Συνοπτική περίληψη του έργου:
Σε ένα χωριό της Ευρώπης του 19ου αιώνα ο εξαιρετικά ντροπαλός Victor, γόνος παρακατιανών εισοδηματιών, ετοιμάζεται να παντρευτεί τη Victoria, θυγατέρα ξεπεσμένων ευγενών.
Υπερβολικά αγχωμένος όπως είναι, ο Victor τα κάνει θάλασσα στην πρόβα του γάμου και μερικές στιγμές αργότερα βρίσκεται ολομόναχος στο δάσος με τη βέρα στα χέρια.
Τα πραγματικά του προβλήματα ωστόσο ξεκινούν από τη στιγμή που, εν αγνοία του, περνά τη βέρα στο δάχτυλο μιας... νεκρής νύφης.

Προσωπική άποψη:
Λατρεύω τον Tim Burton! Το ξέρω, ίσως και να γίνομαι κουραστική όμως, όπως κάποιοι άλλοι έχουν για θεό τους τον Tarantino, έτσι έχω κι εγώ τον Tim, που καταφέρνει, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να με ταξιδεύει σε κόσμους όπου συνδυάζεται το χιούμορ και η μελαγχολία, η αθωότητα και η creapy αισθητική, που ακόμα και το κιτς είναι καλαίσθητο, όπου η γραμμή που ενώνει την φαντασία με την πραγματικότητα είναι τόσο λεπτή που σχεδόν δεν τις διαχωρίζεις. "Η Νεκρή Νύφη" είναι μια από τις ελάχιστες ταινίες του που μου είχαν ξεφύγει μες το πέρασμα του χρόνου και ειλικρινά, μετά απ' όλα όσα είχα ακούσει αυτά τα χρόνια και πολύ περισσότερο, μετά την θέαση της χθες βράδυ, απορώ πως συνέβη αυτό; Το να δηλώσω αν μου άρεσε ή όχι νομίζω ότι είναι περιττό καθώς, δεν είναι απλά μια από τις λίγες ταινίες που προκαλεί ομοφωνία απόψεων αλλά, είναι πάνω και πέρα απ' όλα μια ταινία που σε μαγεύει.

Ο Tim Burton, μετά από 12 και πλέον χρόνια, επέστρεψε για να αναπτύξει αυτό που την δεκαετία του '90 πραγματοποίησε με τον "Χριστουγεννιάτικο Εφιάλτη". Πριν όμως πούμε περισσότερα, καλό θα ήταν να ξεκαθαρίσουμε λίγο τα πράγματα. Η ταινία δεν είναι computer animation, δεν βασίζεται στην ψηφιοποίηση εικόνας μέσω υπολογιστή αλλά, χρησιμοποιεί μια εντελώς διαφορετική τεχνική. Αυτή του stop-motion animation για την οποία τεχνική επιστρατεύονται κούκλες των οποίων οι σκηνές γυρίζονται καρέ-καρέ προκειμένου να τους δοθεί η απαραίτητη κίνηση που με την σειρά της θα δώσει ζωή στο εκάστοτε πλάνο. Αυτό είναι κάτι εκ φύσεως δύσκολο και πολύπλοκο όμως ο Tim απέδειξε περίτρανα πως και έμπνευση είχε και μεγάλα κέφια όταν προχώρησε στην παραγωγή της εν λόγω ταινίας. Σε σύγκριση με την προκάτοχό της,  συγκεκριμένη είναι πιο καλοσχοδιασμένη, πιο καλοδουλεμένη και οι χαρακτήρες έχουν μεγαλύτερη εκφραστικότητα αλλά και καλύτερη κίνηση.

Ένα όμως ακόμα θετικό στοιχείο της ταινίας, είναι το ίδιο της το σενάριο. Η ιδέα ενός γάμου ανάμεσα σε έναν ζωντανό και μια νεκρή, μπορεί να ακούγεται λίγο μακάβρια όμως, με έναν παράδοξο συνδυασμό των δύο αυτών, διαφορετικών κόσμων, καταφέρνει να δημιουργήσει μια ταινία που στο τέλος είναι τόσο παιδική, όσο και ώριμη. Άλλωστε δεν είναι καθόλου τυχαία και η επιλογή των χρωμάτων, με τον κόσμο των ζωντανών να είναι σκοτεινός και κρύος, άχρωμος και απρόσωπος, την ίδια ώρα που ο κόσμος των νεκρών, κατά παράδοξο τρόπο, σφύζει από ζωή και ενεργητικότητα, από χρώματα, χορό και μουσικές. Και εκεί είναι που λειτουργεί η ιδιαίτερη και ξεχωριστή, ανατρεπτική λογική του Burton και εκφράζεται μέσα από τα λόγια του σοφού του κάτω κόσμου. "Γιατί θες να πας πάνω όταν όλοι πεθαίνουν να έρθουν εδώ κάτω;" Ανατριχιαστικό; Μπορεί... και όμως, είναι η μεγάλη αλήθεια, τόσο της ταινίας όσο και της πραγματικής ζωής κατά βάση, αν το σκεφτούμε με την λογική του μέλλοντος και όχι του σήμερα.

Στον χαρακτήρα του Victor δανείζει το φωνή του ο στενός φίλος και συνεργάτης του Burton, Johnny Depp, τον οποίο θα έλεγα ότι δεν αναγνωρίζεις εύκολα καθότι, όπως έχει την ικανότητα να μεταμορφώνεται για τις ανάγκες των ανθρώπινων ρόλων του, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο καταφέρνει να μεταμορφώσει και τη φωνή του, δίνοντας ζωή στον συνεσταλμένο Victor. Η μούσα του Tim, Elena Bonham Carter, είναι η νεκρή νύφη και ακόμα κι αν δεν την βλέπουμε, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι το καταδιασκέδασε και ότι η Emily, κατά μία έννοια, αποτελεί το συναισθηματικό της alter ego. Τέλος, μιας και θίγουμε τους βασικούς τρεις χαρακτήρες, η Emily Watson δανείζει την φωνή της στην Victoria, τη ζωντανή μέλλουσα νύφη που απειλείται να μην γίνει νύφη γιατί μια νεκρή νύφη παντρεύτηκε τον μέλλον σύζυγό της. Είμαι σίγουρη ότι καταλάβατε τι ακριβώς εννοώ! Όπως και να 'χει, η Watson είναι άκρως ικανοποιητική στον ρόλο που της έχει ανατεθεί, ενώνοντας δυναμικά την παρουσία της με των υπολοίπων που αποτελούν τα δυνατά χαρτιά της υπόθεσης.

"Η Νεκρή Νύφη" χαρακτηρίζεται από την γοτθική, κιτς και την συνοδευόμενη από υπερβολή εικόνα που μας έχουν συνηθίσει οι ταινίες του Burton και που για τον λόγο αυτό τις αγαπάμε. Βασισμένος σε ένα παλιό ρώσικο παραμύθι, μας χαρίζει ένα ολότελα δικό του το οποίο μαγικό τρόπο παντρεύει, όχι μόνο τους πρωταγωνιστές αλλά, τους ίδιους τους κόσμους που ανήκουν, με εκείνον των νεκρών να φαντάζει πιο ζωηρός και ευχάριστος από εκείνον των ζωντανών, προκαλώντας μας να τον εξερευνήσουμε και να χαθούμε μέσα του. Η ταινία συνδυάζει τη μαγεία, τη νοσταλγία, τη μελαγχολία, την αγάπη και το χιούμορ, το φως, το σκοτάδι, τα χρώματα και τη μουσική, επιδιώκοντας πέραν από την εικόνα, να συνδέσει και τα συναισθήματα των χαρακτήρων αλλά και τα δικά μας, με ένα κομμάτι που νομίζουμε ότι χάθηκε αλλά που στην πραγματικότητα, είναι πάντα εκεί. Το σίγουρο είναι πως η ταινία μαγεύει και σε παρασύρει σε ένα ρομαντικό, creapy παραμύθι που την ίδια στιγμή συγκινεί και διασκεδάζει.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Η Νεκρή Νύφη Του Τιμ Μπάρτον
Είδος: Stop-Motion Animation
Σκηνοθέτης: Tim Burton
Πρωταγωνιστές: Johnny Depp, Helena Bonham Carter, Emily Watson, Albert Finney, Joanna Lumley, Christopher Lee, Jane Horrocks, Richard E. Grant, Enn Reitel, Michael Gough, Danny Elfman, Deep Roy, Paul Whitehouse, Tracey Ullman, Lisa Kay
Παραγωγή: 2005
Διάρκεια: 77'

Επίσημο site: