Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Danny, ένας πλαστικός χειρουργός που θέλει να φλερτάρει ελεύθερα χωρίς δεσμεύσεις, χρησιμοποιεί ένα αθώο ψέμα για να πετύχει το στόχο του. Φοράει βέρα κι ας είναι ανύπαντρος.
Όταν, όμως, γνωρίζει κι ερωτεύεται μια πανέμορφη και αρκετά μικρότερη του δασκάλα, την Palmer, αυτό το μικρό ψέμα θα αρχίσει να τον καταδυναστεύει. Αλλά αντί να παραδεχτεί την αλήθεια όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, αποφασίζει να εφεύρει μια σύζυγο με την οποία υποτίθεται ότι σύντομα θα χωρίσει για χάρη της Palmer.
Το ρόλο της δήθεν συζύγου αναλαμβάνει η επί χρόνια βοηθός του Danny, Katherine, μητέρα δύο παιδιών, τα οποία σύντομα αναγκάζονται να μπουν επίσης στο παιχνίδι. Έτσι καταλήγουν όλοι για ένα τρελό σαββατοκύριακο στη Χαβάη, που θα αλλάξει τη ζωή τους για πάντα.

Προσωπική άποψη:
Αφού είχε από το 2008 να κάνει κάποια σχετική επιτυχία, ο Adam Sandler αποφάσισε να ανασυγκροτηθεί και να επιστρέψει με μια ταινία η οποία ούτε υψηλών αξιώσεων είναι, ούτε αναδεικνύει την δεινότητά του ως ηθοποιό ωστόσο, παρέχει έναν αξιόλογο δείκτη προστασίας και τελικά, είναι ευχάριστη έστω και αν το όλο θέαμα είναι αρκετά αφελές. Άλλωστε, όταν μιλάμε ειδικά για μια ρομαντική κομεντί, δε μπορούμε να έχουμε τρελές απαιτήσεις αφού στις μέρες μας, το να ψυχαγωγηθείς και να περάσεις ευχάριστα την ώρα σου είναι πάνω και πέραν όλων. Έτσι νομίζω τουλάχιστον...

Έχουμε και λέμε λοιπόν, άντρας που λίγο μετά την ενηλικίωσή του και λίγο πριν το γάμο του τρώει στραπάτσο από την μέλλουσα γυναίκα του, νυν και στους αιώνας σκύλα κουνελοπνίχτρα, ζει τη ζωή του παριστάνοντας τον πονεμένο και περιφρονημένο σύζυγο προκειμένου τα ανόητα κοράσια των μπαρ και λοιπών χαμαιτυπείων να θελήσουν να τον παρηγορήσουν. Επειδή όμως η ζωή εκδικείται, γνωρίζει την κοπέλα εκείνη που ενώ δεν θα ήθελε, αναγκάζεται να της πουλήσει το παραμύθι της συζύγου την οποία τώρα πριν από το να την ξεφορτωθεί, πρέπει να την βρει. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να τονίσω ότι το σενάριο δεν φαίνεται απλά αφελές, είναι σε όλο του το μεγαλείο και μπάζει νερά από παντού αφού στερείται μιας βάσιμης λογικής. Αν αφήσουμε πίσω μας το γεγονός ότι ο Sandler θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη βέρα του με χίλιους δυο άλλους τρόπους, ίσως ακόμα και να πει την αλήθεια, δεν έχουν καμία βάση όσα επιλέγει να κάνει αφού στην πορεία μιας μελλοντικής συμβίωσης δε θα μπορούσε να συγκαλύπτει αιωνίως τα ψέματά του.

Ο Dennis Dugan, επειδή φαίνεται να έχει πάρει χαμπάρι την έλλειψη λογικής υπόστασης του όλου θέματος, δε δείχνει πρόθυμος να ασχοληθεί και ιδιαίτερα με την σκηνοθεσία της ταινίας. Γιατί να το κάνει άλλωστε; Από μία άποψη, η εμπορική επιτυχία τέτοιων ταινιών δε βασίζεται στην σκηνοθεσία, εδώ καλά-καλά δε βασίζεται στο σενάριο, από την άλλη, όσο έχει φίλο τον Sandler θα τον έχει και συνεργάτη, όπως πολλάκις έχει συμβεί στο παρελθόν, με την ίδια τεράστια επιτυχία θα μπορούσα να πω. Αλλά και πάλι, δε βαριέσαι... όσο αδιάφορη και ανύπαρκτη και να είναι η σκηνοθεσία, το μάτι του χαίρεται και απολαμβάνει τα χαβανέζικα τοπία, μακαρίζοντας την ώρα εκείνη που σε κάποια άλλη ζωή, μπορεί να κολυμπήσει στα γαλάζια νερά απόκρημνων λιμνοθαλασσών.

Ο Sandler δεν υποδύεται κάποιον διαφορετικό χαρακτήρα από αυτόν που τον έχουμε συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια. Είναι ο κλασσικός τύπος του απελπισμένου να διακριθεί και να ξεχωρίζει έναντι των άλλων, παριστάνοντας παράλληλα και στον βαθμό που μπορεί πάντα, τον γόη. Αυτός είναι ίσως και ο λόγος που αφήνει στους συμπρωταγωνιστές του να τραβήξουν όλο το κουπί με την Aniston να καταφέρνει σε αντίθεση με την πλειοψηφία των ταινιών της καριέρας της, να ξεχωρίσει και να είναι αρκετά ευχάριστη, με τους μικρούς Bailee Madison και Griffin Gluck να κλέβουν την παράσταση και την Kidman σε έναν guest ρόλο να φαντάζει εντελώς αποτυχημένη και το κυριότερο, υπερβολική, κάτι πραγματικά απίστευτο όταν όλη η ταινία είναι μια υπερβολή από μόνη της και εκείνη καταφέρνει να την ξεπεράσει και να γίνει ενοχλητική ως παρουσία αντί να μας κάνει να χαρούμε που την βλέπουμε.

Η ταινία είναι αφελής! Επίσης είναι φλύαρη και έχει σε πολλαπλά σημεία το ακαταλόγιστο. Παρ' όλα ταύτα, και ίσως σε αυτό να παίζει ρόλο το ότι προέρχεται από θεατρική διασκευή, είναι μια φαρσοκωμωδία με πονηρό χιούμορ που μπορεί να μην σε κατακτά με την πρωτοτυπία της όμως, καταφέρνει να σε κάνει να γελάσεις και μάλιστα αυθόρμητα, και με τους τίτλους τέλους να πέφτουν να σκέφτεσαι πως χαλάλι η ώρα που σπατάλησες αφού πέρασες ευχάριστα. Για τους καλοκαιρινούς μήνες που μόλις ξεκίνησαν, προτείνεται συντροφιά με μπύρες, ποπ-κορν και καλή παρεούλα, έτσι ώστε να σατιρίζετε.
Βαθμολογία 6/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Σύζυγος Για Ενοικίαση
Είδος: Κωμωδία
Σκηνοθέτης: Dennis Dugan
Πρωταγωνιστές: Adam Sandler, Jennifer Aniston, Nicole Kidman, Nick Swardson, Brooklyn Decker, Bailee Madison, Griffin Gluck, Dave Matthews, Kevin Nealon
Παραγωγή: 2011
Διάρκεια: 116'

Επίσημο site: