...

Παρασκευή, Ιουνίου 07, 2013


Έχουμε τους 3 νικητές της κλήρωσής μας όπου κερδίσουν από ένα αντίτυπο του βιβλίου της Kristen Painter, Ο ΟΙΚΟΣ ΤΩΝ ΚΟΜΑΡΡΕ: ΔΕΣΜΟΙ ΑΙΜΑΤΟΣ (ΒΙΒΛΙΟ 1).


Τα ονόματα των νικητών είναι τα εξής και θα πρέπει να επικοινωνήσουν μαζί μας ώστε να ενημερωθούν για την παραλαβή του δώρου τους:

Natasa Katsiouli
Apostolis Chr
Σάκης Χατζίδης

Συγχαρητήρια σε όλους και ευχαριστούμε πολύ τις εκδόσεις ΜΑΤΙ για τη δωρεά τους στο blog μας και τα μέλη του.

Μείνετε συντονισμένοι γιατί έρχονται και άλλες, νέες κληρώσεις...

Posted on Παρασκευή, Ιουνίου 07, 2013 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

3 comments

Πέμπτη, Ιουνίου 06, 2013


Σας προσκαλούμε, με χαρά και συγκίνηση, στην πρώτη παρουσίαση του βιβλίου "Εφιάλτες, Συμβόλαιο Ψυχής"!
Η γνωριμία με το έργο και την δημιουργό θα λάβει χώρα το Σάββατο 8 Ιουνίου και ώρα 6.30 μ.μ. στο Πολιτιστικό Κέντρο Αγίου Στεφάνου.

Το έργο θα παρουσιάσουν:

Η κ. Λίζα Γιαννισοπούλου, Φιλόλογος.
Η κ. Ελένη Παπαδάκη, Ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας του βιβλίου "Χώρα της Αφθονίας".
Επιλεγμένα αποσπάσματα θα διαβαστούν από την συγγραφέα, Άρτεμις Βελούδου Αποκότου.

Συντονίστρια της παρουσίασης:

Η κ. Γιώτα Παπαδημακοπούλου, κριτικός λογοτεχνίας και συγγραφέας του βιβλίου "Ξεπεσμένοι Άγγελοι".

Ελάτε να ταξιδέψουμε μαζί στον κόσμο μας, κοιτάζοντας τον από μια μαγική, αγωνιώδη και ανατρεπτική οπτική γωνία!

Δ/νση:
Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο Αγίου Στεφάνου
Πετζερίδη 3, Άγιος Στέφανος (14565, ΑΤΤΙΚΗΣ δίπλα στον σταθμό του ΟΣΕ)
Ευχαριστούμε τον ΟΝΑΠ "Ο Θέσπις" του Δήμου Διονύσου για την ευγενική παραχώρηση του χώρου.

Posted on Πέμπτη, Ιουνίου 06, 2013 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

2 comments

Τετάρτη, Ιουνίου 05, 2013

Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Μετά τον θάνατο του συζύγου της, η ζωή της Κέισσι είναι γεμάτη τύψεις και μοναξιά. Ο κόσμος της θα αλλάξει άρδην όταν θα ανακαλύψει το ημερολόγιο που άφησε πίσω της μια μυστηριώδης γυναίκα στο εστιατόριο όπου εργάζεται η Κέισσι. Οι συγκλονιστικές, ωμές εξομολογήσεις που περιέχει τη σοκάρουν και τη συναρπάζουν την ίδια στιγμή, και στο τέλος την οδηγούν στο S.E.C.R.E.T., μια μυστική εταιρεία που η αποστολή της είναι να βοηθάει γυναίκες να πραγματοποιήσουν τις πιο μύχιες ερωτικές φαντασιώσεις τους.
Η Κέισσι θα περάσει από δέκα στάδια που, απελευθερώνοντάς την, θα ξυπνήσουν όχι μόνο το σώμα, αλλά και την ίδια της την ύπαρξη, δίνοντάς της μια πρωτόγνωρη αυτοπεποίθηση, που τη μεταμορφώνει και της δίνει το θάρρος να ζήσει πραγματικά.

Προσωπική άποψη:
Είμαι σίγουρη πως όλοι οι fans, ή όλες για να ανακριβολογώ, των "Πενήντα Αποχρώσεων", μόλις μάθατε πως κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη το "S.E.C.R.E.T.", ενθουσιαστήκατε και σπεύσατε να το παραγγείλετε. Έχω λοιπόν την βεβαιότητα πως αν όχι όλες, οι περισσότερες, απογοητευτήκατε και αυτό, όχι γιατί το βιβλίο είναι εν τέλει κακό αλλά γιατί περιμένατε κάτι διαφορετικό. Περιμένατε τις καινούργιες "Αποχρώσεις". Λυπάμαι που θα γκρεμίσω το όνειρο, σε όσες δεν έχουν προλάβει ακόμα να το διαβάσουν, αλλά το "S.E.C.R.E.T." είναι κάτι εντελώς διαφορετικό και τελικά, αυτό είναι που το κάνει ιδιαίτερο. Ότι είναι μια ιστορία πρωτότυπη, που όσον αφορά το είδος, τουλάχιστον στη χώρα μας, δεν έχουμε διαβάσει, άσχετα ποια από τις δύο σειρές θα καταλήξουμε να προτιμάμε για τους προσωπικούς μας λόγους οι οποίοι είναι στο κάτω-κάτω της γραφής, εντελώς υποκειμενικοί.

Η Κέισσι λοιπόν είναι μια γυναίκα, όχι έφηβη ή στα πρώτα στάδια της ενήλικης ζωής της αλλά 35άρα, χήρα εδώ και τέσσερα χρόνια κι έχοντας να κάνει σεξ, ακόμα περισσότερα. Εργάζεται ως σερβιτόρα σε ένα καφέ και έχει παραμελήσει εντελώς τον εαυτό της, όχι μόνο την σεξουαλική της ζωή. Έχοντας πλαγιάσει με έναν και μόνο άντρα, που πάντα φρόντιζε να καταστρέφει την αυτοπεποίθησή της, η Κέισσι δεν αισθάνεται ασφαλής να ανοιχτεί και να δοκιμάσει νέες εμπειρίες, πόσω μάλλον, να αφεθεί σε μια νέα σχέση. Όλα αυτά βέβαια αλλάζουν όταν στον δρόμο της θα βρεθεί μια ώριμη γυναίκα η οποία είναι μέλος του S.E.C.R.E.T. μιας μυστικής και κλειστής λέσχης η οποία έχει ιδρυθεί με έναν και μοναδικό σκοπό. Να απελευθερώνει κάθε χρόνο μία γυναίκα, από τους φόβους, τα άγχη και τις ανασφάλειές της, να φέρει στην επιφάνεια την θαμμένη σεξουαλικότητά της και να ικανοποιήσει τις πιο μύχιες επιθυμίες της, αλλάζοντάς την μέσα κι έξω κι επιτρέποντάς της να ζήσει από την αρχή. Και φέτος, είναι η χρονιά της Κέισσι που δέχεται την πρόσκληση.

Όπως πολύ εύστοχα ανέφερε μια φίλη με την οποία συζητούσαμε για το εν λόγω βιβλίο, η υπόθεσή του, θυμίζει σε πολλά σημεία την "Ιστορία της Ο", ίσως μέσω ενός διαφορετικού πρίσματος. Όπως εκεί, έτσι κι εδώ, λειτουργεί μια λέσχη η οποία όμως, προσδιορίζει με διαφορετικό τρόπο την υποταγή. Ακριβώς το ίδιο ισχύει και συγκριτικά με τα υπόλοιπα erotica μυθιστορήματα που κυκλοφορούν, στην ελληνική τουλάχιστον αγορά. Η Κέισσι δεν είναι απλά πρωταγωνίστρια στην ιστορία της. Είναι πρωταγωνίστρια στις ίδιες τις φαντασιώσεις της. Δεν είναι εκείνη που πρέπει να υποταχθεί στις ανάγκες, τα θέλω και τις επιθυμίες κάποιου άντρα αλλά αντίθετα, οι άντρες που θα συναντήσει σε αυτό το σεξουαλικό ταξίδι απελευθέρωσης, είναι εκείνοι που πρέπει να ικανοποιήσουν κάθε μικρή ή μεγάλη της επιθυμία. Οι δοκιμασίες της, κατευθύνονται σύμφωνα με τα δικά της θέλω και κανένας δεν μπορεί να πράξει με τρόπο που εκείνη δεν επιθυμεί. Είναι ασφαλής, είναι ελεύθερη, έχει τον απόλυτο έλεγχο και όλο αυτό, καθορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού τοποθετώντας τους σε ένα διαφορετικό επίπεδο.

Άλλο ένα ενδιαφέρον στοιχείο στην ιστορία είναι πως το S.E.C.R.E.T. μπορεί να είναι μια λέσχη ιδιαίτερου ενδιαφέροντος όμως δεν φαντάζει σκοτεινό κι επικίνδυνο. Αντίθετα, αγκαλιάζει την Κέισσι ως προστατευόμενή του και την κατευθύνει, όχι για να την ελέγξει αλλά για να την κάνει να ανακαλύψει ποια είναι. Δεν υπάρχουν περιορισμοί, δεν υπάρχουν κανόνες, δεν υπάρχει λάθος και τιμωρία. Το μόνο που έχει να κάνει εκείνη, είναι να ακολουθήσει τα δέκα βήματα που θα την οδηγήσουν στο να βρει τον πραγματικό της εαυτό, την ειλικρινή σεξουαλική της ταυτότητα και υπόσταση ή να υπαναχωρήσει όποια στιγμή εκείνη θέλει. Κανένας δεν μπορεί να την δεσμεύσει, κανείς δεν μπορεί να την εξαναγκάσει να μείνει. Το τι θα κάνει, είναι δικιά της επιλογή. Το ποια θα καταλήξει να είναι στο τέλος αυτού του ταξιδιού, βρίσκεται στα δικά της χέρια. Και η συγγραφέας μας επιβιβάζει στο ίδιο τρένο με την Κέισσι και μας αφήνει να είμαστε παρατηρητές της ιστορίας της χρησιμοποιώντας λόγο απλό, σέξι αλλά όχι πρόστυχο, στήνοντας ιστορίες που μπορεί να μην είναι απόλυτα λογικές ωστόσο, δεν είναι και απόλυτα παράλογες, ιστορίες που θα μπορούσαμε να κατακρίνουμε και όμως, δεν έχουμε καμία τέτοια πρόθεση στην πραγματικότητα.

Αν επιλέξετε λοιπόν να διαβάσετε το "S.E.C.R.E.T." σας παρακαλώ, κάντε μου μια χάρη. Ή μάλλον όχι! Κάντε μια χάρη στον εαυτό σας. Μην μπείτε στην διαδικασία να το συγκρίνετε με το "Πενήντα Αποχρώσεις", όχι γιατί είναι καλύτερο ή χειρότερο αλλά γιατί είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους που πραγματικά, δεν υπάρχει λόγος να μπείτε σε μια τέτοια διαδικασία. Και γενικά, πάψτε να συγκρίνετε βιβλία μεταξύ τους επειδή βρίσκονται στην ίδια κατηγορία. Όταν ο πυρήνας είναι διαφορετικός η όποια σύγκριση, είναι ανούσια και ανώφελη. Προσωπικά, απόλαυσα αρκετά την ιστορία της Κέισσι και δεν σας κρύβω, πως έτσι όπως τελείωσε, ανυπομονώ να διαβάσω την συνέχειά της για να μάθω που τελικά θα καταλήξει στη ζωή της κι αν θα βρει αυτό που πραγματικά αναζητάει. Γιατί το να ξεκλειδώσουμε την σεξουαλική μας ταυτότητα, δεν είναι αρκετό για να καθορίσει ποιοι είμαστε και τι θέλουμε να κάνουμε. Μπορεί να είναι απλά η αφετηρία για μια νέα διαδρομή σκέψεων και ενδοσκόπησης που ποιος ξέρει... μπορεί να οδηγήσει οπουδήποτε.
Βαθμολογία 7,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: L. Marie Adeline
Μεταφραστής: Μπούρη Νίνα
Εκδόσεις: Πατάκης
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2013
Αρ. σελίδων: 323
ISBN: 978-960-16-4977-1

Posted on Τετάρτη, Ιουνίου 05, 2013 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

12 comments

Τρίτη, Ιουνίου 04, 2013

Από μικρό παιδί θυμάμαι να επισκέπτομαι την Γιορτή Βιβλίου στο Πεδίον του Άρεως. Και τότε, δεν θα φανταζόμουν ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα πως μια μέρα θα βρισκόμουν εκεί, στην 36η Γιορτή του Βιβλίου, όχι μόνο ως αναγνώστρια αλλά και ως δημιουργός. Τι μπορεί να συγκριθεί με αυτό το συναίσθημα; Πώς μπορώ να περιγράψω πως ένιωθα ακούγοντας το όνομά μου ανάμεσα σε τόσα άλλα από τα μεγάφωνα ανακοινώσεων, μιλώντας με όλους εσάς που με τιμήσατε με την παρουσία σας. Τι μπορώ να πω για εσάς; Ευχαριστώ... από τα βάθη της καρδιάς μου και πάλι, θα είναι τόσο λίγο. Ήταν ένα υπέροχο απόγευμα, συντροφιά με ακόμα πιο υπέροχους φίλους που με έκαναν να νιώσω πραγματικά ξεχωριστή. Μακάρι να είχαμε περισσότερο χρόνο... Σας ευχαριστώ και πάλι... για όλα... για την αγάπη... για την υποστήριξη... που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, είστε εκεί και στηρίζετε το όνειρο... Σας αγαπώ... απλά!!!

Να και μερικές από τις φωτογραφίες... για να τις δείτε σε μεγάλη ανάλυση, απλά κάντε δεξί κλικ πάνω τους...


Posted on Τρίτη, Ιουνίου 04, 2013 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

2 comments

Δευτέρα, Ιουνίου 03, 2013

Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Επιτέλους βρισκόμαστε στο μέλλον. Κοιτάσματα πετρελαίου, φυσικό αέριο, φωτοβολταϊκά πάρκα, ανεμογεννήτριες, ξένοι επενδυτές; Όσοι ήπιαν τεκίλα, ξέρουν ότι δεν μπορεί να είναι αυτές οι λύσεις στο οικονομικό αδιέξοδο της χώρας. Πώς όμως τελικά οι Έλληνες μετατρέπονται σε βασιλιάδες μιας νέας, πάμπτωχης πια Ευρώπης; Το θαύμα έχει όνομα: "Ζωνιανά Gold".
Πρόκειται για ένα βιβλίο αιχμηρό (στις άκρες), προφητικό (αν διαβαστεί από πίσω προς τα εμπρός) και επικίνδυνο (μπορεί να σου γλιστρήσει απ' τα χέρια ανά πάσα στιγμή). Ας πούμε την αλήθεια. Είναι ένα βιβλίο που παραλίγο να ονομαστεί "Χωρίς ψεύτικα βυζιά".

Προσωπική άποψη:
Αν και είχε κάνει την εμφάνισή του στο λογοτεχνικό στερέωμα της χώρας μας με το μυθιστόρημα, "Σαμπάνια Με Γύρο", τον Παρασκευά Ακαμάτη τον γνώρισα μέσω του τελευταίου του βιβλίου, που πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ωκεανίδα με τον παράξενο τίτλο, "Ζωνιανά Gold". Και ο τίτλος, δεν είναι το μοναδικό παράξενο χαρακτηριστικό του εν λόγω βιβλίου αφού, τόσο το εξώφυλλο, ως προς το χρώμα και τον σχεδιασμό, όσο και η περίληψη στο οπισθόφυλλο, φέρουν επάξια τον ίδιο χαρακτηρισμό. Δεν ξέρω τι περίμενα ξεκινώντας την ανάγνωση του εν λόγου βιβλίου όμως σίγουρα, δεν ήταν αυτό που συνάντησα και για να είμαι ειλικρινής, η έκπληξή μου, δεν ήταν μοναχά μεγάλη αλλά και ευχάριστη καθώς, έπειτα από πολύ γκρίνια και μέτρια ελληνικά αναγνώσματα που έπεσαν στα χέρια μου το τελευταίο διάστημα, το συγκεκριμένο, όχι μόνο καταφέρνει να θίξει θέματα που είναι πιο επίκαιρα απ' όσο νομίζουμε αλλά και να κάνει την διαφορά.

Βρισκόμαστε σε μια δυστοπική θα λέγαμε, Ελλάδα του μέλλοντος, όπου ο Παρασκευάς, μαζί με τον σκύλο του με το πολύ εμπνευσμένο όνομα, Φραπέ, και τους φίλους του, Ταρζάν και Φρόσω, συγκατοικούν σε μια γκαρσονιέρα στο κέντρο της Αθήνας, η οποία εγκαταλείφθηκε από τους προηγούμενους ιδιοκτήτες της που αναζήτησαν την τύχη τους στην Ελληνική περιφέρεια. Ο Παρασκευάς, εργάζεται περιστασιακά σε ένα γραφείο κηδειών ενώ παλαιότερα, είχε γράψει ένα θεατρικό έργο, ο Ταρζάν είναι ηθοποιός ενώ η Φρόσω, είναι αναρχοαυτόνομη από επιλογή, χωρίς να κάνει κάτι άλλο. Όταν ο Ταρζάν δέχεται πρόταση από μια ξένη εταιρεία κινηματογραφικών παραγωγών, προκειμένου να πρωταγωνιστήσει σε μια τσόντα, ζητώντας από τον Παρασκευά να την σκηνοθετήσει αλλά και να γράψει το σενάριο, αποφασίζουν να το κάνουν και μέσω της ταινίας τους, να δείξουν μια νατουραλιστική οπτική της χώρας με πολιτικά μηνύματα συνάμα. Μαζί με τους Δίδυμους Πύργους, δύο δίδυμες με τεράστια βυζιά και την σύμπραξη κάποιων άλλων φίλων, βάζουν μπροστά το project και κάπου εδώ, ξεκινάνε όλα.

Χωρίς να αποκαλύψω πολλά για το τι γίνεται, γιατί θεωρώ ότι πρέπει να το ανακαλύψετε μόνοι σας και πως θα σας το περιγράψω ιδιαιτέρως φτωχά, πρέπει να αναφέρω πως το εντυπωσιακό για μένα σε αυτό το βιβλίο είναι πως καταφέρνει έμμεσα και με έναν δικό του, ιδιαίτερο τρόπο, να περάσει μηνύματα μέσα από την σάτιρα και τον αυτοσαρκασμό, όχι μόνο των πρωταγωνιστών του αλλά ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας η οποία, δεν έχει βρεθεί ακριβώς σε τέλμα εξαιτίας των κυβερνώντων και όλων όσων έχουν κάνει μες τα χρόνια, αλλά μάλλον τώρα το συνειδητοποιούν σε όλη του την έκταση και τη διάσταση. Μπορεί ο συγγραφέας να κάνει κοινωνικοπολιτική σάτιρα όμως όπως έχει αποδείξει η ιστορία, μέσα από την σάτιρα, πηγάζουν μερικές φορές οι μεγαλύτερες αλήθειες της ζωής. Και μέσα από την σάτιρα και τον αυτοσαρκασμό, ο Παρασκευάς και οι φίλοι του, ανακαλύπτουν το πραγματικό νόημα της κατάντιας, της εξαθλίωσης αλλά και της ανάστασης, της δικαιοσύνης και της αλλαγής.

Καλογραμμένο, με απλό, καθημερινό λόγο που ρέει, αναρχικό, χαβαλεδιάρικο χωρίς να γίνεται υπερβολικά και κουραστικά ατακαδόρικο, με χαρακτήρες που λατρεύεις ολοκληρωτικά και απόλυτα και ταυτίζεσαι μαζί τους στον μέγιστο βαθμό, έστω κι αν δεν φαντάζεσαι τον εαυτό σου πρωταγωνιστή σε τσόντα με κοινωνικοπολιτικά μηνύματα και προεκτάσεις, το "Ζωνιανά Gold", είναι ένα βιβλίο που θα απολαύσεις και που θα σε κάνει να διασκεδάσεις, χωρίς να αποκλείεται η πιθανότητα να δεις πίσω από το μαύρο χιούμορ και την σάτιρα, κάτι παραπάνω, κάτι περισσότερο. Άλλωστε, όσο μακρινή κι αν φαντάζει σε κάποιους η Ελλάδα του Παρασκευά, θα έπρεπε ίσως να το σκεφτούν καλύτερα και ν' ανοίξουν τα μάτια τους στην αλήθεια που έρχεται κατά πάνω τους, έστω κι αν δεν τους αρέσει. Δεν εννοώ σε καμία περίπτωση πως το βιβλίο αυτό θα αλλάξει τον τρόπο σκέψης σου και θα σε χαρακτηρίσει ως μελλοντικό, ευσυνείδητο πολίτη που δεν θέλει να είναι θύμα, αλλά μπορεί να δώσει τροφή για σκέψη.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Ακαμάτης Παρασκευάς
Εκδόσεις: Ωκεανίδα
Κατηγορία: Ελληνική Πεζογραφία
Έτος Έκδοσης: 2013
Αρ. σελίδων: 256
ISBN: 978-960-410-681-3

Posted on Δευτέρα, Ιουνίου 03, 2013 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

6 comments

Κυριακή, Ιουνίου 02, 2013

Vampire Knight Vol. 11:
Το εντέκατο τεύχος της σειράς ανταποκρίνεται στις νύχτες 49 έως 53 και είναι το σημείο εκείνο όπου ξεκινάει το μέρος εκείνο της ιστορίας που όσοι αρκέστηκαν στο anime, δεν γνωρίζουν. Κάπου εδώ είναι που ξεκινάνε και τα πιο καταπληκτικά εξώφυλλα που θα μπορούσε η σειρά να έχει. το συγκεκριμένο, είναι ένα από εκείνα που λάτρεψα. Το πρώτο πράγμα που ανακαλύπτουμε, είναι πως ο Takuma επέζησε από την σύγκρουση με τον παππού του όμως πλέον, βρίσκεται στα χέρια της Sara, της Καθαρόαιμης βρικόλακα που είχα συναντήσει σε προηγούμενο τεύχος, η οποία φαίνεται να μην έχει καλά σχέδια για το μέλλον του Kaname, προσπαθώντας να αποσπάσει πληροφορίες. Την ίδια ώρα, ο Kaname και η Yuki οδεύουν προς το πατρικό τους σπίτι, σε ένα νέο ξεκίνημα της κοινής τους ζωής, έχοντας μια έντονη συζήτηση, εξαιρετικά φορτισμένη συναισθηματικά, με τον πρώτο να εξομολογείται ορισμένα από τα αμαρτήματά του και την δεύτερη, να ζητά να παραδοθεί μαζί του στο ίδιο σκοτάδι. Ένα φιλί και ένα δάγκωμα από τον Kaname, επισφραγίζουν τη συμφωνία αυτή και μετά, μεταφερόμαστε έναν χρόνο μετά. Ο Zero ζει μακριά από την Ακαδημία, εκτελώντας τα χρέη του ως Κυνηγός, προσπαθώντας παράλληλα να τιθασεύσει τη δίψα του απ' όταν έφυγε η Yuki. Ο Kaien τον επισκέπτεται ανακοινώνοντάς του πως επιστρέφει στην Ακαδημία ως διευθυντής ενώ πρέπει να τον ακολουθήσει, αφού οι μαθητές της νυχτερινής τάξης θα επιστρέψουν και μαζί με αυτούς, ο Kaname και η Yuki. Η Yuki από την άλλη προσπαθεί να τιθασεύσει την δικιά της δίψα για αίμα, όντας κλεισμένη στο πατρικό της όπως όταν ήταν με παιδί, με τον Kaname να απουσιάζει για μεγάλα διαστήματα σε μια προσπάθεια να επαναφέρει την τάξη έπειτα από την δολοφονία του Συμβουλίου που αν μη τι άλλο, έχει φέρει μεγάλη αναταραχή, γεγονός όμως που εντείνει την μοναξιά της. Ο Hanabusa βρίσκεται μαζί τους, εκτελώντας χρέη εκγυμναστή της Yuki, γεγονός που προσφέρει μια χαλαρή ανάπαυλα στα πλαίσια της γενικότερης πίεσης που ετοιμάζεται να φέρει η νέα αλλαγή. Ο Zero από την άλλη έχει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα με το δικό του συμβούλιο, εκείνο των Κυνηγών, το οποίο συζητάει την ανάθεση καθηκόντων σε νέο αρχηγό τον οποίο όμως δεν είναι όλοι σύμφωνοι ότι μπορούν να βρουν στο πρόσωπό του, όντας και ο ίδιος βρικόλακας. Ο Kaname διοργανώνει έναν χορό με σκοπό να συναντηθούν όλες οι αντίπαλες παρατάξεις, σε μια κίνηση καλής θέλησης για μια νέα αρχή που θα οδηγήσει στην συνύπαρξη των δύο διαφορετικών ειδών, χωρίς να έχουν τα προβλήματα που αντιμετώπισαν την προηγούμενη φορά, μια βραδιά που θα αποδείξει αν έχει ανακτήσει την εμπιστοσύνη τους και ποιοι είναι πραγματικά στο πλευρό του. Είναι η βραδιά που μετά από έναν χρόνο, ο Zero και η Yuki θα συναντηθούν, που εκείνη θα κάνει την εμφάνισή της στο νέο της κόσμο αλλά και που η καλύτερή της φίλη, Yori, με την βοήθεια του νέου καθηγητή και Κυνηγού, Kaito, θα καταφέρει να βρεθεί ανάμεσά τους, όντας μία από τους μαθητές που οι μνήμες της δεν σβήστηκαν μετά τα τελευταία συμβάντα. Πολλά και έντονα τα συναισθήματα του τεύχους και μια μετάβαση σε μια νέα εποχή που αγωνιάς να εξερευνήσεις. Όσο για την σάτιρα του τεύχους... περιορίζεται στις μαθησιακές δυσκολίες της Yuki σε συνδυασμό με αναφορά σε παλαιότερη σάτιρα πάνω στο θέμα όταν ήταν ακόμα παιδί.

Vampire Knight Vol. 12:
Το δωδέκατο τεύχος της σειράς ανταποκρίνεται στις νύχτες 54 έως 58 και μας μεταφέρει στο σημείο εκείνο όπου μας είχε αφήσει το προηγούμενο. Η Yuki έχει κάνει την πρώτη της εμφάνιση στον κόσμο των βρικολάκων ως μία από αυτούς και μάλιστα, ως μια άγνωστη Καθαρόαιμη της πιο δυνατής οικογένειας. Όλοι θέλουν να την γνωρίσουν, όλοι θέλουν να την πλησιάσουν, ο καθένας για να εξυπηρετήσει τους δικούς του κρυφούς σκοπούς, κάτι για το οποίο ο Kaname είχε φροντίσει να την ενημερώσει από πριν ώστε να είναι προετοιμασμένη και ψύχραιμη. Η φίλη της, Yori, όντας άνθρωπος ανάμεσα σε τόσα απέθαντα πλάσματα, προκαλεί αναστάτωση με την παρουσία της όμως η Yuki επεμβαίνει έτσι ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα, παρά που έχει μια έντονη αρνητική στιγμή με τον Zero. Ο Kaname μεσολαβεί έτσι ώστε η Yuki να έχει λίγες προσωπικές στιγμές με τον Kaien και την Yori, την ίδια όμως στιγμή ανακαλύπτουν πως κάτι τραγικό έχει συμβεί. Ένας Καθαρόαιμος και μία Κυνηγός έχουν βρεθεί νεκροί, από το όπλο του δεύτερου και ενώ ο Kaname αντιλαμβάνεται πως η Sara βρίσκεται πίσω απ' όλα αυτά, συγκαλύπτει τα πράγματα ώστε να φανεί πως πρόκειται για αυτοκτονία δια εξ' αναγκασμού. Η Yuki επιστρέφει στην ασφάλεια του σπιτιού της ενώ την ίδια ώρα, η Sara εξομολογείται το έγκλημά της στον Takuma, ο οποίος φαίνεται να μην μπορεί να κάνει κάτι για να της αντισταθεί, ομολογώντας όχι μόνο τους δύο φόνους που διέπραξε έμμεσα αλλά και την επιθυμία της να γίνει βασίλισσα και κυρίαρχος των βρικολάκων. Οι Senri και Rima επισκέπτονται την Yuki για να της μεταφέρουν ένα μήνυμα από τον Takuma, πράγμα που κάνει έξαλλο τον Kaname που για ακόμα μια φορά, δεν εισακούστηκαν οι διαταγές του, με τον Hanabusa να πληρώνει τη νύφη για ακόμα μια φορά, τον Kaname να πρέπει να εξηγήσει στη Yuki ακόμα μια φορά το δέντρο των Καθαρόαιμων και όλα αυτά την στιγμή που το συμβούλιο των Κυνηγών αμφισβητεί την αυτοκτονία της συναδέλφου τους. Ο Kaname φεύγει ακόμα μια φορά για να τακτοποιήσει τις υποθέσεις του, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν συνεχίζει με τον τρόπο του να παρακολουθεί τη Yuki, επιστρέφοντάς της όμως την Artemis, δίνοντάς της έτσι την ελευθερία να πράξει κατά πως νομίζει. Εκείνη αποφασίζει να επισκεφτεί τους Καθαρόαιμους που έχει τη δυνατότητα, ξεκινώντας από τον Isaya Shoto, προσφέροντάς του αν ποτέ τις χρειαστεί, τις υπηρεσίες της προκειμένου να δώσει τέρμα στη ζωή του, σε μια προσπάθεια να αποφύγουν άλλα περιστατικά όπως εκείνο το περασμένο βράδυ. Την ίδια στιγμή η Sara επισκέπτεται ένα σχολείο με πρόθεση να παρακολουθήσει μαθήματα όμως στην πραγματικότητα, θέλει να δημιουργήσει μερικούς ακόμα προσωπικούς της υπηρέτες, πράγμα που βγάζει τον Zero εκτός εαυτού κι ας μην μπορεί να αντιδράσει, έστω κι αν είναι ξεκάθαρο το ότι οι προθέσεις της δεν είναι διόλου καλές. Ο Kaname, έχει μια προσωπική... "συζήτηση" με τον Rido, που δεν παύει να τον καταδιώκει προκαλώντας τον σχετικά με την Yuki και με την μεταξύ τους σχέση, επιβεβαιώνοντάς μας για πρώτη φορά πως τα λόγια του Kaname στον Zero δεν ήταν τυχαία και πως στην πραγματικότητα, δεν είναι ο αδερφός της αλλά κάποιος άλλος που αναγεννήθηκε από την θυσία του τελευταίου, εξαιτίας του Rido. Ως side story, μας προσφέρεται μια συζήτηση του Kaien με τον Zero και τον Ichiru όταν ήταν παιδιά, πράγμα που εξηγεί την εμμονή του με τις φωτογραφίες, την φύση του ως Κυνηγό αλλά και την γνωριμία του με τους γονείς της Yuki. Σάτιρα, μια συζήτηση του Zero με το όπλο του και μια διακοπή από τον Kaien που μόνο σε καλό δεν του βγαίνει και μια ενδιάμεση, σχετικά με ένα ατύχημα του Kaname που κάνει την τιμωρία του Hanabusa χειρότερη. Σας είπα πως λατρεύω αυτό το προφητικό, για το επόμενο τεύχος, εξώφυλλο;

Vampire Knight Vol. 13:
Το δέκατο τρίτο τεύχος ανταποκρίνεται στις νύχτες 59 έως 63 και είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά και συνάμα, κατατοπιστικά τεύχη της σειράς. Είναι το τεύχος εκείνο που μας επιφυλάσσει μεγάλες εκπλήξεις και αποκαλύψεις που όχι μόνο θα καθορίσουν την πορεία της ιστορίας αλλά και την ίδια την ταυτότητα των χαρακτήρων, ατομικά και συνολικά καθώς μαθαίνουμε συν τις άλλης, από που προέρχονται και με ποιον τρόπο. Ο Zero αποφασίζει να επισκεφτεί τους τάφους των δικών του, έχοντας μια εκ βαθέων συζήτηση με τον Ichiru ο οποίος προσπαθεί να του θυμίσει πως πάντα είναι μαζί του και πως το να είσαι άνθρωπος, ίσως να μην σημαίνει τελικά κάτι εξαιρετικά σπουδαίο. Η Yuki, που έχει αποφασίσει να επισκεφτεί το ίδιο νεκροταφείο για διαφορετικό λόγο, έρχεται αντιμέτωπη με έναν νέο εχθρό, με έναν αντίπαλο που δεν είχε φανταστεί, την κεφαλή της οικογένειας των Καθαρόαιμων Toma, ο οποίος δεν φαίνεται καθόλου ευχαριστημένος από την ύπαρξή της και φτάνει στο σημείο να την τραυματίσει όμως ο Zero εμφανίζεται και τον αναγκάζει να εξαφανιστεί υπό την απειλή του όπλου του. Στο μεταξύ, ο Kaname εξακολουθεί να έρχεται σε σύγκρουση με το φάντασμα του Rido, ο οποίος τον προκαλεί για την ελευθερία που επιτρέπει η Yuki να έχει, από το να την "δέσει" μαζί του, πράγμα που στα δικά του μάτια, είναι αδυναμία. Ο Kaname δίνει ένα τέλος στην απελπιστική αυτή κουβέντα και συνειδητοποιώντας τι έχει συμβεί στη Yuki, όπως είναι αναμενόμενο, γίνεται έξαλλος και φροντίζει να διευθετήσει το θέμα μόνος τους. Ο Zero μεταφέρει την λιπόθυμη Yuki στο κέντρο των Κυνηγών και μετά από ένα παρ' ολίγον δάγκωμα από μεριά της, εγκαταλείπει τον χώρο ζητώντας από τον Kaname να την πάει πίσω στο σπίτι. Συνέρχεται στο κρεβάτι της και από 'κει και μετά, δεν μπορούμε να πάρουμε ανάσα. Ο Kaname φροντίζει να πάρει από εκείνην όσο αίμα χρειάζεται για να την αποδυναμώσει τελείως και της αποκαλύπτει πως δεν είναι αδερφός της. Την μεταφέρει στο μαυσωλείο όπου βρισκόταν για τόσα χρόνια το πραγματικό του σώμα και δίνοντάς της το αίμα του, την προκαλεί να ανακαλύψει ποιος πραγματικά είναι, το παρελθόν που φτάνει στις απαρχές του νέου κόσμου μετά την κλιματολογική αλλαγή που άλλαξε το μέλλον της ανθρωπότητας. Πως η γυναίκα που εμπιστεύτηκε και ένιωσε δυνατά συναισθήματα για εκείνην, τον άφησε μόνο δίνοντας τη ζωή και το αίμα της στους ανθρώπους, γεννώντας του Κυνηγούς και τα όπλα τους. Πως έγινε μέλος της δικιάς της οικογένειας, στερώντας άθελά του τη ζωή του πραγματικού αδερφού της και όλα αυτά, επειδή ο Rido ήθελε να εξουσιάσει τον πρόγονο των βρικολάκων, εκείνον που έζησε χιλιάδες χρόνια μέσα στη μοναξιά μιας αθάνατης ζωής και που όταν επέλεξε να γίνει στάχτες, δεν μπορούσε να το πετύχει, ξυπνώντας τελικά με μια δίψα δύο χιλιάδων χρόνων που έπρεπε να ελέγξει, σε ένα σώμα που δεν είχε αναγεννηθεί πλήρως, επιλέγοντας να αναγεννηθεί ως βρέφος, παραδίδοντας τη ζωή του στα χέρια των Kuran που τελικά, τον πήραν κοντά τους και τον μεγάλωσαν σαν δικό τους παιδί. Αν όχι αποκαλυπτικό, με δράση, ένταση και συναισθήματα στο κόκκινο, δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να είναι ένα τεύχος σαν κι αυτό. Ένα extension της 59ης νύχτας από την αντίδραση του Zero στην οσμή του αίματος της Yuki στο νεκροταφείο βρίσκεται στο τέλος του τεύχος, καθώς κι ένα δικό του side story σχετικά με την φήμη του ως Κυνηγός και πως χαλάει την πιάτσα τους. Σατιρούλα δεν θα μπορούσε να απουσιάζει και σχετίζεται με την εμφάνιση του Kaname ως λύκου και την πρόθεση της Yuki που γίνεται πράξη, να του φορέσει κολάρο. 

Posted on Κυριακή, Ιουνίου 02, 2013 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

2 comments

Σάββατο, Ιουνίου 01, 2013

Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Γεννημένο σε ένα κόσμο υποδούλωσης και μυστικοπάθειας, το σώμα της Κρίσαμπελ φέρει τα αποκαλυπτικά σημάδια μιας κομαρρέ - μιας ιδιαίτερης ράτσας ανθρώπων προορισμένων να τρέφουν την αριστοκρατία των βρικολάκων. Όταν ο προστάτης της δολοφονείται, η Κρίσαμπελ θεωρείται κύριος ύποπτος, και αρχίζει να αναζητά καταφύγιο στον κόσμο των θνητών... μέχρι που πέφτει στα χέρια του Μάλκολμ, ενός εξόριστου βρικόλακα, καταραμένου να σκοτώνει κάθε πλάσμα από το οποίο πίνει.
Τώρα, η Κρίσαμπελ και ο Μάλκολμ καλούνται να συνεργαστούν, προκειμένου να αποτρέψουν μια συνωμοσία για την ένωση του θνητού και του υπερφυσικού κόσμου. Αν αποτύχουν, τα πάντα θα κυριευτούν από το απόλυτο χάος.

Προσωπική άποψη:
Μετά από δέκα και πλέον, συλλογές βιβλίων βρικολάκων, που βρίσκονται στα ράφια της βιβλιοθήκης μου, είχα κάνει μια σιωπηλή συμφωνία με τον εαυτό μου. Δεν πρόκειται να ξαναδιαβάσω κάτι παρόμοιο εκτός αν μεσολαβήσει πολύ μεγάλο διάστημα και μου λείψει καθώς, είχα την πεποίθηση πως πολύ δύσκολα πλέον θα κατάφερνε κάτι να με συγκινήσει με την διαφορετικότητά του. Και όμως, δεν πρέπει να λες τελικά μεγάλες κουβέντες γιατί βλέποντας το "Δεσμοί Αίματος", το πρώτο βιβλίο της σειράς "Ο Οίκος Των Κομαρρέ", με την υπογραφή της Kristen Painter, που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από τις εκδόσεις Μάτι και στα ελληνικά, δεν μπορείς να μην το πάρεις στα χέρια σου και όταν το ανοίξεις και ξεκινήσεις να διαβάζεις, δεν μπορείς παρά να σταματήσεις μόνο όταν φτάσεις στην τελευταία σελίδα.

Η Κρίσαμπελ, είναι μια κομαρρέ. Μεγάλωσε και ανατράφηκε με σκοπό το αίμα της, να τρέφει τον προστάτη ο οποίος και θα αγόραζε το δικαίωμα στο αίμα της με τον οποίο θα ήταν υποχρεωμένη να μείνει για όσο εκείνος επέλεγε. Όμως ο προστάτης της βρίσκεται δολοφονημένος και εκείνη, κατηγορούμενη για την αποτρόπαιη αυτή πράξη και διψασμένη για μια ελευθερία που ποτέ δεν είχε, το σκάει από τη Ρουμανία για να φτάσει στην Αμερική, ζητώντας την βοήθεια της θείας της, της μοναδικής κομαρρέ που γνωρίζει να έχει ξεφύγει από τον κόσμο της. Στον δρόμο της θα βρεθεί ο Μάλκολμ, ένας πρώην αριστοκράτης, αναθεματισμένος βρικόλακας που ζει με τους δικούς τους δαίμονες και με χιλιάδες φωνές να στοιχειώνουν το μυαλό του εξαιτίας μιας παλιάς κατάρας. Και μπορεί η έλξη μεταξύ τους να είναι μεγάλη, μπορεί οι ανάγκες τους να είναι δυνατές οδηγώντας τους στο να προσπαθούν να απωθήσουν ο ένας τον άλλον όμως πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να διεκδικήσουν την ελευθερία τους και να παλέψουν μαζί εναντίον της Τατιάνας, μιας αριστοκράτισσας βρικόλακα που τα μοχθηρά της σχέδια δεν προμηνύουν τίποτα καλό για τον κόσμο τους.

Το "Δεσμοί Αίματος" μπορεί να είναι ένα βιβλίο που ανήκει στην φανταστική λογοτεχνία όμως υπάγεται σε ένα πολύ συγκεκριμένο παρακλάδι της το οποίο φέρει πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που το απομακρύνουν από το romance και το παρακλάδι αυτό δεν είναι άλλο από το urban fantasy. Αυτό ακριβώς είναι το σημείο που το βιβλίο κερδίζει τις εντυπώσεις, για μένα, καθώς δεν νομίζω πως υπάρχει αντιπροσωπευτικότερος εκπρόσωπος του είδους στην χώρα μας, φέρνοντας έναν διαφορετικό αέρα και όντας σε θέση να ικανοποιήσει ακόμα και το αντρικό κοινό που κακά τα ψέματα, στην πλειοψηφία του, ιστορίες σαν το "Λυκόφως" δεν θα τις διάβαζε ούτε με λοβοτομή. Έχει περιπέτεια, δράση και αγωνία, στοιχεία που κάνουν την εμφάνισή τους από τις πρώτες κι όλας σελίδες οδηγώντας σε μια συνεχή κορύφωση της έντασης, κάνοντάς μας να γυρίζουμε μανιωδώς τις σελίδες για να μάθουμε τις εξελίξεις που γίνονται όλο και πιο ανατρεπτικές.

Πέραν όμως όλων των παραπάνω, το "Δεσμοί Αίματος", έχει ένα ακόμα μεγάλο ατού. Τοποθετείται στο μέλλον και πιο συγκεκριμένα, στο 2067, κάνοντας εμφανείς τις διαφορές ανάμεσα στο σήμερα και στο τότε, χωρίς ωστόσο να καταφεύγει σε υπερβολές ενώ παράλληλα, η ίδια η συγγραφέας, έχει δημιουργήσει έναν δικό της κόσμο στον οποίο δεν έχουν θέση μόνο οι βρικόλακες αλλά και άλλα παράξενα πλάσματα όπως στοιχειά, αερικά και άλλα. Ακόμα και οι ίδιοι οι βρικόλακές της όμως, δεν είναι όμοιοι μεταξύ τους. Δεν τους χωρίζουν απλά οι ταξικές διαφορές ή οι κοινονικοπολιτικοί παράγοντες. Υπάρχουν κάστες με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά η κάθε μία, υπάρχουν αριστοκρατικές οικογένειες, εξορισμένοι, απόβλητοι, μπάσταρδοι... ο καθένας με τα δικά του ιδιαίτερα γνωρίσματα και την δικιά του, προσωπική χρησιμότητα μέσα σε ένα σύνολο μεταφυσικών πλασμάτων που μοιάζει να σαπίζει από τα ίδια του τα μέσα. Ουσιαστικά, η Painter, δημιουργεί την δικιά της μυθολογία για να στηρίξει το έργο της και ο διαχωρισμός του τρόπου ζωής και των δικαιωμάτων των διαφόρων τάξεων που λαμβάνουν θέση σε αυτό, είναι περισσότερο από ξεκάθαρες.

Η Κρίσαμπελ και ο Μάλκολμ είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα λογοτεχνικά ζευγάρια που έχω συναντήσει στην λογοτεχνία του φανταστικού. Δένουν εξαιρετικά καλά μεταξύ τους, ανάμεσά τους υπάρχει μια έντονη σεξουαλική ένταση η οποία μπορεί να μην κορυφώνεται ούτε να εκτονώνεται ωστόσο υπόσχεται πολλά στο μέλλον. Και αν θέλετε τη γνώμη μου, αυτό είναι ένα από τα πολλά θετικά στοιχεία του βιβλίου γιατί ουσιαστικά και πάνω απ' όλα, είναι μια φανταστική ιστορία επανάστασης και αγώνα όπου η προσοχή, πολύ καλώς, είναι στραμμένη στη δράση, την αγωνία και την περιπέτεια και όχι σε ένα ακόμα ρομάντζο μεταφυσικού. Όχι πως είναι κακό το ρομάντζο ή το απορρίπτω αλλά κακά τα ψέματα, μου είχε λείψει να ανοίξει κανένα ρουθούνι σε ιστορίες του είδους. Διατηρούνται οι απαραίτητες αποστάσεις και για καλή μας τύχη, αποτέλεσμα αυτού, είναι να διατηρείται και η ταυτότητα του βιβλίου συνολικά.

Σε μια αγορά που αναμφίβολα έχει κορεστεί από τις ιστορίες βρικολάκων, το "Δεσμοί Αίματος", καταφέρνει να κάνει τη διαφορά καθώς η συγγραφέας δημιουργεί έναν ολότελα δικό της κόσμο, τόσο ως προς την σύσταση των χαρακτήρων, όσο και του πολιτισμού στον οποίο υπάγονται, που δεν μας θυμίζει σε τίποτα όσα βιβλία ανάλογου περιεχομένου έχουμε διαβάσει μέχρι στιγμής. Πρωτότυπο στην σύλληψη, μοναδικά εκτελεσμένη ιδέα, είναι ένα βιβλίο που σε παρασύρει στην καρδιά της ιστορία του και σε κρατάει παγιδευμένο εκεί καθ' όλη την διάρκεια της ανάγνωσης, ανεβάζοντας τους παλμούς σου και φτάνοντας την αγωνία σου στα ύψη. Γοητευτικοί, δυναμικοί, καταραμένοι χαρακτήρες που ζητάνε την ελευθερία τους, σε μια μάχη με σκοπό την απόκτηση της ελευθερίας τους και που θες δεν θες, ταυτίζεσαι μαζί τους αναζητώντας να βρεις την ίδια με εκείνους δικαίωση. Αν περιμένουμε το επόμενο; Το συντομότερο δυνατόν!
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Kristen Painter
Μεταφραστής: Καραμήτας Κώστας
Εκδόσεις: Μάτι
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2013
Αρ. σελίδων: 447
ISBN: 978-618-5021-07-8

Posted on Σάββατο, Ιουνίου 01, 2013 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

14 comments