Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η ζωή στην επιφάνεια της Γης είναι πολύ δύσκολη για όσους άφησαν πίσω τους την Υπόγεια Πολιτεία. Όταν μάλιστα έρχεται ο χειμώνας, η Λίνα φτάνει στο σημείο να νοσταλγεί το προστατευμένο περιβάλλον της Υπόγειας Πολιτείας. 
Αυτή τη δύσκολη εποχή, ο Ντουν βρίσκει ένα ασυνήθιστο βιβλίο. Είναι σκισμένο και οι περισσότερες σελίδες του λείπουν. Μιλάει όμως για μια μυστηριώδη συσκευή, ένα επίτευγμα της τεχνολογίας πριν από την Καταστροφή. 
Ο Ντουν είναι σίγουρος ότι οι δημιουργοί της Υπόγειας Πολιτείας ήθελαν να βρουν οι κάτοικοι της αυτή τη συσκευή όταν θα έφευγαν από την πόλη, για να τους βοηθήσει στη νέα τους ζωή. Έτσι, η Λίνα και ο Ντουν αποφασίζουν να επιστρέψουν στα έγκατα της Γης για να ανακαλύψουν αυτό που χάθηκε και να ξαναφέρουν το φως σ' έναν κόσμο σκοτεινό.

Προσωπική άποψη:
Φτάσαμε στο τρίτο βιβλίο της σειράς της "Υπόγειας Πολιτείας" το οποίο ολοκληρώνει την ιστορία του Ντουν, της Λίνας αλλά και όλων των κατοίκων της Πολιτείας και της Λάμψης. Μπορεί στο δεύτερο βιβλίο της σειράς οι δύο προαναφερόμενοι να αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα και να συγκρούστηκαν σε πολλαπλά επίπεδα όμως, κατάφεραν να βρουν τον τρόπο να ξεπεράσουν τις διαφορές τους, να συνεργαστούν αρμονικά για το κοινό καλό, αποτελώντας πλέον όλοι μέλη της ίδιας κοινότητας και όχι ξεχωριστών. Όταν παύει να υπάρχει διαχωρισμός στις μάζες και σεβασμός της διαφορετικότητας, τότε τα πράγματα μπορούν να λειτουργήσουν ακόμα κι αν υπάρξουν δυσκολίες ή αντιξοότητες. Και τα πράγματα για τους κατοίκους της Λάμψης κάθε άλλο παρά εύκολα είναι, πόσο μάλλον τώρα που βρίσκονται στην καρδιά του χειμώνα, το κρύο αυξάνεται, οι τροφές λιγοστεύουν, οι αρρώστιες και οι τραυματισμοί είναι περισσότεροι από ποτέ.

Η Λίνα και ο Ντουν, κατάφεραν να σώσουν αρχικά τους κατοίκους της Πολιτείας από το σκοτάδι και κατά συνέπεια, από τον ίδιο τον αφανισμό τους. Στη συνέχεια, κατάφεραν να φέρουν την ενότητα ανάμεσα στους συμπολίτες τους και τους κατοίκους της Λάμψης, θυμίζοντάς τους πως στα δύσκολα πρέπει να είμαστε ένα κοινό μέτωπο και να μην δειλιάζουμε μπροστά στις δυσκολίες προσπαθώντας να λύσουμε τα προβλήματα με τον εύκολο τρόπο αλλά, με εκείνον που είναι σωστός και ηθικός. Παρά που η ζωή τους φαίνεται να έχει μπει σε έναν ρυθμό, αποκτώντας μια τακτική ρουτίνα, βαθιά μέσα τους τα δύο παιδιά νιώθουν νοσταλγία, τόσο για τον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν και άφησαν πίσω τους, όσο και για την περιπέτεια που τους έκανε να νιώθουν ζωντανοί και το αίμα στις φλέβες τους να πάλλεται πιο γρήγορα. Την αίσθηση αυτή ενισχύει η ανακάλυψη ενός βιβλίου από το οποίο έχουν απομείνει μόνο οκτώ σελίδες είναι όμως ολοφάνερο ότι απευθυνόταν σε εκείνους, τους ανθρώπους της Πολιτείας που όπως φαίνεται, ο λόγος που ζούσαν κάτω από τη γη τόσες και τόσες γενιές, ήταν ίσως πολύ πιο σημαντικός απ' όσο πίστευαν. Τότε είναι που τα δύο παιδιά παίρνουν τη μεγάλη απόφαση. Να επιστρέψουν στην Πολιτεία.

Η επιστροφή του Ντουν και της Λίνας στην Πολιτεία έχει δύο σκοπούς. Ο πρώτος είναι να βρουν πράγματα τα οποία θα μπορούσαν να κάνουν τη ζωή των κατοίκων της Λάμψης πιο εύκολη και να τους βοηθήσουν. Ο δεύτερος, και ίσως ο πιο σημαντικός, να βρουν στοιχεία που θα τους βοηθήσουν να λύσουν τον γρίφο που κρύβει το βιβλίο με τις σκισμένες σελίδες. Κάποιος το άφησε γι' αυτούς, κάτι ήθελε να τους πει και πρέπει να μάθουν τι είναι αυτό. Κι πράγματι, επιστρέφουν στην Πολιτεία, βρίσκουν τρόπο να φτάσουν στην πόλη που έζησαν όλη τους τη ζωή μόνο που τα πάντα δείχνουν διαφορετικά, έρημα, εγκαταλειμμένα, θλιβερά και στενάχωρα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, θα έρθουν αντιμέτωποι με μια έκπληξη που δεν περίμεναν, κάτι που θα τους θέσει σε κίνδυνο και θα κάνει τη περιπετειώδη κατάβασή τους ακόμα πιο δύσκολη κι επικίνδυνη. Κάπου εκεί είναι που ανακαλύπτουν το διαμάντι της Πολιτείας, εκείνο για το οποίο τα αρχαία τραγούδια μίλαγαν, εκείνο το πράγμα που είναι πιο πολύτιμο από κάθε τι και είναι δικό τους, ανήκει σε εκείνους που επιλέχθηκαν να ζήσουν για να ξαναχτίσουν τον κόσμο από την αρχή.

Η DePrau διαλέγει αυτή τη φορά διαφορετική κατεύθυνση για την ιστορία της. Επαναφέρει τη δράση στα ίδια επίπεδα με εκείνη του πρώτου βιβλίου όμως, θέτοντάς την υπό διαφορετικές συνθήκες. Τώρα οι ήρωές της δεν προσπαθούν να βγουν αλλά, να μπουν την Πολιτεία και αυτό είναι τόσο αντιφατικό αλλά, και τόσο γοητευτικό συνάμα. Όχι μόνο η διαδρομή αλλά και τα κίνητρα πίσω από την πράξη αυτή είναι εντελώς διαφορετικά. Η Πολιτεία που κάποτε ήταν ζωντανή κι έσφυζε από ζωή, τώρα είναι ένας νεκρός τόπος που κατοικείται από φαντάσματα και αναμνήσεις ενός παρελθόντος που χάθηκε και δεν θα ξαναγυρίσει. Και η επιστροφή εκεί δεν είναι μόνο ένα μέσο που θα βοηθήσει τους κατοίκους της Λάμψης αλλά, ένας τρόπος να πουν οι ήρωές μας το αντίο που πρέπει στον τόπο τους, να συμβιβαστούν με το ότι το παρελθόν τους θα μείνει για πάντα πίσω στα σκοτάδια και ότι το μέλλον ανοίγεται μπροστά τους. Ένα μέλλον που όπως φαίνεται, οι Δημουργοί μάντεψαν πόσο δύσκολο θα ήταν, αφήνοντας στους ανθρώπους στους οποίους βασίστηκαν να ξαναχτίσουν τον κόσμο, ένα δώρο, πιο σημαντικό και πιο πολύτιμο από κάθε θησαυρό.

Η τριλογία της DuPrau κλείνει με τον καλύτερο ρυθμό, με την απαραίτητη δράση που ανεβάζει την αδρεναλίνη μας, προσφέροντάς μας αρκετές ανατροπές κι εκπλήξεις που ανεβάζουν το σασπένς πολύ ψηλά, ικανοποιώντας απόλυτα το αναγνωστικό κοινό που αναζητά την περιπέτεια. Από την άλλη, δεν αφήνει τους προαναφερόμενους παράγοντες να υποβαθμίσουν το νόημα και τα μηνύματα της ιστορίας της, ως σύνολο, αποδεικνύοντας με τον δικό της τρόπο ότι οι άνθρωποι δεν χρειάζεται μόνο να ανακαλύψουν την εσωτερική τους δύναμη, να συμβιβαστούν και να σεβαστούν την διαφορετικότητα των άλλων προκειμένου να επιτευχθεί η ομόνοια και η ευημερία αλλά ότι, ακόμα κι αν χρειάζεται να λύσεις χιλιάδες γρίφους και μυστήρια, να κάνεις εκατοντάδες υπερβάσεις ξεπερνώντας ακόμα και τον ίδιο σου τον εαυτό, το σημαντικότερο απ' όλα είναι η ελπίδα, γιατί όσο αυτή υπάρχει και η φλόγα της παραμένει σταθερά δυνατή, τότε και μόνο τότε, ακόμα κι αν όλα γύρω μας έχουν καταρρεύσει, μπορούν πραγματικά κάποια μέρα ν' αλλάξουν προς το καλύτερο.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Jeanne DuPrau
Μεταφραστής: Μεγαλούδη Φωτεινή
Εκδόσεις: Πατάκης
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2012
Αρ. σελίδων: 303
ISBN: 978-960-16-4460-1