ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ / ARE WE THERE YET? - Movie review

Συνοπτική περίληψη της ταινίας:

Το πρόσφατο ειδύλλιο ανάμεσα στον εργένη Nick και την Suzanne, χωρισμένη και μητέρα δύο παιδιών, απειλείται.

Καθώς η Suzanne είναι αναγκασμένη από τη δουλειά της να βρίσκεται στο Βανκούβερ την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ο Nick προσφέρεται να συνοδέψει τα παιδιά της ως εκεί. Τα πιτσιρίκια, όμως, που δεν συμπάθησαν ποτέ κανέναν φίλο της μαμάς τους, είναι αποφασισμένα να του κάνουν τη διαδρομή μαρτύριο.

Προσωπική άποψη:

Τόσο από τον τίτλο, όσο και από την κατηγορία στην οποία υπάγεται η ταινία, μπορείτε να καταλάβετε πως την παρακολούθησα κάποιο μεσημέρι Κυριακής στο Mega, το μοναδικό ελληνικό κανάλι που ακόμα, μας σέβεται σε έναν βαθμό, προσπαθώντας να μην μας προκαλεί πολύ συχνά νευρικό κλονισμό με τις ηλίθιες κινηματογραφικές του επιλογές. Πολύ σωστά λοιπόν υποθέσατε αφού κακά τα ψέματα, δεν θεωρώ ότι ο πήχης της μαντεψιάς ήταν πολύ ψηλά ενώ παράλληλα, ορισμένες ταινίες, δεν είναι για να τις δεις σινεμά και η συγκεκριμένη δεν αποτελεί εξαίρεση, όσο ευχάριστη κι αν αποδείχτηκε ως συντροφιά, ενόσω ήμουν ξαπλωμένη, αραχτή και άνετη στο καναπέ του σπιτιού μου.

Ο Nick, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με παιδιά, πόσω μάλλον με την ανατροφή και τον τρόπο που πρέπει να τα χειριστείς, βρίσκεται εν μέσω μιας κατάστασης στην οποία δεν θα ευχόταν ποτέ να βρεθεί. Η Suzanne, η γυναίκα που έχει βάλει στο μάτι, διαζευγμένη μητέρα δύο ανήλικων παιδιών, θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση όταν ο πρώην άντρας της την ενημερώνει τελευταία στιγμή και πριν την πτήση της για ένα επαγγελματικό ταξίδι, πως δεν μπορεί να πάρει τα παιδιά. Θέλοντας να την βοηθήσει, ο Nick, προσφέρεται να φορτωθεί τα βλαστάρια της και να τα πάει μέχρι τον Καναδά προκειμένου να την συναντήσουν και αυτό, πριν από το βράδυ της Πρωτοχρονιάς. Τι μπορείς όμως να κάνεις για να γίνει το ταξίδι σου πιο εύκολο όταν μαζί σου έχεις δύο μικρά τέρατα που προσπαθούν να σε καταστρέψουν προκειμένου η μαμά τους να μην σε ερωτευτεί και να γυρίσει στον μπαμπά τους;

Όπως πολύ πιθανόν να έχετε ήδη αντιληφθεί, η ταινία, δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο, πόσω μάλλον το πρωτότυπο, αφού η ίδια η ιδέα αλλά και η εκτέλεσή της, έχουν επαναληφθεί πολλάκις, ειδικά τις δύο προηγούμενες δεκαετίες. Φυσικά, δεν απουσιάζουν οι όποιες υπερβολές απαιτούνται σε ένα τέτοιο ξέφρενο ταξίδι, με άλλες από αυτές να μας διασκεδάζουν και άλλες να μας ξενίζουν, χωρίς παρ' όλα ταύτα να μπορούν να μας χαλάνε τη διάθεση. Και ναι, μπορεί ο Brian Levant σκηνοθετικά να μην είναι πρώτο όνομα ωστόσο, σε ταινίες αυτού τους είδους, έχει αποδείξει πάρα πολλές φορές πως μπορεί να διαχειριστεί πολύ καλά, τόσο την υπερβολή και την σεναριακή ακρότητα, όσο και τον ξέφρενο ρυθμό που απαιτείται για να υποστηριχθεί ουσιαστικά ένα εγχείρημα σαν κι αυτό.

Η ευχάριστη έκπληξη της υπόθεσης, για μένα, είναι ο Ice Cube που η αλήθεια να λέγεται, δεν του το είχα καθόλου, έστω κι αν σε ταινίες σαν κι αυτές δεν χρειάζεται να είσαι και ο Al Pacino για να υποδυθείς τον ρόλο σου. Είναι διασκεδαστικός, άμεσος και ειλικρινής θα τολμούσα να πω, ως Nick, παλεύοντας ανάμεσα στο να διατηρήσει την ψυχραιμία του γι' αυτό που του 'λαχε, αποφεύγοντας να τρελαθεί, και στο να σκοτώσει τα μικρά τέρατα που τον βασανίζουν και να τρέξει γυμνός αλαλάζοντας στα βουνά. Αλλά και τα δύο πιτσιρίκια, οι Aleisha Allen και Philip Bolden ως Lindsey και Kevin αντίστοιχα δεν πάνε πίσω και πραγματικά, δεν συνηθίζω να λέω καλή κουβέντα για τα ανήλικα των ταινιών που συνήθως, έχουν απλά διακοσμητικό ρόλο. Τα δύο αυτά όμως σκανταλιάρικα παιδάκια, είναι σατανικά χαριτωμένα και αν μη τι άλλο, πρέπει να τους αναγνωρίσω το ότι φαίνεται να το διασκεδάζουν, ακόμα κι αν στο μέλλον δεν πρόκειται να διεκδικήσουν oscar.

Σίγουρα δεν θα ανακαλύψετε το νόημα της ζωής, των οικογενειακών δεσμών, της αγάπης και της ανάγκης να δίνουμε ευκαιρίες σε αυτούς που πραγματικά τις αξίζουν, ακόμα κι αν κατά τόπους προσπαθεί το σενάριο, με πολύ ανάλαφρο τρόπο, ακριβώς αυτό να κάνει. Ωστόσο, είναι μια ταινία την οποία μπορείτε να απολαύσετε και να διασκεδάσετε μαζί της, αν κι εφόσον αποφασίσετε να την δείτε με ανάλαφρη και χαλαρή διάθεση, χωρίς κακοπροαίρετες σκέψεις ή προκατειλημμένες εξ' αρχής ιδέες. Αφεθείτε στους ξέφρενους ρυθμούς της, παραλείψετε τις όποιες ενοχλητικές ακρότητες ή και τα σεναριακά κενά, φτιάξτε μια γαβάθα ποπ-κορν και χαλαρώστε, αφήνοντας τον εαυτό σας να γελάσει. Ακόμα κι αν τελικά η ταινία δεν σας αρέσει, δεν θα μπορείτε να αρνηθείτε πως γελάσατε, ουκ ολίγες φορές.

Βαθμολογία 6/10

Ταυτότητα ταινίας:

Ελλ. τίτλος: Ταξιδιώτες Της Συμφοράς

Είδος: Κωμωδία

Σκηνοθέτης: Brian Levant

Πρωταγωνιστές: Ice Cube, Aleisha Allen, Philip Bolden, Nia Long, Jay Mohr, M.C. Gainey, C. Ernst Harth, Nichelle Nichols, Henry Simmons

Παραγωγή: 2005

Διάρκεια: 95'

Επίσημο site:

http://www.sonypictures.com/movies/arewethereyet/index.html

Read More

VAMPIRE DIARIES 7-Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ 3: ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ - Book review

Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:

Με τη βοήθεια του γοητευτικού και πανούργου Ντέιμον, η Έλενα έσωσε τον αγαπημένο της Στέφαν από τα βάθη της Σκοτεινής Διάστασης. Αλλά και οι δύο αδελφοί Σαλβατόρε υποφέρουν.

Ο Στέφαν είναι αδύναμος από τη φυλάκισή του και χρειάζεται περισσότερο αίμα απ’ όσο μπορεί να του δώσει η Έλενα, ενώ ο Ντέιμον κατά έναν περίεργο, μαγικό τρόπο έχει μεταμορφωθεί σε άνθρωπο και είναι αποφασισμένος να κάνει τα πάντα για να ξαναγίνει βρικόλακας – ακόμη και να επιστρέψει στην κόλαση. Αλλά τι θα συμβεί όταν κατά λάθος πάρει μαζί του και την Μπόνι;

Ο Στέφαν και η Έλενα σπεύδουν να σώσουν την αθώα φίλη τους αφήνοντας τον Ματ και τη Μέρεντιθ να προστατέψουν την πόλη τους από τα επικίνδυνα πνεύματα που έχουν καταλάβει το Φελς Τσερτς. Ένα ένα τα παιδιά υποκύπτουν στους δαίμονες. Ο Ματ και η Μέρεντιθ δεν αργούν να συνειδητοποιήσουν ότι η πηγή του κακού είναι ακόμη πιο σκοτεινή απ’ όσο θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν…

Προσωπική άποψη:

Το ξέρω πως άργησα να διαβάσω το 7ο βιβλίο της σειράς "Vampire Diaries", αλλά όπως λέει και ο σοφός μας ο λαός, κάθε πράγμα στον καιρό του. Και μιας και ο καιρός του έφτασε, το διάβασα και επανέρχομαι στην σειρά που κάποιοι λατρεύουν να αγαπούν και κάποιοι άλλοι να μισούν, με ένα βιβλίο της το οποίο, για καλή μας τύχη, ακολουθεί την γραμμή του προηγούμενου, τόσο στο ύφος της αφήγησης, όσο και στην εξέλιξη των χαρακτήρων και που τελικά, καταφέρνει να μας προσφέρει έντονες, δυναμικές στιγμές και ποικίλα συναισθήματα, ξεκαθαρίζοντάς μας παράλληλα ορισμένα πράγματα για τα οποία είχαμε απορίες, όταν η "Επιστροφή" έκανε την εμφάνισή της στα ράφια των βιβλιοπωλείων.

Η Έλενα και η παρέα της, έχουν καταφέρει να σώσουν τον Στέφαν από την φυλακή της Σκοτεινής Διάστασης όπου τον είχαν κλείσει τα σατανικά κιτσούνε και έχουν επιστρέψει στο Φελς Τσερτς. Εκεί, τα πράγματα μοιάζουν να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο με τον Ντέιμον να έχει ξαναγίνει άνθρωπος, ψάχνοντας απελπισμένα τρόπους να ξαναγίνει βρικόλακας, όποιο κόστος κι αν έχει αυτό, και με τα παιδιά της πόλης να έχουν ολοκληρωτικά κυριευτεί από τα σατανικά μαλάχ που εξαπέλυσαν τα κιτσούνε, με σκοπό να καταστρέψουν την πόλη και να την αφανίσουν από τον χάρτη, μέσα από ένα λουτρό αίματος που θα τους προσφέρει την ύψιστη πηγή δύναμης. Ο χρόνος μετράει αντίστροφα, τα περιθώρια στενεύουν και πλέον, δεν υπάρχει χώρος για λάθη τα οποία μπορεί να στοιχίσουν, την στιγμή που πρέπει να παλέψουν για τα μέλλον τόσων ανθρώπινων ζωών ενώ παράλληλα, θα πρέπει να ξεδιαλύνει, ο καθένας χωριστά, τα προσωπικά του συναισθήματα.

Η Smith, από το πρώτο κι όλας βιβλίο της "Επιστροφής", είχε κάνει μια σημαντική στροφή όσον αφορά τον τρόπο γραφής της. Και μπορεί στο "Σούρουπο" να μην τα κατάφερε πολύ καλά ωστόσο, στο "Ψυχές Στο Σκοτάδι", οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως ανέβασε αρκετά ψηλά τον πήχη ενώ τώρα πια, στα "Μεσάνυχτα", μοιάζει να έχει ξεκαθαρίσει απόλυτα το τι θέλει να κάνει, που θέλει να οδηγηθεί η ιστορία της και πως επιθυμεί να εξελιχθούν οι χαρακτήρες της. Δεν υπάρχουν αλλόκοτες, αδιευκρίνιστες συμπεριφορές αλλά αντίθετα, η κάθε μία από αυτές, αιτιολογείται επειδή είναι ξεκάθαρο από που πηγάζουν. Δεν υπάρχουν κενά στην πλοκή αφού η δυναμική της αφήγησης ακολουθεί μια πολύ συγκεκριμένη πορεία, χωρίς νεκρά σημεία και με την ένταση και την αγωνία να μην υποσκελίζονται στιγμή από άλλους, κατώτερους παράγοντες. Οι ίδιοι οι χαρακτήρες, δεν είναι πλέον απρόσιτοι αλλά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ταυτιζόμαστε μαζί τους γιατί ακόμα κι αν δεν τους μοιάζουμε, είμαστε σε θέση τώρα πια, να τους καταλάβουμε.

Το μοναδικό ίσως μειονέκτημα του βιβλίου, έχει να κάνει με την ερωτική, εσωτερική σύγκρουση της Έλενας η οποία, για μένα, δεν δικαιολογείται, όχι απόλυτα τουλάχιστον. Και αυτό δεν το λέω επειδή στηρίζω κάποια συγκεκριμένη άκρη του debate αλλά γιατί, μέχρι και το προηγούμενο βιβλίο, δεν είχε δοθεί στο στοιχείο αυτό τόση έμφαση, ώστε να δικαιολογείται αυτή η μεταστροφή στο τελευταίο. Στον αντίποδα, και στα πολύ θετικά, οφείλω να αναφέρω την αρκετά εκτενή ανάλυση όσον αφορά τα κιτσούνε και την ιστορία τους. Η ιστορία, με την τροπή που έχει πάρει, έχει μια άμεση σύνδεση με την Ιαπωνία και τους θρύλους, κάτι το οποίο είναι ξεκάθαρο πλέον πως βασίζεται σε αληθινούς θρύλους και δοξασίες και όχι σε κάτι που η ίδια η συγγραφέας έπλασε με το νου της, προς χάριν διευκόλυνσης της δικής της ιστορίας. Έχει μελετήσει το θέμα αρκετά, μας δίνει τις απαραίτητες πληροφορίες για να κατανοήσουμε ορισμένα σημαντικά πράγματα και αυτό, είναι κάτι που πάντα με συγκινεί.

Με πολύ απλά λόγια, τα "Μεσάνυχτα", είναι ένα βιβλίο που λίγο-πολύ τα έχει όλα. Αγωνία και συνεχή, αδιάκοπη δράση, έντονη συναισθηματική φόρτιση, ανατροπές κι εκπλήξεις, γρίφους που πρέπει να λυθούν και μυστικά καλά κρυμμένα που αν δεν αποκαλυφθεί η αλήθεια άμεσα, μπορεί να στοιχίσουν. Η γραφή της Smith είναι σαφέστατα πιο καλή, πιο σύγχρονη και πιο φρέσκια απ' ότι στα πρώτα τέσσερα βιβλία της σειράς, γεγονός που καθιστά το βιβλίο πιο ευκολοδιάβαστο και ευκολοχώνευτο για εμάς που στο σήμερα, έχουμε διαβάσει δεκάδες βιβλία φανταστικού, πόσω μάλλον με βρικόλακες. Αναμφίβολα, είναι το καλύτερο βιβλίο της σειράς και ειλικρινά, χαίρομαι που εκδόσεις Ψυχογιός αποφάσισαν να προχωρήσουν στην έκδοση και των επόμενων καθώς το τέλος, μας αφήνει με κομμένη την ανάσα, αλλά και με υψηλές προσδοκίες για όλα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν.

Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:

Συγγραφέας: L. J. Smith

Μεταφραστής: Αλεξοπούλου Ευηνέλλα

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία

Έτος Έκδοσης: 2013

Αρ. σελίδων: 488

ISBN: 978-960-496-853-4

Read More

ΝΙΚΗΤΕΣ ΚΛΗΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ "INFERNO" ΤΟΥ DAN BROWN

Έχουμε τους 2 νικητές της κλήρωσής μας όπου κερδίσουν από ένα αντίτυπο του βιβλίου του Dan Brown, INFERNO.

Τα ονόματα των νικητών είναι τα εξής και θα πρέπει να επικοινωνήσουν μαζί μας ώστε να ενημερωθούν για την παραλαβή του δώρου τους:

Nikos Oo
Vicky Kotoula

Συγχαρητήρια σε όλους και ευχαριστούμε πολύ τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ για τη δωρεά τους στο blog μας και τα μέλη του.

Μείνετε συντονισμένοι γιατί έρχονται και άλλες, νέες κληρώσεις...

Read More

ΕΚΠΟΙΗΣΗ-ΠΑΖΑΡΙ ΒΙΒΛΙΟΥ 2013 ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

Το Επαγγελματικό Σωματείο Εκδοτών - Βιβλιοπωλών Ελλάδος (Ε.Σ.Ε.Β.Ε.) μετά από μια σειρά επιτυχημένων εκποιήσεων βιβλίου σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Ξάνθη διοργανώνει με την συμμετοχή 100 εκδοτικών οίκων την εκποίηση βιβλίου για πρώτη φορά στο Ηράκλειο της Κρήτης, στο Εμπορικό Κέντρο TALOS PLAZA.

Και σε αυτή την εκποίηση πωλούνται βιβλία που έχουν εκδοθεί τουλάχιστον πέντε χρόνια πριν και που κατά κανόνα δεν βρίσκονται πλέον στα ράφια των βιβλιοπωλείων με τιμή έκπτωσης τουλάχιστον 70% η και περισσότερο, σε σχέση με την αρχική τιμή που είχαν στα βιβλιοπωλεία.

Τα βιβλία της τελευταίας πενταετίας το κοινό μπορεί να τα προμηθευτεί από τα βιβλιοπωλεία της πόλης, όπως και όλα τα σχολικά του είδη. Όλα τα βιβλία διαθέτουν αυτοκόλλητη ετικέτα barcode με την τελική τιμή πώλησης στην εκποίηση ώστε το κοινό να βλέπει την τιμή που αγοράζει το κάθε βιβλίο. Βιβλία όλων των κατηγοριών για όλες τις ηλικίες.Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στο ποσό ή στην ποσότητα αγοράς. Μπορεί να αγοράσει κανείς και ένα μόνο βιβλίο με 0,50 λεπτά.

Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

Read More

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ του Andrew Fukuda - Book review

Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:

Μην ιδρώνεις. Μη γελάς. Μην προσελκύεις την προσοχή των άλλων. Και πάνω απ’ όλα, ό,τι κι αν κάνεις, μην ερωτευτείς κάποιον απ’ αυτούς.

Ο Τζιν διαφέρει από όλους γύρω του. Δεν μπορεί να τρέξει σαν αστραπή, οι ακτίνες του ήλιου δεν τον σκοτώνουν, δεν τυραννιέται από ασίγαστη λαχτάρα για αίμα. Ο Τζιν είναι ανθρώπινο πλάσμα και γνωρίζει τους κανόνες. Πρέπει να κρύβει την αλήθεια. Είναι ο μόνος τρόπος για να παραμείνει ζωντανός στον κόσμο της νύχτας, έναν κόσμο όπου το είδος του θεωρείται λιχουδιά.

Όταν κληρώνεται για να κυνηγήσει τα τελευταία εναπομείναντα ανθρώπινα πλάσματα –μια μοναδική, εξαιρετικά σπάνια ευκαιρία–, η προσεκτικά οικοδομημένη ζωή του αρχίζει να καταρρέει γύρω του. Ο δρόμος του διασταυρώνονται με τον δρόμο ενός κοριτσιού που τον κάνει να νιώθει πράγματα που δεν πίστευε ότι θα ένιωθε ποτέ – αλλά και με τον δρόμο μιας αγέλης ανελέητων κυνηγών, που τον αντιμετωπίζουν με ολοένα αυξανόμενη καχυποψία, καθώς υποπτεύονται την αληθινή φύση του.

Τώρα που ο Τζιν βρήκε επιτέλους κάτι για το οποίο αξίζει να αγωνιστεί, η ανάγκη του να επιβιώσει είναι ισχυρότερη από κάθε άλλη φορά… Αξίζει ωστόσο να θυσιάσει γι’ αυτό την ανθρωπιά του;

Προσωπική άποψη:

Είχα ακούσει πολλά, πάρα πολλά σχόλια σχετικά με "Το Κυνήγι" του Andrew Fukuda και τα περισσότερα, μπορώ να πω ότι ήταν κάτι παραπάνω από θετικά. Ως εκ τούτου, θα ήταν αδύνατον να μην διαβάσω ένα βιβλίο που όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο έχει συζητηθεί πάρα πολύ και ενίοτε, έχει προκαλέσει αντιδράσεις. Και ξεκινώντας την ανάγνωση, είχα την πεποίθηση πως πρόκειται για μια ακόμη paranormal ιστορία όμως η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική αφού ο συγγραφέας καταφέρνει με περισσή θα τολμούσα να πω, ευκολία, να δώσει μια διαφορετική διάσταση σε ένα είδος που έχει συζητηθεί και παράλληλα, κατηγορηθεί, όσο λίγα. Και ως άνθρωπος που αγαπά το είδος και παρακολουθεί τις εξελίξεις πάνω σε αυτό, οφείλω να πω πως εντυπωσιάστηκα από το τελικό αποτέλεσμα.

Ο κόσμος μας, έχει αλλάξει. Το κυρίαρχο είδος, είναι εκείνο των αρπακτικών τα οποία δεν μπορούν να ζήσουν κάτω από το φως του ήλιου, τρέφονται με σάρκα και αίμα και παρά τις όποιες άλλες παράξενες συνήθειές τους, συντελούν μια κατά τ' άλλα φυσιολογική, λειτουργική κοινωνία. Ανάμεσά τους ζει ένα νεαρό αγόρι, ένα χέπερ όπως τον αποκαλούν, ένας άνθρωπος που δεν ανήκει στο είδος τους και που έχοντας χάσει την οικογένειά του, προσπαθεί να επιβιώσει σε έναν κόσμο που τον απειλεί κάθε στιγμή. Και τα καταφέρνει μια χαρά, μέχρι τη στιγμή τουλάχιστον που ο Ηγεμόνας ανακοινώνει, μετά από δέκα χρόνια, τη διεξαγωγή ενός νέου Κυνηγιού Χέπερ στη διάρκεια του οποίου οι τυχεροί που θα κληρωθούν, θα μπορέσουν να διεκδικήσουν την σάρκα τους. Και για κακή του τύχη, είναι ένας από τους εφτά κυνηγούς, γεγονός που τον αναγκάζει να μεταφερθεί στο Ινστιτούτο Ερευνών Χέπερ, όπου θα εκπαιδευτεί για πέντε μέρες και μέχρι να ξεκινήσει το Κυνήγι, με την κάλυψή του να κινδυνεύει περισσότερο από ποτέ άλλοτε.

Πρώτα απ' όλα, θεωρώ πως το συγκεκριμένο βιβλίο δεν είναι απλά ένα μυθιστόρημα αλλά ένα κοινωνικό και πολιτιστικό συγκείμενο. Τα αρπακτικά αυτά πλάσματα που κυριαρχούν στον κόσμο, δεν είναι απλά οντότητες με ζωώδη ένστικτα, αλλά αποτελούν ένα κοινωνικό σύνολο με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, συμπεριφορές και κανόνες. Έχουν Ηγεμόνα, έχουν κοινωνικές υποχρεώσεις, μόρφωση, νόηση και εκπαίδευση, στοιχεία που τα κάνουν πιο προσιτά και ίσως, λιγότερο αποκρουστικά. Δεν εκφράζουν κανένα συναίσθημα, όχι με τους παραδοσιακούς τουλάχιστον τρόπους, εκτός απ' όταν η δίψα τους για σάρκα χέπερ τους καταβάλει και κυριεύει κάθε τους ένστικτο. Είναι στιγμές εκείνες όπου καλούμαστε να συνειδητοποιήσουμε πως όσο κι αν μοιάζουν με μας, δεν ανήκουμε στο ίδιο είδος και πως η παρουσία τους και μόνο σε έναν συγκεκριμένο χώρο, αποτελεί θανάσιμη απειλή, προκαλώντας ένα αίσθημα ασφυξίας αφού τα σημεία που υπερτερούν είναι πάρα πολλά και οι πιθανότητες να ξεφύγει κανείς, είναι μηδαμινές.

Το μοναδικό ίσως μειονέκτημα του βιβλίου έχει να κάνει με το ότι η προαναφερόμενη κοινωνικοπολιτική κατάσταση, παρουσιάζεται ως κάτι δεδομένο με τον συγγραφέα, να αποφεύγει να μας εξηγήσει το πως και το γιατί κατέληξε ο κόσμος και οι άνθρωποι στο να εξελιχθούν κατ' αυτόν τον τρόπο. Βέβαια, αυτό είναι κάτι που πιθανολογώ πως θα αναλυθεί στα επόμενα βιβλία της σειράς, με τον Fukuda να θέλει να δημιουργήσει σε πρώτη φάση ένα κλίμα μυστηρίου, βασιζόμενο στην άγνοιά μας και στην επιθυμία μας να ανακαλύψουμε περισσότερα για τον δυστοπικό κόσμο που ο ίδιος έπλασε με τόσο τρομακτικό ρεαλισμό. Αυτός είναι πιθανότατα και ο λόγος που το όνομα του πρωταγωνιστή δεν αναφέρεται παρά μονάχα φτάνοντας στο μέσον του βιβλίου, ένα ακόμα στοιχείο που αν το καλοσκεφτούμε, εξυπηρετεί έναν ακόμα, απώτερο σκοπό. Τα χέπερ δεν είναι τίποτα περισσότερο από εκλεκτά εδέσματα, τροφή προς χάριν της γευστικής ικανοποίησης και το να έχουν ταυτότητα, είναι άσκοπο και άχρηστο, ένα αίσθημα που μεταφέρεται και στην οντότητα των ίδιων των αρπακτικών που από την στιγμή που δεν αναπτύσσουν δεσμούς, δεν έχουν ανάγκη από χαρακτηρισμούς.

"Το Κυνήγι" είναι ένα εξαιρετικά καλογραμμένο βιβλίο, που δεν στερείται δράσης και αγωνίας, από την πρώτη μέχρι και την τελευταία του σελίδα. Οι περιγραφές του συγγραφέα, άκρως ρεαλιστικές και άγριες, συνθέτουν ένα αποκρουστικό και εφιαλτικό σκηνικό μιας δυστοπικής κοινωνίας που κανείς δεν ξέρει πως ακριβώς εξελίχθηκε κατ' αυτόν τον τρόπο. Ένας αγώνας επιβίωσης αλλά και μιας βαθύτερης εσωτερικής επιθυμίας, εκείνης του να μην ξεχάσεις ποτέ ποιος είσαι, από που προέρχεσαι και τι πρέπει να κάνεις. Μια καθημερινή μάχη, όχι μόνο με το ίδιο το σύστημα, αλλά με τον ίδιο σου τον εαυτό και τις βαθύτερες επιθυμίες σου που απειλούν κάθε ώρα και στιγμή να βγουν στην επιφάνεια και να σε εκθέσουν με κίνδυνο την ίδια σου τη ζωή. Νομίζετε πως έχετε διαβάσει κάθε πιθανή παραλλαγή ιστοριών για βαμπίρ; Τότε, μάλλον κάνετε λάθος, γιατί το συγκεκριμένο βιβλίο δεν προσφέρει απλά κάτι το καινούργιο, κάτι το πρωτότυπο, αλλά έναν συνδυασμό ειδών που σε προκαλεί να σκεφτείς και να αγωνιστείς για να επιβιώσεις.

Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:

Συγγραφέας: Andrew Fukuda

Μεταφραστής: Ισμυρίδου Πλαμύρα

Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία

Έτος Έκδοσης: 2013

Αρ. σελίδων: 392

ISBN: 978-960-501-696-8

Το review ανέβηκε επίσης στο Culturenow.gr:
http://www.culturenow.gr/23005/vivlio-to-kynhgi-andrew-fukuda

Read More

ΦΙΛΕΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ της Jennifer Weiner - Book review

Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:

Μια σπουδαία, ξεκαρδιστική περιπέτεια που σου κόβει την ανάσα, μια ιστορία για την προδοσία και την πίστη, την οικογένεια και τα μυστικά των μικρών πόλεων. Ένα βιβλίο για τη ζωή που κυλά μες στην τραγωδία, για τον έρωτα που φανερώνεται εκεί που δεν τον περιμένεις, και για τους δεσμούς που κρατάνε δυο φίλες ενωμένες για πάντα.

«Διατρέχοντας την ιστορία δυο γυναικών από την παιδική τους ηλικία μέχρι το σήμερα, όπου η φιλία έχει δώσει τη θέση της στην απουσία και την αμηχανία, το “Φίλες για Πάντα” αναμειγνύει στοιχεία αστυνομικού μυθιστορήματος, κοινωνικής σάτιρας και καθηλωτικής αφήγησης, πλέκοντας με μαεστρικό τρόπο την αγωνία, το γέλιο και τη συγκίνηση. Ένα βιβλίο μαγευτικό, που διαβάζεται μονορούφι»

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΚΟΡΤΩ

Προσωπική άποψη:

Η Jennifer Weiner είναι συγγραφέας πολλών best sellers στο εξωτερικό, με το "Φίλες Για Πάντα" να είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της που κυκλοφορεί στη χώρα μας, από τις εκδόσεις Διόπτρα. Χωρίς να είμαι λοιπόν σίγουρη για το περιεχόμενο, αφού η περίληψη του βιβλίου δεν είναι ιδιαίτερα κατατοπιστική, αποφάσισα να το πάρω μαζί μου στις καλοκαιρινές μου διακοπές, έχοντας την αίσθηση πως πρόκειται για κάτι ανάλαφρο και ευχάριστο, που δεν θα με προβλημάτιζε ιδιαίτερα και που κάλλιστα, θα μπορούσε να με συντροφεύσει στις παραλίες. Και τελικά, δεν έπεσα και πολύ έξω αφού στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια ιστορία βατή και εύκολη, με κάποιους κοινωνικούς προβληματισμούς που δίνονται χωρίς κόπο και που χωρίς να καθιστούν το σύνολο του έργου ως κάτι το ξεχωριστό, είναι ευχάριστο και ευκολοδιάβαστο.

Η Άντι και η Βαλ είναι δύο γυναίκες λίγο μετά τα τριάντα οι οποίες, όταν ήταν παιδιά, υπήρξαν οι καλύτερες φίλες, παρά την διαφορετικότητά τους, τόσο σε εξωτερική εμφάνιση, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Οι ζωές τους όμως χωρίστηκαν και η καθεμία τράβηξε τον δρόμο της με την φιλία τους να μην είναι τίποτα περισσότερο από μια ανάμνηση. Μέχρι τουλάχιστον την βραδιά επανένωσης παλαιών συμμαθητών όπου η Βαλ σε μια συνάντηση με έναν άνθρωπο που σημάδεψε το παρελθόν της, χάνει τον έλεγχο οδηγώντας τις καταστάσεις στα άκρα και πιθανότατα, σε ένα έγκλημα. Μην έχοντας που αλλού να στραφεί, ζητάει την βοήθεια της Άντι και μαζί ξεκινάνε ένα οδοιπορικό προκειμένου να ανακαλύψουν τι πραγματικά έχει συμβεί και αν πράγματι η Βαλ έχει λόγους να ανησυχεί ενώ παράλληλα, κάνουν μια αναδρομή στη σχέση τους και σε όλα εκείνα που τις έφεραν κοντά και που στο τέλος, τις χώρισαν.

Η Weiner επιλέγει έναν ιδιαίτερο τρόπο αφήγησης που τώρα τελευταία, συναντάμε όλο και περισσότερο. Ορισμένα κεφάλαια, δίνονται μέσω πρωτοπρόσωπης αφήγησης, την οποία και αναλαμβάνει η Άντι ενώ κάποια άλλα, μέσω τριτοπρόσωπης, επιτρέποντάς μας με τον τρόπο αυτό να παρακολουθήσουμε όλες τις εξελίξεις της υπόθεσης, ακόμα κι εκείνες στις οποίες οι δύο γυναίκες, δεν μπορούν να έχουν ανάμειξη. Η συγκεκριμένη τεχνική μπορεί να κρύβει παγίδες όμως η συγγραφέας φαίνεται να την χειρίζεται αρκετά καλά, κάνοντας το κείμενό της να ρέει αβίαστα και χωρίς να κουράζει ή να αποπροσανατολίζει τον αναγνώστη. Έχουμε με απλά λόγια, μια σφαιρική εικόνα της ιστορίας, ρίχνοντας κάθε τόσο μια ματιά στις σκέψεις, τα συναισθήματα αλλά και τις αναμνήσεις όλων των εμπλεκομένων, πηγαίνοντας από το παρελθόν στο παρόν, κατανοώντας πλήρως τις πράξεις και τα κίνητρά τους αλλά και όλα εκείνα που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, σημάδεψαν τη ζωή τους και θα την κατευθύνουν στο μέλλον.

Η ιστορία, αν και δεν κατάφερε προσωπικά να με συγκινήσει, είναι αρκετά αληθινή θα έλεγα, θυμίζοντάς μας κάτι που θα μπορούσε να έχει συμβεί και να αφορά εμάς τους ίδιους, τους φίλους ή και τους γείτονές μας. Μικρά κομμάτια της καθημερινότητας ενωμένα σε ένα παζλ που συνθέτουν την εικόνα μιας ζωής που ακόμα κι αν φαντάζει έτσι στα μάτια κάποιου, δεν είναι απαραίτητα τέλεια. Η Άντι και η Βαλ μοιράστηκαν μια ζωή, ζηλεύοντας η μία αυτά που είχε η άλλη και επιθυμώντας ενδόμυχα όλα εκείνα που τελικά, σημάδεψαν και πλήγωσαν την κάθε μία αντίστοιχα. Δεν συμπαθείς ούτε αντιπαθείς κάποια από τις δύο γιατί όσο κι αν το θέλεις, ταυτίζεσαι και με τις δυο τους σε διαφορετικά επίπεδα και όσο τα γεγονότα του παρελθόντος ξεδιπλώνονται, μπορείς να κατανοήσεις, ακόμα και να δικαιολογήσεις συμπεριφορές που υπό άλλες συνθήκες μπορεί να έμοιαζαν απαράδεκτες, ικανές να δεχτούν κάθε κατηγορία από μέρους μας.

Διαβάζοντας το συγκεκριμένο βιβλίο, αισθάνθηκα σαν να παρακολουθούσε μια πιο σύγχρονη, ανάλαφρη και χιουμοριστική εκδοχή της ιστορίας της "Θέλμα και Λουίζ", με δόσεις αστυνομικού μυστηρίου και περιπέτειας, αρκετά ισορροπημένου χιούμορ, αν και κάποιες στιγμές αγγίζει τα όρια της υπερβολής. Παράλληλα, είναι μια ψυχογραφική προσέγγιση δύο διαφορετικών χαρακτήρων που στην πραγματικότητα, επιζητούν ακριβώς τα ίδια πράγματα διεκδικώντας τα με διαφορετικούς τρόπους και μια παρουσίαση των αμφίδρομων διαδρομών στα μονοπάτια της ζωής δύο γυναικών που θέλοντας ή μη επηρεάζουν, όχι μόνο τις μεταξύ τους σχέσεις αλλά εκείνες ενός ευρύτερου κοινωνικού συνόλου. Αυτό που μπορώ να αναγνωρίσω στην συγγραφέα, είναι πως δεν διστάζει να τσαλακώσει την εικόνα των πρωταγωνιστριών της ενώ παράλληλα, οφείλω να αναγνωρίσω την εξαιρετική δουλειά που έκανε ο Αύγουστος Κορτώ στον τομέα της μετάφρασης προσθέτοντας τη δικιά του πινελιά.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα βιβλίου:

Συγγραφέας: Jennifer Weiner

Μεταφραστής: Αύγουστος Κορτώ

Εκδόσεις: Διόπτρα

Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία

Έτος Έκδοσης: 2013

Αρ. σελίδων: 488

ISBN: 978-960-364-635-8

Read More