Συνοπτική περίληψη του έργου:
Επιστρέφοντας από τον πόλεμο, ο Paul συναντά μια νεαρή γυναίκα στην αναμονή του για το λεωφορείο. Η κοπέλα δεν είναι παντρεμένη αλλά είναι έγκυος και φοβάται πως ο πατέρας της θα την σκοτώσει.
Ο Paul συμφωνεί να παραστήσει τον σύζυγό της ώστε να την βοηθήσει να αντιμετωπίσει τον πατέρα της. Όταν το πάθος τους κυριεύει, ανακαλύπτουν πως τα εμπόδια είναι δύσβατα.

Προσωπική άποψη:
Ίσως οι περισσότεροι από εσάς, διαβάζοντας την περίληψη του έργου, να ανακαλέσατε από τα βάθη της μνήμης ταινίες ελληνικής παραγωγής της δεκαετίας του '70, μην σου και του '60, όπου ένας κακομοίρης βρίσκεται στο δρόμο μιας άμοιρης κοπέλας που κάποιος ανεύθυνος εγκατέλειψε και αποφασίζει να το παίξει διασώστης προκειμένου να γλιτώσει από τις δολοφονικές ενέργειες του πατέρα της εις βάρος της. Χαρακτηριστικά μπορώ να θυμηθώ δύο τέτοιες ταινίες, μία με τον Χατζηχρήστο και μία με τον Βουτσά με τον δεύτερο να στέκεται πιο τυχερός αφού στο τέλος αλληλοερωτεύεται με το κορίτσι και ζουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Βέβαια τα πράγματα στην αμερικάνικη αυτή εκδοχή είναι αρκετά διαφορετικά για τον λόγο ότι δεν είναι κωμωδία αλλά αντίθετα, εστιάζει σε σημαντικότερα και βαθύτερα πράγματα από το να μας ψυχαγωγήσει και μόνο.

Η ταινία βασίστηκε στην πρωτότυπη ιταλική του 1942, "Four Steps In The Clouds" αλλά και στο ακριβές σενάριό της δια χειρός Piero Tellini, Cesare Zavattini και Vittorio de Benedetti. Δεν την έχω δει, κατά συνέπεια δεν ξέρω ποια από τις δύο υπερτερεί αλλά συνήθως το πρωτότυπο έχει άλλη χάρη. Όπως και να 'χει, η ιστορία αυτή δεν αφορά απλά και μόνο έναν ακόμη μοιραίο κινηματογραφικό έρωτα. Η ιστορία μιλάει για τις συμπτώσεις της ζωής και κατά πόσο τα γεγονότα που θα μεσολαβήσουν σε αυτήν αλλά και οι άνθρωποι που θα συναντήσουμε, με άλλους να αποτελούν ζωογόνο μέρος της και άλλους απλούς περαστικούς, είναι τυχαία ή το πεπρωμένο μας. Τα τυχαία περιστατικά ακολουθούν την μοίρα την οποία ωστόσο μπορούμε να καθορίσουμε και να αλλάξουμε. Το πεπρωμένο είναι κάτι διαφορετικό, είναι μια σειρά γεγονότων που ακόμα κι αν θες δεν μπορείς να τους γυρίσεις την πλάτη γιατί πολύ απλά, σε οδηγούν στο να ολοκληρώσεις έναν σκοπό.

Την σκηνοθεσία αναλαμβάνει ο Alfonso Arau, στου οποίου το βιογραφικό αν ρίξουμε μια ματιά δεν θα βρούμε καμία αξιομνημόνευτη ταινία, με εξαίρεση κάποιες χαριτωμένες απόπειρες συνδεδεμένες άμεσα με το ρομάντζο. Ωστόσο το υλικό που έχει στη διάθεσή του είναι αρκετά καλό και εύκολο στην αξιοποίησή του, ιδιαίτερα από την στιγμή που αποφάσισε να ακολουθήσει την επιτυχημένη ιταλική συνταγή χωρίς να παρεκκλίνει ιδιαίτερα, τόσο στην ουσία όσο και την αισθητική. Όμορφα τοπία, ονειρικά ορισμένες φορές, συνθέτουν έναν καμβά πάνω στον οποίο εύκολα μπορείς να χτίσεις μια ρομαντική ιστορία, δικαιολογώντας το γιατί κάποιος μπορεί να αισθανθεί ορισμένες στιγμές στη ζωή του πως δεν έχει βρεθεί κάπου τυχαία και πως οι δεσμοί της οικογένειας είναι πολύ πιο πολύπλοκοι και ισχυροί απ' όσο νομίζουμε.

Στους ρόλους του πρωταγωνιστικού διδύμου συναντάμε τους Keanu Reeves και Aitana Sanchez-Gijon. Όπως ήδη γνωρίζετε, ο πρώτος έχει καταφέρει να κάνει αρκετά σημαντικά πράγματα και να παραμείνει μέχρι και σήμερα στον χώρο ωστόσο, όσο χαριτωμένος κι αν θεωρείται από μερικές κυρίες, είναι άνευρος και ελαφρώς... χλιαρός σε ότι έχει να κάνει με το σύνολο των ερμηνειών του. Ένα "Matrix" δεν φέρνει την άνοιξη και ένα γλυκό μουτράκι δεν φέρνει την δόξα. Από την άλλη η Gijon που μπορεί να μην την ξέρει η μάνα της, είναι το ιδανικό πρόσωπο στον κατάλληλο ρόλο. Είναι sexy με έναν ιδιαίτερο τρόπο, γοητευτική και μυστηριώδης, πληθωρική και αληθινή, με το ταμπεραμέντο της να ξεχειλίζει σε κάθε βλέμμα και κίνησή της. Ναι, με ένα τέτοιο πρόσωπο ως ερωτικό αντικείμενο ο καθένας θα έπεφτε στα δίχτυα του. Στους δεύτερους ρόλους ξεχωρίζουμε φυσικά τον Anthony Quinn ως τον αξιολάτρευτο παππού της οικογένειας που κερδίζει άμεσα και φυσικά την συμπάθειά μας αλλά, και ο σκληρός και αυστηρός μπαμπάς Giancarlo Giannini ο οποίος αν κάτι δεν στερείται αυτό είναι πάθος.

Σίγουρα δεν πρόκειται για την καλύτερη ταινία του είδους της. Ούτε καν θα τολμούσαμε ποτέ να την κατατάξουμε στις πρώτες θέσεις. Ωστόσο, είναι μια παραγωγή αρκετά αξιόλογη, με πολύ όμορφη κινηματογράφηση και φωτογραφία, με γοητευτικούς πρωταγωνιστές και το σημαντικότερο όλων, καθ' όλη της την διάρκεια αλλά και με το τέλος της, σου αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση και μια ικανοποίηση. Σε κάνει να σκεφτείς ότι ορισμένα πράγματα δεν έρχονται τυχαία στο δρόμο σου αλλά, για το κοινό καλό όσων εμπλέκονται. Για να σε κάνουν να ωριμάσεις, να κατανοήσεις τον λόγο της ύπαρξής σου και της πορείας του μέσα στον κόσμο αλλά πάνω απ' όλα, για ν' αγαπήσεις και να μπορέσεις να δεθείς με ένα πρόσωπο, έναν τόπο, μια οικογένεια, έτσι ώστε να μπορείς να πεις ότι το ταξίδι της αναζήτησης τελείωσε και βρήκες πλέον τον τόπο που ανήκεις.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Περπατώντας Στα Σύννεφα
Είδος: Δραματική
Σκηνοθέτης: Alfonso Arau
Πρωταγωνιστές: Keanu Reeves, Aitana Sánchez-Gijón, Giancarlo Giannini, Anthony Quinn, Angélica Aragón, Evangelina Elizondo, Freddy Rodriguez, Debra Messing
Παραγωγή: 1995
Διάρκεια: 102'

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο: