Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Γκρέις και ο Σαμ ξέρουν καλά ότι πρέπει να παλέψουν για να μείνουν μαζί. Για τον Σαμ, αυτό σημαίνει το ξεκαθάρισμα με το παρελθόν του ως λυκάνθρωπου. Για την Γκρέις, την αντιμετώπιση ενός μέλλοντος που γίνεται όλο και πιο αβέβαιο.
Στον κόσμο τους έρχεται ένας νέος λύκος με το όνομα Κόουλ. Το παρελθόν του είναι γεμάτο πόνο. Παλεύει με τους δικούς του δαίμονες αγκαλιάζοντας τη ζωή του λύκου, ενώ αρνείται κάθε ανθρώπινο δεσμό.
Για την Γκρέις, τον Σαμ και τον Κόουλ, η ζωή είναι μια συνεχής μάχη μεταξύ δύο δυνάμεων - του λύκου και του ανθρώπου. Καθώς ο κόσμος τους καταρρέει, η αγάπη είναι το μόνο που μένει σταθερό. Είναι, όμως, αρκετή;

Προσωπική άποψη:
Το "Ρίγος" της Maggie Stiefvater, ήταν ένα από τα βιβλία εκείνα που λάτρεψα με το που το είδα στο ράφι του βιβλιοπωλείου. Από το εξώφυλλο του κι όλας, άσκησε πάνω μου μια επιρροή τόσο έντονη που θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω σχεδόν ανεξήγητη. Η επιρροή αυτή άρχισε να γίνεται όλο και πιο δυνατή με την ανάγνωση του βιβλίου το οποίο και κατάφερε, όχι μόνο να με βάλει για τα καλά σε έναν κόσμο που μέχρι εκείνη την στιγμή μου ήταν αδιάφορος αλλά, να με κάνει να συγκινηθώ, να σπαράξω και να βιώσω μαζί με τους ήρωες το δράμα τους σε όλο του το μεγαλείο. Και μπορεί το τέλος του βιβλίου να ήταν απότομο, αφήνοντας έτσι ανοιχτή την πόρτα σε μια ακόμα συνέχεια όμως, κατά βάθος δεν ήμουν σίγουρη αν την ήθελα. Φοβόμουν ότι η ιστορία έτσι όπως εξελίχθηκε δεν θα μπορούσε να δώσει κάτι περισσότερο και όμως, έκανε τεράστιο λάθος.

Στην σχετική ανάρτηση για το "Ρίγος", είχα αναφέρει πόσο αντιπροσωπευτικός μπορεί να είναι ο τίτλος ενός βιβλίου. Αν αυτό λοιπόν μας προκάλεσε το συναίσθημα του τίτλου σε όλη του τη διάσταση τότε η "Άπνοια" μας αφήνει κυριολεκτικά χωρίς ανάσα στα πνευμόνια μας. Ένα δυσσάρεστο προαίσθημα πλανιέται στην ατμόσφαιρα από το ξεκίνημα της ιστορίας και σταδιακά ανακαλύπτουμε τα στοιχεία εκείνα που μας οδηγούν όχι στην υπόθεση αλλά, στο συμπέρασμα ότι τα βάσανα για τον Σαμ και την Γκρέις δεν τελείωσαν έτσι απλά. Ο λύκος μέσα τους βρίσκεται ακόμα εκεί και όσο και αν νομίζουν ότι κατάφεραν να τον τιθασεύσουν και να τον οδηγήσουν σε έναν αιώνιο ύπνο, κάνουν πολύ μεγάλο λάθος. Βρίσκεται ακόμα εκεί, κάτω από το δέρμα τους, στη μυρωδιά τους, πίσω από τα μάτια τους, σε κάθε καρδιοχτύπι τους, σε κάθε παλμό του αίματος που κυλάει στις φλέβες τους. Βρίσκεται στην αίσθηση του να χάνεις την ανάσα σου, από φόβο και αγωνία, μήπως γίνεις αυτό που δεν θέλεις ή έστω, αυτό που θα ήθελες αλλά δεν μπορείς να επιτρέψεις.

Από το πρώτο κι όλας βιβλίο η Stiefvater είχε κάνει ξεκάθαρη την άποψή της για την μυθολογία των λυκανθρώπων. Δεν τους χρησιμοποιεί και δεν τους αντιμετωπίζει ως αιμοδιψή μεταφυσικά πλάσματα του σκότους αλλά, ως ανθρώπους που για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, μολύνθηκαν από το δάγκωμα ενός λύκου, γεγονός που τους οδήγησε στο να μεταμορφώνονται σε λύκους ανάλογα με τις συνθήκες θερμοκρασίας, μέχρι το στάδιο της ολοκληρωτικής τους μεταμόρφωσης όπου δεν υπάρχει γυρισμός στο ανθρώπινο σώμα. Το πιο τραγικό όμως αυτής της κατάστασης δεν είναι η αδυναμία ελέγχου της μεταμόρφωσης ή της τελικής κατάληξης. Δεν είναι ότι οι άνθρωποι χάνουν το σώμα τους με την οριστική τους μεταμόρφωση αλλά, χάνουν το κομμάτι εκείνο της ανθρώπινης ψυχής, της μνήμης, της θύμισης και τελικά, της αγάπης και όλων όσων έζησαν ως άνθρωποι. Και αυτό είναι ένα στοιχείο που το είχαμε αντιληφθεί στο "Ρίγος", νομίζω ότι στην "Άπνοια" το καταλαβαίνουμε σε όλη τους διάσταση και νιώθουμε έναν εσωτερικό τρόμο.

Σε αναφορά με τα παραπάνω, η συγγραφέας αυτή τη φορά, δε μένει μόνο στη μόλυση ως ένα γεγονός με συνέπειες αλλά, ως ένα γεγονός με ιατρικές προεκτάσεις. Φαίνεται ότι έχει μελετήσει πολύ καλά τον κεντρικό άξονα της ιστορίας της θέλοντας προφανώς να την εντάξει σε ένα άλλο επίπεδο, πιο ρεαλιστικό, πιο προσιτό και πιο κατανοητό για τον αναγνώστη. Μέσα από την περιπλοκότητα των αναλύσεων, καταλήγουμε σε απλά συμπεράσματα που δεν δίνουν την λύση στα όποια προβλήματα, δίνουν όμως ένα καλό έναυσμα προκειμένου οι ήρωές της να μπουν σε μια νέα διαδικασία αναζήτησης, μια αναζήτηση που ίσως να τους επιτρέψει να ζήσουν και να ξεφύγουν επιτέλους από την ανελέητη μοίρα που τόσο άδικα τους σημάδεψε. Όλα αυτά θα μπορούσαν να κάνουν την ιστορία να φαίνεται αλλόκοτη όμως προς τιμήν της Stiefvater, καταφέρνει να γίνει ακόμα πιο γοητευτική κι ενδιαφέρουσα, ξεφεύγοντας από τα τετριμμένα του μεταφυσικού είδους.

Όπως την προηγούμενη φορά, έτσι και τώρα, η αφήγηση της ιστορίας γίνεται αμφότερη, τόσο από τη μεριά του Σαμ, όσο και από τη μεριά της Γκρέις. Ο Σαμ έχει γίνει άνθρωπος και προσπαθεί να ενταχτεί και πάλι στην ανθρώπινη ζωή του όμως δεν μπορεί να αποφύγει έτσι εύκολα τα φαντάσματα του παρελθόντος. Από τη μία μεριά βασανίζεται από τις μνήμες των γονιών του και την προσπάθειά τους να τον σκοτώσουν όταν άρχισε να μεταμορφώνεται. Από την άλλη βασανίζεται από την σκιά του Μπεκ και την βαριά κληρονομιά που του άφησε φεύγοντας. Μπορεί να μην νιώθει θλίψη που άφησε πίσω του το σώμα του λύκου ωστόσο, δεν μπορεί να μην νιώθει θλίψη για τους συντρόφους και φίλους που έχασε. Η αγάπη του βέβαια για την Γκρέις και το όνειρο για ένα κοινό μέλλον μαζί της είναι πιο σημαντικά και πολύτιμα από κάθε τι αυτό όμως δεν του στερεί το δικαίωμα να θρηνεί και να παλεύει να βρει τις ισορροπίες που τόσα χρόναι στερήθηκε και που τώρα τόσο απρόσμενα, φαίνεται να αλλάζουν.

Η Γκρέις από την άλλη προσπαθεί να χαρεί κάθε λεπτό που έχει κοντά της τον Σαμ. Δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή της χωρίς αυτόν, έστω και αν ένα κομμάτι βαθιά μέσα της λυπάται που δεν έζησε την εμπειρία που κλάπηκε μέσα από τα χέρια της. Όμως έχει εκείνον και τίποτα άλλο δεν έχει σημασία. Όχι τουλάχιστον μέχρι την στιγμή που μια τρομερή υπόννοια, ένας φόβος που διαπερνάει κάθε σου κύτταρο, ένα τέρας που αδυμονεί να ξυπνήσει μέσα της, κάνουν την εμφάνισή τους. Μπορεί να το μυρίσει, μπορεί να το νιώσει να πάλεται στις φλέβες της και όσο και αν εκείνη μάχεται να το πολεμήσει, ξέρει ότι στο τέλος εκείνο θα αποδειχτεί νικητής, όντας πιο δυνατό από εκείνη. Δεν ξέρει αν έχει το κουράγιο και την δύναμη να κερδίσει χρόνο, ξέρει όμως ότι αξίζει να προσπαθήσει για να είναι όσο περισσότερο κοντά γίνεται στον Σαμ, τον άνθρωπο πίσω από τον λύκο της που αγάπησε όσο τίποτα από την πρώτη φορά που αντίκρυσε το βλέμμα του.

Δεν είμαι όμως μόνο η οπτική των πραγμάτων του Σαμ και τη Γκρέις που παρουσιάζεται μέσα από το βιβλίο. Η Ίζαμπελ παίρνει αυτή τη φορά ενεργό ρόλο στην αφήγηση και έτσι, όχι μόνο καταλαβαίνουμε περισσότερα πράγματα για εκείνη αλλά, μπορούμε να καταλάβουμε τον πόνο και την θλίψη που κρύβεται κάτω από το σκλητρό παρουσιαστικό της. Μπορούμε να νιώσουμε τις τύψεις της για τον θάνατο του αδελφού της και την ανάγκη της να προστέψει τους λύκους και να μην επιτρέψει να συμβεί ποτέ ξανά κάτι κακό σε κάποιον που νοιάζεται. Στην ιστορία προστίθεται και ο Κόουλ, ένας νέος λύκος της αγέλης, πρώην ροκ σταρ και ναρκωμανής. Σε αντίθεση με τον Σαμ, ο Κόουλ επέλεξε το μέλλον του ως λύκος και αυτό, όχι για να ζήσει την εμπειρία αλλά, για να μπορέσει να ξεχάσει εκείνες που σημάδεψαν το γεμάτο λάθη παρελθόν του. Θέλει ή να σκοτωθεί ή να λησμονήσει και δεν δείχνει να διστάζει μπροστά σε όποια από τις δύο επιλογές αναγκαστεί να κάνει. Εκτός όμως από μια τραγική φιγούρα που αντί να προκαλέσει την αντιπάθειά μας, κερδίζει τον οίκτο μας, είναι και ο άνθρωπος εκείνος που θα μπορεί να σκεφτεί λογικά, όταν όλοι θα έχουν βουλιάξει στην απελπισία τους.

Η ιστορία παραμένει ρομαντική, σπαρακτική θα λέγαμε σε πολλές στιγμές της, βαθιά ανθρώπινη και συναισθηματική. Ο έρωτας των δύων νέων συγκινεί και η τραγικότητα που σημαδεύει στην σχέση τους μας κάνει να μοιραζόμαστε τον πόνο, τα άγχη, τις ανησυχίες, τους φόβους τους. Δεν είναι όμως μόνο μια αισθηματική ιστορία αλλά, μια ιστορία για την ανθρώπινη δύναμη και παράλληλα, για τις ανθρώπινες αδυναμίες. Είναι μια ιστορία για τα μπορώ και τα θέλω, για τη μοίρα και το πεπρωμένο, γι' αυτό στα οποία είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε και αυτά τα οποία μπορούμε να αλλάξουμε ή ακόμα και να καθορίσουμε. Είναι μια ιστορία για ανθρώπους συναισθηματικά πληγωμένους, με ένα παρελθόν γεμάτο σημάσια και κενά της ανθρώπινης κατανόησης, της αίσθησης της αγάπης. Μια ιστορία ανθρώπων που προσπαθούν να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο για τους ίδιους, όχι γιατί το στερήθηκαν αλλά γιατί, πραγματικά τους άξιζε. Μια ιστορία ανθρώπων καταδικασμένων στη μοίρα τους, στο κάλεσμα των λύκων που τελικά, είναι άγνωστο αν θα το νικήσουν ή όχι.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Maggie Stiefvater
Μεταφραστής: Μποζινάκης Περικλής
Εκδόσεις: Πατάκης
Κατηγορία: Σύγχρονη Λογοτενχία
Έτος Έκδοσης: 2011
Αρ. σελίδων: 416
ISBN: 960-16-4106-8