Συνοπτική περίληψη του έργου: 
Ο Sherlock Holmes ανέκαθεν ήταν ο εξυπνότερος άνθρωπος στον χώρο... μέχρι τώρα.
Κι αυτό γιατί κυκλοφορεί ελεύθερος ένας νέος δαιμόνιος εγκληματικός εγκέφαλος, ο καθηγητής Moriarti, ο οποίος εκτός του ότι συναγωνίζεται επάξια τον Holmes σε πνευματικό επίπεδο, διαθέτει μια εξαιρετικά σατανική πλευρά κι απουσία συνείδησης, που του δίνει το πλεονέκτημα έναντι του πασίγνωστου ντετέκτιβ.

Προσωπική άποψη:
Η αλήθεια είναι πως όταν είχα δει το "Sherlock Holmes" του Guy Ritchie, αυτό που έλαβα ήταν περισσότερο από αυτό που περίμενα και ίσως, από αυτό που θα επιζητούσα από ένα καθαρόαιμο blockbuster προκειμένου να με ευχαριστήσει. Το ότι θα υπήρχε δεύτερη ταινία ήταν γεγονός, αν και χρειάστηκε να μεσολαβήσει αρκετά μεγάλο διάστημα ανάμεσα στα δύο projects. Και στην πραγματικότητα, αυτό κάθε άλλο παρά κακό είναι. Τα βεβιασμένα δημιουργήματα, δεν φέρνουν τα ανάλογα αποτελέσματα και σαφέστατα, δεν έχουν την ανάλογη επιτυχία και ιδιαίτερα όταν μιλάμε για μια δεύτερη ταινία βασισμένη στην ίδια ιδέα, πρέπει να είμαι καθ' όλα πιο προσεκτικοί. Κι ενώ συνήθως το δεύτερο μέρος υστερεί του πρώτου, εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη. Σε μια ταινία που αν όχι καλύτερη, είναι ισάξια της πρώτης.

Την πρώτη ταινία θα μπορούσαμε να την θεωρήσουμε πλέον ως μία εισαγωγή.Ο Ritchie χρησιμοποίησε τον κλασσικό μύθο του Holmes και πάνω σε αυτόν έχτισε μια ταινία, προσθέτοντας τα δικά του, ιδιαίτερα συστατικά, αφήνοντας περιθώρια με την επιστροφή του να πάει το όλο εγχείρημα ένα βήμα παραπέρα. Η λογοτεχνική νέμεση του Holmes μπαίνει στην αρένα και ο αγώνας μόλις τώρα ξεκινάει. Ο Moriarti είναι ένας άξιος αντίπαλος και σε συνδυασμό με τον Holmes, προσφέρουν ένα ανταγωνιστικό δίδυμο που μπορεί χωρίς καμία απολύτως δυσκολία να οδηγήσει σε μια εξίσωση από γρίφους, περιπέτεια, δράση, ανατροπές, σε μια διαμάχη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους τόσο διαφορετικούς αλλά και στην πραγματικότητα, τόσο ίδιους. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις και έτσι κι εδώ, ο καθένας από τους αντίπαλους πρωταγωνιστές διεκδικεί τη μία πλευρά, θέλοντας να επιβληθεί στην άλλη, χωρίς ωστόσο να μπορεί να υπάρξει με την απουσία της.

Ο Ritchie πολύ ορθά και πολύ έξυπνα, επιλέγει αυτή τη φορά να μην χρησιμοποιήσει αποκλειστικά και μόνο σαν αρένα στην διαμάχη μεταξύ των δύο αντιπάλων το Λονδίνο αλλά, επεκτείνει την δράση τους και σε άλλες πόλεις, άλλων χωρών. Αυτό από μόνο του αφήνει ένα ιδιαίτερα ευρύ πεδίο δράσης, το οποίο μάλιστα σχετίζεται άμεσα με την εξάπλωση μιας παγκόσμιας συνωμοσίας η οποία και μπορεί να έχει τραγικές συνέπειες για την πορεία του κόσμου, οδηγώντας σε μια σύγκρουση εθνών και πολιτισμών και γιατί όχι, σε έναν Παγκόσμιο Πόλεμο. Η σκηνοθεσία του Ritchie, αν και κατά τμήματα θυμίζει φιλοσοφία "Matrix", είναι νευρώδης και με ταυτότητα, παρασύροντάς μας σε μια περιπέτεια που η δράση δεν είναι κάτι που πότε-πότε έρχεται αλλά, που κατά ελάχιστες στιγμές φεύγει. Η φωτογραφία και η σκηνοθεσία είναι απλά εξαιρετικές, ζωντανεύοντας άψογα το τέλος του 19ου αιώνα, δίνοντας έμφαση και προσοχή στις λεπτομέρειες των αλλαγών του καιρού εκείνου.

Το σενάριο της ταινίας είναι πανέξυπνο, απολαυστικό, διασκεδαστικό και χιουμοριστικό, όλα αυτά ισορροπημένα άψογα μεταξύ τους, χαρακτηριστικά που με μεγάλη χαρά διαπίστωσα πως διατηρήθηκαν από την πρώτη κι όλας ταινία. Ο κινηματογραφικός Holmes μπορεί να διατηρεί την οξυδέρκεια, την εξυπνάδα και το κοφτερό μάτι του λογοτεχνικού ωστόσο, θα έλεγα ότι προτιμώ αυτή, την ελαφρώς παρανοϊκή, sexy και σπιρτόζικη εκδοχή του. Είναι εγωκεντρικός, φλεγματικός, σατιρίζοντας τα πάντα ακόμα κι εκείνα που κάποιοι θα πίστευαν ότι έπρεπε να παραμείνουν ανέγγιχτα, όχι εγώ πάντως, καθιστώντας τη γενική του εικόνα, κάτι παραπάνω από απόλαυση για τον θεατή. Αν θα μου ζητούσαν να αναφέρω μια κινηματογραφική φιγούρα με προσωπικότητα που να έχω ξεχωρίσει τα τελευταία χρόνια στις αίθουσες, σίγουρα θα έλεγα τον Holmes. Έχει την δικιά του, καθαρή και προσωπική ταυτότητα.

Για τον λατρεμένο μου Downey τι θα μπορούσα να πω; Ότι και να πω θα είναι λίγο! Αυτός ο ρόλος γράφτηκε για να το παίξει αυτός και κανένας άλλος. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ πιο άξιο εκπρόσωπο ενός Holmes σαν κι αυτόν του Ritchie. Υποστηρίζει άψογα τον εκκεντρικό και φαντασμένο χαρακτήρα του ήρωά του, διατηρώντας ωστόσο την ευφυΐα του και την ιδιαίτερη αντίληψή του γύρω από τα πράγματα, συνδυάζοντάς την με την επικαλυμμένη, σκληροτράχηλη προσωπικότητα που κρύβει κάτω από το γοητευτικό, ημίτρελο και διερευνητικό, θεωρητικά σοβαροφανές παρουσιαστικό του. Και αν από τον Robert δεν μπορούσα να περιμένω τίποτα λιγότερο, θα πρέπει να επαναλάβω, όπως άλλωστε είχα σχολιάσει και στην πρώτη ταινία, πως ο, κατά τ' άλλα αδιάφορος προς εμέ, Jude Law, ενσαρκώνει τον ιδανικό Watson, ισορροπημένος και ψύχραιμος, έξυπνος αλλά με αυτοκυριαρχία κι έλεγχο, το αντίβαρο που χρειάζεται στον κεντρικό ήρωα. Βέβαια ο χαρακτήρας της Rapace αν και με κάποιο ενδιαφέρον, δεν αξιοποιείται όσο θα θέλαμε, κάτι που δεν ισχύει και για τον κακό της υπόθεσης, Jared Harris, που συνθέτει το πορτρέτο ενός ανθρώπου με ευφυία που μπορεί να κοντράρει τον Holmes στα ίσια.

Πανέξυπνο, απολαυστικό, διασκεδαστικό, με έξυπνο χιούμορ, με την περιπέτεια να ξετυλίγεται και τις ισορροπίες να ανατρέποντας συνεχώς, με την δράση να μην σταματάει αλλά αντίθετα, να τρέχει γρήγορα, έτσι ακριβώς όπως μας έχει συνηθίσει ο Ritchie, έχουμε το απόλυτο blockbuster δράσης. Η ταινία αποπνέει δυναμισμός, έχει την δικιά της ταυτότητα, όπως ακριβώς και οι χαρακτήρες της, διατηρώντας την ισορροπία που χρειάζεται ανάμεσα στην εξυπνάδα και την ευφυία του σεναρίου, με τον χαρακτηρισμό της περιπέτειας. Όταν αυτά τα δύο μπαίνουν μαζί στο μίξερ και το αποτέλεσμα μοιράζεται, τότε δεν μπορούμε παρά να μιλάμε για κάτι, αν όχι εξαιρετικό, πολύ καλό. Σε συνδυασμό με τους ιδιαίτερους χαρακτήρες και την φανταστική υποστήριξή τους από τους ίδιους τους ηθοποιούς που τους ενσαρκώνουν, μπορούμε σίγουρα να μιλάμε για μια από τις πολύ, πολύ καλές ταινίες του είδους της.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Sherlock Holmes 2: Το Παιχνίδι Των Σκιών
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: Guy Ritchie
Πρωταγωνιστές: Robert Downey Jr., Jude Law, Noomi Rapace, Rachel McAdams, Jared Harris, Stephen Fry, Paul Anderson, Kelly Reilly, Geraldine James
Παραγωγή: 2011
Διάρκεια: 129'

Επίσημο site: