Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Στον αμερικανικό νότο του 1948, ο ταγματάρχης Πέντερτον δυσκολεύεται να επιβληθεί στην εγωκεντρική και αναιδή σύζυγό του, αδιαφορώντας ταυτόχρονα για την ερωτική της σχέση με έναν γείτονα αξιωματικό, ο γάμος του οποίου είναι επίσης κλονισμένος.
Η εμφάνιση ενός ηδονοβλεψία στρατιώτη θα φέρει στην επιφάνεια τα σεξουαλικά απωθημένα και των δύο ζευγαριών.

Προσωπική άποψη:
Η Carson McCullers υπήρξε μία από τις πιο σημαντικές μορφές της σύγχρονης νοτιοαμερικάνικης λογοτεχνίας, ενταγμένη πιο συγκεκριμένα στην λεγόμενη γοτθική λογοτεχνία η οποία με τον δικό της τόπο εκφράζει τον Νότιο ρεαλισμό. Το πρώτο της βιβλίο, το οποίο συνέγραψε στην ηλικία μόλις των 23 ετών, "The Heart Is Α Lonely Hunter", αγαπήθηκε από τους κριτικούς όσο και από το κοινό και έλαβε εξαιρετικές, διθυραμβικές θα λέγαμε κριτικές. Όταν ένα χρόνο μετά, και πιο συγκεκριμένα το 1941, ήρθε το δεύτερο βιβλίο της, οι προσδοκίες ήταν μεγάλες... όσο τελικά και η απογοήτευση των προαναφερόμενων κριτικών που χαρακτήρισαν το έργο της ως πρόστυχο, προκλητικό και σαφέστατα, παντελώς κενό συναισθημάτων. Στην πραγματικότητα τα πράγματα δεν είναι έτσι. Ναι, μπορεί το πρώτο της βιβλίο να μίλησε στις καρδιές των αναγνωστών σε διαφορετικό επίπεδο ωστόσο, το δεύτερο, οι "Ανταύγειες Σε Χρυσά Μάτια", δεν είναι κατώτερο λογοτεχνικά απλά, βασίζεται σε μια διαφορετική, τολμηρή μεν για την εποχή, ειλικρινή και αληθινή δε προσέγγιση.

Η ιστορία σχετίζεται με τις ζωές ορισμένων ανθρώπων και πως αυτοί αντιδρούν απέναντι στις καταστάσεις που αντιμετωπίζουν, πως καθοδηγούνται, τόσο από αυτές όσο και από τα προσωπικά τους πάθη. Ο λοχαγός Πέντερτον είναι ένας ψυχρός, απόμακρος κι αυστηρός άνθρωπος που όση πειθαρχία μπορεί να επιβάλλει στους στρατιώτες του, αδυνατεί να την επιβάλλει στο ίδιο του το σπίτι. Δέχεται κάθε είδους εξευτελισμό και ταπείνωση από την γυναίκα του, από την αναιδή της συμπεριφορά μέχρι τις απιστίες της. Ως ο ορισμός του καταπιεσμένου ανθρώπου, κάτω από τον εξαναγκασμό της στρατιωτικής του στολής κρύβει τα πιο κρυφά και ματαιωμένα του πάθη, ονειροπολεί γι' αυτά που θα ήθελα να έχει και ζηλεύει θανατερά την γυναίκα του που κάνει όσα εκείνος δεν τολμά. Η γυναίκα του από την άλλη, η Λενόρα, είναι κλασσικό πρότυπο γυναίκας του Νότου της οποίας τα χαρακτηριστικά συνοδεύονται από μια πληθωρικότητα, ένα παθιασμένο ταπεραμέντο και πάνω απ' όλα, από μια αναίδεια και αυθάδεια που καθοδηγούν την όλη ανάλαφρη συμπεριφορά της, και που φαινομενικά τίποτα δεν μπορεί να την ταράξει και που μπορεί να είναι τόσο χαριτωμένη όσο κι εξοργιστική.

Οι δύο προαναφερόμενοι χαρακτήρες ωστόσο είναι ο πυρήνας της ιστορίας και γύρω από αυτούς γυρίζουν κι άλλοι εξίσου σημαντικοί που όσο μικρότερος κι αν είναι ο ρόλος τους, είναι ζωτικής σημασίας. Είναι τα αντίβαρα των πράξεων και των σκέψεών τους. Το μέσω της έκφρασής τους ή το αντικείμενο στο οποίο η έκφραση αυτή έχει το μεγαλύτερο αντίκτυπο. Ο ταγματάρχης Λάνγκντον βρίσκεται πάντα κοντά στην Λενόρα, όχι μόνο ως φίλος αλλά και ως εραστής, Έτσι εξυπηρετεί δυο σκοπούς. Ικανοποιεί την Λενόρα η οποία πλήττει μέσα στον γάμο της και που πολύ νωρίς κατάλαβε ότι το να κοιμάσαι με έναν άντρα έχει περισσότερες προοπτικές απ' όσες προσέφερε ο σύζυγός της. Παράλληλα όμως ικανοποιεί και τον ίδιο, θολώνοντας την μίζερη καθημερινότητά του και υποκαθιστώντας την ασθενική του σύζυγο, την Άλισον. Αυτή τώρα, είναι βυθισμένη στο πένθος της εξαιτίας του χαμού του παιδιού της. Μην μπορώντας να συνέλθει από την απώλεια, απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τον σύζυγό της και βυθίζεται όλο και περισσότερο στην παράνοια. Δίπλα της, η σχεδόν γκορτέσκα φιγούρα, ο υπηρέτης της Ανακλέτο που την λατρεύει σαν θεά του και την ακολουθεί σε κάθε της μικρό ή μεγάλο βήμα. Τέλος, ο μοναχικός, εσωστρεφής στρατιώτης Έλτζι Γουίλιαμς, ο άνθρωπος του οποίου ο ρόλος είναι ο καταλύτης της ιστορίας, ο λόγος που τα πάθη και η μοναξιά βγαίνουν στην επιφάνεια.

Μοναξιά... Ναι, αυτό ακριβώς είναι το μεγαλύτερο χαρακτηριστικό και παράλληλα, το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι πρωταγωνιστές. Η μοναξιά που αισθάνονται βαθιά μέσα τους και αρνούνται να την αποδεχτούν και να την εκφράζουν, αυτή είναι που οδηγεί τα πάθη τους, που εκφράζεται μέσα από τις πράξεις τους ή καταπιέζεται από την προσπάθειά τους να κρατήσουν τα προσχήματα, μιλώντας πάντα κατά περίπτωση. Αυτός είναι ίσως και ο βασικότερος λόγος που οδήγησε το βιβλίο στην λογοκρισία των συντηρητικών. Η ομοφυλοφιλία, η νυμφομανία, οι αρρωστημένες εμμονές, είναι στοιχεία που υπάρχουν έντονα μέσα στην ιστορία. Μπορεί να είναι ως έναν βαθμό συγκαλυμμένα ωστόσο, υπάρχουν, είναι εκεί και σε περιμένουν να ανοίξεις τα μάτια σου, να τα δεις και να παραδεχθείς την ύπαρξή τους, να συμβιβαστείς με αυτό. Και αν για εμάς σήμερα είναι ευκολότερο, σκεφτείτε πόσο πολύ μπορεί να προκάλεσε τον συντηρητικό και πουριτανικό κόσμο της Αμερικής των 40's, που μέχρι και σήμερα ακόμα αδυνατεί να δεχτεί κάποια πράγματα και να προσαρμοστεί σε καταστάσεις. Ο καθένας από εμάς βασανίζεται από τους προσωπικούς του δαίμονες και για να μπορέσουμε να δεχτούμε τους δαίμονες του άλλου, πρέπει πρώτα και πάνω απ' όλα να συμφιλιωθούμε με τους δικούς μας, αν όχι να τους κατανοήσουμε και να τους διώξουμε.

Αν θα μου ζητούσαν να περιγράψω με τρεις λέξεις μόνο το βιβλίο, τότε μάλλον θα το χαρακτήριζα επιγραμματικό, ακριβές και ρεαλιστικό, λέξεις τις οποίες χρησιμοποίησε και ο Τενεσί Ουίλιαμς για να μιλήσει για το βιβλίο, σε ένα επίμετρο που μπορείτε να βρείτε στις τελευταίες του σελίδες. Ο λόγος της συγγραφέας είναι πυκνός, σοβαρός, ουσιαστικός, δεν αναλώνεται σε περιττές για εκείνη λεπτομέρειες αλλά στοχεύει κατευθείαν στην καρδιά και την ουσία αυτού που θέλει να πει. Η αφήγησή της είναι γρήγορη, επιγραμματική και τελικά, σε παρασύρει σε ένα δράμα χαρακτήρων που εξελίσσεται τόσο γρήγορα που δεν το αντιλαμβάνεσαι παρά μόνο όταν φτάνεις στην κορύφωση, όταν όλα τα κρυφά πάθη των πρωταγωνιστών έρχονται να βρεθούν στην ίδια σκηνή, αντιμέτωπα το ένα με το άλλο σε μια μάχη όπου το εξιλαστήριο θύμα θα προσφέρει την ζωή του για να λυτρωθεί αλλά και για να οδηγήσει πιο κοντά στο σημείο αυτό και τους υπόλοιπους. Όλα αυτά όμως εξελίσσονται πάντα μέσα σε ένα ημίφως, σε μια σκοτεινή πλευρά της ζωής αλλά και τους ίδιου του υποσυνείδητου που το απειροελάχιστο φως υπάρχει για να φωτίζει τις σκιές των ίδιων τους των ψυχών και των εμμονών που αυτές φέρουν. Εκεί που τίποτα δεν λέγεται με το όνομά του, όλα μοιάζουν ξεκάθαρα, αρκεί να είσαι έτοιμος να τα δεις.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Carson McCullers
Μεταφραστής: Τριανταφυλλοπούλου Κωνσταντίνα
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2009
Αρ. σελίδων: 184
ISBN: 978-960-455-651-9