Συνοπτική περίληψη του έργου:
Τρεις fans των Muppets ανακαλύπτουν πως ο Tex Richman θέλει να κατεδαφίσει το θέατρο που δόξασαν τα Muppets.
Έτσι, ο Gary, η Mary κι ο Walter βάζουν μπρος να βρουν ένα προς ένα τα Muppets που ζουν χώρια εδώ και χρόνια.
Ο Kermit ζει σε έπαυλη, ο Gonzo είναι επιχειρηματίας-υδραυλικός, ο Fozzie παίζει σε μπάντα, η Miss Piggy είναι εκδότρια του γαλλικού Vogue και ο Animal κάνει μαθήματα διαχείρισης θυμού.

Προσωπική άποψη:
Πρέπει να ομολογήσω ότι ποτέ δεν ήμουν fan των Muppets, ακόμα και ως παιδί, ακόμα και τότε που εξακολουθούσαν να βρίσκονται στις δόξες τους, καταλαμβάνοντας μάλιστα ένα αξιοπρεπές τμήμα του τηλεοπτικού χρόνου διαφόρων καναλιών, μέχρι και στη χώρα μας. Τα Muppets είναι Βρετανικής καταγωγής και έκαναν την εμφάνισή τους για πρώτη φορά στα 70's, μεσουρανώντας για πάρα πολλά χρόνια, όχι μόνο στην τηλεόραση απ' όπου και ξεκίνησαν την καριέρα τους αλλά, και στον κινηματογράφο με τις ταινίες τους να κάνουν την έξοδό τους στις αίθουσες για πρώτη φορά το 1979 και το 1984, ακολουθώντας άλλες 4 μέχρι το 2000. Τα χρόνια πέρασαν και η παλιά τους δόξα ξεθώριασε, μένοντας μόνο στις μνήμες των παλιών που τα αγάπησαν και μεγάλωσαν μαζί τους. Και ακριβώς πάνω σε αυτό βασίστηκε η Disney προκειμένου να χτίσει μια ιδέα πάνω στην οποία θα μπορούσαν να στηριχθούν οι πάνινοι ήρωες για να ξαναβγούν στα φώτα της δημοσιότητας.

Τα Muppets λοιπόν έχουν πάρει τον κατήφορο, στα καλλιτεχνικά δρώμενα τουλάχιστον, έχουν χωριστεί και ο καθένας ακολουθεί τη δικιά του πορεία, μέχρι τη στιγμή τουλάχιστον όπου μαθαίνουν ότι ένας πλούσιος επιχειρηματίας σκοπεύει να αρπάξει μέσα από τα χέρια τους τα studios τους προκειμένου να τα γκρεμίσει και να προχωρήσει σε εξόρυξη πετρελαίου. Τότε είναι που αποφασίζουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους σε μια τελευταία παράσταση προσπαθώντας να μαζέψουν το ποσό των 10 εκατομμυρίων δολαρίων που χρειάζονται για να σώσουν τα studios. Δεν μπορώ να πω, ως ιδέα, μπορεί να μην είναι ευφάνταστη ή πρωτότυπη ωστόσο, είναι λειτουργική ως προς αυτό που προσπαθεί να πετύχει η Disney που δεν είναι άλλο από το να συγκινήσει τους παλιούς, και να εκμεταλλευτεί παράλληλα τη νοσταλγία τους αλλά, και να προσπαθήσει να προωθήσει στη νέα γενιά ένα είδος κωμικού show το οποίο δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο θα μπορούσε να το πετύχει στις μέρες μας.

Κάτι με ενόχλησε στην ταινία, κάνοντάς με παράλληλα να δοξάζω τον Κύριο που έπεισα τον άντρα μου να μην ξοδέψουμε λεφτά για να το δούμε σινεμά, αλλά δεν είμαι βέβαιη τι ακριβώς. Σίγουρα η ενόχλησή μου πάντως δεν έχει να κάνει με τα Muppets. Μπορεί όπως είπα και παραπάνω να μην ήμουν ποτέ μεγάλη fan, κυρίως γιατί ήμουν πολύ μικρή όταν παιζόντουσαν ακόμα στη χώρα μας, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να εκτιμήσω εις βάθος αυτό το είδος χιούμορ, που σήμερα το βλέπω σαφώς διαφορετικά, χωρίς ωστόσο και πάλι να τρελαίνομαι αλλά και πάλι, μπορώ να εκτιμήσω το γεγονός ότι το μόνο που σώζει την ταινία από την καταστροφή είναι οι συμπαθέστατοι κατά τ' άλλα ήρωες που προσπαθούν να επανέλθουν στο προσκήνιο. Χμ... ναι, τώρα που το ξανασκέφτομαι, μάλλον βρήκα τι με ενόχλησε και αυτό ήταν το χαζοχαρούμενο ανθρώπινο δίδυμο που συνοδεύει το Muppets. Γιατί εκεί που τα Muppets κάνουν επίκληση στην καρδιά και τα συναισθήματά μας, αυτοί οι δύο χαζοβιόληδες, όσο κι αν προσπαθούν να δώσουν μια σαχλή, παλιομοδίτικη αισθητική, απλά με εκνεύρισαν με τις σαχλές μουσικοχορευτικές παρεμβάσεις τους.

Αυτό που οφείλω να παραδεχτώ είναι πως η παραγωγή, σεβάστηκε την αρχική εικόνα των Muppets, διατηρώντας την goofy αισθητική και το παλιομοδίτικο χιούμορ, προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί όσα θα προκαλούσε η νοσταλγία και όχι η εκσυγχρόνιση μιας γλυκερής ανάμνησης. Αν είχαν αποφύγει να ενσωματώσουν τον παντελώς ατάλαντο Segel και την άνευρη και φανερά, έξω από τα νερά της, Adams, μπορεί να ήμουν πιο ελαστική. Η μοναδική ανθρώπινη παρουσία που προσφέρει γέλιο και συνδυάζεται άψογα με το κωμικό θέαμα που προσφέρουν τα Muppets, είναι ο Black και αυτό κατά πάσα πιθανότητα οφείλεται στο ότι παίζει μαζί τους με μια ευρύτερη έννοια του όρου και δεν μοιράζεται απλά ένα πλάνο. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω ότι φυσικά, η προσωπική αγαπημένη φιγούρα των Muppets, ο Animal, είναι και αυτός που κλέβει τις εντυπώσεις και σαφέστατα είναι ευνοημένος από το σενάριο καθώς έχει τις πιο αστείες, κωμικές και μοναδικές μέχρι δακρύων από το γέλιο στιγμές σε ολόκληρη την ταινία.

Αν η ταινία βασιζόταν μόνο πάνω στα Muppets και απέφευγε να ενσωματώσει ανθρώπους μέσα σε αυτήν, σίγουρα θα μιλάγαμε όχι απλώς για μια διαφορετική αλλά, για μια σκάλες ανώτερη ταινία. Δεν  φταίει μόνο το γεγονός ότι το δίδυμο Segel-Adams που προαναφέρθηκε είναι κακός συνδυασμός και δεν έχει να προσφέρει τίποτα αλλά και το ότι τα Muppets από μόνα τους είναι αρκετά για να κάνουν το κοινό να γελάσει, πόσο μάλλον το κοινό που μεγάλωσε μαζί τους, τους αγάπησε και εξακολουθεί να τους μελετά μέχρι και σήμερα. Ακόμα κι εγώ συγκινήθηκα ακούγοντας το "It's time to play the music" που δεν θα με χαρακτήριζε ποτέ κανείς και με καμία κυβέρνηση Muppet groupy οπότε δεν καταλαβαίνω... γιατί δεν τα άφησαν να κάνουν παιχνίδι μόνα τους θαμπώνοντας την λάμψη τους με ηλίθιες και άνευ ουσίας ανθρώπινες παρουσίες στο πλευρό τους. Αν αγαπάτε τα Muppets δείτε το και προσπαθήστε να απομονώσετε τις ανθρώπινες παρουσίες και να γελάσετε με τα αστεία των Muppets που, ας μην κοροϊδευόμαστε, είναι και τα μοναδικά σε όλη την ταινία.
Βαθμολογία 4/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: The Muppets
Είδος: Κωμωδία
Σκηνοθέτης: James Bobin
Πρωταγωνιστές: Jason Segel, Amy Adams, Chris Cooper, Rashida Jones, Peter Linz, Steve Whitmire, Eric Jacobson, Dave Goelz, Bill Barretta, David Rudman, Zach Galifianakis, Jack Black, Neil Patrick Harris, Whoopi Goldberg
Παραγωγή: 2011
Διάρκεια: 103'

Επίσημο site: