Hail Mary (1985): Γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Jean-Luc Godard η οποία και αφηγείται με έναν μεταμοντέρνο τρόπο, την ιστορία της παρθενογένεσης της Μαρίας. Τι κι αν η ταινία έγινε δεκτή και προβλήθηκε στο 35ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου, η Αργεντινή δεν φάνηκε τόσο άνετη στο να δεχτεί την προβολή της στα δικά της εδάφη καθώς θεωρήθηκε, πέραν από βλάσφημη, αναμενόμενο για ταινία θρησκευτικού περιεχομένου αλλά, πορνογραφική καθότι εμπεριείχε σαφέστατες εικόνες και όχι απλά υπόνοιες, σεξουαλικών πράξεων. Αν αναλογιστεί κανείς βέβαια ότι η τοποθέτηση του έργου είναι σύγχρονη και ότι η Μαρία είναι μαθήτρια ενώ το αγόρι της Ιωσήφ βγάζει τα προς το ζην ως οδηγός ταξί, ίσως δεν θα έπρεπε να το έχουν πάρει τόσο κατάκαρδα.

The Last Temptation of Christ - Ο Τελευταίος Πειρασμός (1988): Ήθελε να βάλει φωτιά στον κόσμο ο Martin Scorsese και τα κατάφερε μια χαρά με την μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του δικού μας, Νίκου Καζαντζάκη. Η ταινία παρουσιάζει τη ζωή του Χριστού και την πορεία του στη ζωή καθώς αντιμετωπίζει τους διάφορους πειρασμούς που αντιμετωπίζουν οι κοινοί άνθρωποι. Αλίμονο λοιπόν αν μια τέτοιας θεματολογίας ταινία δεν προσέβαλλε τους θρήσκους... Ήταν φυσικό επόμενο να ξεσηκωθεί θύελλα αντιδράσεων από τους 'πιστούς' οι οποίοι και χαρακτήρισαν το περιεχόμενο της βλάσφημο, προκλητικό και απαράδεκτο. Φυσικά, όλες αυτές οι αντιδράσεις οδήγησαν την ταινία στο απόγειό της, χαρίζοντας στον σκηνοθέτη μια υποψηφιότητα για Oscar, έστω κι αν το έχασε από το "Rain Man". Η ταινία απαγορεύτηκε στην Τουρκία, την Χιλή, το Μεξικό και την Αργεντινή αλλά και σε πολλές πολιτείες των Η.Π.Α. όπως η Σαβάνα και η Τζόρτζια. Στις Φιλιππίνες και την Σιγκαπούρη απαγορεύεται να προβληθεί μέχρι και σήμερα ενώ είναι πολύ λίγα τα αρχεία dvd που έχουν διασωθεί με τα χρόνια.

Visions Of Ecstasy - Οι Όψεις Της Έκστασης (1989): Παρά την μικρή της διάρκεια, μόλις 19 λεπτά, το περιεχόμενό της κρίθηκε αρκετά ακατάλληλο ώστε να οδηγήσει την απαγόρευση προβολής της ταινίας στην Αγγλία, με οποιονδήποτε τρόπο και μέσο. Το περιεχόμενό της χαρακτηρίστηκε ως βλάσφημο αφού περιείχε σεξουαλικού περιεχομένου σκηνές με την Αγία Τερέζα της Αβίλα να φροντίζει το σώμα του Ιησού πάνω στο Σταυρό. Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Nigel Wingrove, προώθησε το θέμα της απαγόρευσης της ταινίας του στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, πετυχαίνοντας το 2008 άρση περί των νόμων βλασφημίας στην Αγγλία, γεγονός βέβαια που οδήγησε στην αναγνώριση του έργου του από το ευρύ κοινό.

Mikey (1992): Αν και σχετικά πρόσφατη, η ταινία του Dennis Dimster, η οποία με την ολοκλήρωσή της κατάφερε με μεγάλη δυσκολία να αποκτήσει πιστοποιητικό καταλληλότητας για την προβολή της, προκάλεσε μεγάλες αναταραχές καθότι η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός μικρού, διεστραμμένου αγοριού το οποίο και δολοφονεί τους γονείς και μετακομίζει με μια παρένθετη οικογένεια. Την περίοδο μάλιστα που ο σκηνοθέτης έψαχνε αίθουσα για να προβάλλει το έργο του, ένα 3χρονο αγόρι έπεσε θύμα δολοφονίας από δύο 11χρονους, γεγονός που συνέβαλε στο να θεωρηθεί ότι μια ταινία σαν κι αυτή, προάγει και καλλιεργεί την παιδική βία. Συστάθηκε έκτακτη επιτροπή η οποία και απαγόρευση την προβολή της ταινίας στην Αγγλία, απαγόρευση που ισχύει μέχρι και σήμερα. Ευτυχώς για τον σκηνοθέτη, η Αυστραλία ήταν πιο δεκτική και έτσι η ταινία του βρήκε από κάπου ανταπόκριση κι εκείνος παρηγοριά.

Natural Born Killers - Γεννημένοι Δολοφόνοι (1994): Την ταινία σκηνοθέτησε ο Oliver Stone ενώ το σενάριο γράφτηκε από τον Tarantino, ο οποίος αφηγήθηκε την ζωή των Charles Starkweather και Caril Fugate, δύο εραστών που μπλέκουν σε έναν φαύλο κύκλο δολοφονιών. Η ταινία είχε απαγορευτεί εντελώς στην Ιρλανδία ενώ δεν έχει αποδεχτή η διανομή της ούτε στις Η.Π.Α. Ο Stone, θέλοντας να αποφύγει τα χειρότερα, έκοψε τέσσερα από τα πλέον αμφιλεγόμενα λεπτά της ταινίας με αποτέλεσμα η MPAA (Motion Picture Association of America) να επιτρέψει τελικά τη διανομή της. Η ταινία είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενη, δεδομένου ότι δοξάζει πράξεις δολοφονίας, με τους διαβόητους φονιάδες να εμφανίζονται στα εξώφυλλα περιοδικών και σε T-shirts σε διάφορες σκηνές, με τους ίδιους να είναι διασημότητες και να έχουν οπαδούς και υποστηρικτές. Υπάρχουν επίσης μερικές επιβεβαιωμένες δολοφονίες οι οποίες βασίστηκαν στην μίμηση των γεγονότων της ταινίας με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από όλα, την σφαγή στο Columbine High School.

Aftermath (1994): Αυτή η μικρού μήκους ταινία, μόλις 32 λεπτών, που στερείται του παραμικρού διαλόγου και ακολουθεί δύο ιατροδικαστές επί το ζοφερό τους έργο, απαγορεύτηκε στην Αυστρία αλλά και σε πληθώρα άλλων χωρών. Ο λόγος της απαγόρευσης είναι η νεκροφιλία η οποία και οδηγεί στην ασέλγεια πάνω στο πτώμα μιας νεαρής γυναίκας αλλά και στο πετσόκομμα άλλων με σκοπό να αποσπάσουν τα ζωτικά του όργανα, αφήνοντας πίσω τους ανθρώπινα κουφάρια, ραμμένα σαν σάκους. Καθώς φαίνεται, οι δύο πρωταγωνιστές της ιστορίας αποφάσισαν να πάνε την επαγγελματική τους εκπαίδευση ένα βήμα παραπέρα, προκαλώντας αρρωστημένα συναισθήματα στο κοινό με ένα πάθος που κάθε άλλο παρά λογικό μπορεί να φαντάζει.

Grotesque (2009): Είναι μια splatter horror Ιαπωνική παραγωγή. Η ιστορία ακολουθεί ένα νεαρό ζευγάρι το οποίο και πέφτει θύμα απαγωγής από κάποιον ψυχάκια στα χέρια του οποίου περνάνε αμφότεροι, τρομακτικά, αιματηρά κι επίπονα βασανιστήρια. Η ταινία απαγορεύτηκε σε πολλές χώρες ανάμεσα στις οποίες η Αγγλία καθώς το περιεχόμενό της θεωρήθηκε εξαιρετικά άγριο και βίαιο. Ίσως να έπαιξαν ρόλο οι αρνητικές κριτικές που έλαβε οι οποίες μάλιστα, κατέταξαν την ταινία σε πολύ κατώτερο επίπεδο από τα αντίστοιχης θεματολογίας "Saw" και "Hostel", άλλα θεάματ υψηλού επιπέδου από 'κει, και έτσι αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές αποτυχίες της χρονιάς εκείνης αλλά και τους συνόλου του Ιαπωνικού σινεμά.

A Serbian Film (2010): Η ταινία είναι αυτό που λέει και ο τίτλος της. Μια Σέρβικη παραγωγή. Πέραν αυτού όμως, είναι και μια από τις πιο σκληρές και αποκρουστικές ταινίες τρόμου. Και δεν είναι παράλογο αυτό αν σκεφτεί κανείς ότι περιλαμβάνει βιασμούς παιδιών, αιμομιξίες και φόνους. Η ταινία μας παρουσιάζει ένα πορνοστάρ που στο τέλος της καριέρας τους συμφωνεί να γυρίσει μια τελευταία ταινία, η οποία ανακαλύπτει ότι σχετίζεται με την παιδοφιλία όταν πλέον είναι πολύ αργά για να κάνει πίσω. Απαγορεύτηκε στην Ισπανία, τη Νορβηγία και τη Βραζιλία με κύρια δικαιολογία, την ακραία σεξουαλική βία, κάτι το οποίο δεν δέχονται στο σύνολό του οι Σέρβοι κριτικοί ταινιών που ακολουθούν προφανώς την λαϊκή ρήση, αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει.

No Pressure - Χωρίς Πίεση (2010): Αν και δεν πρόκειται για ταινία αλλά για μια τετράλεπτη διαφήμιση, αξίζει να την συμπεριλάβουμε στην λίστα λόγω των κινηματογραφικών της διαστάσεων. Η θεματολογία της εν λόγω διαφήμισης σχετίζεται με την υπερθέρμανση του πλανήτη και λογοκρίθηκε έντονα εξαιτίας του ότι παρουσίαζε μαθητές και υπαλλήλους γραφείων να διαλύονται σε κομμάτια επειδή δεν υποστήριζαν την συγκεκριμένη εκστρατεία. Οι δημιουργοί της διαφήμισης αυτής κατηγορήθηκαν ως οικοφασίστες ενώ η απαγόρευση ξεκίνησε την πρώτη κι όλας μέρα, έχοντας προλάβει ωστόσο και εξαιτίας της ταχύτητας του διαδικτύου, να ταξιδέψει σε ολόκληρο τον πλανήτη, αποσπώντας αρνητικά σχόλια αλλά παράλληλα, προκαλώντας προβληματισμό.

The Human Centipede 2 (Full Sequence) (2011): Αν έχετε ακούσει για το "The Human Cetipede: First Sequence", δεν πρέπει να σας εκπλήσσει το γεγονός ότι μόλις και μετά βίας κατάφερε να αποφύγει την απαγόρευση προβολής του σε πολλές χώρες. Η κεντρική γραμμή της ταινίας ακολουθούσε τα βήματα ενός τρελού Ολλανδού επιστήμονα ο οποίος απαγάγει ένα τρίο Αμερικάνων με σκοπό να κάνει τα πειράματά του πάνω τους. Η ταινία επικρίθηκε επειδή δεν έκανε καμία προσπάθεια να παρουσιάσει τα τρία φτωχά θύματα ως τίποτα περισσότερο από αντικείμενα που πρέπει να κακοποιηθούν για να ικανοποιήσει ο βασανιστής τον σκοπό του και το κοινό να διασκεδάσει. Το να ακολουθήσει sequel δεν ξέρω αν ήταν αναμενόμενο όμως, είναι σχεδόν απίθανο να αποφύγει την απαγόρευση όπως το πρώτο. Η έξοδος της ταινίας έχει προγραμματιστεί για τον Οκτώβρη ήδη όμως έχει φάει πόρτα από την Αγγλία ενώ δεν υπάρχει ιδιαίτερα θερμή ανταπόκριση και από άλλες χώρες. Άλλωστε όπως δήλωσε ο ίδιος ο δημιουργός, η ταινία αυτή έχει ακόμα περισσότερο αίμα και βία, τα θύματα είναι δώδεκα και όχι τρία ενώ συμπεριλαμβάνονται στην υπόθεση γραφικοί βιασμοί και αυνανισμοί. Ναι... αυτές ήταν δηλώσεις για να θέσει επιχειρήματα να υπερασπιστεί την αξία του έργου του.