Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Όταν οι κάτοικοι της Υπόγειας Πολιτείας φτάνουν στην επιφάνεια της Γης, ανακαλύπτουν έναν κόσμο γεμάτο χρώματα και ζωή. Σύντομα όμως, διαπιστώνουν ότι θα πρέπει να βρουν τρόπο να επιβιώσουν.
Μετά από μέρες περιπλάνησης, εξαντλημένοι και πεινασμένοι, φτάνουν σε ένα μικρό χωριό, τη Λάμψη. Εκεί οι χωρικοί δέχονται απρόθυμα να τους προσφέρουν καταφύγιο για έξι μήνες, όσο διάστημα δηλαδή θεωρούν απαραίτητο για να τους μάθουν πώς να επιβιώνουν μόνοι τους.
Σύντομα οι διαφορές ανάμεσα στις δύο ομάδες γίνονται εμφανείς, οι εντάσεις κλιμακώνονται και δεν αργεί να επέλθει η ρήξη. Τώρα πια, η Λίνα με τον Ντουν πρέπει να βρουν τρόπο να αποφύγουν τη σύγκρουση!

Προσωπική άποψη:
Όσοι γνώρισαν την "Υπόγεια Πολιτεία" της Jeann DuPrau μέσα από το πρώτο της βιβλίο, είμαι βέβαιη πως την αγάπησαν και ταυτίστηκαν με τους ήρωές της που τόσο σκληρά πάλεψαν προκειμένου να καταφέρουν να βρουν διέξοδο από το απειλητικό σκοτάδι της, να φτάσουν σε έναν τόπο πιο ασφαλή και γιατί όχι, πιο φωτεινό και χρωματιστό. Και ακριβώς αυτό έκαναν! Τα βήματά τους, αν και δύσκολα κι επικίνδυνα, δεν τους έφεραν απλά σε μια νέα πόλη αλλά, σε έναν ολοκαίνουργιο κόσμο που μονάχα στην πιο ζωηρή φαντασίωση και στα πιο τρελά τους όνειρα θα μπορούσε να υπάρχει. Από 'κει κι έπειτα, το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν να προσπαθήσουν να οδηγήσουν τους συμπολίτες τους στην έξοδο, να τους δείξουν τον δρόμο, μην όντας βέβαιοι για τίποτα και απλά περιμένοντας. Και ναι, το μήνυμά τους έφτασε εκεί που έπρεπε να φτάσει και λίγο αργότερα βρέθηκαν με όσους μεγάλωσαν, κάνοντας μαζί τα πρώτα βήματα στη νέα τους ζωή.

Η Λίνα, ο Ντουν και όλοι οι κάτοικοι της Πολιτείας που επέλεξαν να αποδράσουν τον θάνατο που τους επιφύλασσε, μετά την έξοδό τους από το σκοτάδι και κατευθυνόμενοι προς το φως ενός νέου κόσμου, φτάνουν σε ένα χωριό, τη Λάμψη, οι κάτοικοι του οποίου τους υποδέχονται με καχυποψία αρχικά, μην ξέροντας αν πρέπει να πιστέψουν την ιστορία τους ωστόσο, αποφασίζουν να τους βοηθήσουν με όποιον τρόπο μπορούν, δίνοντάς τους τροφή και στέγη, εκπαιδεύοντάς τους σε κάθε λογής δουλειά προκειμένου μετά από έξι μήνες να είναι όσο περισσότερο ικανοί για να εγκαταλείψουν τη Λάμψη χτίζοντας τη δικιά τους κοινότητα. Η απόφαση αυτή αρχικά ανακουφίζει τους κατοίκους της Πολιτείας καθώς τους προσφέρει αρκετή ασφάλεια, τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον, ενώ οι ίδιοι οι κάτοικοι της Λάμψης, ακόμα κι αν ανήκουν σε εκείνους που δε χαίρονται με την παρουσία των ξένων στον τόπο τους, κάνουν ότι καλύτερο περνάει από το χέρι τους για να είναι φιλόξενοι και ανοιχτοχέρηδες.

Τα πράγματα φυσικά, σε καμία των περιπτώσεων δεν είναι ρόδινα. Ο κόσμος που βρήκαν μπορεί να είναι όμορφος αλλά παράλληλα, είναι τρομακτικός, γεμάτος από άγνωστα πράγματα που προκαλούν τον φόβο των ανθρώπων της Πολιτείας. Μπορεί οι κάτοικοι της Λάμψης να έχουν κάνει ότι καλύτερο μπορούν για να χτίσουν την κοινότητά τους και για να την ρυθμίσουν να λειτουργεί ομαλά και αποδοτικά όμως, δεν θυμίζει σε τίποτα την πόλη που η Λίνα ονειρευόταν. Είναι φανερό πως ο κόσμος πέρασε μία, ίσως και περισσότερες, μεγάλες κρίσεις με αποτέλεσμα να καταστραφούν τα πάντα με όσους κατάφεραν να επιζήσουν, να παλεύουν σκληρά για να επιβιώσουν και να χτίσουν ξανά από την αρχή της ζωές τους. Και οι κάτοικοι της Λάμψης αυτό έκαναν, κόπιασαν, στερήθηκαν αλλά πέτυχαν και τώρα βλέπουν όλα αυτά για τα οποία πάλεψαν να κινδυνεύουν να καταρρεύσουν κάτω από το βάρος 400 επιπλέον ανθρώπων που δεν έχουν να ταΐσουν και που με τον καιρό, τους κουράζει το να προσπαθούν να βοηθήσουν. Από τη άλλη μεριά, οι κάτοικοι της Πολιτείας δυσανασχετούν για τους δικούς τους λόγους. Δουλεύουν πάρα πολύ, τρώνε πάρα πολύ λίγο και κάθε μέρα το πρώτο σκέλος αυξάνεται και το δεύτερο μειώνεται. Το αίσθημα αδικίας δεν αργεί να γίνει αισθητό και σε συνδυασμό με την αγανάκτηση των δύο πλευρών, η σύγκρουση μοιάζει πολύ κοντά.

Η συγγραφέας κάνει ξεκάθαρο μέσα από τα μυθιστορήματά της ότι βασικός της σκοπός είναι να ασκήσει κοινωνικοπολιτική κριτική. Μπορεί η ιστορία της να διαδραματίζεται σε ένα δυστοπικό μέλλον όπου ο κόσμος δεν θυμίζει σε τίποτα τον σύγχρονο δικό μας όμως, οι άνθρωποι και οι σχέσεις που αναπτύσσουν οι διάφορες κοινωνικές ομάδες μεταξύ τους, είναι πιο ευδιάκριτες και πιο εύκολα αξιολογήσιμες κάτω από αντίξοες συνθήκες. Μας παρουσιάζει δύο διαφορετικές ομάδες ανθρώπων που πρέπει να συνυπάρξουν σε μια ενιαία κοινότητα, η οποία μάλιστα παρά τα προβλήματα και την δυσκολία των καιρών, κατάφερε με κάποιο τρόπο να ευημερήσει έτσι ώστε, όχι να ζει πλουσιοπάροχα αλλά, να μην υποφέρει. Η διαφορετικότητα, όπως είναι αναμενόμενο, δημιουργεί διαφωνίες, οι διαφωνίες οδηγούν σε συγκρούσεις και όλα αυτά, οδηγούν σταδιακά σε έναν πόλεμο που μονάχα η λογική και η αίσθηση του κοινού συμφέροντος μπορεί να σταματήσει, κόντρα σε όσους προκαλούν προβλήματα κι επεισόδια με υποχθόνιο τρόπο και απώτερους σκοπούς.

Το "Πέρα Από Το Σκοτάδι" δεν είναι μόνο ένα βιβλίο δυστοπικής φαντασίας και περιπέτειας που αποδεικνύει ότι αν έχεις θέληση μπορείς να πετύχεις τα πάντα. Είναι μια ανάλυση πάνω σε έναν κοινωνικό προβληματισμό που απασχολεί τους ανθρώπους αιώνες τώρα. Μπορούμε να δεχτούμε τη διαφορετικότητα; Είμαστε σε θέση να καταλάβουμε τη μοναδικότητα του να μην είσαι ίδιος με το διπλανό σου, κάνοντας όχι πόλεμο, αλλά σύμπραξη, ενώνοντας τις δυνάμεις και τις ικανότητές όλων σε έναν κοινό σκοπό για καλό αποτέλεσμα; Η DuPrau, ισορροπώντας ανάμεσα στην εξερεύνηση και τη δράση, διαχωρίζοντας για λίγο τους ήρωές της και με τους δύο να έχουν απορίες που προσπαθούν να λύσουν, ωστόσο, με τη Λίνα να εστιάζει στη γνώση και στην ελπίδα επαλήθευσης των προσδοκιών της πριν εγκαταλείψουν την Πολιτεία και το Ντουν, να ρίχνει περισσότερο βάρος στην σωστή αντιμετώπιση του ίδιου και των συμπολιτών του από τους κατοίκους της Λάμψης, στην ίδι διαχείριση και τα ίδια δικαιώματα. Αρκούντως ευχάριστο στην ανάγνωση, βασισμένο σε στοιχεία δολοπλοκίας και ίντριγκας, το δεύτερο μέρος της "Υπόγειας Πολιτείας" θα σας ικανοποιήσει όσο και το πρώτο, σπρώχνοντάς σας παράλληλα σε βαθύτερους προβληματισμούς.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Jeanne DuPrau
Μεταφραστής: Μεγαλούδη Φωτεινή
Εκδόσεις: Πατάκης
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2011
Αρ. σελίδων: 352
ISBN: 978-960-16-3773-7