Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η παράνομη ερωτική σχέση του Μόρις Μπέντριξ με τη Σάρα, που ανθίζει στα ταραγμένα χρόνια των βομβαρδισμών του Λονδίνου από τη γερμανική αεροπορία, στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου, λήγει όταν εκείνη τον εγκαταλείπει ξαφνικά και χωρίς καμία εξήγηση.
Δύο χρόνια αργότερα, έπειτα από μια τυχαία συνάντηση που αναζωπυρώνει τον έρωτά του και τη ζήλια του, ο Μπέντριξ προσλαμβάνει έναν ιδιωτικό αστυνομικό και του αναθέτει να παρακολουθεί τη Σάρα με αποτέλεσμα ο έρωτάς του γι' αυτή να του γίνει πολύ σύντομα εμμονή.

Προσωπική άποψη:
Η απιστία είναι κάτι το οποίο έχει δώσει πολλές φορές έναυσμα σε διάφορους λογοτέχνες. Όμως πόσο συχνά οι ιστορίες αυτές εμβαθύνουν στις ανάγκες των πρωταγωνιστών, στα πραγματικά τους κίνητρα, στο συνειδητό και το ασυνείδητο που καθορίζουν τις πράξεις και τις επιλογές τους; Και αλήθεια, μπορούμε να μισούμε ταυτόχρονα ότι αγαπάμε περισσότερο; Αυτά τα δύο παθιασμένα συναισθήματα λειτουργούν αυτόνομα ή ουσιαστικά το ένα συνδέεται με το άλλο; Και μπορεί άραγε η πίστη μας στον Θεό να μην αποτελεί την λύτρωσή μας, να μην μας χαρίζει την εσωτερική γαλήνη που έχουμε τόσο πολύ ανάγκη αλλά αντίθετα να μας καταδικάζει σε έναν βαθύτατο πόνο ζητώντας να θυσιάσουμε για την αγάπη του ίδιου του Θεού, τις επίγειες αγάπες μας; Νομίζω ότι ο Graham Greene με το βιβλίο του "Το Τέλος Μιας Σχέσης" δίνει μια πολλή ξεκάθαρη απάντηση οδηγώντας μας μέσω τις ακραίας πολλές φορές έκφρασής του, στο να κατανοήσουμε απόλυτα όλα τα παραπάνω.

Η Σάρα και ο Χένρι είναι ένα από τα πολλά παντρεμένα ζευγάρια που φαινομενικά ζουν την ζωή τους και τον έγγαμο βίο τους χωρίς προβλήματα. Και λέω φαινομενικά γιατί η Σάρα, δεν είναι ευτυχισμένη με τον Χένρι και αυτό τ αντιλαμβάνεται περισσότερο από ποτέ όταν στη ζωή της μπαίνει ο Μόρις. Ο Χένρι είναι ένας αξιαγάπητος χαρακτήρας, εκείνος ο άνθρωπος που ποτέ και για κανέναν λόγο δεν θα ήθελες να πληγώσεις, που θα μπορούσες να ζήσεις ήρεμα μαζί του ωστόσο, θα ένιωθες πάντα ένα κενό. Δεν θα μπορούσε ποτέ να σου προσφέρει το πάθος και την αρρωστημένη ανάγκη να είσαι μαζί του παρά μονάχα ένα αίσθημα συμπάθειας και ασφάλειας. Είναι όμως αυτό αρκετό όταν βαθιά μέσα σου βιώνεις την ανάγκη να αγαπήσεις μέχρι εκεί που μπορούν να φτάσουν τα όριά σου; Είναι αρκετό όταν αισθάνεσαι ότι ζεις την ζωή κάποιου άλλου, ότι ακολουθείς τις συμβάσεις ενός γάμου που απλά προέκυψε κάποια στιγμή στην ζωή σου; Για την Σάρα σίγουρα δεν είναι και ενώ ο Μόρις δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστεί ιδανικός σύντροφος, έχει να τις προσφέρει βαθύτερες συγκινήσεις και συναισθήματα απ' όσα θα μπορούσε ποτέ ο Χένρι.

"Το Τέλος Μιας Σχέσης" είναι μια γνήσια ιστορία αγάπης, με όλο το πάθος και την ζήλια που χαρακτηρίζει το συναίσθημα αυτό και ούτε για μια στιγμή δεν αισθάνεσαι την ανάγκη να μπεις στην διαδικασία να σκεφτείς την ηθική με την καθολική της έννοια. Γιατί τελικά, ίσως να μην υπάρχει ηθική στον έρωτα και την αγάπη αφού ο καθένας από τους χαρακτήρες που εμπλέκονται σε ένα ερωτικό τρίγωνο όπως αυτό, πληρώνει το τίμημα των επιλογών και των πράξεών του, χαρακτηρίζεται από στοιχεία που τον καθιστούν ξεχωριστό και σύμφωνα με όσα πιστεύει και σκέφτεται, η ηθική, τοποθετημένη πάντα στα δικά του πλαίσια, είναι διαφορετική και αναμφισβήτητα, ιδιόμορφη. Η ηθική, έτσι όπως την αντιλαμβάνεται ο καθένας από αυτούς, συγκρούεται με την προσωπική του λογική, με την προσωπική του πίστη και πάνω απ' όλα, με τις προσωπικές του ανάγκες, ξεπερνώντας τα όρια της ιδιοκτησίας και φτάνοντας σε κάτι άλλο, βαθύτερο και πιο σημαντικό, αγγίζοντας το όρια του πνευματικού και ξεπερνώντας εκείνα του σωματικού πόθου.

Η αγάπη γεννάει την ανάγκη για τον άλλον και μέσα από αυτή την ανάγκη, γεννιέται η ζήλια η οποία ριζώνει μέσα τους και με την σειρά της οδηγεί στο μίσος. Ο Μόρις αγαπάει την Σάρα αλλά ταυτόχρονα την μισεί που δεν είναι ολοκληρωτικά δικιά του. Η Σάρα αγαπάει τον Χένρι αλλά παράλληλα, τον μισεί που δεν της επιτρέπει με τον αδύναμο χαρακτήρα του να τον εγκαταλείψει. Ο Χένρι αγαπάει την Σάρα και μισεί τον ίδιο του τον εαυτό που δεν είναι αρκετός για εκείνη. Η πιο σημαντική όμως σύγκρουση αγάπης και μίσους είναι αυτή που εκφράζεται στο πρόσωπο του Θεού, μιας ανώτερης δύναμης που ενώ δεν θα έπρεπε να έχει ανάγκη να ζητάει την αποκλειστικότητα, απαιτεί από την Σάρα να δείξει την αγάπη της προς αυτόν εγκαταλείποντας τον Μόρις. Η Σάρα αγαπάει τον Θεό που έσωσε την ζωή του Μόρις αλλά τον μισεί που την ξεγέλασε δίνοντας μια υπόσχεση που δεν μπορεί να κρατήσει, στερώντας της την ευτυχία που τόσο απελπισμένα ζητάει και ο Μόρις μισεί την Σάρα για την αγάπη της στον Θεό που στέκεται πιο ισχυρή απέναντι στην αγάπη της για τον ίδιο. Και τελικά αναρωτιόμαστε, είναι ο Θεός εγωιστής που ζητάει τόσα πολλά από εμάς ή ο εγωισμός είναι κάτι που χρησιμοποιούμε για να τον κατηγορήσουμε για τις δικές μας αδυναμίες;

Η ιστορία που αφηγείται ο Greene, όπως συμβαίνει και στα περισσότερα από τα έργα του, είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοβιογραφική και αυτό είναι κάτι που δεν χρειάζεται να το γνωρίζουμε από πριν. Το αντιλαμβανόμαστε διαβάζοντας κάθε λέξη του η οποία είναι προσεκτικά διατυπωμένη έτσι ώστε όχι απλά να αφήσουμε τους εαυτούς μας να παρασυρθούν σε μια εύκολη και ευχάριστη ανάγνωση αλλά, στο να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να σταθεί λίγο περισσότερο σε κάθε φράση, αναζητώντας και κατανοώντας το βαθύτερο νόημά της. Οι καταστάσεις δεν διαδέχονται απλά η μία την άλλη αλλά είναι απόρροια του πόνου και της ανάγκης των πρωταγωνιστών να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, να διεκδικήσουν και να διεκδικηθούν, να βιώσουν το προσωπικό τους δράμα μέχρι που να ματώσει η ψυχή του, να καλοδεχτούν την απώλεια ελπίζοντας ότι θα έρθει η μέρα που θα λυτρωθούν από το δράμα τους και θα αποζημιωθούν για όλα όσα αναγκάζονται να θυσιάσουν και στερηθούν.

Μια βαθιά και ειλικρινή ιστορία πόνου, ζήλιας, αγάπης και μίσους, ίσως μάλιστα η πιο σημαντική που γράφτηκε ποτέ. Μια ιστορία που σκοπό δεν έχει απλά να προκαλέσει την συγκίνησή μας αλλά, να μας προβληματίσει και μας οδηγήσει σε μια εκ βαθέων ενδοσκόπηση συναισθημάτων, σκέψεων, πάθους, εσωτερικών αναγκών και όλα αυτά, υπό την σκέπη της πίστης και πως αυτή εκφράζεται για τον καθένα από εμάς. Μια ιστορία όπου οι ζωές και οι σχέσεις των πρωταγωνιστών διαπλέκονται με περίτεχνο τρόπο με σκοπό να αναδείξουν την πολυπλοκότητα και την δυσκολία των ανθρωπίνων σχέσεων αλλά, και την σχέση του ίδιου του ανθρώπου με την ιδέα του Θεού. Η δράση μέσα στα πισωγυρίσματα του χρόνου δεν έχει στόχο απλά να αφηγηθεί μια ερωτική ιστορία αλλά, να μας αφήσει να την κατανοήσουμε σε βάθος, να δούμε την σοβαρότητά της και να βιώσουμε όλη τον πόνο, τις ενοχές, την τιμωρία, το πάθος και την αναγκαιότητά μας να υπάρχουμε και να διεκδικούμε αυτό που θέλουμε, ακόμα και όταν δεν μπορούμε να το έχουμε. Μα πάνω απ' όλα, μας επιτρέπει να καταλάβουμε ότι η αγάπη, σε όποια της μορφή, δεν παύει να υπάρχει με το τέλος των σχέσεων. Είναι πάντα εκεί, ριζωμένη μέσα μας και έτοιμη να αναγεννηθεί κάθε λεπτό.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Graham Greene
Μεταφραστής: Παπαϊωάννου Τρισεύγενη
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2009
Αρ. σελίδων: 296
ISBN: 978-960-455-619-9