Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Αισχύντρα έχει το χάρισμα να αποκαλύπτει τα πιο σκοτεινά μυστικά και εγκλήματα της ανθρώπινης ψυχής. Ένα χάρισμα πολύ χρήσιμο, που μερικές φορές μοιάζει και με κατάρα.
Αυτό, τουλάχιστον, πιστεύει η Ντίνα όταν καταλαβαίνει ότι το χάρισμα που έχει κληρονομήσει από τη μητέρα της κάνει όλους τους παιδικούς της φίλους καχύποπτους απέναντί της.
Όταν καλούν τη μητέρα της στο κάστρο του Ντάναρκ για να αποκαλύψει την αλήθεια ενός τριπλού φονικού, η Ντίνα αναγκάζεται να συμφιλιωθεί με τα μάτια της Αισχύντρα, αλλιώς η μητέρα της θα πέσει στα σαγόνια των φρικτών δράκων του Ντάναρκ. Και ο χειρότερος δράκος από όλους έχει ανθρώπινη μορφή.

Προσωπική άποψη:
Πρέπει να έχει περάσει τουλάχιστον ένας χρόνος από τότε που η καλή μου φίλη Αργυρώ μου πρότεινε να διαβάσω την τετραλογία της "Αισχύντρα", πιστεύοντας ότι είναι κάτι εντελώς διαφορετικό απ' όσα έχουμε διαβάσει το τελευταίο διάστημα στη λογοτεχνία του φανταστικού, κάτι που κάνει τη διαφορά, έστω κι αν δεν στέκεται ικανό να σε εντυπωσιάσει από το πρώτο κι όλας βιβλίο. Η αλήθεια είναι ότι είχα κάποιο δισταγμό και ο λόγος δεν είναι άλλος από το ότι για μια ακόμη φορά, το βιβλίο βρισκόταν στο παιδικό τμήμα, με χαρακτηρισμό μιας ηλικίας την οποία έχω περάσει προ πολλού. Φυσικά η ταξινόμηση αυτή έχει αποδειχτεί και στο παρελθόν ηλίθια οπότε και τελικά το τόλμησα κι ενώ δεν θα μπορούσα να πω ότι ενθουσιάστηκα, μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι γνώρισα έναν πολύ ενδιαφέρον χαρακτήρα της λογοτεχνίας του φανταστικού, ξεχωριστό και ιδιαίτερο.

Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας είναι η Ντίνα, ένα δεκάχρονο κορίτσι, το οποίο κατοικεί σε ένα χωριό μαζί με την μητέρα, τον μεγαλύτερο αδερφό και τη μικρότερη αδερφή της. Ο ακριβής τόπος και χρόνος, είναι δύο έννοιες που δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε και αυτό είναι κατά παράδοξο τρόπο ένα από τα πρώτα θετικά στοιχεία της ιστορίας καθώς, μας παρασύρουν στο άγνωστο χωρίς να ζητάμε περισσότερες διευκρινήσεις από αυτές που είναι απαραίτητες για να κατανοήσουμε την εξέλιξη των πραγμάτων. Η Ντίνα ζει μια παιδική ηλικία η οποία κάθε άλλο παρά εύκολη είναι και που πολύ λιγότερο διακρίνεται για τις κοινωνικές της σχέσεις. Φυσικά αυτό δεν είναι επιλογή της ίδιας αλλά, του κόσμου που ζει γύρω της καθώς, δεν φτάνει που είναι ένα από τα μπάσταρδα παιδιά μιας γυναίκας που κανείς δεν ξέρει καν αν έχουν τον ίδιο πατέρα αλλά, ακόμα χειρότερα, είναι η κόρη της Αισχύντρα και μάλιστα, έχει κληρονομήσει το χάρισμά της, ένα χάρισμα που η ίδια η μικρή θεωρεί περισσότερο κατάρα καθώς την καταδικάζει σε μια μοναχική ζωή, πολύ διαφορετική από αυτήν που θα ήθελε να ζει.

Βρίσκω πολύ λογικό να αναρωτιέστε τι στο καλό σημαίνει ο χαρακτηρισμός, Αισχύντρα. Δεν σας αδικώ καθότι την ίδια απορία είχα κι εγώ πριν καλά-καλά ξεκινήσω την ανάγνωση του βιβλίου. Η λέξη Αισχύντρα δεν υπάρχει σε κανένα επίσημο λεξικό, είναι δημιούργημα της συγγραφέως και στην προκειμένη περίπτωση, μεταφραστικό δημιούργημα του κύριου Γλυνάτση Θέμελη ο οποίος και μετέφρασε το εν λόγω βιβλίο. Η Αισχύντρα λοιπόν είναι μια γυναίκα που κατέχει ένα πολύ ξεχωριστό χάρισμα. Με τη σωστή χρήση της φωνής της, μπορεί να αναγκάσει οποιονδήποτε να την κοιτάξει στα μάτια, χρησιμοποιώντας τη δύναμη του βλέμματός της η οποία και κάνει κάθε άτυχο που θα το συναντήσει, να δει βαθιά μέσα του όλα εκείνα τα πράγματα τα οποία έχει κάνει και αισθάνεται κατά βάθος ντροπή, είτε προσπαθεί να την κρύψει είτε όχι, εξωτερικεύοντάς την προκειμένου να φτάσουμε στην παραδοχή της. Φυσικά αυτό είναι κάτι που κανείς από τους εμπλεκόμενους δεν ευχαριστίεται, πόσο μάλλον το 'θύμα' της ντροπής. Οι άνθρωποι άλλωστε από τη φύση τους δεν μπορούν να δεχτούν εύκολα ότι δεν καταλαβαίνουν, πόσο μάλλον όταν αυτό το κάτι μπορεί να τους εκθέσει.

Μπορεί λοιπόν η Ντίνα να μην εκτιμάει το χάρισμα που κληρονόμησε ωστόσο, είναι πολλοί εκείνοι που καταφεύγουν στην Αισχύντρα προκειμένου να αποδοθεί δικαιοσύνη, ακόμα και σε εγκλήματα. Όταν ένα στυγερό έγκλημα απαιτεί την παρουσία της μητέρας της, γίνεται το πρώτο βήμα για να αλλάξει η ζωή της όπως την ήξερε. Η μικρή Ντίνα δεν θα πρέπει απλά να αποδεχτεί το χάρισμά της αλλά, να βοηθήσει τη μητέρα της, η οποία βρίσκεται ξαφνικά στα χέρια ανθρώπων που δεν θα διστάσουν να την βλάψουν προκειμένου να εξυπηρετήσουν τον σκοπό τους αλλά, και να βοηθήσει παράλληλα έναν άνθρωπο ο οποίος, όσο κι αν τα γεγονότα δείχνουν το αντίθετο, έχει φορτωθεί το βάρος ενός εγκλήματος που δεν διέπραξε προκειμένου να ταπεινωθεί στα μάτια ενός ολόκληρου λαού, βοηθώντας έτσι όσου κινούνται μοχθηρά στις σκιές να ανέβουν στην εξουσία δημιουργώντας μια νέα τάξη πραγμάτων. Κι εδώ λοιπόν τίθεται άλλο ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό της ιστορίας. Το ζήτημα της ηθικής, εκείνο που μας υπαγορεύει αν θα πράξουμε προς όφελός μας ή προς όφελος της δικαιοσύνης ακόμα κι αν κινδυνέψουμε να χάσουμε πολύτιμα για εμάς πράγματα.

Η Lene Kaaberbol δημιουργεί έναν φανταστικό κόσμο όπου δοξασίες, μαγεία, ιδιαίτερα χαρίσματα, δράκοι, συνωμοσίες και σκοτεινά μυστικά μπλέκονται σε ένα γαϊτανάκι εκπλήξεων και εξελίξεων που μπορεί στην παρούσα φάση να μην οδηγούν στην κορύφωση παρ' όλα ταύτα, δημιουργούν υψηλές προσδοκίες για το μέλλον. Η δράση είναι ικανοποιητική, η ροή των γεγονότων είναι γρήγορη και ξεκούραστη και όλα αυτά συνηγορούν στο να φτάσουμε στην τελευταία σελίδα του βιβλίου χωρίς καν να το καταλάβουμε. Το σύμπαν που ξεκινά να πλάθει η συγγραφέας είναι λίγο ρευστό αλλά αυτό είναι κάτι που μπορεί να δικαιολογηθεί ως έναν βαθμό από τον περιορισμένο χώρο δράσης καθώς και από το ότι έχει δώσει μεγαλύτερη έμφαση στην ουσία των χαρακτήρων, η οποία μας συγκινεί και μας προσεγγίζει με μεγάλη ευκολία, παρά στο φαίνεσθαι που τους περιβάλλει. Η μικρή Ντίνα είναι πραγματικά ένας γοητευτικός, έξυπνος και στοργικός χαρακτήρας, του οποίου την εξέλιξη ανυπομονώ να δω σύντομα.
Βαθμολογία 8,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Lene Kaaberbol
Μεταφραστής: Γλυνάτσης Θέμελης
Εκδόσεις: Πατάκης
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2007
Αρ. σελίδων: 246
ISBN: 978-960-16-2506-2