...

Τρίτη, Φεβρουαρίου 07, 2012

Συνοπτική περίληψη του βιβλίου: 
Η Έιμι ταξιδεύει με στο διαστημόπλοιο «Καλό Κατευόδιο» ως επιβάτης σε κατάσταση κρυογονικής ψύξης. Έχει αφήσει πίσω της το αγόρι της, τους φίλους της – και τον πλανήτη της – για να συνοδεύσει τους γονείς της στην επιχείρηση Κιβωτός. Η Έιμι και οι γονείς της πιστεύουν ότι θα ξυπνήσουν πάνω σε έναν καινούριο πλανήτη, τον Κενταυρο-Γη, τριακόσια χρόνια αργότερα.
Όμως, πενήντα χρόνια πριν από την προγραμματισμένη προσγείωση του διαστημοπλοίου «Καλό Κατευόδιο», ο κρυογονικός θάλαμος 42 αποσυνδέεται μυστηριωδώς και η Έιμι ξυπνάει απότομα από τον βαθύ, παγωμένο της ύπνο. Κάποιος προσπάθησε να τη δολοφονήσει.
Και τώρα η Έιμι βρίσκεται παγιδευμένη μέσα σε έναν μικροσκοπικό κόσμο, όπου τίποτα δεν είναι έτσι όπως το ήξερε και τίποτα δεν φαίνεται να έχει νόημα. Οι 2.312 επιβάτες του διαστημοπλοίου έχουν αφήσει τον έλεγχο της ζωής τους στα χέρια του Πρεσβύτατου, ενός τρομακτικού και τυραννικού ηγέτη. Και ο Πρεσβύτερος, ο ατίθασος έφηβος και διάδοχος του Πρεσβύτατου, έχει γοητευθεί από την Έιμι και ανυπομονεί να ανακαλύψει αν έχει και ο ίδιος τα προσόντα για να αναλάβει την εξουσία. Η Έιμι θέλει απεγνωσμένα να εμπιστευθεί τον Πρεσβύτερο. Μπορεί όμως να εναποθέσει τις ελπίδες της σε ένα αγόρι που δεν έχει γνωρίσει ποτέ τι σημαίνει ζωή έξω από τους κρύους μεταλλικούς τοίχους του διαστημόπλοιου;
Το μόνο που ξέρει η Έιμι είναι ότι και αυτή και ο Πρεσβύτερος πρέπει να αποκαλύψουν τα κρυμμένα μυστικά του διαστημόπλοιου όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, πριν αυτός που την ξύπνησε προσπαθήσει και πάλι να σκοτώσει κάποιον άλλον.

Προσωπική άποψη:
Αν με ρωτήσετε, θα σας πω πως οι διαγαλαξιακές περιπέτειες δεν είναι του γούστου μου. Δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι μιλάνε για ένα μέλλον που φαντάζει τόσο μακρινό κι εξελιγμένο, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να ταυτιστώ μαζί του αλλά, με το ότι στην πλειοψηφία τους οι όποιες ιστορίες αυτής της θεματολογίας, στηρίζονται κατ' εξοχήν στο στοιχείο της υπερβολής και μιας επιτηδευμένης θα έλεγα προσπάθειας εντυπωσιασμού. Φυσικά, αυτές που θεωρώ εγώ ακρότητες, είναι πιο εύκολο να αναπτυχθούν στη μυθοπλασία του κινηματογράφου παρά σε αυτήν της λογοτεχνίας ωστόσο, είχα κάποιους μικρούς ενδοιασμούς πριν ξεκινήσω την ανάγνωση του εν λόγω βιβλίου και ευτυχώς, από τις πρώτες κι όλας σελίδες του, κατάφερε να με ταξιδέψει σε έναν γοητευτικό, άγνωστο και περιπετειώδη κόσμο που αν και τιμά την εξέλιξη σε έναν βαθμό, αποδεικνύει παράλληλα πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει στην πραγματικότητα.

Η Έιμι, σε ηλικία 16 ετών, αποφάσισε να ακολουθήσει τους γονείς της, οι οποίοι και επιλέχτηκαν από την κυβέρνηση του σήμερα, εξαιτίας των εξαιρετικών ικανοτήτων τους, για να πραγματοποιήσουν ένα ταξίδι 300 ετών που θα τους οδηγούσε σε έναν νέο πλανήτη. Για να επιτευχθεί αυτό, καταψύχθηκαν σε κρυογονικούς θαλάμους, οι οποίοι και θα αποτελούσαν τα ψυχρά τους φέρετρα μέχρι να έρθει η ώρα να βγουν από 'κει και μαζί με τους υπόλοιπους εκλεκτούς να δημιουργήσουν ένα νέο, κατοικήσιμο και βιώσιμο τόπο, μακριά από τη Γη που γνώριζαν μέχρι σήμερα η οποία είχε πολλούς λόγους να καταρρέει. Τα χρόνια περνάνε και η Έιμι,συνειδητά ή όχι, περιμένει μέσα στην ψυχρή της φυλακή, βλέποντας όνειρα που άλλοτε γλυκαίνουν την αναμονή της και άλλοτε την κάνουν αβάσταχτη. Έστω κι αν δεν αισθάνεται κάτι συνειδητά, το ασυνείδητό της εξακολουθεί να δουλεύει. Όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται έτσι όπως περίμενε καθώς, κάποιος αποσυνδέει τον θάλαμο που την φιλοξενεί, τον θάλαμο με τον αριθμό 42 και η Έιμι, βρίσκεται πάνω στο "Καλό Κατευόδιο" μην έχοντας τη δυνατότητα να επιστρέψει στην παγωμένη μοναξιά της και χάνοντας ίσως την πιθανότητα να ξανασμίξει με τους γονείς της.

Η Έιμι όμως δεν είναι η μοναδική πρωταγωνίστρια της ιστορίας. Ο Πρεσβύτερος, ένα αγόρι στην ίδια με εκείνη ηλικία, ο οποίος και θα είναι ο επόμενος ηγέτης του σκάφους, βρίσκεται εκεί όταν εκείνη ξυπνάει και αυτόματα, αισθάνεται πως είναι αυτός τον οποίο μπορεί να εμπιστευτεί ενώ εκείνος με την σειρά του, νιώθει μια ακαταμάχητη έλξη για το μυστηριώδες κορίτσι με τα κόκκινα μαλλιά και τα πράσινα μάτια, που διαφέρει κατά πολύ από τα μονοεθνικά πρότυπα του σκάφους, και ορκίζεται σιωπηλά να την προστατέψει με όποιο κόστος. Την ίδια ώρα που ανάμεσά τους αναπτύσσεται μια ιδιαίτερη σχέση, κάποιος αποσυνδέει και άλλους κρυογονικούς θαλάμους, έχοντας ως στόχο προφανώς να δολοφονήσει όσο περισσότερους μπορεί. Οι δύο νέοι πρέπει να ανακαλύψουν τι είναι αυτό που συνδέει μεταξύ τους τα θύματα και παράλληλα, τα κίνητρα και την ταυτότητα του επίδοξου δολοφόνου. Οι περιπέτειές μου όμως και οι ανακαλύψεις τους δεν τελειώνουν εκεί καθώς το σκάφος κρύβει πολλά μυστικά τα οποία μπορούν να γίνουν θανάσιμα και που από την αποκάλυψη ή την απόκρυψή τους εξαρτάται το μέλλον και η ευημερία του αλλά και όσων ζουν πάνω σε αυτό.

Η Beth Revis μας προσφέρει ένα δυστοπικό μυθιστόρημα που με εξαιρετικό τρόπο καταφέρνει να συνδυάσει, όχι μόνο ένα δυσοίωνο μέλλον με το συναίσθημα αλλά, την επιστημονική φαντασία με την λογική και τεκμηριωμένη επιστήμη, το ψυχολογικό και συναισθηματικό δράμα με την προσπάθεια να τα ξεπεράσεις αφήνοντάς τα πίσω χωρίς να χάσεις τον εαυτό σου, το αστυνομικό μυστήριο με την εγκληματική δράση, την γοητεία ανεύρεσης των κομματιών ενός παζλ που θα οδηγήσει στη λύση ενός μεγάλου μυστηρίου, την δολοπλοκία και την διαφθορά της εξουσίας που κρύβεται πίσω από το κοινό καλό. Θεωρητικά, πρόκειται για ένα ακόμα ρομάντζο του κόσμου του φανταστικού όμως αν το μελετήσει κανείς σε βάθος, και λαμβάνοντας υπ' όψιν όσα ανέφερα παραπάνω, μπορεί εύκολα να διαπιστώσει πως πρόκειται για κάτι περισσότερο από αυτό. Ναι, σαφέστατα υπάρχει μια δόση ρομαντισμού ωστόσο, δεν είναι το κυρίαρχο στοιχείο ούτε αυτό στο οποίο δίνεται η μεγαλύτερη βάση ώστε να καλλιεργηθεί. Είναι ένα συναίσθημα που υποβόσκει και πηγάζει, τόσο από την ανάγκη για κατανόηση και στήριξη, όσο και από την γοητεία που ασκεί η διαφορετικότητα που τόσο βάλλεται πάνω στο "Καλό Κατευόδιο".

Είναι πραγματικά ειρωνικό το γεγονός πως το σκάφος φέρει ένα όνομα σαν κι αυτό. Μπορεί φαινομενικά η κοινωνία του σκάφους να λειτουργεί ομαλά, χωρίς διαφορές κι εντάσεις, χωρίς διαφωνίες και άρνηση της εξουσίας που ασκείται πάνω της ωστόσο, βαθιά μέσα τους, κανείς δεν είναι ευτυχισμένος. Όχι μόνο δεν έχουν τον έλεγχο της ζωής τους σε κανένα επίπεδο αλλά, δεν γνωρίζουν καν αν θα μπορέσουν να δουν ποτέ την Κένταυρο-Γη, αν θα μπορέσουν να αντικρίσουν τα αστέρια και να γευτούν κάτι περισσότερο, κάτι πιο αληθινό από αυτό που τους προσφέρει ο μεταλλικός περίγυρος του σκάφους. Και η Έιμι περισσότερο απ' όλους τους άλλους, πρέπει να αντιμετωπίσει την δυσκολία των ερωτημάτων αυτών γιατί εκείνη δεν υποθέτει πως είναι τα πράγματα, ούτε μεγάλωσε με την παραποιημένη ιστορία ενός τόπου. Μεγάλωσε γνωρίζοντας την ιστορία αυτή από πρώτο χέρι, έχοντας δει κι έχοντας γευτεί την γλύκα όλων αυτών που οι υπόλοιποι μπορούν να υποθέτουν. Και πως άραγε να διαχειριστείς τη γνώση σου αυτή όταν βρίσκεσαι σε έναν χώρο που δεν απειλείται μόνο η ζωή σου αλλά, η ίδια σου η ταυτότητα ως προσωπικότητα, όταν βρίσκεται σε ένα μέρος που οι άβουλοι και πειθήνιοι είναι φυσιολογικοί και όσοι μπορούν να σκέφτονται οι πνευματικά διαταραγμένοι;

Η συγγραφέας επιλέγει να αφηγηθεί την ιστορία της μοιράζοντας τον λογοτεχνικό της χρόνο ανάμεσα στην Έιμι και τον Πρεσβύτερο. Έχουμε μια παράλληλη αφήγηση η οποία έχει δύο καλά στην προκειμένη περίπτωση. Πρώτον και κύριο, δεν μας κουράζει αλλά αντίθετα, με μικρά κι ευέλικτα κεφάλαια μας αφήνει να πάρουμε τις απαραίτητες ανάσες και να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη καλύτερα. Δεύτερον, μπορούμε να δούμε τις σκέψεις αμφότερων των πλευρών με τον καλύτερο δυνατό τρόπο καθώς, και να μην χάσουμε την παραμικρή λεπτομέρεια που μπορεί να μας οδηγήσει στη λύση του μυστηρίου. Ανατρεπτικό και γεμάτο συναισθήματα που συνεχώς αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στην λογική και την υποψία της συγκαλυμμένης πραγματικότητας, το "Μέχρι Την Άκρη Του Σύμπαντος" είναι ένα γοητευτικό δυστοπικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που θα σας ταξιδέψει σε ένα δυστυχισμένο και αμφίβολο μέλλον, γεμάτο σκοτεινά μυστικά, γρίφους που σας προσκαλούν να τους λύσετε, ανατροπές δίχως τέλος και θα σας κάνει να αδημονείτε για τη συνέχεια.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Beth Revis
Μεταφραστής: Πιπίνη Αργυρώ
Εκδόσεις: Πατάκης
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2011
Αρ. σελίδων: 552
ISBN: 978-960-16-4232-1

Posted on Τρίτη, Φεβρουαρίου 07, 2012 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

15 comments

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 06, 2012

Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η καθημερινότητα ενός νέου που ζει σε επαρχιακή πόλη της Αϊόβα, εργάζεται σε τοπικό μπακάλικο και έχει διαρκώς προβλήματα με την υπέρβαρη μητέρα του, τις δυο αδελφές του και το μειωμένης νοημοσύνης μικρότερο αδελφό του.

Προσωπική άποψη:
Μία από τις πρώτες ταινίες που παρακολούθησα στην ζωή μου είναι το, "Τι Βασανίζει Τον Γκίλμπερτ Γκρέιπ;". Ακόμα μπορώ να θυμηθώ την έκφραση του προσώπου της τότε κολλητής μου, μόλις της ανακοίνωσα τον τίτλο της ταινίας που θα παρακολουθούσαμε εκείνο το απόγευμα. Πιστέψτε με, θα μπορούσε πολύ εύκολα και χωρίς τύψεις να με κάψει στην πυρά. Ωστόσο εγώ δεν πτοήθηκα και κατέληξα στο να την παρακολουθήσω, εντελώς απερίσπαστη και βαθιά μέσα μου ήξερα πριν καλά-καλά τελειώσει, πως εκείνη μπορεί να ήταν η πρώτη όμως, σίγουρα δεν θα ήταν και η τελευταία φορά που θα την έβλεπα. Και είχα δίκιο γιατί μέσα στα χρόνια που ακολούθησαν, δεν πέρασε έστω ένας χρόνος που να μην κατέφυγα έστω μια φορά στο video club της γειτονιά μου, αναζητώντας τα ίδια συναισθήματα που βίωσα εκείνη, την πρώτη φορά, στην πρώιμη εφηβεία μου.

Πολύ πιθανόν κάποιος να σκεφτεί, "άλλη μια αμερικανιά για την δύσκολη ζωή στην αμερικάνικη επαρχία". Μπορεί να μην συμφωνώ ωστόσο, δεν μπορώ και να διαφωνήσω με τη γέννηση της σκέψης αυτής καθώς, δεν είναι και λίγα τα δείγματα ταινιών που μπορεί κάποιος να εντάξει στην κατηγορία αυτή. Η συγκεκριμένη όμως έχει μια μεγάλη διαφορά. Δεν υιοθετεί την αμερικάνικη ταυτότητα αλλά, επιλέγει εύστοχα να εστιάσει στον ίδιο τον άνθρωπο, ο οποίος είναι ο ίδιος οπουδήποτε κι αν τον τοποθετήσεις γιατί επί της ουσίας, δεν έχει σχέση, ή τουλάχιστον τόσο μεγάλη σημασία, το που μεγαλώνεις αλλά το πως. Ο κεντρικός άξονας της ταινίας είναι ο ίδιος ο Gilbert, του οποίου η καταγωγή δεν είναι αυτό που μας απασχολεί αλλά, το οικογενειακό δράμα του, το οποίο και έχει την απόλυτη προσοχή μας.

Ο Lasse Hallstrom μας προσφέρει μια καθαρά ανθρωποκεντρική ταινία, με μια λιγότερο αμερικάνικη και πιο εξευρωπαϊσμένη αισθητική, προκαλώντας μας συναισθήματα που κυμαίνονται ανάμεσα στην θλίψη και τον θυμό, την συγκίνηση και την αγανάκτηση. Αυτός άλλωστε είναι και ο σκοπός της ταινίας. Να μας κάνει να αμφιταλαντευτούμε ανάμεσα σε δύο αλήθειες, σε δύο πραγματικότητες, εκείνη που υπαγορεύει η αίσθηση του καθήκοντος και εκείνη που υπαγορεύει το εσωτερικό συναίσθημα ελευθερίας και παρορμητισμού του κάθε νέου που έχει αφήσει πίσω του την εφηβεία, περνώντας στην ενηλικίωση και την ανάγκη που την συνοδεύει για νέες ανακαλύψεις, για την δημιουργία μιας νέας ζωής μακριά απ' όσα τυχόν μπορεί να τον βαραίνουν, οδεύοντας σε ένα μέλλον από το οποίο μπορεί να διεκδικήσει τα πάντα. Ίσως όλη αυτή η θετική αίσθηση να οφείλεται και στο γεγονός ότι το σενάριο της ταινίας, φέρει την υπογραφή του ίδιου ανθρώπου που έγραψε το ομώνυμο μυθιστόρημα το οποίο και ενέπνευσε την ταινία, ο Peter Hedges.

Αναμφίβολα, ένα απ΄τα μεγάλα ατού της ταινίας είναι οι πρωταγωνιστές της. Ο Depp, αρκετά νεαρούλης ακόμα το 1993, απέδειξε για πολλοστή φορά ότι είχε κάθε δικαίωμα να θεωρείται, αν όχι ο καλύτερος, ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του, φέρνοντας αυτή την επιβεβαίωση μέχρι το σήμερα, κοιτάζοντας απλά το ιστορικό της πορείας του. Γοητευτικά εσωστρεφής, είναι η ιδανική προσωποποίηση του νεαρού άντρα που μπορεί να κυνηγήσει το μέλλον του αλλά καταπιέζεται από την αίσθηση καθήκοντος να έχει τον πολλαπλό ρόλο του πατέρα, του αδερφού, ακόμα και του συντρόφου, έστω και ασυναίσθητα. Αλλά η μεγάλη έκπληξη δεν βρίσκεται στη δικιά του ερμηνεία αλλά, στου ακόμα νεότερου, Leonardo DiCaprio ο οποίος, θυσίασε το όμορφο προσωπάκι που τον έκανε ίνδαλμα στα 90's με blockbuster παραγωγές που και να θέλουν, δεν σου αφήνουν πολλά περιθώρια να εκφράσεις το ταλέντο σου, προκειμένου να υποδυθεί τον διανοητικά καθυστερημένο, μικρότερο αδερφό της οικογένειας. Χωρίς καμία αμφιβολία, μια από τις καλύτερες, ώριμες και συγκινητικές ερμηνείες στο σύνολο της καριέρας του σε έναν ρόλο, που μισούμε να αγαπάμε και αυτό γιατί, δεν είναι λίγες οι φορές που μας κάνει να δακρίσουμε.

Δεν ξέρω κατά πόσο μια ταινία σαν κι αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί αριστούργημα γιατί σίγουρα δεν είναι. Αυτό όμως δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Ένα έργο δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι άρτιο αισθητικά, καλλιτεχνικά, σκηνοθετικά ή σε όποιον άλλο τομέα εσείς θέλετε να προσθέσετε. Μερικές φορές, αρκεί το συναίσθημα που γεννά μέσα σου προκειμένου να καταλήξεις στο που θα πρέπει να την τοποθετήσεις. Και για μένα αυτή η ταινία, καταφέρνει να μιλήσει κατευθείαν στην καρδιά σου, αγγίζοντας τα πιο βαθιά κι ευαίσθητα σημεία σου, προκαλώντας του πολύπλοκα και αντικρουόμενα συναισθήματα, επιτρέποντάς σου με τον τρόπο αυτό να βιώσεις το δράμα του ήρωα και όλες του τις προεκτάσεις, το ηθικό δίλημμα και την βαθύτερη ανάγκη για μια ελευθερία που δεν περιγράφεται με λόγια, αλλά μπορείς να βιώσεις μόνο μέσα από τις πράξεις σου που καθορίζουν το μέλλον σου αλλά και το μέλλον όσον μπλέκονται στη ζωή σου.
Βαθμολογία 8,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Τι Βασανίζει Τον Γκίλμπερτ Γκρέιπ;
Είδος: Κοινωνική
Σκηνοθέτης: Lasse Hallstrom
Πρωταγωνιστές: Johnny Depp, Leonardo DiCaprio, Juliette Lewis, Mary Steenburgen, Darlene Cates, Laura Harrington, Mary Kate Schellhardt, Kevin Tighe, John C. Reilly, Crispin Glover
Παραγωγή: 1993
Διάρκεια: 118'

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:

Posted on Δευτέρα, Φεβρουαρίου 06, 2012 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

8 comments

Κυριακή, Φεβρουαρίου 05, 2012


Πραγματοποιήθηκαν χθες τα 16α βραβεία της Ένωσης Καλλιτεχνικών Διευθυντών (ADG) στο ξενοδοχείο Hilton του Benerly Hills και ναι, προς ικανοποίηση πολλών, δεν κέρδισε το "The Artist". Οι νικητές αναλυτικά:

FEATURE FILM

Period Film:
Dante Ferretti - "Hugo"
Laurence Bennett - "The Artist"
Maria Djurkovic - "Tinker Tailor Soldier Spy"
Sebastian Krawinkel - "Anonymous"
Mark Ricker - "The Help"

Fantasy Film:
Stuart Craig - "Harry Potter And The Deathly Hallows: Part 2"
Rick Heinrichs - "Captain America: The First Avenger"
John Myhre - "Pirates Of The Caribbean: On Stranger Tides"
Scott Chambliss - "Cowboys & Aliens"
TBD - "The Adventures Of Tintin"

Contemporary Film:
Donald Graham Burt - "The Girl WIth The Dragon Tattoo"
Jane Anne Stewart - "The Descendants"
K.K. Barrett - "Extremely Loud & Incredibly Close"
Beth Mickle - "Drive"
Jefferson Sage - "Bridesmaids"

TELEVISION

One-Hour Single Camera Television Series:
"Boardwalk Empire" (Episode: 21) - Production Designer: Bill Groom
"Game Of Thrones" (Episode: A Golden Crown) - Production Designer: Gemma Jackson
"American Horror Story" (Episode: Murder House) - Production Designer: Mark Worthington
"The Playboy Club" (Episode: The Scarlet Bunny) - Production Designer: Scott P. Murphy
"Pan Am" (Episode: Pilot) - Production Designer: Bob Shaw

Television Movie Or Mini-Series:
"Mildred Pierce" - Production Designer: Mark Friedberg
"Cinema Verite" - Production Designer: Patti Podesta
"Too Big To Fail" - Production Designer: Bob Shaw
"The Hour" - Production Designer: Eve Stewart
"Bling Ring" - Production Designer: Robb Wilson King

Episode Of A Half Hour Single-Camera Television Series:
"Modern Family" (Episode: Express Christmas) - Production Designer: Richard Berg
"30 Rock" (Episode: Double-Edged Sword) - Production Designers: Keith Ian Raywood & Teresa Mastropierro
"Weeds" (Episode: Game-Played) - Production Designer: Joseph P. Lucky
"Californication" (Episode: Monkey Business) - Production Designer: Michael Wylie
"New Girl" (Episode: Pilot) - Production Designer: Jefferson D. Sage

Episode Of A Multi-Camera, Variety, Or Unscripted Series:
"Saturday Night Live" (Episode: host Justin Timberlake) - Production Designers: Keith Ian Raywood, Eugene Lee, Leo Yoshimura, N. Joseph De Tullio
"How I Met Your Mother" (Episode: Ducky Tie) - Production Designer: Stephan Olson
"2 Broke Girls" (Episode: And The Rich People's Problems) - Production Designer: Glenda Rovello
"Americal Idol" (Episode: Top 12 Boys Perform) - Production Designer: James Yarnell
"Dancing With the Stars" (Episode: Round One) - Production Designer: James Yarnell

Awards, Music, Or Game Shows:
83rd Annual Academy Awards - Production Designer: Steve Bass
68th Annual Golden Globes - Production Designer: Brian Stonestreet
2011 MTV Video Music Awards - Production Designer: Florian Wieder
63rd Annual Emmy Awards - Production Designer: Steve Bass
"It's Worth What?" (Best Buds) - Production Designer: John Ivo Gilles

Commercials And Music Videos:
"Activision: Call Of Duty" (Episode: Modern Warfare 3) - Production Designer: Neil Spisak
"Victoria's Secret" (Episode: Red) - Production Designer: Jeffrey Beecroft
"Audi A8" (Episode: The Art Of Progress) - Production Designer: Marcos Lutyens
"Chevy Volt" (Episode: Discovery) - Production Designer: Jeremy Reed
"Jim Beam" (Episode: Parallels ) - Production Designer: Christopher Glass

Posted on Κυριακή, Φεβρουαρίου 05, 2012 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

6 comments

Σάββατο, Φεβρουαρίου 04, 2012

Συνοπτική περίληψη του έργου:
Λίγο πριν το γάμο του με την αγαπημένη του, ο Eliot και η υπόλοιπη παρέα του δάσους αναλαμβάνουν μια δύσκολη αποστολή: να σώσουν το φίλο τους, Mr. Weenie, που έχει πέσει θύμα απαγωγής.

Προσωπική άποψη:
Μπορεί να μην έχω δει την πρώτη ταινία με τους "Ήρωες Του Δάσους" ωστόσο, το σκέφτηκα και αποφάσισα πως δεν μπορεί να είναι και ο "Νονός" ώστε να είναι απαράδεκτο να χάσω το πρώτο μέρος, έστω μέχρι να μου δοθεί η ευκαιρία να επανορθώσω. Άλλωστε όταν το δεύτερο το προσφέρει τσάμπα η τηλεόραση, γιατί να το πληρώσεις; Και το τελικό αποτέλεσμα δικαίωσε την επιλογή μου αυτή γιατί αποδείχτηκε περίτρανα πως η εν λόγω ταινία, όχι μόνο δεν άξιζε τα λεφτά του θεατή προκειμένου να την παρακολουθήσει σινεμά αλλά, ούτε καν τα 2€ που θα στοιχίσει η ενοικίαση του dvd. Δυστυχώς, για πολλοστή φορά αποδείχτηκε πως μερικές ταινίες animation, για να μην πω οι περισσότερες, γυρίζονται, ακολουθώντας τες μάλιστα συνέχειες, πολύ περισσότερες από μία κατά περιπτώσεις, απλά και μόνο για να τ' αρπάζουν.

Τι έχουμε; Μια χούφτα χαριτωμένα, στην πλειοψηφία τους ζωάκια, τα οποία και κατοικούν στο δάσος. Ανάμεσά τους και ένας σκύλος ο οποίος έχει αποφασίσει ότι η άγρια ζωή του ταιριάζει καλύτερα από την φλώρικη σπιτίσια που ζούσε μέχρι πριν από κάποιο καιρό. Δύο ελάφια που ετοιμάζονται να παντρευτούν με το αρσενικό να επιβεβαιώνει πως, σε όποιο είδος κι αν ανήκεις, άπαξ και είσαι αρσενικό παθαίνεις αμόκ με την ιδέα της αιώνιας δέσμευσης, παθαίνεις κρίση πανικού και ορισμένες φορές, κρίση προσωπικότητας. Και εκεί ακριβώς έρχεται η σωτηρία του αρσενικού ελαφιού. Το σκυλάκι 'απαγάγεται' από τα πρώην αφεντικά του, τα οποία είναι περιχαρείς που τον ξαναβρήκαν, και έτσι το αρσενικό ελάφι, αρχηγός του ζωικού μπουλουκιού, ξεκινάει αποστολή εύρεσης και διάσωσης του κατοικίδιου φίλου τους, γεγονός που οδηγεί στην αναβολή του γάμου, ο οποίος έτσι κι αλλιώς ήταν αμφίβολο ότι θα γινόταν, αλλά και σε ένα ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης και αναθεώρησης.

Θα ήταν πιο εύκολο για τα ίδια τα ζωντανά αλλά και για εμάς ως θεατές, να κατέφευγαν σε έναν ψυχίατρο... ψυχαναλυτή... κάποιον ειδικό εν πας περιπτώσει που θα μπορούσε να θέσει τέλος στα υπαρξιακά, συναισθηματικά και λοιπά προβλήματά τους. Αλλά από την στιγμή που επέλεξαν να μην το κάνουν και μοιράζονται το δράμα τους μαζί μας, θα μπορούσαν να το κάνουν με έναν τρόπο ο οποίος θα ήταν τουλάχιστον, περισσότερο διασκεδαστικός. Δεν έχω την απαίτηση απ' όλες τις animation παραγωγές να έχουν κάποιο μεγαλεπήβολο μήνυμα ή ζητήματα ηθικής κλπ. ωστόσο, από την στιγμή που δεν τίθεται θέμα σεναριακής ποιότητας τουλάχιστον, ας υπάρχει ποιότητα ψυχαγωγίας. Ειλικρινά, δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που να είδα κινούμενο σχέδιο και να βαρέθηκα τόσο, μα τόσο πολύ. Ακόμα και η συμμετοχή του φλώρου, μαφιόζου κατοικίδιου σκύλου σαλονιού που θέλει να αφανίσει όλα τα άγρια ζώα, δεν είναι παρά μια ατυχής προσθήκη στο όλο εγχείρημα.

Δεν ξέρω τι σκεφτόταν ο O' Callaghan γυρίζοντας την ταινία αυτή. Ή όχι... ξέρω! Απολύτως τίποτα, ότι ακριβώς δηλαδή σκεφτόταν και όλες τις υπόλοιπες ταινίες που συμπληρώνουν το βιογραφικό του σημείωμα. Αλλά όταν το ίδιο το σενάριο είναι κάτι περισσότερο από χλιαρό και αφελές, η σκηνοθετική σου προσέγγιση δεν μπορεί να διαφέρει και πολύ. Τώρα, όσον αφορά το cast, δεν έχω να πω και πολλά πράγματα. Δεν θα συναντήσετε κανένα μεγάλο όνομα, ούτε κάποιον που να μπορείτε να αναγνωρίσετε. Αυτό θα μπορούσε να μην είναι απαραίτητα κακό αλλά στην προκειμένη, είναι και μάλιστα πολύ. Σου δίνεται η αίσθηση ότι δεν ερμηνεύουν αλλά, απλά βρέθηκαν σε ένα στούντιο κατά λάθος, τους έβαλαν μερικές ατάκες στο χέρι και τους ζήτησαν να τις εκτελέσουν. Φυσικά αυτοί δεν κατάλαβαν και τις εκτέλεσαν κανονικά... στα 2 μέτρα.

Πρέπει μερικοί-μερικοί να καταλάβουν ότι οι animation ταινίες, πολύ περισσότερο αυτές που έχουν το θάρρος, ή και το θράσος, να κυκλοφορούν στις κινηματογραφικές αίθουσες, αξιώνοντας ένα εισιτήριο τουλάχιστον 8€, θα έπρεπε αν μη τι άλλο να είναι πιο προσεγμένες, πιο δημιουργικές, πιο καλοφτιαγμένες, πιο έξυπνες, πιο διασκεδαστικές. Η συγκεκριμένη, όχι μόνο δεν είναι σε θέση να ψυχαγωγήσει αλλά, ούτε να ικανοποιήσει ένα παιδάκι πάνω από 5 χρόνων. Σαχλό, αδιάφορο, βλακωδώς δομημένο, το φιλμ "Οι Ήρωες Του Δάσους 2", όχι απλά δεν με προκαλούν να δω το πρώτο μέρος αλλά. με κάνουν να τρέμω από σύγχυση στην ιδέα ότι ετοιμάζεται να βγει και τρίτο. Δηλαδή, πόσα μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος;
Βαθμολογία 2/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Οι Ήρωες Του Δάσους 2
Είδος: Animation
Σκηνοθέτης: Matthew O`Callaghan
Πρωταγωνιστές: Joel McHale, Mike Epps, Jane Krakowski, Billy Connolly, Crispin Glover, Cody Cameron, Steve Schirripa, Georgia Engel, Diedrich Bader, Fred Stoller, Olivia Hack, Danny Mann, Matthew W. Taylor, Nika Futterman, Michelle Murdocca, Jacquie Barnbrook
Παραγωγή: 2008
Διάρκεια: 76'

Επίσημο site:

Posted on Σάββατο, Φεβρουαρίου 04, 2012 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

22 comments

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 02, 2012

Ήταν το 2006 όταν ο τηλεοπτικός κατ' εξοχήν σεναριογράφος, James Manos Jr., ανέλαβε για λογαριασμό του καναλιού CBS να μετατρέψει το βιβλίο του Jeff Lindsay, "Darkly Dreaming Dexter", σε ένα σενάριο το οποίο θα ήταν, όχι μόνο κατάλληλο για να φιλοξενηθεί στην αμερικάνικη τηλεόραση αλλά, θα κατάφερνε να προσελκύσει εκατομμύρια τηλεθεατές, καθηλώνοντάς τους μπροστά στην τηλεόραση του σπιτιού τους μια φορά την εβδομάδα. Η γνωστή εταιρεία παραγωγής Showtime μπήκε στο παιχνίδι και έτσι, όταν το υλικό υπήρχε πλέον ολοκληρωμένο στα χέρια τους, δεν έχασαν καιρό, προχωρώντας άμεσα στο casting και τα γυρίσματα, με την 1η Οκτωβρίου του 2006 να αποτελεί την ημέρα που ο "Dexter" εμφανίστηκε για πρώτη φορά στους τηλεοπτικούς δέκτες.


ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ 
Πολλά είναι τα ονόματα των παραγωγών που έχουν δώσει δυναμικό παρόν μέχρι σήμερα στη σειρά. Πρώτοι ανάμεσά τους υπήρξαν οι Daniel Cerone, Clyde Phillips και Melissa Rosenberg, με τον πρώτο να αποχωρεί μετά το τέλος της 2ης season και τον δεύτερο μετά την ολοκλήρωση της 4ης καθώς, ήθελε να αφιερώσει περισσότερο χρόνο στην οικογένειά του, κάτι που οι απαιτητικοί ρυθμοί των γυρισμάτων δεν του επέτρεπαν. Τη θέση του ωστόσο πήρε ο συμπαραγωγός της επίσης επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς "24", Chip Johannessen, γεγονός που μάλλον ικανοποίησε παρά δυσαρέστησε, ο οποίος όμως επίσης αποχώρησε μετά από μία μόλις season, με τον Scott Buck να παίρνει αμέσως τη θέση του και να σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος της 6ης season. Η Rosenberg, η οποία συνέβαλε και στην συγγραφή ορισμένων εκ των σεναρίων της σειράς, αποχώρησε επίσης μετά το τέλος της 4ης season, για λόγους οι οποίοι δεν έγιναν γνωστοί. Οι Sara Colleton, Charles H. Eglee, John Goldwyn, Michael C. Hall και Clyde Phillips είναι επίσης μερικά από τα ονόματα που απασχόλησαν μέχρι σήμερα την παραγωγή της σειράς.


ΤΟ CAST 
Ο Michael C. Hall, τον οποίο οι περισσότεροι γνώρισαν μέσα από το "Six Feet Under" στο οποίο εκτός από πρωταγωνιστής υπήρξε και παραγωγός, ανέλαβε να ενσαρκώσει τον χαρακτήρα του Dexter, κάτι το οποίο δεν κάνει απλά ικανοποιητικά αλλά, εξαιρετικά, δίνοντας ζωή με έναν μοναδικό τρόπο στον πιο ενδιαφέρον ίσως τηλεοπτικό χαρακτήρα των τελευταίων ετών. Η Jennifer Carpenter, την οποία οι περισσότεροι γνωρίσαμε από τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στον "Εξορκισμό Της Έμιλυ Ρόουζ", ανέλαβε να υποδυθεί την θετή αδερφή του Dexter, Debra. Εδώ να σημειώσω πως οι δυο τους το 2007 σύναψαν ερωτικό δεσμό, αμέσως μετά το διαζύγιο του πρώτου, παντρεύτηκαν το 2008 και τον Δεκέμβρη που μας πέρασε χώρισαν κι επίσημα ενώ βρισκόντουσαν σε διάσταση από τον Αύγουστο. Οι κακές γλώσσες λένε ότι ο Hall σύναψε δεσμό με την Julia Stiles που έπαιξε στα 10 από τα 12 επεισόδια του 5ου κύκλου. Άλλοι πάλι λένε πως το σοβαρό πρόβλημα υγείας που πέρασε ο Hall, καθώς έπασχε από καρκίνο, ήταν εκείνο που έφερε την τριβή στη σχέση τους.
Από τους υπόλοιπους του cast ξεχωρίζουν οι συνήθεις ύποπτοι της παραγωγής που δεν είναι άλλοι από τους Lauren Vélez, David Zayas και C. S. Lee στους ρόλους των María LaGuerta, Angel Juan Marcos Batista και Vince Masuka αντίστοιχα, χαρακτήρες που συνθέτουν τον καθημερινό φιλικό κι εργασιακό κύκλο του πρωταγωνιστή.
Σημαντικά περάσματα έχουν κάνει και άλλοι γνωστοί ηθοποιοί όπως η Julie Benz ως Rita, κοπέλα και μετέπειτα σύζυγος του Dexter, ο Erik King ως James Doakes στις δύο πρώτες seasons της σειράς, ο Keith Carradine ως Frank Lundy αλλά και ο John Lithgow ως Trinity κατά την διάρκεια της 4ης season, που αποτελεί ίσως τον αγαπημένο κακό όλων των τηλεθεατών.

THE STORY 
Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τον Dexter ο οποίος υιοθετήθηκε σε πολλή μικρή ηλικία από τον Harry Morgan, διάσημο ντετέκτιβ του αστυνομικού τμήματος του Μαϊάμι, έπειτα από την άγρια δολοφονία της μητέρας του, την οποία ωστόσο ο ίδιος δεν θυμάται. Παρ' όλα ταύτα, αυτό το τραυματικό γεγονός έχει αφήσει πίσω του κάποια σημαντικά... κατάλοιπα. Καθώς ο Dexter μεγαλώνει αρχίζει να έχει κάποια άγρια, δολοφονικά ένστικτα τα οποία ο Harry γνωρίζει και όταν πλέον συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι για να τα εμποδίσει, προσπαθεί να τα διαμορφώσει έτσι ώστε να ξεσπάνε μεν, στους κατάλληλους ανθρώπους δε. Τι εννοώ αυτό; Ότι ο Dexter μπορεί να σκοτώνει ωστόσο, πρέπει να ακολουθεί κάποιον κώδικα. Ποιος είναι αυτός; Τα θύματά του να είναι οι ίδιοι δολοφόνοι, άρα αποβράσματα που δεν θα λείψουν από την κοινωνία, να φροντίζει ώστε να είναι απόλυτα βέβαιος για την ενοχή τους και να οργανώνει τα πάντα έτσι ώστε να μην συλληφθεί με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στην ηλεκτρική καρέκλα. Και το πετυχαίνει! Διατηρώντας ένα χαμηλό, εσωστρεφές προφίλ και καθώς εργάζεται ως αναλυτής διασποράς αίματος μαζί με τη θετή αδερφή του, Debra, για λογαριασμό της αστυνομίας του Μαϊάμι, ο Dexter είναι υπεράνω πάσης υποψίας. Ή μήπως όχι;

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ 
Ο "Dexter" έχει δεχτεί από το 2006 μέχρι σήμερα πληθώρα διακρίσεων, φτάνοντας το σύνολο των 120 υποψηφιοτήτων στο σύνολο όλων των κατηγοριών στις διάφορες απονομές βραβείων, ανάμεσα στα οποία τα Emmy Awards, Satellite Awards, Saturn Awards, Screen Actors Guild Awards, Writers Guild Οf America Awards ενώ έχει προταθεί 10 φορές για Χρυσή Σφαίρα, κερδίζοντας 2 το 2010 για τον Michael C. Hall ως πρωταγωνιστή και τον John Lithgow ως δευτεραγωνιστή. Το σίγουρο είναι πως οι διακρίσεις, οι υποψηφιότητες και τα βραβεία δεν τελειώνουν εδώ και εμείς θα είμαστε εδώ να τα συζητάμε ξανά και ξανά.

1η SEASON: 
Η γνωριμία μας με τον Dexter γίνεται άμεσα και χωρίς περιστροφές. Είναι ένα κατά συρροήν δολοφόνος και ως τέτοιος μας συστήνεται, χωρίς να προσπαθήσει ή να θέλει να μας κρύψει το πραγματικό του πρόσωπο. Φυσικά αυτό είναι κάτι που βλέπουμε μόνο εμείς καθώς, για όλους τους γύρω του, είναι απλά ο εσωστρεφής, παράξενος, εργασιομανής σπασίκλας που μπορεί να φαίνεται περίεργος ωστόσο, όχι ικανός για φόνο. Διατηρεί σχέση με την Rita, χωρισμένη μητέρα με δύο παιδιά, κακοποιημένη από τον πρώην σύντροφό της, με την οποία προσπαθεί να αποφύγει να πάει ένα βήμα παρακάτω πιστεύοντας ότι με στενή επαφή θα καταλάβει ποιος είναι. Κατά τ' άλλα, όλα κυλάνε ομαλά μέχρι που ένας δολοφόνος κάνει την εμφάνισή του στο Μαϊάμι. Θύματά του, νεαρές πόρνες τις οποίες δολοφονεί, διαμελίζει με τρομακτική προσοχή και λεπτομέρεια, αποστραγγίζοντας από το αίμα τους τα θύματά τους και αφήνοντάς τα σε περίοπτες θέσεις για να τα ανακαλύψει η αστυνομία. Ο δολοφόνος με το φορτηγό, όπως θα τον αποκαλέσουν, γοητεύει τον Dexter ως επαγγελματία του είδους. Και όταν εκείνος θα τον προσκαλέσει να 'παίξουν' εκείνος δεν μπορεί και δεν θέλει να πει όχι. Το παιχνίδι όμως αυτό είναι πιο επικίνδυνο απ' όσο νομίζει καθώς, τον φέρνει όλο και πιο κοντά σε ένα παρελθόν που δεν θυμάται και ίσως δεν θέλει να θυμηθεί και που όμως, μπορεί να εξηγήσει γιατί είναι αυτός που είναι.

2η SEASON: 
Ο Dexter ξαναχτυπά και μάλιστα ακόμα πιο δυνατά από την season. Έχει βγάλει από το παιχνίδι τον δολοφόνο με το φορτηγό, η σχέση του με την Rita κυλάει ομαλά και με πολύ καλό sex, στη δουλειά του διαπρέπει ως συνήθως και η δολοφονική του δράση καλά κρατεί. Όταν όμως τα θύματά του βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας και το υδάτινο νεκροταφείο του ανακαλύπτεται, το αστυνομικό του τμήμα ξεκινάει ένα νέο ανθρωποκυνηγητό, με στόχο τον Χασάπη του Bay Harbor αυτή τη φορά που δεν είναι άλλος από τον ίδιο. Παράλληλα και σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα, ο πρώην της Rita επιστρέφει και της κάνει τη ζωή δύσκολη και αναγκάζεται να τον βγάλει από τη μέση, χωρίς να τον σκοτώσει φυσικά, με αποτέλεσμα όμως να δημιουργηθεί της Rita η ψευδή εντύπωση ότι είναι χρήστης ουσιών, αναγκάζοντάς τον να γραφτεί σε ομάδα αποτοξίνωσης. Εκεί θα γνωρίσει την Lila η οποία εκτός από ηθική, θα του παράσχει και σεξουαλική στήριξη οδηγώντας τη σχέση του με την Rita στο τέλος της. Ο τροχός όμως συνεχίζει να γυρίζει και η Lila αποδεικνύεται περισσότερο μανιακή απ' όσο ίσως φαίνεται ενώ την ίδια ώρα το FBI και ο πράκτορας Landi έχουν χωθεί για τα καλά στις δουλειές του αστυνομικού τμήματος, προχωρώντας όλο και περισσότερο στην υπόθεση του Χασάπη. Φυσικά ο Dexter κάνει ότι μπορεί για να γλιτώσει ωστόσο, δεν μπορεί να ξεφύγει από τον Doakes ο οποίος έχει εμμονή μαζί τους καθότι πιστεύει ότι κάτι κρύβει, μέχρι που φτάνει να ανακαλύψει ποιος είναι. Μια season με ανατροπές και τα νεύρα μας, στο κόκκινο.

3η SEASON: 
Τα πράγματα αυτή τη φορά είναι κάπως πιο υποτονικά αλλά σε καμία περίπτωση αδιάφορα. Ο Dexter έχει καταφέρει να την σκαπουλάρει, έστω κι αν έφτασε ένα βήμα πριν από το να χάσει τα πάντα και έστω κι αν μετρήσαμε αρκετά πτώματα όμως τώρα μπορεί να συνεχίσει να ζει ήσυχος. Όχι όμως για πολύ! Για πρώτη φορά θα σκοτώσει κάποιον την ενοχή του οποίου δεν είχε αποδείξει και αυτό, μόνο και μόνο από μια ατυχία της στιγμής. Από 'κει κι έπειτα αρχίζουν τα νέα του προβλήματα καθώς το θύμα του είναι αδερφός του εισαγγελέα Miguel Prado, ο οποίος έχει ορκιστεί να βρει αυτόν που σκότωσε τον αδερφό του. Από μια ακόμα ατυχία της στιγμής ο Dexter, από πιθανό θύμα του Prado γίνεται ο ήρωάς του και οι δυο τους μπλέκονται σε μια παράξενη φιλία η οποία πλησιάζει όλο και πιο κοντά στα άκρα. Ο Miguel καταλαβαίνει σε έναν βαθμό τι κάνει ο Dexter και όχι μόνο δεν το επικρίνει αλλά, το επικροτεί, προσπαθώντας μάλιστα να τον παρασύρει σε ένα διεστραμμένο παιχνίδι όπου θα εκδικηθεί όλους όσους ο ίδιος θεωρεί ότι θα έπρεπε να τρώει το μαύρο χρώμα. Όμως ο Miguel βγαίνει σταδιακά εκτός ελέγχου και όσο κι αν ο Dexter πίστευε ότι είχε βρει έναν φίλο και συνέταιρο στη δράση του, πρέπει να κάνει κάτι για να προφυλαχτεί, εμποδίζοντας τον Miguel να παραβεί κι άλλο τον κώδικα του πατέρα του ο οποίος by the way, αν και νεκρός, βρίσκεται πάντα δίπλα του σαν φάντασμα για να τον συμβουλεύει και να τον κατευθύνει. Και φυσικά να μην ξεχάσω... η Rita είναι έγκυος πράγμα που για πρώτη φορά τον αναγκάζει να σκεφτεί στα σοβαρά αν μπορεί να είναι πατέρας, σύζυγος και δολοφόνος ταυτόχρονα.

4η SEASON: 
Ο Dexter επανέρχεται, εκτός από τις ιδιότητες που ήδη γνωρίζαμε ότι κατείχε, ως σύζυγος, πατριός και πατέρας. Φυσικά όλο αυτό τον οδηγεί στην εξάντληση καθώς αντιλαμβάνεται ότι το να λες πως μπορείς να τα κάνεις όλα, μέχρι το να τα πραγματοποιείς επί της ουσίας διατηρώντας σωστές αναλογίες και ισορροπίες, είναι πολύ διαφορετικό. Ο πράκτορας Landi που έχει πλέον συνταξιοδοτηθεί από το FBI επιστρέφει στο Μαϊάμι σε μια προσπάθεια να ανακαλύψει τον μοναδικό δολοφόνο του οποίου την ύπαρξη δεν μπόρεσε ποτέ να επιβεβαιώσει και ωστόσο, έχει τη βεβαιότητα πως έχει επιστρέψει. Ο Dexter αποφασίζει πως αυτός θα είναι το επόμενο θύμα του όταν όμως ανακαλύπτει πως ο Trinity είναι ο Arthur Mitchell, ευυπόληπτος οικογενειάρχης, αλλάζει τα σχέδιά του δίνοντας μια παράταση που θα του επιτρέψει να μελετήσει τον Arthur και πως τα καταφέρνει να διατηρεί και τα δύο προφίλ. Το παιχνίδι όμως στο οποίο έχει αποφασίσει αυτή τη φορά να μπλεχτεί είναι πολύ πιο επικίνδυνο απ' όσο αρχικά πίστευε και η παράταση χρόνου που έδωσε στον Arthur θα αποδειχτεί καταστροφική, γκρεμίζοντας ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής του, οδηγώντας την σε μια ξέφρενη κούρσα που όσο κι αν τρέχει για να βγει πρώτος, δεν μπορεί να μην υποστεί τις απώλειες που του επιφυλάσσει η μοίρα, βυθίζοντάς τον σε ακόμα βαθύτερα σκοτάδια.

5η SEASON: 
Η Rita είναι πλέον νεκρή. Ο Dexter πρέπει να ζήσει με τη νέα αυτή πραγματικότητα και να διαχειριστεί τα συντρίμμια της ζωής που μόλις είχε αρχίσει να χτίζει, προσπαθώντας να την αναδημιουργήσει. Όμως τα πράγματα κάθε άλλο παρά εύκολα είναι. Η κόρη της Rita τον κατηγορεί για τον θάνατο της μητέρας της ενώ ο γιος της, που όσο κι αν αγαπάει τον Dexter, αναγκάζεται να τον αποχωριστεί. Έτσι ο Dexter βρίσκεται ξαφνικά μόνος του, με ένα παιδί που ενώ θέλει να κάνει το καλύτερο για εκείνο, δεν είναι σίγουρος για τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να το πετύχει. Όταν κατά την διάρκεια της δολοφονίας του νέου του θύματος βρίσκει μια κοπέλα η οποία δεν πρόλαβε να γίνει ένα ακόμα τρόπαιο στην συλλογή του, τα πράγματα περιπλέκονται και δεν ξέρει πως να αντιδράσει. Δεν μπορεί να την σκοτώσει βάσει του κώδικα του Harry, δεν μπορεί όμως και να την αφήσει να φύγει. Η Lumen όμως αποδεικνύεται κάτι παραπάνω από ένα ακόμη μπέρδεμα στην πολυτάραχη ζωή του. Είναι οργισμένη και το μόνο που επιθυμεί, είναι να βρει και να σκοτώσει εκείνους που την έβλαψαν. Ο Dexter αποφασίζει να την βοηθήσει, βρίσκοντάς τους και σκοτώνοντάς τους έναν προς έναν. Η Lumen όμως δεν μένει απλός παρατηρητής αλλά, γίνεται συνένοχος και συνεργάτης του. Δύο άνθρωποι με την ίδια ανάγκη, έστω κι αν τα κίνητρά τους διαφέρουν, που οι καταστάσεις τους φέρνουν κοντά με τον Dexter να βρίσκει, έστω και για λίγο, την παρηγοριά και την κατανόηση που πίστευε ότι δεν θα έβρισκε ποτέ. Όλα τα ωραία όμως κρατάνε λίγο και έτσι σύντομα βρίσκεται πάλι μόνος, έχοντας τη γνώση πως στο δρόμο που έχει διαλέξει, δεν μπορεί να βαδίζει κρατώντας το χέρι κάποιου άλλου.

6η SEASON: 
Ο καθηγητής Gellar και ο Travis Marshall είναι οι 'αντίπαλοι' του Dexter στην season της σειράς. Δύο άνθρωποι που ζουν με μια διεστραμμένη εμμονή, που πιστεύουν ότι το τέλος του κόσμου είναι κοντά και δολοφονούν ανθρώπους προκειμένου να παραστήσουν τα σημάδια της Αποκάλυψης. Το αστυνομικό τμήμα του Μαϊάμι, αν και γνωρίζει τον δράστη, φαίνεται ανίκανο να κάνει το οτιδήποτε. Η Debra προβιβάζεται σε Αρχηγό του αστυνομικού τμήματος, γεγονός που δεν χαροποιεί την LaGuerta και φυσικά, δεν ευχαριστεί ιδιαίτερα τον Dexter καθώς τώρα πλέον θα πρέπει να κρύβεται από την αδερφή του σε νέο επίπεδο. Ο 6ος κύκλος της σειράς είναι από τους πιο ευφάνταστους κι εντυπωσιακούς αλλά, και από τους πιο αγωνιώδης κι ανατρεπτικούς. Όλα δείχνουν να κρέμονται από την άκρη μιας κλωστής και για μια ακόμη φορά ο Dexter θα δει κάτι που αγαπάει να κινδυνεύει θανάσιμα εξαιτίας του και θα πρέπει να παλέψει με τον χρόνο για να το προστατέψει. Την ίδια ώρα η Debra ψυχαναλύει τον εαυτό της, συνειδητοποιώντας μια πραγματικότητα που βρισκόταν πολύ βαθιά θαμμένη μέσα της και είναι άγνωστο το πως θα την διαχειριστεί. Το φινάλε της 6ης season, μας άφησε αν μη τι άλλο με κομμένη την ανάσα, να αγωνιούμε για την συνέχεια η οποία φαίνεται πως δεν θα είναι μόνο επικίνδυνη αλλά, συναισθηματική, ηθικά και διαδικαστικά, στην κόψη του ξυραφιού.

ΤΙ ΜΕΛΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ
Στις 18 Νοεμβρίου 2011, και λίγο πριν το τέλος της 6ης season, ανακοινώθηκε από τους υπεύθυνους παραγωγής πως η σειρά πήρε το πράσινο φως για δύο ακόμα seasons, με την να αποτελεί όπως όλα δείχνουν και το φινάλε. Το βέβαιο είναι πως θα έχουμε πολλές εκπλήξεις και ανατροπές και πως δεν μπορούμε καν να κάνουμε εικασίες γύρω από το τι πρόκειται να συμβεί.
Η season λέγεται ότι θα βγει στον αέρα την 30η Σεπτεμβρίου 2012 ωστόσο, πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο καθυστέρησης 1-2 εβδομάδων. Προσωπικά θέλω να ελπίζω στο νωρίτερο δυνατόν και όχι το αργότερο.

ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ DEXTER: 
- Γιατί πρόκειται για μια σειρά πρωτότυπη, δημιουργική κι ευφάνταστη.
- Γιατί ο Dexter προσωποποιεί την πιο σκοτεινή πλευρά μας που ακόμα κι αν την ανακαλύπταμε, δεν ξέρω αν θα είχαμε να τα κότσια να φανερώσουμε.
- Γιατί τροφοδοτεί και εμπνέει τις πιο σκοτεινές μας σκέψεις και ναι, όσο διεστραμμένο κι αν ακούγεται αυτό, είναι απόλαυση.
- Γιατί κακά τα ψέματα... ο Michael C. Hall είναι πολύ sexy και ειδικά η φωνή του μας κάνει να κόβουμε τις φλέβες μας.
- Γιατί έχει την απίστευτη μουσικάρα σε σύνθεση Daniel Licht και ενορχήστρωση Joseph Trapanese. - Γιατί έχει το καλύτερο opening που έχω δει ποτέ στην τηλεόραση.
- Γιατί είναι μια σειρά που έχει προσωπική ταυτότητα που δεν αντιγράφεται με τίποτα.
- Γιατί ο Dexter μπορεί να είναι... "κακός" όμως, έχει έναν κώδικα ηθικής και αυτό είναι αξιοσέβαστο και μέσα στο λάθος του, απόλυτα δίκαιο.

Posted on Πέμπτη, Φεβρουαρίου 02, 2012 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

54 comments

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 01, 2012

Συνοπτική περίληψη του έργου: 
Ο Sherlock Holmes ανέκαθεν ήταν ο εξυπνότερος άνθρωπος στον χώρο... μέχρι τώρα.
Κι αυτό γιατί κυκλοφορεί ελεύθερος ένας νέος δαιμόνιος εγκληματικός εγκέφαλος, ο καθηγητής Moriarti, ο οποίος εκτός του ότι συναγωνίζεται επάξια τον Holmes σε πνευματικό επίπεδο, διαθέτει μια εξαιρετικά σατανική πλευρά κι απουσία συνείδησης, που του δίνει το πλεονέκτημα έναντι του πασίγνωστου ντετέκτιβ.

Προσωπική άποψη:
Η αλήθεια είναι πως όταν είχα δει το "Sherlock Holmes" του Guy Ritchie, αυτό που έλαβα ήταν περισσότερο από αυτό που περίμενα και ίσως, από αυτό που θα επιζητούσα από ένα καθαρόαιμο blockbuster προκειμένου να με ευχαριστήσει. Το ότι θα υπήρχε δεύτερη ταινία ήταν γεγονός, αν και χρειάστηκε να μεσολαβήσει αρκετά μεγάλο διάστημα ανάμεσα στα δύο projects. Και στην πραγματικότητα, αυτό κάθε άλλο παρά κακό είναι. Τα βεβιασμένα δημιουργήματα, δεν φέρνουν τα ανάλογα αποτελέσματα και σαφέστατα, δεν έχουν την ανάλογη επιτυχία και ιδιαίτερα όταν μιλάμε για μια δεύτερη ταινία βασισμένη στην ίδια ιδέα, πρέπει να είμαι καθ' όλα πιο προσεκτικοί. Κι ενώ συνήθως το δεύτερο μέρος υστερεί του πρώτου, εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη. Σε μια ταινία που αν όχι καλύτερη, είναι ισάξια της πρώτης.

Την πρώτη ταινία θα μπορούσαμε να την θεωρήσουμε πλέον ως μία εισαγωγή.Ο Ritchie χρησιμοποίησε τον κλασσικό μύθο του Holmes και πάνω σε αυτόν έχτισε μια ταινία, προσθέτοντας τα δικά του, ιδιαίτερα συστατικά, αφήνοντας περιθώρια με την επιστροφή του να πάει το όλο εγχείρημα ένα βήμα παραπέρα. Η λογοτεχνική νέμεση του Holmes μπαίνει στην αρένα και ο αγώνας μόλις τώρα ξεκινάει. Ο Moriarti είναι ένας άξιος αντίπαλος και σε συνδυασμό με τον Holmes, προσφέρουν ένα ανταγωνιστικό δίδυμο που μπορεί χωρίς καμία απολύτως δυσκολία να οδηγήσει σε μια εξίσωση από γρίφους, περιπέτεια, δράση, ανατροπές, σε μια διαμάχη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους τόσο διαφορετικούς αλλά και στην πραγματικότητα, τόσο ίδιους. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις και έτσι κι εδώ, ο καθένας από τους αντίπαλους πρωταγωνιστές διεκδικεί τη μία πλευρά, θέλοντας να επιβληθεί στην άλλη, χωρίς ωστόσο να μπορεί να υπάρξει με την απουσία της.

Ο Ritchie πολύ ορθά και πολύ έξυπνα, επιλέγει αυτή τη φορά να μην χρησιμοποιήσει αποκλειστικά και μόνο σαν αρένα στην διαμάχη μεταξύ των δύο αντιπάλων το Λονδίνο αλλά, επεκτείνει την δράση τους και σε άλλες πόλεις, άλλων χωρών. Αυτό από μόνο του αφήνει ένα ιδιαίτερα ευρύ πεδίο δράσης, το οποίο μάλιστα σχετίζεται άμεσα με την εξάπλωση μιας παγκόσμιας συνωμοσίας η οποία και μπορεί να έχει τραγικές συνέπειες για την πορεία του κόσμου, οδηγώντας σε μια σύγκρουση εθνών και πολιτισμών και γιατί όχι, σε έναν Παγκόσμιο Πόλεμο. Η σκηνοθεσία του Ritchie, αν και κατά τμήματα θυμίζει φιλοσοφία "Matrix", είναι νευρώδης και με ταυτότητα, παρασύροντάς μας σε μια περιπέτεια που η δράση δεν είναι κάτι που πότε-πότε έρχεται αλλά, που κατά ελάχιστες στιγμές φεύγει. Η φωτογραφία και η σκηνοθεσία είναι απλά εξαιρετικές, ζωντανεύοντας άψογα το τέλος του 19ου αιώνα, δίνοντας έμφαση και προσοχή στις λεπτομέρειες των αλλαγών του καιρού εκείνου.

Το σενάριο της ταινίας είναι πανέξυπνο, απολαυστικό, διασκεδαστικό και χιουμοριστικό, όλα αυτά ισορροπημένα άψογα μεταξύ τους, χαρακτηριστικά που με μεγάλη χαρά διαπίστωσα πως διατηρήθηκαν από την πρώτη κι όλας ταινία. Ο κινηματογραφικός Holmes μπορεί να διατηρεί την οξυδέρκεια, την εξυπνάδα και το κοφτερό μάτι του λογοτεχνικού ωστόσο, θα έλεγα ότι προτιμώ αυτή, την ελαφρώς παρανοϊκή, sexy και σπιρτόζικη εκδοχή του. Είναι εγωκεντρικός, φλεγματικός, σατιρίζοντας τα πάντα ακόμα κι εκείνα που κάποιοι θα πίστευαν ότι έπρεπε να παραμείνουν ανέγγιχτα, όχι εγώ πάντως, καθιστώντας τη γενική του εικόνα, κάτι παραπάνω από απόλαυση για τον θεατή. Αν θα μου ζητούσαν να αναφέρω μια κινηματογραφική φιγούρα με προσωπικότητα που να έχω ξεχωρίσει τα τελευταία χρόνια στις αίθουσες, σίγουρα θα έλεγα τον Holmes. Έχει την δικιά του, καθαρή και προσωπική ταυτότητα.

Για τον λατρεμένο μου Downey τι θα μπορούσα να πω; Ότι και να πω θα είναι λίγο! Αυτός ο ρόλος γράφτηκε για να το παίξει αυτός και κανένας άλλος. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ πιο άξιο εκπρόσωπο ενός Holmes σαν κι αυτόν του Ritchie. Υποστηρίζει άψογα τον εκκεντρικό και φαντασμένο χαρακτήρα του ήρωά του, διατηρώντας ωστόσο την ευφυΐα του και την ιδιαίτερη αντίληψή του γύρω από τα πράγματα, συνδυάζοντάς την με την επικαλυμμένη, σκληροτράχηλη προσωπικότητα που κρύβει κάτω από το γοητευτικό, ημίτρελο και διερευνητικό, θεωρητικά σοβαροφανές παρουσιαστικό του. Και αν από τον Robert δεν μπορούσα να περιμένω τίποτα λιγότερο, θα πρέπει να επαναλάβω, όπως άλλωστε είχα σχολιάσει και στην πρώτη ταινία, πως ο, κατά τ' άλλα αδιάφορος προς εμέ, Jude Law, ενσαρκώνει τον ιδανικό Watson, ισορροπημένος και ψύχραιμος, έξυπνος αλλά με αυτοκυριαρχία κι έλεγχο, το αντίβαρο που χρειάζεται στον κεντρικό ήρωα. Βέβαια ο χαρακτήρας της Rapace αν και με κάποιο ενδιαφέρον, δεν αξιοποιείται όσο θα θέλαμε, κάτι που δεν ισχύει και για τον κακό της υπόθεσης, Jared Harris, που συνθέτει το πορτρέτο ενός ανθρώπου με ευφυία που μπορεί να κοντράρει τον Holmes στα ίσια.

Πανέξυπνο, απολαυστικό, διασκεδαστικό, με έξυπνο χιούμορ, με την περιπέτεια να ξετυλίγεται και τις ισορροπίες να ανατρέποντας συνεχώς, με την δράση να μην σταματάει αλλά αντίθετα, να τρέχει γρήγορα, έτσι ακριβώς όπως μας έχει συνηθίσει ο Ritchie, έχουμε το απόλυτο blockbuster δράσης. Η ταινία αποπνέει δυναμισμός, έχει την δικιά της ταυτότητα, όπως ακριβώς και οι χαρακτήρες της, διατηρώντας την ισορροπία που χρειάζεται ανάμεσα στην εξυπνάδα και την ευφυία του σεναρίου, με τον χαρακτηρισμό της περιπέτειας. Όταν αυτά τα δύο μπαίνουν μαζί στο μίξερ και το αποτέλεσμα μοιράζεται, τότε δεν μπορούμε παρά να μιλάμε για κάτι, αν όχι εξαιρετικό, πολύ καλό. Σε συνδυασμό με τους ιδιαίτερους χαρακτήρες και την φανταστική υποστήριξή τους από τους ίδιους τους ηθοποιούς που τους ενσαρκώνουν, μπορούμε σίγουρα να μιλάμε για μια από τις πολύ, πολύ καλές ταινίες του είδους της.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Sherlock Holmes 2: Το Παιχνίδι Των Σκιών
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: Guy Ritchie
Πρωταγωνιστές: Robert Downey Jr., Jude Law, Noomi Rapace, Rachel McAdams, Jared Harris, Stephen Fry, Paul Anderson, Kelly Reilly, Geraldine James
Παραγωγή: 2011
Διάρκεια: 129'

Επίσημο site: 

Posted on Τετάρτη, Φεβρουαρίου 01, 2012 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

2 comments