Όταν μου πρότειναν να διαβάσω το "Lover's Doll", η αλήθεια είναι πως ήμουν επιφυλακτική. Γενικά τουλάχιστον όσον αφορά τα manga, προτιμώ τις πιο ρεαλιστικές ιστορίες κι επειδή η συγκεκριμένη βασίζεται στο μεταφυσικό στοιχείο, δεν ήμουν σίγουρη κατά πόσο θα μπορούσα να ταυτιστώ. Τελικά, το manga αυτό της Kazuhiko Mishima που κυκλοφόρησε το 2008 από τις εκδόσεις Libre και δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό "Magazine Be x Boy" - αξίζει ν' αναφέρουμε πως έχει εκδοθεί και στα γαλλικά-, κατάφερε μέσα από τα 6 του κεφάλαια και τις 184 σελίδες του να μου κλέψει την καρδιά.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ MANGA:
Όταν ο Shin ακούει τις φήμες που κυκλοφορούν γύρω από μια κούκλα, γνωστή και ως "bloody doll", σύμφωνα με τις οποίες μεταμορφώνεται σε άνθρωπο με αιμοσταγείς τάσεις, δεν μπορεί να πιστέψει πως ίσως και να είναι αληθινές. Παρ' όλα ταύτα, είναι περίεργος να την δει και να ανακαλύψει μόνος του για ποιον λόγο δημιουργείται τόσο μεγάλος ντόρος. Αυτή είναι η αρχή της δικιάς του ιστορίας με την "bloody doll" την οποία, με το που την αντικρίζει σε μια φωτογραφία, την ερωτεύεται και θέλει να την αποκτήσει οπωσδήποτε. Και το κάνει... για να ανακαλύψει πως οι φήμες που θέλουν την κούκλα να ζωντανεύει είναι πέρα για πέρα αληθινές, αν και στην πραγματικότητα, αντί για αίμα, το μόνο που ζητάει από τον εκάστοτε ιδιοκτήτη της είναι η εκδήλωση της αγάπης του. Και για τον Shin, αυτό, δεν αποδεικνύεται ιδιαίτερα δύσκολο, αν και οι δυο τους πρέπει να μάθουν πως να διαχειρίζονται την μεταξύ τους κατάσταση, αλλά και την παραδοξότητα της σχέσης τους.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ:
- Όπως ίσως να έχετε καταλάβει, το συγκεκριμένο story είναι πέρα για πέρα supernatural οπότε, για να μπορέσει να το διαβάσει κανείς, χωρίς να πετάξει καντήλες, θα πρέπει να έχει από τη φύση του μια συμπάθεια στο είδος. Προσωπικά, κι επειδή έχω μάθει να μην απορρίπτω καμία κατηγορία, όσο περίεργο κι αν μου φάνηκε ως ιδέα, αποφάσισα να το διαβάσω και όχι μόνο δεν το μετάνιωσα, αλλά το απόλαυσα στο έπακρο ενώ είναι από τα manga εκείνα που μου δημιούργησαν πάρα πολλά και ποικίλα συναισθήματα.
- Αναμφίβολα, είναι από τα πιο ρομαντικά manga που έχουν πέσει ποτέ στα χέρια μου, με το μεταφυσικό στοιχείο που αναφέρθηκε και παραπάνω, αντί να επιβαρύνει την κατάσταση, να προσθέτει τελικά πόντους στο όλο εγχείρημα. Θα τολμούσα να πως πως η ιστορία κρύβει μέσα της μια τραγικότητα που συναντάμε σε πολύ κλασσικά και διαχρονικά κείμενα, όπως τα Σαιξπηρικά δράματα, κάτι που αυτόματα προσθέτει στην ιστορία έναν λυρισμό που είναι αρκετός για να μας συγκινήσει. Και ναι... όσο πλησίαζα στο τέλος της ιστορίας, έκλαψα και δεν ντρέπομαι να το πω.
- Αν κάτι μου τράβηξε την προσοχή πέραν της περίληψης, αυτό ήταν το art του εν λόγω manga. Χωρίς να είναι ό,τι πιο εντυπωσιακό μπορεί να συναντήσετε, έχει την αξία του και δεδομένης της παλαιότητας του τεύχους, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι σε αρκετά υψηλό επίπεδο. Η δημιουργός έχει επιλέξει σκόπιμα να σχεδιάσει τους χαρακτήρες της με τέτοιον τρόπο ώστε η σεξουαλική τους ταυτότητα να μην είναι απόλυτα ξεκάθαρη, παρά μονάχα στο τέλος της ιστορίας, αφήνοντάς μας έτσι να κάνουμε εικασίες στις οποίες, οι περισσότεροι, πέφτουμε έξω τελικά. Για να βοηθήσει την απόπειρά της αυτή, χρησιμοποιεί πρόσωπα με έντονες τετραγωνισμένες γωνίες, ενώ παίζει πάρα πολύ με την εκφραστικότητα των ματιών που στην προκειμένη, εκδηλώνουν και περισσότερα απ' ότι τα λόγια.
- Αυτό το οποίο πρέπει να αναφέρω, είναι πως το συγκεκριμένο manga δεν έχει καμία άλλη, παρά μόνο μία ερωτική σκηνή η οποία και εμπεριέχεται στο τελευταίο, extra κεφάλαιο, εκείνο που ξεκαθαρίζει την προαναφερόμενη, μη ξεκάθαρη σχέση ανάμεσα στους πρωταγωνιστές, όσον αφορά την ταυτότητα των σεξουαλικών τους ρόλων, τουλάχιστον. Άλλη μια απόδειξη πως η δημιουργός ήθελε να εστιάσει στο συναίσθημα και όχι στο πάθος ή στο σεξ. Αν κι εδώ που τα λέμε, μπορεί να είναι μία και μοναδική σκηνή, αλλά είναι εξαιρετική.
- Τέλος, θεωρώ πως ως ιστορία, έχει πολλά μηνύματα να περάσει. Μηνύματα που σχετίζονται άμεσα με την έννοια της διαφορετικότητας και που μπορεί αυτή να οδηγήσει κάθε εμπλεκόμενη μεριά, ανάλογα με τον τρόπο που θα αντιμετωπιστεί. Γιατί το να αγαπήσεις κάποιον, είναι εύκολο. Το να τον αποδεχθείς γι' αυτό που πραγματικά είναι, αποτελεί ρίσκο. Ένα ρίσκο που ίσως να αξίζει να πάρεις. Παράλληλα, τονίζει πόσο εύκολο είναι είτε να παρεξηγηθεί κάποιος, είτε κάποιος άλλος να οδηγηθεί σε ακραίες συμπεριφορές, επηρεασμένος από συναισθήματα που έχουν προκληθεί βασισμένα σε βιαστικά συμπεράσματα. Οι άνθρωποι, είμαστε πλασμένοι έτσι ώστε να παραδινόμαστε στο παρορμητικό συναίσθημα. Αν όμως δεν μάθεις να το ελέγχεις, μπορεί να χάσεις την ευτυχία που αξίζεις ή ακόμα χειρότερα, να καταδικάσεις την ευτυχία κάποιου άλλου φέροντας το βάρος της ευθύνης μαζί σου για μια ζωή.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ:
Ξαφνικά συνειδητοποίησα πως θα μπορούσα να γράψω πολλά, πάρα για το συγκεκριμένο manga, το οποίο σίγουρα έχει μπει στη λίστα με τα αγαπημένα μου. Όμως, δεν θα το κάνω γιατί τότε θα μπω πιθανότατα στον πειρασμό να πω πράγματα που πρέπει να ανακαλύψετε μόνοι σας. Αυτό που θέλω να τονίσω για μια ακόμη φορά, είναι ο λυρισμός της εν λόγω ιστορίας, αλλά και ο συμβολισμός ο οποίος εμπεριέχεται στο μεγαλειώδες φινάλε της που, προσωπικά, με έκανε να ανατριχιάσω και να συγκινηθώ βαθύτατα. Μια ιστορία για το που μπορεί να σε οδηγήσει η αγάπη και πως όταν την συναντήσεις στην απόλυτη, ολοκληρωτική της μορφή, τότε δεν θα χρειάζεσαι τίποτα άλλο. Και όταν θα φτάσεις στο τέρμα του χρόνου, μπορείς να παραδοθείς γιατί δεν έχεις τίποτα άλλο πια να περιμένεις, τίποτα που να χρειάζεσαι αφού πλέον, έχεις ολοκληρωθεί, έχεις βρει αυτό που μια ζωή έψαχνες και είχες πραγματικά ανάγκη. Κάποιον να σε αποδεχτεί και να μπορεί να επιστρέψει όλα αυτά που αισθάνεσαι για εκείνον. Διαβάστε το και δεν θα χάσετε. Άλλωστε, τι κι αν είναι παραμύθι, όλα χρειάζονται και επιπλέον, καμιά φορά, μέσα στα παραμύθια κρύβονται οι μεγαλύτερες αλήθειες της ίδιας της ζωής.