Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η Δόκτωρ Abby Barnes έχει μια πετυχημένη ραδιοφωνική εκπομπή στην οποία συνομιλεί με ακροατές. Ένας από αυτούς, ο Brian, θέλει να την γνωρίσει και πηγαίνει στο στούντιο.
Αντί για αυτήν, θα περάσει την Noelle για την Abby και η τελευταία της επιτρέπει για κάποιο καιρό να παίζει πως είναι εκείνη. Ο κύριος λόγος είναι πως η Abby δεν είναι εμφανισιακά εντυπωσιακή όπως η Noelle και δεν έχει καθόλου αυτοπεποίθηση.

Προσωπική άποψη:
Ουκ ολίγες φορές ο κινηματογράφος έχει προσπαθήσει να αναλύσει τους λόγους που προκαλούν ανασφάλεια στο ανθρώπινο είδος. Τις περισσότερες φορές βέβαια, οι λόγοι αυτοί δεν είναι τίποτα περισσότερο από την εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου ο οποίος και πιστεύει ότι έχοντας, αν όχι ένα άσχημο αλλά, ένα πολύ μέτριο παρουσιαστικό, δεν μπορεί να εκτιμηθεί από τους γύρω του. Ακόμα πιο φυσικά δε έρχεται η αποκάλυψη ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει απόλυτα και απαραίτητα και ότι αν ο απέναντί σου είναι αρκερά ευαίσθητος και συναισθηματικός, μπορεί να κοιτάξει πέρα από το εξωτερικό περίβλημα, να αγγίξει την όμορφη ψυχή που κρύβεις μέσα σου και να συγκινηθεί από αυτήν βάζοντας στην άκρη όλα τα άλλα. Πολύ ρομαντικό όλο αυτό για να είναι αληθινό.

Από τις παραπάνω ανασφάλειες κυριεύεται και η πρωταγωνίστρια της εν λόγω ιστορίας, η Abby, ραδιοφωνική παραγωγός μιας εκπομπής για τα προβλήματα των ανθρώπων με κατοικίδια, που πίσω από το μικρόφωνο της εκπομπής της και την κάλυψη που αυτό της προσφέρει, είναι δυναμική και πρόσχαρη. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα όλοι οι ακροατές της να την αγαπάνε και να γοητεύονται από τα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά και εκείνη να το απολαμβάνει και να νιώθει βαθιά μέσα της ανακούφιση που δεν γνωρίζουν πως στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια μετριότητα, εμφανισιακά. Αυτό της προσφέρει προστασία, μέχρι την στιγμή τουλάχιστον που ένας γοητευτικός ακροατής θέλει να βγει ραντεβού μαζί της και εκείνη από φόβο ότι η εξυπνάδα και η αυθεντικότητά της δεν είναι αρκετά για να τον κερδίσουν, παρουσιάζει ένα ψεύτικο προφίλ.

Νομίζω ότι ο Michael Lehmann τα πήγαινε καλύτερα ως παραγωγός. Οι επιλογές του ήταν πιο ώριμες και μελετημένες, πόσο μάλλον συγκριτικά με εκείνες που έκανε στην μετέπειτα πορεία του ως σκηνοθέτης. Σαφέστατα η ταινία δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από ένα σαχλό ρομάντζο, βασισμένο σε δηθενιστικά μηνύματα περί εκτίμησης της ανθρώπινης προσωπικότητας και όχι της εμφάνισης. Θα μου πείτε, αυτό δεν είναι το σωστό, αυτό δεν είναι το ζητούμενο στις αμθρώπινες σχέσεις; Φυσικά, όμως δεν έχει να κάνει μόνο με την ουσία αλλά και με το πως αυτή παρουσιάζεται. Είναι ελαφρώς εκνευριστικό το γεγονός ότι η Abby προσπαθεί να μετατρέψει μια στυμπαθητική μεν, ανεγκέφαλη δε κοπέλα, σε αυτό που η ίδια είναι από το να δεχτεί την κατάσταση ως έχει και να προσπαθήσει να κερδίσει την ζωή που της αξίζει να έχει.

Η Janeane Garofalo είναι μια αρκετά καλή επιλογή για τον ρόλο της Abby αν και την σώζει το γεγονός ότι η ταινία συνολικά είναι κάτω του μετρίου. Υπό διαφορετικές συνθήκες, ίσως να επιθυμούσαμε να δούμε ένα διαφορετικό πρόσωπο στον ρόλο αυτό, αν δηλαδή η ταινία έδειχνε έστω και λίγο ότι παίρνει τον εαυτό της περισσότερο στα σοβαρά. Στον αντίποδα η Uma Thurman η οποία είναι εξίσου συμπαθητική στον ρόλο της ελαφρόμυαλης και απελπισμένης από την άθλια ζωή της, Noelle, όμως και πάλι αναλογιζόμενοι το σύνολο καταφέρνει να περάσει σχεδόν απαρατήρητη. Όσο για τον Ben Chaplin, απλά χαιρόμαστε που επιλογές που ακολούθησαν την ταινία αυτή ήταν μακράν πιο αξιοπρεπείς.

Αν το όλο εγχείρημα είχε παρουσιαστεί ως μια τηλεταινία του σωρού, θα μπορούσα πιστεύω να είμαι πιο ελαστική. Δυστυχώς όμως με τις υπάρχουσες συνθήκες και αναλογιζόμενη πόσες ανάλαφρες ρομαντικές κομεντί κυκλοφόρησαν την δεκαετία του '90 στις κινηματογραφικές αίθουσες, με την πλειοψηφία αυτών να είναι καλύτερες από την συγκεκριμένη, δεν μπορώ να το κάνω. Μπορεί να είναι μια ξεκούραστη επιλογή για μεσημέρι Κυριακής όμως και πάλι, δεν σημαίνει ότι ανεβαίνει επίπεδο ή ότι καταφέρνει να κερδίσει, έστω και τις ελάχιστες εντυπώσεις. Αν είχε δοθεί περισσότερη σημασία στην πραγματική της ουσία, τα πράγματα τότε ίσως και να ήταν διαφορετικά, έλα όμως που δεν είναι.
Βαθμολογία 3/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Φίλοι & Εραστές
Είδος: Κομεντί
Σκηνοθέτης: Michael Lehmann
Πρωταγωνιστές: Janeane Garofalo, Uma Thurman, Ben Chaplin, Jamie Foxx, James McCaffrey, Richard Coca, Stanley DeSantis, Antoinette Valente
Παραγωγή: 1996
Διάρκεια: 97'

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο: