Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η επική ιστορία της Scarlett O' Hara, μιας γυναίκας με υπέρμετρο εγωισμό και ισχυρή προσωπικότητα, κατά τη διάρκεια μιας από τις πιο δύσκολες εποχές της Αμερικής, του Εμφυλίου πολέμου.
Η ταινία ακολουθεί την πορεία της από τα νεανικά της χρόνια στην φυτεία όπου μεγάλωσε μέχρι τους κατεστραμμένους δρόμους της Ατλάντας,από την πρώτη της αγάπη μέχρι τον τρίτο γάμο της, από την πολυτέλεια και την αφθονία των αγαθών μέχρι την φτώχια και την πείνα,από την εποχή της αθωότητας της μέχρι την κατανόηση αυτού του κόσμου.

Προσωπική άποψη:
Ήταν 1939 όταν προβλήθηκε για πρώτη φορά το "Όσα Παίρνει Ο Άνεμος". Η κινηματογραφική μεταφορά του διάσημου μυθιστορήματος της Margaret Mitchel έμελλε να μείνει στην ιστορία ως η ταινία εκείνη που, λίγοι πίστεψαν και πολλοί λάτρεψαν. Όταν κάποιοι αρνιόντουσαν να συμμετάσχουν και κάποιοι άλλοι το έκαναν κάτω από πίεση, δεν περίμεναν ποτέ ότι ακόμα και σήμερα, 72 σχεδόν χρόνια μετά την πρώτη της προβολή, θα ήταν η εμπορικότερη ταινία όλων των εποχών. Από που προκύπτει αυτό; Μα φυσικά και όχι από τα έσοδα, τα οποία ποικίλουν και διαφοροποιούνται ανάλογα με την εποχή αλλά, από το πόσοι ήταν εκείνοι που έσπευσαν στις σκοτεινές αίθουσες για να την παρακολουθήσουν. Ο αριθμός, είναι ικανός να ζαλίσει ακόμα και τους μεγαλύτερους δημιουργούς την σύγχρονης τεχνολογικά και όχι μόνο, γενιάς.

Τι είναι όμως τελικά το "Όσα Παίρνει Ο Άνεμος"; Είναι ταινία εποχής, πολεμική, ιστορική αφήγηση, ψυχογράφημα διαφορετικών χαρακτήρων ή ένα ακόμα τυπικό ρομάντζο από αυτά που κατακλύζουν συνεχώς το κινηματογραφικό προσκήνιο; Η απάντηση είναι εύκολη και βρίσκεται στο κοινότυπο, λίγο απ' όλα. Το ιδιαίτερο όμως της ταινίας, και κατ' επέκτασιν αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει, δεν είναι ότι έχει μια δόση από όλα αυτά τα χαρακτηριστικά αλλά, ότι καταφέρνει να τα συνδυάσει, μοιράζοντας σωστούς χρόνους και αξίες στο καθένα χωριστά, και τα διατηρεί σε μια συνεχή ισορροπία έτσι ώστε να αποδίδουν και να λειτουργούν συμπληρωματικά το ένα με το άλλο και όχι σαν να προσπαθούν να υπερισχύσουν αποδεικνύοντας την σημαντικότητά τους έναντι των υπολοίπων.Αν σε ανάγκαζαν ωστόσο να το χαρακτηρίσεις πιο συγκεκριμένα, μάλλον θα κατέληγες στον πομπώδες τίτλο, ρομαντικό δράμα εποχής.

Ο κινηματογραφικός φακός μας ταξιδεύει στην Αμερική του Νότου, σε μια Αμερική που βρίσκεται ένα βήμα πριν από τις πύλες του πολέμου κι εμείς, παρακολουθούμε να κάνει το βήμα αυτό και να βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην καταστροφή που αυτός επιφέρει, είτε υλικά, είτε συναισθηματικά, είτε κοινωνικά. Τα τεχνολογικά μέσα της εποχής μπορεί να μην έχουν καμία σχέση με τα σημερινά όμως, αναλογιζόμενοι και μόνο τις τότε δυνατότητες, εντυπωσιαζόμαστε ακόμα και σήμερα, τόσο από την φωτογραφία της ταινίας, που στιγμές-στιγμές σου κόβει την ανάσα, όσο και από τα ειδικά εφέ που καθιστούν την απεικόνιση της φρίκης του πολέμου ρεαλιστική και βίαιη. Μπορεί η κινηματογράφηση να πέρασε των παθών της τον τάραχο περνώντας από τα χέρια του απολυόμενου George Cukor σε εκείνα του Victor Fleming όπως όμως λέει και ο σοφός μας ο λαός, κάθε εμπόδιο σε καλό με τον δεύτερο μάλιστα να κατακτά τελικά το Oscar σκηνοθεσίας.

Η ταινία στήνεται κατ' εξοχήν πάνω στους ήρωες, χρησιμοποιώντας το ψυχρό και βίαιο φόντο του πολέμου, βγάζοντας έτσι προς τα έξω τις ανάγκες που τους προκάλεσε η εποχή αλλά και τις ανάγκες τις ψειδαίσθησης όπου διατηρεί ο καθένας μέσα του προκειμένου να συντηρεί ένα συναίσθημα ή ακόμα καλύτερα, την ιδέα ενός συναισθήματος. Οι πρωταγωνιστές ζούνε κυνηγημένοι τόσο από τα συντρίμμια και τα απομεινάρια μιας ζωής που μοιάζει συνεχώς να αλλάζει ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες, όσο και από τις προσωπικές τους εμμονές, τα φαντάσματα ενός παρελθόντος που δεν στάθηκε ικανό να ικανοποιήσει όλα τα θέλω, αυξάνοντας την λανθασμένη εκείνη δίψα που δείχνει έτοιμη να μην διστάσει μπροστά σε τίποτα. Ένα γαϊτανάκι επιθυμιών που τελικά, ενώ ο καθένας μπορεί απλούστατα να απλώσει το χέρι του και να αρπάξει αυτό που επιθυμεί, αδυνατεί να το κάνει καθώς ο εγωισμός και η περηφάνια, είναι κακοί σύμβουλοι.

Η Βρετανίδα Vivien Leigh, μπορεί ως επιλογή να προκάλεσε αναταραχή στους Νότιους της Αμερικής όντας ξένη όμως, απέδειξε ότι μπορούσε να υποστηρίξει τον παράξενο, στρυφνό, γεμάτο πάθος, απελπισία και ανάγκη από αγάπη χαρακτήρα της Scarlett, καλύτερα απ' όσο θα μπορούσε οποιαδήποτε άλλη. Σαφέστατα και το όμορφο παρουσιαστικό της την βοήθησε στο να υποστηρίξει τον ρόλο μιας τόσο θελκτικής γυναίκας ωστόσο, αν η ίδια δεν κατάφερνε να αναδείξει με μοναδικό τρόπο το πάθος, την γοητεία και την σαγήνη της Scarlett, ίσως τότε να μην είχε κερδίσει το χρυσό αγαλματάκι και πολύ περισσότερο, να μην είχε μείνει η ερμηνεία της στην ιστορία του κινηματογράφου ως μια από τις σημαντικότερες. Όσο για τον Clark Gable,η γοητεία της εποχής του τον βοήθησε επίσης στο να υποστηρίξει τον ρόλο του γόη τυχοδιώκτη αριστοκράτη, έστω και αν δεν στάθηκε αρκετό για να προσθέσει ένα ακόμα αγαλματάκι στο ράφι του. Η κακή του συμπεριφορά και η αρνητικότητά τους ως προς την επιτυχία ή όχι της ταινίας να έπαιξαν τον ρόλο τους παρ' όλα ταύτα όμως, δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε την σημαντικότητα της παρουσίας του στον ρόλο αυτό. Φυσικά δεν μπορούμε να παραλείψουμε να ανφέρουμε την μοναδική Hattie McDaniel που με την καταπληκτική της ερμηνεία κατάφερε την Ακαδημία να απονείμει Oscar για πρώτη φορά στα χρονικά σε έγχρωμο ηθοποιό.

Ακόμα και αν το θες, δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις την ταινία αυτή παλαιομοδίτικη. Σε όποιον χώρο και αν υπάγεσαι κινηματογραφικά, δεν μπορεί βλέποντάς την να μην εντοπίσεις έστω ένα στοιχείο που θα σε συγκινήσει και θα σε παρασύρει. Δεν μπορείς να αρνηθείς ότι είναι καλογυρισμένη, όπως επίσης δεν μπορείς να αρνηθείς ότι για τα μέσα της εποχής της, οι όποιες απεικονίσεις αγγίζουν τα όρια του εντυπωσιακού. Μοναδικοί χαρακτήρες, υπέροχα εξελιγμένοι, πολύπλευροι και το σημαντικότερο, με ουσιαστική και ανθρώπινη ανάπτυξη κάθε φυσιολογικής πτυχής μέσα στις εκάστοτε συνθήκες ζωής, υποστηριζόμενες μάλιστα από εξαιρετικές ερμηνείες. Ναι, το "Όσα Παίρνει Ο Άνεμος" είναι ένα από τα αριστουργήματα του κινηματογράφου και όσες δεκαετίες και αν περάσουν, αυτό δεν θα αλλάξει.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Όσα Παίρνει Ο Άνεμος
Είδος: Εποχής
Σκηνοθέτης: Victor Fleming
Πρωταγωνιστές: Vivien Leigh, Clark Gable, Olivia De Havilland, Leslie Howard, Hattie McDaniel, Thomas Mitchell, Barbara O`Neil, Evelyn Keyes, Ann Rutherford, George Reeves, Fred Crane, Oscar Polk
Παραγωγή: 1939
Διάρκεια: 226'

Επίσημο site:

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο: