Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Για χρόνια ο δόκτορας Σιγμούνδος έχει επιβάλει στην Γκέχενα τη σιδηρά κυριαρχία του. Τώρα πια είναι νεκρός και η χώρα έχει ένα νέο ηγέτη - τον Ντάντε Γκαζαμπόν.
Γιατί όμως συμμάχησε ο Ντάντε με τον εχθρό του; Θέλει στ' αλήθεια; να εξοντώσει τους Πούκα και να σκοτώσει την παλιά του φίλη, την Μπία; Και ποιος είναι ο στόχος της γέφυρας που στήνει στο βασίλειο του Οδύλλ;
Τη στιγμή που ο Ντάντε στέφεται Σιγμούνδος ο Δεύτερος, στην ιστορία της Γκέχενα αρχίζει να γράφεται ένα καινούργιο και φρικτό κεφάλαιο - ένα κεφάλαιο που θα αποκαλύψει με τον πιο τρομακτικό τρόπο το πραγματικό νόημα του Έπους του Μεντίνι.

Προσωπική άποψη:
Έφτασε η στιγμή να παραθέσω την άποψή μου για το τρίτο και τελευταίο βιβλίο της σειράς, "Οι Υποσχέσεις Του Δόκτορα Σιγμούνδου". Η αλήθεια είναι πως το κείμενο αυτό καθυστέρησε, όχι γιατί άργησα να τελειώσω την ανάγνωσή του αλλά, γιατί τις τελευταίες μέρες με έχει πιάσει μια απίστευτη τεμπελιά, όχι πως αυτό είναι το θέμα μας στην προκειμένη περίπτωση ή θα έπρεπε να μας απασχολεί. Αν κάποιος έχει διαβάσει τις προηγούμενες κριτικές μου θα είναι σε θέση να καταλάβει ότι το πρώτο βιβλίο μου άρεσε ιδιαίτερα ενώ το δεύτερο, συγκριτικά τουλάχιστον με τον προκάτοχό του, δεν κέρδισε εφάμιλλες εντυπώσεις. Παράλληλα, θα είσαστε σε θέση να καταλάβετε ότι από τις πρώτες κι όλας σελίδες του, το συγκεκριμένο μέρος έδωσε την εντύπωση ότι τα πηγαίνει καλύτερα ως προς το να κεντρίσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη έστω κι αν, και έχοντας πλέον ολοκληρωμένη άποψη, είναι μεν ανώτερο του δεύτερου αλλά επίσης κατώτερο του πρώτου.

Η δύναμη που είχε κυριεύσει το σώμα του Σιγμούνδου το έχει πλέον εγκαταλείψει έχοντας βρει ένα νέο, πιο δυνατό και ισχυρό, προκειμένου να μπορέσει να συνεχίσει το σατανικό του σχέδιο που δεν περιλαμβάνει την κατάκτηση μιας και μόνο χώρας αλλά, ολόκληρου του κόσμου. Το σώμα αυτό δεν είναι άλλο από αυτό του Ντάντε η ψυχή του οποίου όμως, αποκολλήθηκε τελευταία στιγμή και ενσωματώθηκε σε ένα άλλο ζωντανό πλάσμα, ένα πουλί το οποίο, μπορεί να μην του επιτρέπει να κάνει πολλά προκειμένου να εμποδίσει την δράση του Όρομπας είναι ωστόσο, ότι καλύτερο έχει στη διάθεσή του προκειμένου να μείνει ζωντανός. Από την άλλη έχουμε τη Μπία η οποία συνειδητοποιεί ότι ο ρόλος της στην ιστορία αυτή είναι πολύ πιο σημαντικός και ότι οι δικές της αποφάσεις είναι αυτές που θα καθορίσουν την τελική κατάληξη των πραγμάτων. Η μάχη βρίσκεται πλέον στην τελική της φάση και από το αποτέλεσμα αυτής εξαρτάται αν το καλό ή το κακό θα κυριαρχήσει τελικά.

Ο Keaney, στο τρίτο και τελευταίο μέρος της ιστορίας του, αποφασίζει να κρατήσει γρήγορους μεν, πιο σταθερούς ρυθμούς δε. Αυτό σημαίνει ότι η δράση βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα, οι εξελίξεις έχουν μια συνεχή ροή ωστόσο, δεν είναι αποπνικτική ή κουραστική. Εντάσσει νέους χαρακτήρες στην ιστορία ή δίνει μεγαλύτερους ρόλους σε ήδη υπάρχοντες το οποίο, ναι μεν μας επιτρέπει να ερευνήσουμε καλύτερα και σε μεγαλύτερο βάθος τις διαφορές ανάμεσα στο καλό και το κακό, στην υποταγή και την ελευθερία της ανθρωπότητας παρ' όλα ταύτα, υποβιβάζει μέχρι ενός σημείου την σημαντικότητα ορισμένων άλλων χαρακτήρων. Μεγαλύτερο πλήγμα θα λέγαμε ότι δέχεται ο ρόλος του Ντάντε που από πρωταγωνιστής του δράματος, όπως υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι, μεταμορφώνεται σε παρατηρητή, για να μην πω πιο χονδροειδές, κομπάρσο, του δικού του καθήκοντος και πεπρωμένου.

Αν θα το πρότεινα εύκολα σε κάποιον; Χμ... μάλλον όχι! Μπορεί ως σύνολο να είναι μια ενδιαφέρουσα, φουτουριστική ιστορία με ανατριχιαστικές προεκτάσεις που θα μπορούσαν κάλλιστα να ξεκινάνε από το δικό μας παρόν ωστόσο, δεν θα το χαρακτήριζα σε καμία των περιπτώσεων βιβλίο για όλα τα γούστα. Κατ' εμέ, ο Keaney είχε μια πάρα πολλή καλή και δυνατή ιδέα στην διάθεσή του την οποία ωστόσο δεν αξιοποίησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Θα ήθελα να είχε αναπτύξει καλύτερα την κεντρική του ιδέα, να έχει εξηγήσει σε μεγαλύτερο βαθμό την σκέψη πίσω από αυτήν και τελικά, να μας έχει βυθίσει σε ένα δυστοπικό μέλλον που θα μπορούσε να μας μείνει αλησμόνητο, ιδιαίτερα αν είχε προχωρήσει σε μια σύμπτυξη ή έστω, σε καλύτερη ανάλυση και διεύρυνση του εκάστοτε βιβλίου δίνοντάς μας τελικά μια αίσθηση ισορροπίας ανάμεσα στα τρία αυτά μέρη που τελικά μοιάζουν άνισα.
Βαθμολογία 8,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Brian Keaney
Μεταφραστής: Γασπάρης Νίκος
Εκδόσεις: Πατάκης
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2009
Αρ. σελίδων: 208
ISBN: 960-16-3168-2