Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Gil βρίσκεται στο Παρίσι, την πόλη που πραγματικά τον μαγεύει μαζί του η μέλλουσα γυναίκα του Inez και τα πεθερικά του που βρίσκονται εκεί για επαγγελματικούς λόγους.
Κανένας εξ' αυτών δεν φαίνεται να συμμερίζεται το πάθος του Gil για την Πόλη του Φωτός και έτσι εκείνος, βρίσκεται να περιδιαβαίνει μόνος τους δρόμους της πόλης, αναζητώντας την έμπνευση που χρειάζεται για τη νουβέλα πάνω στην οποία δουλεύει διστακτικά εδώ και καιρό.
Τότε είναι που σημαίνουν μεσάνυχτα, ένα αυτοκίνητο αντίκα σταματάει μπροστά του και ξεκινάει μια περιπλάνηση που δεν φανταζόταν ποτέ, συναντώντας τους Scott και Zelda Fitzgerald, Ernest Hemingway, Gertrude Stein, Cole Porter, Picasso, Dali και Bunuel.

Προσωπική άποψη:
Ένας είναι ο λόγος που επέλεξα να δω την συγκεκριμένη ταινία και αυτός δεν είναι άλλος από τον έρωτα που έχω για το Παρίσι. Ειλικρινά, θεωρώ παράλογο και αρρωστημένο να έχει επισκεφτεί κάποιος αυτή την πόλη και να μην ονειρεύεται την στιγμή που θα ξαναβρεθεί εκεί, να μην σκεφτεί έστω και για μια μικρή, απειροελάχιστη στιγμή ότι θα μπορούσε να ζήσει για πάντα εκεί, εγκαταλείποντας το μίζερο παρόν για να περιπλανηθεί στους γραφικούς της δρόμους όπου ο καθένας από αυτούς έχει την δικιά του ιστορία. Βέβαια υπάρχουν κι εκείνοι που υποστηρίζουν πως το Παρίσι είναι ωραίο να το ζεις ως τουρίστας και όχι ως μόνιμος κάτοικος αλλά και πάλι εγώ πιστεύω ότι εξαρτάται από το αν θες να αφήσεις τον εαυτό σου να γίνει ένας μίζερος κάτοικος. Φυσικά όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία όμως δεν μπορούσα να μην το αναφέρω.

Η ιστορία μας μεταφέρει στο Παρίσι του σήμερα όπου ένας επιτυχημένος σεναριογράφος του Hollywood έχει αποφασίσει να γράψει το πρώτο του βιβλίο, αναζητώντας κάποια σημαντική αξία στην καλλιτεχνική του δράση, την οποία φυσικά δεν συμμερίζεται η αρραβωνιαστικιά του και η οικογένειά της. Εκείνος είναι μαγεμένος από το Παρίσι και νοσταλγεί παλαιότερες αποχές της πόλης που ποτέ δεν έζησε αλλά γνώρισε μέσα από βιβλία, περιπλανιέται τα βράδια στους δρόμους του και παράλληλα, περιπλανιέται στον χρόνο, επιστρέφοντας στην δεκαετία του '20 όπου και συναντά σημαντικές καλλιτεχνικές φυσιογνωμίες της ιστορίας, συγγραφείς, ζωγράφους, μουσικούς. Αυτό από μόνο του δίνει στην ταινία μια σουρεαλιστική διάθεση, όμοια με εκείνη που χαρακτήριζε την καλλιτεχνική δράση της εποχής, στηριζόμενη στην επιθυμία του καθενός από μας, αλλά και παλαιότερων από εμάς, να ζουν σε μια διαφορετική, παλαιική εποχή.

Η ταινία λοιπόν ξεκινάει με ένα τουριστικό κολάζ εικόνων των σημαντικότερων σημείων-μνημείων στην Πόλη του Φωτός. Σκοπός αυτού είναι προφανώς το να βάλει ο δημιουργός στο κλίμα της πόλης όσους δεν την έχουν επισκεφτεί αλλά αναγνωρίζουν τις τουριστικές αυτές εικόνες των τοποθεσιών που θα έσπευδαν να επισκεφτούν αν ποτέ το αποφάσιζαν για να μπορέσει στη συνέχεια να τους βυθίσει σε ένα Παρίσι διαφορετικό, εκείνο που κρύβεται στα στενά της πόλης, στα μικρά bistro, στα καλλιτεχνικά στέκια, στους χώρους εκείνους που έχουν την δικιά τους ιστορία να αφηγηθούν ακόμα κι αν εμείς δεν το γνωρίζουμε και πιθανότατα, να μην το μάθουμε ποτέ αν δεν έχουμε ανοιχτά τα μάτια. Εκεί βρίσκεται η πραγματική ιστορία της πόλης στο πέρασμα των αιώνων, εκεί βρίσκεται η γοητεία και η μαγεία της, εκεί μπορεί να αναζητήσει κανείς, να βρει και να συγκινηθεί από την ψυχή της και το πάθος που αυτή φέρει, γοητεύοντας και φιλοξενώντας μερικές από τις σημαντικότερες καλλιτεχνικές προσωπικότητες όλων των εποχών.

Ο Woody Allen επιστρέφει μετά το "Match Point" και το Λονδίνο με μια ταινία στην οποία δεν επιχειρεί να μεταφέρει την μαγεία του Μανχάταν που τόσο επιτυχημένα έκανε στο παρελθόν αλλά, του Παρισιού και με την απλή του σκηνοθετική προσέγγιση και την μαγευτική του φωτογραφία το πετυχαίνει στο μέγιστο βαθμό, αποδεικνύοντας πόσο πολύ μπορεί να σε συνεπάρει μια πόλη σαν αυτή. Την σκηνοθεσία του διακρίνει το ιδιότυπο χιούμορ του αλλά και η νοσταλγική του διάθεση που αν και φαντάζει κατά στιγμές περίπλοκη στο πυρήνα της είναι διατυπωμένη με απόλυτη απλότητα και ειλικρίνεια, καταφέρνοντας παρά το παράλογο που κρύβεται πίσω της να μας κερδίσει δημιουργώντας μας όμορφα συναισθήματα. Με πιο απλά λόγια, ο τρόπος που προσεγγίζει το όλο εγχείρημα είναι κομψός και αρκετά γαλλικός θα λέγαμε.

Στο πρόσωπο του Wilson φαίνεται πως ο Allen βρήκε το alter ego του για να υποδυθεί έναν ρόλο που θα του ταίριαζε απόλυτα αλλά η ηλικία του δεν του επιτρέπει να υποστηρίξει. Και κατά έναν περίεργο τρόπο, ο κατά τ' άλλα εκνευριστικός και νευρικός συνήθως ερμηνευτικά Wilson ανταποκρίνεται σε αυτό που του ζητάνε κερδίζοντας τις εντυπώσεις αλλά και την συμπάθειά μας, χωρίς να υπερβάλει ή να μιμείται, υποδυόμενος τον χαρακτήρα του με χιούμορ και ανεπιτήδευτη ειλικρίνεια. Και όπως γίνεται συνήθως, ο Allen καταφέρνει να αποσπάσει συνολικά από το cast του εξαιρετικές ερμηνείες, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουμε εκείνες της Alison Pill ως Zelda Fitzgerald, της Kathy Bates ως Gertrude Stein αλλά και της Marion Cotillard που πάντα αποτελεί μια γοητευτική και φινετσάτη φιγούρα, που δε θα μπορούσε να ταίριαζε καλύτερα σε άλλο από το φυσικό της περιβάλλον.

Έχουμε λοιπόν μια γλυκόπικρη κωμωδία, σαν αυτές που μας έχει παρουσιάσει στο παρελθόν ο μεγάλος αυτός δημιουργός, στο τέλος όμως της οποίας διακρίνουμε μια αισιόδοξη διέξοδο. Ο ήρωάς του είναι συμπαθέστατος και μέσα από την ονειροπόλησή του, κάνει ένα ταξίδι που του επιτρέπει να συνεχίζει να είναι γοητευμένος από το παρελθόν, όχι απαραίτητα ζώντας το στο παρόν αλλά, κρατώντας όλα εκείνα τα στοιχεία που θα του επιτρέψουν να ζήσει στο παρόν με ικανοποίηση, έχοντας κατακτήσει την αγάπη του για την πόλη, την γυναίκα της ζωή του αλλά πάνω απ' όλα, του ίδιου του εαυτού του. Οι εξέχουσες φυσιογνωμίες του παρελθόντος κλέβουν αναμφίβολα την παράσταση καθώς  χαρακτηρίζονται από όλα εκείνα τα ιδιαίτερα και ελαφρώς 'πειραγμένα' στοιχεία των καλλιτεχνών μιας άλλης εποχής που φτάνουν ανέγγιχτα μέχρι το σήμερα. Ένα ιδιότυπο φιλμ που μπορεί να μην είναι εύπεπτο για όλα τα γούστα ωστόσο, προσφέρει μια γοητευτική και νοσταλγική διάθεση, αποτυπωμένη με αγάπη και σεβασμό μέσα από τον έντονο σουρεαλισμό.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Μεσάνυχτα Στο Παρίσι
Είδος: Κομεντί
Σκηνοθέτης: Woody Allen
Πρωταγωνιστές: Owen Wilson, Rachel McAdams, Michael Sheen, Adrien Brody, Marion Cotillard, Kathy Bates, Tom Hiddleston, Alison Pill, Corey Stoll, Marcial Di Fonzo Bo, Carla Bruni, Lea Seydoux, Nina Arianda, Kurt Fuller, Mimi Kennedy
Παραγωγή: 2010
Διάρκεια: 100'

Επίσημο site: