Συνοπτική περίληψη του έργου:
Εδώ και πολλά χρόνια, οι κάτοικοι της πόλης Ember ευδοκιμούσαν μέσα σε έναν λαμπερό κόσμο χιλιάδων φωτών.
Όταν όμως η ισχυρή γεννήτρια της πόλης αρχίσει να εξασθενεί και οι λάμπες που φώτιζαν την πόλη άρχισαν να τρεμοπαίζουν, δύο έφηβοι θα προσπαθήσουν να λύσουν το μυστήριο γύρω από την ύπαρξη αυτής της πόλης το συντομότερο δυνατό, ώστε να βοηθήσουν τους πολίτες να ξεφύγουν πριν σβήσουν τα φώτα για πάντα.

Προσωπική άποψη:
Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Jeanne Duprau, το "City Of Ember" είναι συγκρατημένη δυστοπική ταινία φαντασίας η οποία, όπως και το ίδιο το βιβλίο άλλωστε, παρουσιάζει την ζωή σε μα υπόγεια πολιτεία όπου όχι μόνο δεν υπάρχει επαφή με τον έξω κόσμο αλλά, αμφισβητείται βάσιμα ακόμα και η ύπαρξή του. Όποιος πολίτης της Ember υπήρξε στο παρελθόν αρκετά τολμηρός για να αναζητήσει κάποια διέξοδο προς το φως, προς έναν άλλο κόσμο, είτε δεν κατάφερε να γυρίσει ποτέ, είτε επέστρεψε αλλά σε μια τέτοια κατάσταση η οποία όπως ίσως ήταν αναμενόμενο, δεν θα μπορούσε ποτέ να του επιτρέψει να συνεχίσει να ζει φυσιολογικά ανάμεσα στους υπόλοιπους συμπολίτες του που δεν θα τολμούσαν ποτέ να αψηφήσουν τους νόμους και τις συνήθειες της πολιτείας τους, παρά τις όποιες ανασφάλειες φέρνει μαζί του το πέρασμα του χρόνου. Αυτό ισχύει τουλάχιστον για την θλιβερή πλειοψηφία.

Δύο νεαρά παιδιά, που μόλις έχουν λάβει το χρίσμα της ενηλικίωσης σύμφωνα με τους νόμους της Ember, ακολουθούν την πορεία που ουσιαστικά κληρονόμησαν από τους προγόνους τους ωστόσο, βαθιά μέσα τους υπάρχει μια ισχυρή ανησυχία που όλο και μεγαλώνει. Όσο κι αν ο δήμαρχος της Ember προσπαθεί να καθησυχάσει τους κατοίκους της πως όλα βαίνουν καλώς και φυσιολογικά παρά τα όποια περιστασιακά τεχνικά προβλήματα, τα δύο αυτά παιδιά, έχουν βαθιά μέσα τους την πεποίθηση και μια μυστικιστική γνώση του ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά. Τα black-out που άλλοτε αποτελούσαν σπάνιο φαινόμενο, όλο και πληθαίνουν, όλα και μεγαλώνουν σε διάρκεια, τα αποθέματα τροφίμων και άλλων ειδών βασικής ανάγκης όλο και λιγοστεύουν και όσο η κατάσταση προχωράει έτσι και με αυτούς τους ρυθμούς, γνωρίζουν πολύ καλά πως το τέλος το δικό τους αλλά και ολόκληρης της πολιτείας τους, δεν βρίσκεται μακριά αλλά αντίθετα, πλησιάζει βίαια απειλητικό.

Να ξεκινήσω λέγοντας ότι το βιβλίο είναι από φύσεως κινηματογραφικό, γεγονός που το κάνει πρόσφορο για μεταφορά στη μεγάλη οθόνη. Ωστόσο, κρίνοντας την ταινία εκ του αποτελέσματος, διακρίνουμε ότι υπάρχει μια ανισορροπία στην σύγκριση των σημείων. Ναι μεν η πόλη της Ember παρουσιάζεται με αρκετά ενδιαφέρον τρόπο, αποδεικνύοντας ότι σε μια κοινωνία 250 χρόνια μετά, ο πολιτισμός και η ζωή μπορούν να έχουν κάνει βήματα προς τα πίσω και όχι μπροστά, υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής των κατοίκων της υποφαινόμενης κοινωνίας, και όχι μόνο, αλλά, η σκηνοθεσία του Gil Kenan, χωρίς να είναι κακή, δεν ήταν αυτή που θα ήθελα. Ναι μεν το μοντάζ ήταν σφικτό όπως έπρεπε ωστόσο, σκηνοθετικά μου δόθηκε η αίσθηση ότι έλειπε το απαιτούμενο νεύρο που θα ισορροπούσε στο σύνολο της παραγωγής και δεν θα βασιζόταν σε περιστασιακές εκρήξεις που αντί να ανεβάσουν την αδρεναλίνη θα μας προκαλούσαν ασφυξία.

Οι επιλογές οι οποίες κι αφορούν το cast θα τολμούσα να πω ότι είναι σχεδόν εξαιρετικές, ανεβάζοντας με τον τρόπο αυτό τον μέσο όρο του επιπέδου της ταινίας συνολικά, με την Saoirse Ronan να ηγείται αποτελώντας μια ηγετική φυσιογνωμία με ομορφιά και ταλέντο και αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι σε όποιον ρόλο και να την δούμε, τελικά θα την λατρέψουμε. Ακολουθεί ο άγνωστος μέχρι σήμερα, σε μένα τουλάχιστον, Harry Treadaway, ο οποίος ωστόσο είναι όχι μόνο μια όμορφη παρουσία αλλά, κι ένα παιδί που φαίνεται ότι έχει την σπίθα ενός αξιόλογου ταλέντου μέσα του που περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία να κάνει το μεγάλο μπαμ. Μαζί τους ο Tim Robbins, που κακά τα ψέματα, και τον σκουπιδιάρη να βλέπαμε να κάνει σε 5λεπτο guest θα μας άρεσε με τρέλα, και ο Bill Murray σε έναν κόντρα ρόλο που κακά τα ψέματα, είναι εξαιρετικά κακογραμμένος και κιτς, τόσο που τον κάνει να φαντάζει γελοίος ενώ στην πραγματικότητα, τον αγαπάμε και σχεδόν πάντα, χαιρόμαστε όταν τον βλέπουμε.

Ως παραγωγή είναι ναι μεν φιλόδοξη ωστόσο, όσο κι αν έχει την δυνατότητα να πει πράγματα και να περάσει ηθικά, ανθρωπιστικά και κοινωνικοπολιτικά μηνύματα, τελικά δεν καταφέρνει να το κάνει διεισδύοντας στο βάθος όλων αυτών, καταλήγοντας να φαντάζει μια εντελώς επιφανειακή προσπάθεια. Οι ηθοποιοί στην πλειοψηφία τους αποδίδουν τα μέγιστα, κάνοντάς μας τελικά με την παρουσία τους να βλέπουμε την ταινία συνολικά με μια πιο θετική ματιά. Η αισθητική της πόλης της Ember είναι ιδιαίτερα ρετρό, σκοτεινή, βρώμικη και μυστηριώδες, αναπτύσσοντας έτσι τα ένστικτα και το ενδιαφέρον μας ωστόσο, η σκηνοθετική και η σεναριακή προσέγγιση φαντάζουν περισσότερο ως αποτυχημένη προσπάθεια δημιουργίας ενός εφηβικού blockbuster που τελικά, δεν κατάφερε να φτάσει τον στόχο του και να προσεγγίσει το κοινό που περίμενε να ανταποκριθεί, στην έκταση που υπολόγιζε. Καταλήγουμε στο συμπέρασμα δηλαδή πως ναι μεν είναι συμπαθητική ως παραγωγή και παρακολουθείται ευχάριστα ωστόσο, δεν καταφέρνει να χαρακτεί στη μνήμη μας.
Βαθμολογία 5,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Απόδραση Από Την Χαμένη Πόλη
Είδος: Φαντασίας
Σκηνοθέτης: Gil Kenan
Πρωταγωνιστές: Saoirse Ronan, Harry Treadaway, Bill Murray, Tim Robbins, Martin Landau, Mackenzie Crook, Toby Jones, Mary Kay Place, Marianne Jean-Baptiste, Liz Smith, Simon Kunz, Lucinda Dryzek
Παραγωγή: 2008
Διάρκεια: 90'

Επίσημο site: