγονός ότι ο έρωτας μπορεί να καταστρέψει την τελειότητα που έπλασσε η φιλία. Βασισμένη σε αυτή την θεμελιώδη θεωρία των σχέσεων, η ταινία ακολουθεί ένα ξέφρενο οδοιπορικό τεσσάρων ημερών όπου δεν μπρορούν όλοι να ανδειχτούν νικητές. Οι μελό διάλογοι δεν αποτελούν κεντρικό άξονα ενώ ο ρεαλισμός χτυπάει το συναίσθημα οδηγώντας σε ένα φινάλε που δεν είναι γλυκανάλατο αλλά δίκαιο.
House of Flying Daggers (2004): Η εν λόγω ταινία αποτελεί το τρίτο μέρος μιας τριλογίας την οποία δεν έχω κατορθώσει να δω συνολικά. Ωστόσο, καλούμενη να την κρίνω ως ένα ξεχωριστό κεφάλαιο θα μπορούσα πολύ απλά να την χαρακτηρίσω ως εικαστική πανδεσία. Παλιοί μύθοι της Άπω Ανατολής, συνδυασμένοι με δράση, πολεμικές τέχνες κι έρωτα, με την μαγεία και τη γοητεία του διαφορετικού. Ένας τριγωνικός έρωτας ανάμεσα σε εχθρούς που καταλήγουν να αλλάξουν στρατόπεδα. Ανάμεσα σε συμμάχους που επίσης ακολουθούν την ίδια μοίρα. Μια γυναίκα το αντικείμενο ενός πόθου που καταλήγει σε ένα λυρικό, πολεμικό ξέσπαμα που θυμίζει κάτι απ’ την δικιά μας, δημοτική ανθολογία. Αισθάνεσετ ότι σε αυτές τις ταινίες δεν υπάρχει μέτρο και λογική; Μα δεν το χρειάζονται, όπως δεν το χρειάζεται κι ο έρωτας. Μια μοναδική ιστορία ενός ιδιόμορφου έρωτα που δεν έχει όρια, δεν ακολουθεί στερεότυπα. Ένας έρωτας με μια διαφορετική μορφή από την συνηθισμένη, σε όλο του το μεγαλείο. Ταξιδέψτε λοιπόν σε έναν εμφάνταστο κόσμο μαγείας κι ανείπωτης ομορφιάς.
Έρωτες Άλλης Διάστασης
Ghost (1990): Ο Sam έχει υποσχεθεί στη Molly να την προστατεύει πάντα. Έτσι, ακόμα και μετά την απρόσμενη δολοφονία του που γκρεμίζει τα όνειρά τους για το κοινό μέλλον τους, μένει μαζί της ως πνεύμα. Μπορεί να είναι μια ταινία που σήμερα για κάποιους να συγκαταλέγεται στις παλαιομοδίτικες, είναι όμως και μια ταινία από εκείνες που δεν μπορείς να μην αγαπάς. Λίγο δράση, λίγο περιπέτεια, λίγο ρομάντζο, κάποια στοιχεία θρίλερ και ανάμεσα σε όλα αυτά, πολύ, αγνό και τρυφερό συναίσθημα και έντονες δόσεις χιούμορ που όμως, όχι μόνο δεν γελοιοποιούν το σύνολο, αλλά το κάνουν πιο ανάλαφρο εκεί που χρειάζεται κι εκεί πάντα όπου έχει την δυνατότητα να ενσωματωθεί. Το ιδιαίτερο αυτής της ταινίας είναι η κρυφή ελπίδα που δίνει στον θεατή. Την ελπίδα ότι οι άνθρωποι που αγαπάμε όταν πεθαίνουν δεν χάνονται αλλά, υπάρχουν ακόμα, έστω και σε μια άλλη μεριά του κόσμου, έστω και μια διαφορετική υπόσταση απ’ αυτήν που είχαν στη γη. Είναι ωραίο να ελπίζεις ή έστω, να παραμυθιάζεσαι αν το προτιμάτε.
What Dreams May Come (1998): Μια ταινία μαγευτική. Ένα ανθρώπινο δράμα που συγκινεί χωρίς καμία απολύτως δυσκολία αφού τα δάκρυα κυλάνε αυθόρμητα κι ανεξέλεχτα. Η ταινία πραγματεύεται ένα πολύ δύσκολο, συναισθηματικά κυρίως θέμα. Τη ζωή μετά θάνατον και τον διαχωρισμό της σε Κόλαση και Παράδεισο. Είναι η ιστορία του Chris και της Annie. Όταν ο πρώτος χάνει τη ζωή του σε αυτοκινητικό δυστύχημα, η Annie δεν αντέχει και αυτοκτονεί. Ο Chris βρίσκεται στον Παράδεισο ενώ η Annie στην Κόλαση και είναι διαθετημένος να κάνει ό,τι χρειαστεί, να θυσιάσει τα πάντα αρκεί να την δει μια φορά ακόμη. Πανέμορφες, λυρικές εικόνες μπλέκονται σε ενα ταξίδι αισθήσεων και συναισθημάτων. Η ομορφιά των εικόνων, μπλέκεται με την ψυχική ομορφιά και την δραματική τραγικότητα των χαρακτήρων σε μια μοναδικά ρομαντική ταινία, από εκείνες που δίκαια ξεχωρίζουν και μπορούν να αγαπηθούν για την μοναδική, ξεχωριστή και τολμηρή προσωπικότητά τους. Ο ρομαντισμός συναντά το μεταφυσικό και ο φόβος που προκαλεί το άγνωστο που ακολουθεί τον θάνατο παίρνει σχήμα και εικόνα, κάνοντάς μας να ελπίζουμε ότι ίσως, υπάρχει κάτι καλύτερο από αυτό που θα περιμέναμε. Κάτι που θα μας επέτρεπε ακόμα να αγωνιστούμε γι’ αυτό.
Τρυφεροί Έρωτες
Breakfast At Tiffany’s (1961): Μπορεί να μην ήταν η ταινία εκείνη που χάρισε την απόλυτη καλλιτεχνική διάκριση στην Audrey Hepburn για μια ακόμη φορά όμως, ήταν η ταινία εκείνη και ο ρόλος που την χαρακτήρισαν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Η ιστορία του Capote είναι από εκείνες που σε κάνουν να ερωτευτείς και να συμπάσχεις με τους πρωταγωνιστές, που μπορούν να αποσπάσουν το δάκρυ σου, όχι βίαια αλλά φυσικά κι αβίαστα καθώς νιώθεις ότι έτσι θα ανακουφίσεις την ψυχή σου. Η ταινία είναι ένα ρομαντικό παραμύθι που όμως μέσα της κρύβει μεγάλη δραματικότητα. Δύο άνθρωποι, υποχοίρια της ζωής που έχουν επιλέξει να ζουν. Εκείνος ζει χάρη στην πλούσια γυναίκα που τον συντηρεί ενώ εκείνη στηρίζεται στις εκάστοτε πλάτες αντρών που μπορούν να ικανοποιήσουν τα γούστα της. Είναι όμως μια ζωή που στο βάθος θέλουν να δραπετεύσουν από αυτήν και να απελευθερωθούν. Μπορεί φαινομενικά να υπάρχει αφέλεια όμως από κάτω κρύβονται φαντάσματα ενός οδυνηρού παρελθόντος. Και μπορεί οι επιταγές της σύγχρονης ζωής να μην τους θέλουν μαζί όμως εκείνοι καταφέρνουν να αφήσουν πίσω τους τα εμπόδια αφού η αγάπη τους είναι το μόνο που έχει πραγματικά σημασία.
Sleepless In Seattle (1991): Η πρώτη κινηματογραφική συνεύρεση των αγαπημένων Tom Hanks και Meg Ryan έγινε το 1991 κι έμελλε μέχρι και σήμερα να αποτελεί μια απ’ τις πιο αγαπημένες συναισθηματικές, με μια δόση δραματικού, ταινίες της κατηγορίας αυτής. Ο Sam, χήρος, με την παρότρυνση του οχτάχρονου γιου του μιλάει σε μια ραδιοφωνική εκπομπή όπου λαμβάνει πολλά γράμματα γυναικών. Ανάμεσά σε αυτά βρίσκεται κι ένα ξεχωριστό, εκείνο της Annie που ετοιμάζεται να παντρευτεί αλλά δεν είναι σίγουρη ότι ο αρραβωνιαστικός της είναι ο άντρας της ζωής της. Ταξιδεύει λοιπόν στο Seattle για να διαπιστώσει από μόνη της ποιος είναι ο Sam και τι θέλει να κάνει. Υπέρμετρα ρομαντικό, σαχλό, ακόμα κι αφελές; Μπορεί! Όμως η πιθανότητα ενός έρωτα δεν γνωρίζει σύνορα αρκεί να έχεις μέσα σου μια μικρή τρέλλα και μια ακόμη μεγαλύτερη αμφιβολία. Κάπου εκεί έξω βρίσκεται το άλλο μας μισό αρκεί, να έχουμε την διάθεση να το ψάξουμε να το βρούμε κι αφού το βρούμε να το διεκδικήσουμε. Δεν φτάνει να πιστεύουμε στα όνειρα αλλά να προσπαθούμε να τα πραγματοποιούμε.
While You Were Sleeping (1995): Μια ιδιόμορφη και σχετικά ευφάνταστη ρομαντική ταινία όπου η πρωταγωνίστρια από μέλλουσα ανύπαντρη μητέρα καταλήγει εξαιτίας ενός εκτροχιασμού τρένου, ως μνηστή ενός διάσημου άντρα που βρίσκεται σε κώμα μετά το ατύχημα. Η μία παρεξήγηση διαδέχεται την άλλη κι αντί να ξεμπλέξει βρίσκεται όλο και πιο πολλή μπλεγμένη σε έναν κυκαιώνα καταστάσεων από τον οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει και από ένα σημείο και μετά δεν θέλει. Το μοναχικό κορίτσι χωρίς κανέναν στον κόσμο βρίσκεται ξαφνικά με μια μοναδική οικογένεια που ονειρευόταν πάντα. Όταν όμως την ερωτεύεται ο καχύποπτος αδερφός του δήθεν αρραβωνιαστικού της για τον οποίο νιώθει κι εκείνη τα ίδι αισθήματα, η κατάσταση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο. Σπιρτόζοι διάλογοι, υπέρμετρος ρομαντισμός και το παραμύθι ισσοροπεί με την πραγματικότητα σε ένα σενάριο με ευρηματικούς διαολόγους όπου καταφέρνει να σε πείσει πως τα πάντα μπορεί να συμβούν στην ζωή, όσο τρελλά κι αν φαίνονται, αρκεί να έχεις πίστη.
Casablanca (1942): Αυτό το ασπρόμαυρο αριστούργημα είναι η απόλυτη απεικόνιση μιας ερωτικής τριπλέτας. Ο Rick συναντά την παλιά του αγαπημένη Ilsa που ποια ζει παντρεμένη με τον Victor, έναν Τσέχο ηγέτη που καταζητούν οι Ναζί. Το ιδιόμορφο της ταινίας είναι πως και οι δύο άντρες στην ζωή της Ilsa είναι ισότιμοι, έχουν και οι δύο θέση στην καρδιά της καθώς τους αγαπάει και τους εκτιμάει. Δεν τους εκμεταλλεύεται, όχι μόνο επειδή δεν έχει την διάθεση να το κάνει αλλά, επειδή δεν καταλαβαίνει την δύναμη που ασκεί πάνω τους. Όμως και οι δύο αυτοί άντρες σέβονται ο ένας τον άλλον και είναι έτοιμοι να εκδηλώσουν την απόλυτη αγάπη τους απέναντί της, όχι μέσω της διεκδίκησης αλλά, μέσω της παραχώρησης. Γιατί φίλοι μου αυτή είναι η μεγαλύτερη έκφραση αγάπης, το να έχεις το κουράγιο και την δύναμη να θυσιάσεις τον εαυτό και τα αισθήματά του για να είναι ευτυχισμένος αυτός που αγαπάς και νοιάζεσαι. Το φινάλε μπορεί να μην είναι εκείνο που θα μας ικανοποιούσε συναισθηματικά όμως, είναι εκείνο που είναι πιο δίκαιο οδηγώντας τους πρωταγωνιστές στην προσωπική τους λύτρωση.
Sabrina (1954): Μια γλυκιά ταινία που παρά το συναισθηματικό μπλέξιμο μεταξύ τριών προσώπων, φαντάζει στα μάτια μας τόσο τρυφερή, αθώα και όμορφα φορισμένη συναισθηματικά που δεν σου αφήνει περιθώρια να μην την αγαπάς ακόμα και μετά από 6 γεμάτες δεκαετίες. Η αγαπημένη Audrey Hepburn στον ομώνυμο ρόλο, κόρη ενός κηπουρού, είναι η πέτρα του σκανδάλου ανάμεσα σε δύο αδέρφια της αριστοκαρτικής κοινωνίας. Η ταινία μπορεί να έχει στοιχεία ρομάντζου όμως, δεν στερείται κωμωικών στιγμών που την κάνει ακόμα πιο απολαυστική και ικανή να ξεχωρίσει ανάμεσα στις χιλιάδες αυτού του είδους. Λαμπεροί πρωταγωνιστές, ένας αέρας γεμάτος γοητεία από το χθες σε μια ρομαντική κωμωδία που είναι από τις λίγες που έχουν το δικαίωμα να χαρακτηρίζονται κλασσικές. Το 1995 απέκτησε ένα σύγχρονο remake που δεν διαφοροποιήθηκε ιδιαίτερα από την αρχική ιστορία όμως, δυστυχώς, και ιδιαίτερα με μέτρο σύγκρισης το πρωτότυπο, το μόνο που γευόμαστε είναι απογοήτευση και μια ακαμάχητη επιθυμία να επανεξετάσουμε, να γελάσουμε και να ερωτευτούμε με την πρώτη ταινία που ξυπνάει νοσταλγίες του παρελθόντος.
First Knight (1995): Ένα δράμα εποχής, με αρκετές μάχες, κοστούμια, σκηνικά, πολιορκίες, έρωτες και όλα αυτά, τοποθετημένα που αλλού, στον γοητευτικό μεσαίωνα. Και μπορεί ως επί των πλείστων ανάλογες παραγωγές να επικεντρώνονται στην μάχη μεταξύ καλού και κακού για την κατάκτηση της δύναμης, της εξουσίας και της βασιλείας όμως, στην προκειμένη περίπτωση, επιλέγουν να επικεντρωθούν σε μια μάχη διαφορετική. Στη μάχη μεταξύ δύο καλών για την καρδιά μιας δεσποσύνης, κάτι που κάνει την ταινία να υπάγεται στο αισθηματικό και όχι στο πολεμικό είδος. Αλλοιώνοντας τον κλασσικό μύθο του Camelot προσπαθεί να δώσει μια νέα διάσταση που όμως, ξενίζει τον μαθημένο, σε μια άλλη διάσταση των πραγμάτων, θεατή. Παρ’ όλα ταύτα, συγκίνησε και συνεχίζει μέχρι και σήμερα να συγκινεί πολλές γυναικείες καρδιές με το κλισέ, γλυκανάλο ρομάντζο της. Ναι, η ιστορία αυτή μπορεί να είναι ένα κραυγαλέο παραμύθι όμως, στολίζεται με όμορφες εικόνες, δυνατά συναισθήματα και ωραίους πρωταγωνιστές που, μπορεί να μην προσφέρει κάτι νέο στον χώρο του αισθηματικού δράματος όμως, είναι τόσο δακρύβρεστο όσο χρειάζεται.My Best Friend’s Wedding (1997): Η ταινία αυτή δεν είναι άλλη μια ρομαντική κομεντί που απευθύνεται σε απελπισμένες, ανύπαντρες τριαντάρες, αλλά σε ένα διαφορετικό, πιο ευρύ κοινό που δεν διαχωρίζεται από την αντρική ή γυναικεία φυσιογνωμία του, αλλά που χαρακτηρίζεται από συναισθήματα που ενώνουν ή απομακρύνουν την κοινή τους πορεία. Η Julianne και ο Michael είναι δύο νέοι άνθρωποι που έχουν περάσει μαζί μια ζωή, που έχουν μοιραστεί τις πιο δυνατές συγκινήσεις που έχουν νιώσει ποτέ. Και όμως, ενώ ο ένας αποτελεί το ιδανικό ταίρι για τον άλλον, δεν το αντιλαμβάνεται, ή για να το θέσω καλύτερα, δεν θέλει να το παραδεχτεί και ιδιαίτερα η Julianne. Συνήθως οι καλύτεροί μας φίλοι, έχουν όλα εκείνα που θα θέλαμε να έχει ο σύντροφός μας. Τότε γιατί δεν είμαστε μαζί τους; Τότε γιατί ενώ επιλέγουμε να μην είμαστε μαζί τους, μας πονάει όταν κάποιος άλλος μπαίνει ανάμεσά μας και διεκδικεί την πρώτη θέση στην καρδιά του; Ίσως γιατί κατά βάθος να ξέρουμε, ότι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε τόση τελειότητα σε μια σχέση. Ίσως γιατί μας φοβίζει το γεγονός ότι ο έρωτας μπορεί να καταστρέψει την τελειότητα που έπλασσε η φιλία. Βασισμένη σε αυτή την θεμελιώδη θεωρία των σχέσεων, η ταινία ακολουθεί ένα ξέφρενο οδοιπορικό τεσσάρων ημερών όπου δεν μπρορούν όλοι να ανδειχτούν νικητές. Οι μελό διάλογοι δεν αποτελούν κεντρικό άξονα ενώ ο ρεαλισμός χτυπάει το συναίσθημα οδηγώντας σε ένα φινάλε που δεν είναι γλυκανάλατο αλλά δίκαιο.
House of Flying Daggers (2004): Η εν λόγω ταινία αποτελεί το τρίτο μέρος μιας τριλογίας την οποία δεν έχω κατορθώσει να δω συνολικά. Ωστόσο, καλούμενη να την κρίνω ως ένα ξεχωριστό κεφάλαιο θα μπορούσα πολύ απλά να την χαρακτηρίσω ως εικαστική πανδεσία. Παλιοί μύθοι της Άπω Ανατολής, συνδυασμένοι με δράση, πολεμικές τέχνες κι έρωτα, με την μαγεία και τη γοητεία του διαφορετικού. Ένας τριγωνικός έρωτας ανάμεσα σε εχθρούς που καταλήγουν να αλλάξουν στρατόπεδα. Ανάμεσα σε συμμάχους που επίσης ακολουθούν την ίδια μοίρα. Μια γυναίκα το αντικείμενο ενός πόθου που καταλήγει σε ένα λυρικό, πολεμικό ξέσπαμα που θυμίζει κάτι απ’ την δικιά μας, δημοτική ανθολογία. Αισθάνεσετ ότι σε αυτές τις ταινίες δεν υπάρχει μέτρο και λογική; Μα δεν το χρειάζονται, όπως δεν το χρειάζεται κι ο έρωτας. Μια μοναδική ιστορία ενός ιδιόμορφου έρωτα που δεν έχει όρια, δεν ακολουθεί στερεότυπα. Ένας έρωτας με μια διαφορετική μορφή από την συνηθισμένη, σε όλο του το μεγαλείο. Ταξιδέψτε λοιπόν σε έναν εμφάνταστο κόσμο μαγείας κι ανείπωτης ομορφιάς.Έρωτες Άλλης Διάστασης
Ghost (1990): Ο Sam έχει υποσχεθεί στη Molly να την προστατεύει πάντα. Έτσι, ακόμα και μετά την απρόσμενη δολοφονία του που γκρεμίζει τα όνειρά τους για το κοινό μέλλον τους, μένει μαζί της ως πνεύμα. Μπορεί να είναι μια ταινία που σήμερα για κάποιους να συγκαταλέγεται στις παλαιομοδίτικες, είναι όμως και μια ταινία από εκείνες που δεν μπορείς να μην αγαπάς. Λίγο δράση, λίγο περιπέτεια, λίγο ρομάντζο, κάποια στοιχεία θρίλερ και ανάμεσα σε όλα αυτά, πολύ, αγνό και τρυφερό συναίσθημα και έντονες δόσεις χιούμορ που όμως, όχι μόνο δεν γελοιοποιούν το σύνολο, αλλά το κάνουν πιο ανάλαφρο εκεί που χρειάζεται κι εκεί πάντα όπου έχει την δυνατότητα να ενσωματωθεί. Το ιδιαίτερο αυτής της ταινίας είναι η κρυφή ελπίδα που δίνει στον θεατή. Την ελπίδα ότι οι άνθρωποι που αγαπάμε όταν πεθαίνουν δεν χάνονται αλλά, υπάρχουν ακόμα, έστω και σε μια άλλη μεριά του κόσμου, έστω και μια διαφορετική υπόσταση απ’ αυτήν που είχαν στη γη. Είναι ωραίο να ελπίζεις ή έστω, να παραμυθιάζεσαι αν το προτιμάτε.
What Dreams May Come (1998): Μια ταινία μαγευτική. Ένα ανθρώπινο δράμα που συγκινεί χωρίς καμία απολύτως δυσκολία αφού τα δάκρυα κυλάνε αυθόρμητα κι ανεξέλεχτα. Η ταινία πραγματεύεται ένα πολύ δύσκολο, συναισθηματικά κυρίως θέμα. Τη ζωή μετά θάνατον και τον διαχωρισμό της σε Κόλαση και Παράδεισο. Είναι η ιστορία του Chris και της Annie. Όταν ο πρώτος χάνει τη ζωή του σε αυτοκινητικό δυστύχημα, η Annie δεν αντέχει και αυτοκτονεί. Ο Chris βρίσκεται στον Παράδεισο ενώ η Annie στην Κόλαση και είναι διαθετημένος να κάνει ό,τι χρειαστεί, να θυσιάσει τα πάντα αρκεί να την δει μια φορά ακόμη. Πανέμορφες, λυρικές εικόνες μπλέκονται σε ενα ταξίδι αισθήσεων και συναισθημάτων. Η ομορφιά των εικόνων, μπλέκεται με την ψυχική ομορφιά και την δραματική τραγικότητα των χαρακτήρων σε μια μοναδικά ρομαντική ταινία, από εκείνες που δίκαια ξεχωρίζουν και μπορούν να αγαπηθούν για την μοναδική, ξεχωριστή και τολμηρή προσωπικότητά τους. Ο ρομαντισμός συναντά το μεταφυσικό και ο φόβος που προκαλεί το άγνωστο που ακολουθεί τον θάνατο παίρνει σχήμα και εικόνα, κάνοντάς μας να ελπίζουμε ότι ίσως, υπάρχει κάτι καλύτερο από αυτό που θα περιμέναμε. Κάτι που θα μας επέτρεπε ακόμα να αγωνιστούμε γι’ αυτό.Τρυφεροί Έρωτες
Breakfast At Tiffany’s (1961): Μπορεί να μην ήταν η ταινία εκείνη που χάρισε την απόλυτη καλλιτεχνική διάκριση στην Audrey Hepburn για μια ακόμη φορά όμως, ήταν η ταινία εκείνη και ο ρόλος που την χαρακτήρισαν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Η ιστορία του Capote είναι από εκείνες που σε κάνουν να ερωτευτείς και να συμπάσχεις με τους πρωταγωνιστές, που μπορούν να αποσπάσουν το δάκρυ σου, όχι βίαια αλλά φυσικά κι αβίαστα καθώς νιώθεις ότι έτσι θα ανακουφίσεις την ψυχή σου. Η ταινία είναι ένα ρομαντικό παραμύθι που όμως μέσα της κρύβει μεγάλη δραματικότητα. Δύο άνθρωποι, υποχοίρια της ζωής που έχουν επιλέξει να ζουν. Εκείνος ζει χάρη στην πλούσια γυναίκα που τον συντηρεί ενώ εκείνη στηρίζεται στις εκάστοτε πλάτες αντρών που μπορούν να ικανοποιήσουν τα γούστα της. Είναι όμως μια ζωή που στο βάθος θέλουν να δραπετεύσουν από αυτήν και να απελευθερωθούν. Μπορεί φαινομενικά να υπάρχει αφέλεια όμως από κάτω κρύβονται φαντάσματα ενός οδυνηρού παρελθόντος. Και μπορεί οι επιταγές της σύγχρονης ζωής να μην τους θέλουν μαζί όμως εκείνοι καταφέρνουν να αφήσουν πίσω τους τα εμπόδια αφού η αγάπη τους είναι το μόνο που έχει πραγματικά σημασία.
Sleepless In Seattle (1991): Η πρώτη κινηματογραφική συνεύρεση των αγαπημένων Tom Hanks και Meg Ryan έγινε το 1991 κι έμελλε μέχρι και σήμερα να αποτελεί μια απ’ τις πιο αγαπημένες συναισθηματικές, με μια δόση δραματικού, ταινίες της κατηγορίας αυτής. Ο Sam, χήρος, με την παρότρυνση του οχτάχρονου γιου του μιλάει σε μια ραδιοφωνική εκπομπή όπου λαμβάνει πολλά γράμματα γυναικών. Ανάμεσά σε αυτά βρίσκεται κι ένα ξεχωριστό, εκείνο της Annie που ετοιμάζεται να παντρευτεί αλλά δεν είναι σίγουρη ότι ο αρραβωνιαστικός της είναι ο άντρας της ζωής της. Ταξιδεύει λοιπόν στο Seattle για να διαπιστώσει από μόνη της ποιος είναι ο Sam και τι θέλει να κάνει. Υπέρμετρα ρομαντικό, σαχλό, ακόμα κι αφελές; Μπορεί! Όμως η πιθανότητα ενός έρωτα δεν γνωρίζει σύνορα αρκεί να έχεις μέσα σου μια μικρή τρέλλα και μια ακόμη μεγαλύτερη αμφιβολία. Κάπου εκεί έξω βρίσκεται το άλλο μας μισό αρκεί, να έχουμε την διάθεση να το ψάξουμε να το βρούμε κι αφού το βρούμε να το διεκδικήσουμε. Δεν φτάνει να πιστεύουμε στα όνειρα αλλά να προσπαθούμε να τα πραγματοποιούμε.
While You Were Sleeping (1995): Μια ιδιόμορφη και σχετικά ευφάνταστη ρομαντική ταινία όπου η πρωταγωνίστρια από μέλλουσα ανύπαντρη μητέρα καταλήγει εξαιτίας ενός εκτροχιασμού τρένου, ως μνηστή ενός διάσημου άντρα που βρίσκεται σε κώμα μετά το ατύχημα. Η μία παρεξήγηση διαδέχεται την άλλη κι αντί να ξεμπλέξει βρίσκεται όλο και πιο πολλή μπλεγμένη σε έναν κυκαιώνα καταστάσεων από τον οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει και από ένα σημείο και μετά δεν θέλει. Το μοναχικό κορίτσι χωρίς κανέναν στον κόσμο βρίσκεται ξαφνικά με μια μοναδική οικογένεια που ονειρευόταν πάντα. Όταν όμως την ερωτεύεται ο καχύποπτος αδερφός του δήθεν αρραβωνιαστικού της για τον οποίο νιώθει κι εκείνη τα ίδι αισθήματα, η κατάσταση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο. Σπιρτόζοι διάλογοι, υπέρμετρος ρομαντισμός και το παραμύθι ισσοροπεί με την πραγματικότητα σε ένα σενάριο με ευρηματικούς διαολόγους όπου καταφέρνει να σε πείσει πως τα πάντα μπορεί να συμβούν στην ζωή, όσο τρελλά κι αν φαίνονται, αρκεί να έχεις πίστη. ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Edward scissorhands (1990):
City Of Angels (1998):
Bicentennial Man (1999):
Twilight (2008): 
Dirty Dancing (1987):
Titanic (1997):
Pretty Woman (1990):
Great Expectations (1998):
Jeux D’ Enfants (2003):
Match Point (2005):
Sweet November (2001):
.jpg)
.jpg)
Αναρτήσεις
