Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Είναι τρεις το πρωί και η Ελίζαμπεθ Γκίλμπερτ έχει γονατίσει στο πάτωμα του μπάνιου της κλαίγοντας με λυγμούς. Είναι τριάντα χρονών, είναι παντρεμένη, έχει ένα ωραίο σπίτι και με τον άντρα της προσπαθούν να αποκτήσουν παιδί. Τίποτα απ' όλα αυτά όμως δεν είναι αυτό που θέλει.
Ύστερα από ένα θυελλώδες διαζύγιο κι έναν εξίσου θυελλώδη ερωτικό δεσμό, νιώθει ερείπιο και συνειδητοποιεί πως είναι καιρός να κάνει το δικό της ταξίδι, αναζητώντας τρία πράγματα που της λείπουν: την απόλαυση, την πίστη και την ισορροπία.
Από τη Ρώμη με την εκλεκτή κουζίνα και την αλέγκρα κουλτούρα πηγαίνει στην Ινδία, όπου, ύστερα από τέσσερις μήνες ασκητικής ζωής με γιόγκα και διαλογισμό, καταφέρνει να βρει την εσωτερική της πίστη. Τέλος, φτάνει στο εξωτικό Μπαλί, όπου θα ανακαλύψει ένα καινούριο μονοπάτι προς τη γαλήνη.
Η ευτυχία αρχίζει να της χαμογελά...

Προσωπική άποψη:
Μέχρι που μπορεί άραγε να φτάσει ένας άνθρωπος, πόσο μάλλον μια γυναίκα, όταν δεν νιώθει ικανοποιημένη από την ζωή της και θέλει να βρει, όχι μόνο το πραγματικό της νόημα αλλά, και την ισορροπία ανάμεσα στο σώμα και το μυαλό της, τις σαρκικές και τις πνευματικές της ανησυχίες, στην θλίψη και τον έρωτα; Απ' όσο μπορεί να διαπιστώσει κανείς διαβάζοντας ουσιαστικά την βιογραφική περιγραφή ενός σκέλους της ζωής της ίδιας της συγγραφέως, πολύ, πολύ μακριά. Η ίδια ξεκίνησε με αφετηρία την Αμερική για να καταλήξει στην Ιταλία, από εκεί στην Ινδιά και τελικά, στο Μπαλί, ολοκληρώνοντας τον κύκλο αυτού του σημείου της ζωής της και κάθε μορφή αναζήτησης.

Το βιβλίο είναι δομημένο σύμφωνα με την Ινδουιστική λατρεία. Χωρίζεται σε 108 συν ένα μάντρα, όσοι οι κόμποι προσευχής στα αντίστοιχα με τα δικά μας κομποσκοίνια. Η συγγραφέας, φανερά επηρρεασμένη από το δωδεκάμηνο ταξίδι της στις τρεις γωνιές του πλανήτη, θέλει να περάσει στο βιβλίο της την ίδια συμμετρία την οποία έχει εισάγει στην ζωή της. Τρεις θεματικές ενότητες, μία για κάθε προορισμό, χωρισμένη η κάθε μία σε 36 κεφάλαια, άλλα πιο μεγάλα, άλλα πιο μικρά. Παράλληλα, κάθε ενότητα, δεν αποτελεί απλά μέρος ενός τουριστικού ταξιδιού αλλά, ενός ταξιδιού με σκοπό κάποια αναζήτηση, διαφορετική από την προηγούμενη κάθε φορά. Σκοπός της αναζήτησής της η απόλαυση, η ευλάβια και τέλος, η ισορροπία. Όμως, όπως εκείνη τα αντιμετωπίζει ως ξεχωριστές ενότητες, έτσι ίσως θα ήταν καλύτερο να πράξουμε κι εμείς.

Συνειδητοποιώντας ότι η ζωή της δεν είναι αυτή που πραγματικά επιθυμεί, η Λιζ δίνει τα πάντα προκειμένου να αποκτήσει την πολυπόθητη ελευθερία της και ξεκινάει το ταξίδι της με πρώτη στάση την Ρώμη της Ιταλίας. Σκοπός της, να μάθει την γλώσσα της χώρας, η οποία της είναι άχρηστη μεν, είναι ερωτευμένη μαζί της δε και επιπλέον, να απολαύσει την κουλτούρα ενός φιλελεύθερου λαού χωρίς ταμπού και πουριτανισμούς, καταναλώνοντας παράλληλα τεράστιες ποσότητες γευστικών αλλά παχυντικών φαγητών. Η Λιζ καταλήγει στο τέλος του ταξιδιού της, να έχει γυρίσει απ' άκρη σ' άκρη την Ιταλία, μοιράζοντάς μας τις όμορφες εικόνες και τις περιγραφές των τόπων που επισκέπεται, προσπαθώντας παράλληλα να μας διδάξει ορισμένα πράγματα, όχι μόνο για την σημερινή κουλτούρα του κάθε τόπου αλλά, και για εκείνη που τον συντρόφευε στο παρελθόν, επηρρεάζοντας το παρόν και πιθανότατα το μέλλον.

Έχοντας χορτάσει την απόλαυση του φαγητού και των ανθρώπων της Ιταλίας, αναχωρεί για έναν εντελώς διαφορετικό προορισμό και με έναν παντελώς διαφορετικό σκοπό. Οι κρεπάλες μένουν στο παρελθόν και η ίδια εγκαθίσταται σε ένα Ασράμ προκειμένου να διαλογιστεί και να ανακτήσει και πάλι την χαμένη προ πολλού ψυχική και διαννοητική της ηρεμία. Το ταξίδι της αυτό είναι περιορισμένο σε εικόνες και οι κύριες πληροφορίες που λαμβάνουμε έχουν να κάνουν με την θρησκεία της Ινδίας, τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες αλλά, και με τον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα στην χώρα μέσα και έξω από το Ασράμ. Μαζί με την Λιζ, κάνουμε κι εμείς μια προσπάθεια διαλογισμού η οποία όμως, αν κι εφόσον δεν ασπάζεσαι ή έστω, δεν έχεις το παραμικρό ενδιαφέρον για την κουλτούρα αυτή, μπορεί να αισθανθείς ανία.

Τέλος η Liz καταλήγει στο Μπαλί, έναν εξωτικό προορισμό στον οποίο μπορεί να συνεχίσει την καλλιέργηση του πνεύματός της μέσω ενός διαφορετικού είδους διαλογισμού αλλά παράλληλα, μπορεί να αφεθεί να χαρεί τις απλές χαρές της ζωής. Την ομορφιά ενός κατά βάθος ταραγμένου τόπου, την μελέτη μιας διαφορετικής κουλτούρας απ' όσα έχει συναντήσει μέχρι σήμερα, την καλλιέργεια ιδεών, νέων φίλων αλλά, και την απόλαυση του σαρκικού έρωτα που δεν αργεί να γίνει ψυχικός και συναισθηματικός. Έτσι η συγγραφέας ολοκληρώνει έναν κύκλο αναζήτησης, περνώντας μέσα από τα καζάνια της κόλασης, βιώνοντας το προσωπικό της δράμα, ξεπερνώντας όμως τις δυσκολίες, προσπαθώντας για το καλύτερο και τελικά, αναδυόμενη από τις στάχτες της να οδηγηθεί σε έναν σχεδόν παραμμυθένιο φινάλε.

Καλά όλα αυτά, και δεν μπορώ να μην παραδεχτώ πως η συγγραφέας είναι σίγουρα ταλαντούχα και το γράψιμό της στρωτό, κατανοητό και ικανό να διαχειριστεί πολύπλοκες λεπτομέρειες με τέτοιον τρόπο ώστε να γίνονται κατανοητές ακόμα και στον πιο αδαή με το θέμα αναγνώστη. Υπάρχει όμως ένα θέμα. Όσο ενδιαφέρον και να είναι το ταξίδι, όσο και να σε γοητεύουν ορισμένες από τις πληροφορίες που δέχεσαι, ίσως να είναι περισσότερες και πιο ακριβείς απ' όσο θα ήθελες. Δεν έχει να κάνει με το αν θέλεις να δεχτείς την γνώση ή όχι αλλά, με το πόσο μεγάλες δόσεις αυτής μπορείς να αντέξεις αφού όσο περισσότερα προσπαθείς να συσσωρεύσεις στο μυαλό του τελικά, τόσο λιγότερα καταφέρνεις, εκνευρισμένος τόσο με την συγγραφέα που σε κούρασε χωρίς ουσιαστικό λόγο, όσο και με 'σένα που ίσως δεν κατέβαλλες αρκετά ικανοποιητική προσπάθεια.

Κατά βάθος η ιστορία της Λιζ δεν διαφέρει από εκείνη πολλών γυναικών που ζουν γύρω μας. Εκείνες απλά, δεν έχουν κατά πάσα πιθανότητα την δυνατότητα να κάνουν την δικιά της επιλογή, να τα εγκαταλείψουν όλα και να ζήσουν ελεύθερες, αναζητώντας την δικιά του αλήθεια. Γεγονός είναι ότι η Λιζ, είτε θα γίνει συμπαθής επειδή είχε αρκετό θάρρος να κάνει αυτό που ήθελε είτε αντιπαθής, γιατί είχε αρκετό θράσσος ώστε να γκρεμίσει όχι μόνο τον δικό της κόσμο αλλά και άλλων ανθρώπων γύρω της, μέσω μιας εγωιστικής και εγωκεντρικής απόφασης. Οι ισορροπία ανάμεσα στην επιλογή στρατοπέδου είναι λεπτή και υποθέτω ότι οι προσωπικές εμπειρίες κάθε αναγνώστη θα τον φέρουν στο στρατόπεδο εκείνο που πλησιάζει περισσότερο τις εμπειρίες του. Το βιβλίο είναι καλογραμμένο όμως σε ορισμένα σημεία, δεν παύει να είναι κουραστικό παρά την γενικότερα ενδιαφέρουσα φύση του. Πιθανότατα το γυναικείο κοινό να μπορεί να ταυτιστεί σε μεγαλύτερο βαθμό γιατί μην ξεχνάμε ότι μιλάει μια γυναίκα για την ζωή της την οποία τόλμησε να απολαύσει.
Βαθμολογία 7,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Elizabeth Gilbert
Μεταφραστής: Πανταζή Φανή
Εκδόσεις: Μίνωας
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2008
Αρ. σελίδων: 471
ISBN: 978-960-699-671-9