Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο ηλικιωμένος Don Diego, που κάποτε ήταν ο θρυλικός Zorro, δραπετεύει ύστερα από 20 χρόνια φυλακής.
Εκπαιδεύει έναν παράνομο, τον Alejandro Murrieta για να γίνει ο συνεχιστής του έργου του.
Ο Alejandro ως ο νέος Zorro, πρέπει ν’ αγωνιστεί ενάντια του κατεστημένου και του Joaquin Murrieta.
Προσωπική άποψη:
Για την εταιρία παραγωγής του Spielberg σίγουρα αποτέλεσε πρόκληση το να γυρίσουν μια ταινία βασισμένη στην ιστορία του Zorro. Κι αυτό γιατί σε καμία περίπτωση δεν είναι εύκολο ν’ αναβιώσει ένας ξεχασμένος κινηματογραφικός μύθος. Έβαλαν λοιπόν ένα στοίχημα και καθώς έδειξαν τα πράγματα, τελικά μάλλον βγήκαν κερδισμένοι.
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι πρόσφατα δεν είχα παρακολουθήσει ποτέ ολόκληρη τη συγκεκριμένη ταινία. Όχι γιατί δεν είχα όλη την καλή διάθεση να το κάνω, αλλά γιατί απλά δεν ήταν ευνοϊκές οι συνθήκες. Έτσι δεν είχα μέχρι στιγμής ολοκληρωμένη άποψη. Τώρα που την είδα όμως, μπορώ να πω πως το αποτέλεσμα με ικανοποίησε σε όλα τα σημεία.
Στην προκειμένη περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με την κλασσική ιστορία του Zorro. Δεν μιλάμε για τον ήρωα που όλοι ξέρουμε, αλλά γι’ αυτόν που έρχεται, μετά από χρόνια για να πάρει τη θέση του. Έτσι, η ιστορία αποκτά αυτόματα άλλον αέρα, πιο μοντέρνο, πιο φρέσκο, πιο ζωντανό, πιο παιχνιδιάρικο. Κι επειδή ακριβώς μιλάμε για έναν άγνωστο άνθρωπο σε μια γνωστή θέση, τα κίνητρα καθώς κι η ίδια η ιστορία αποκτούν άλλο ενδιαφέρον. Αυτό του άγνωστου! Εδώ βέβαια θα ήθελα να πω ότι κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης, το όλο σκηνικό μου θύμισε κάτι από “Κόμη Μόντε Κρίστο”.
Η περιπέτεια διατηρείται από την αρχή σχεδόν της ταινίας σε υψηλά επίπεδα και καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος αυτής. Αποδεικνύει λοιπόν ότι δεν χρειάζονται πιστολίδια, γρήγορα αυτοκίνητα και λουτρά αίματος για να χαρακτηριστεί μια σκηνή δράσης. Μερικά άλογα και μερικά ξίφη είναι αρκετά για ν’ ανεβάσουν την αδρεναλίνη και να κρατηθεί αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Παρά όμως την περιπετειώδη φύση της ταινίας, ακόμα κι απ’ τις σκηνές δράσης, δεν απουσιάζει το χιούμορ. Και μιλάμε για πηγαίο χιούμορ που πραγματικά μερικές στιγμές σε κάνει να λύνεσαι στα γέλια. Αυτό βέβαια σε κάποιους πιθανόν να μην άρεσε, για ‘μένα όμως έκανα αυτές τις δύο ώρες σίγουρα πιο ευχάριστες.
Η μουσική επένδυση που δεν απουσιάζει από σχεδόν καμία σκηνή είναι ιδανική. Ακριβώς στους λατινικούς, αισθησιακούς και δυναμικούς ρυθμούς που επιτάσσουν τα σκηνικά, τα οποία κι αυτά έχουν στηθεί μ’ έναν αριστοτεχνικό τρόπο, έτσι ώστε να συνάδουν με το κλίμα της εποχής που λαμβάνει χώρα η ιστορία. Και φυσικά επειδή μιλάμε για ταινία του Hollywood δε θα μπορούσε ν’ απουσιάζει ένα ρομαντικό ειδύλλιο. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση θα μπορούσαμε να πούμε ότι επιβάλλεται. Δεν είναι δυνατόν ένας τόσο μεγάλος για την εποχή του ήρωας να μην αποτελεί αντικείμενο φαντασίωσης για τις νεαρές κυρίες. Και σίγουρα δε θα μπορούσε κι ο ίδιος να μην γοητευτεί από κάποια απ’ αυτές.
Ο Anthony Hopkins έχει το δικό του ξεχωριστό ρόλο, τον οποίο ερμηνεύει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο όπως πάντα. Αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια πολύ καλή επιλογή που δίνει κύρος στην ταινία. Απλά υπέροχος όπως πάντα, δεν χορταίνεις να τον βλέπεις. Απ’ την άλλη, ο Antonio Banderas φαντάζει η ιδανική επιλογή για τον ρόλο του Zorro. Δεν ξέρω αν οφείλεται στην λατινική καταγωγή του, πάντως αποδίδει τον χαρακτήρα του κεντρικού ήρωα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και σίγουρα εκπέμπει κάτι το γοητευτικό και μυστηριώδες. Ό,τι έπρεπε δηλαδή για το ρόλο ενός στιλάτου ιππότη. Όσο για την Katherine Zeta Jones, μπορεί να μην είναι η μεγαλύτερη ηθοποιός που έχει βγάλει ο σύγχρονος κινηματογράφος, ερμηνεύει όμως έναν ρόλο που της πηγαίνει και λόγο της ομορφιάς της είναι υπεύθυνη για την αισθητική τελειότητα της ταινίας.
Ξιφομαχίες, περιπέτεια, χιούμορ και ρομαντισμός καταφέρνουν να δέσουν μ’ έναν πολύ όμορφο τρόπο. Σίγουρα πρόκειται για μία απ’ τις καλύτερες και πιο προσεγμένες παραγωγές του είδους της. Αν δεν την έχετε δει κάντε το και σίγουρα θα περάσετε ένα πολύ ευχάριστο και διασκεδαστικό δίωρο.
Ο ηλικιωμένος Don Diego, που κάποτε ήταν ο θρυλικός Zorro, δραπετεύει ύστερα από 20 χρόνια φυλακής.
Εκπαιδεύει έναν παράνομο, τον Alejandro Murrieta για να γίνει ο συνεχιστής του έργου του.
Ο Alejandro ως ο νέος Zorro, πρέπει ν’ αγωνιστεί ενάντια του κατεστημένου και του Joaquin Murrieta.
Προσωπική άποψη:
Για την εταιρία παραγωγής του Spielberg σίγουρα αποτέλεσε πρόκληση το να γυρίσουν μια ταινία βασισμένη στην ιστορία του Zorro. Κι αυτό γιατί σε καμία περίπτωση δεν είναι εύκολο ν’ αναβιώσει ένας ξεχασμένος κινηματογραφικός μύθος. Έβαλαν λοιπόν ένα στοίχημα και καθώς έδειξαν τα πράγματα, τελικά μάλλον βγήκαν κερδισμένοι.
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι πρόσφατα δεν είχα παρακολουθήσει ποτέ ολόκληρη τη συγκεκριμένη ταινία. Όχι γιατί δεν είχα όλη την καλή διάθεση να το κάνω, αλλά γιατί απλά δεν ήταν ευνοϊκές οι συνθήκες. Έτσι δεν είχα μέχρι στιγμής ολοκληρωμένη άποψη. Τώρα που την είδα όμως, μπορώ να πω πως το αποτέλεσμα με ικανοποίησε σε όλα τα σημεία.
Στην προκειμένη περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με την κλασσική ιστορία του Zorro. Δεν μιλάμε για τον ήρωα που όλοι ξέρουμε, αλλά γι’ αυτόν που έρχεται, μετά από χρόνια για να πάρει τη θέση του. Έτσι, η ιστορία αποκτά αυτόματα άλλον αέρα, πιο μοντέρνο, πιο φρέσκο, πιο ζωντανό, πιο παιχνιδιάρικο. Κι επειδή ακριβώς μιλάμε για έναν άγνωστο άνθρωπο σε μια γνωστή θέση, τα κίνητρα καθώς κι η ίδια η ιστορία αποκτούν άλλο ενδιαφέρον. Αυτό του άγνωστου! Εδώ βέβαια θα ήθελα να πω ότι κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης, το όλο σκηνικό μου θύμισε κάτι από “Κόμη Μόντε Κρίστο”.
Η περιπέτεια διατηρείται από την αρχή σχεδόν της ταινίας σε υψηλά επίπεδα και καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος αυτής. Αποδεικνύει λοιπόν ότι δεν χρειάζονται πιστολίδια, γρήγορα αυτοκίνητα και λουτρά αίματος για να χαρακτηριστεί μια σκηνή δράσης. Μερικά άλογα και μερικά ξίφη είναι αρκετά για ν’ ανεβάσουν την αδρεναλίνη και να κρατηθεί αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Παρά όμως την περιπετειώδη φύση της ταινίας, ακόμα κι απ’ τις σκηνές δράσης, δεν απουσιάζει το χιούμορ. Και μιλάμε για πηγαίο χιούμορ που πραγματικά μερικές στιγμές σε κάνει να λύνεσαι στα γέλια. Αυτό βέβαια σε κάποιους πιθανόν να μην άρεσε, για ‘μένα όμως έκανα αυτές τις δύο ώρες σίγουρα πιο ευχάριστες.
Η μουσική επένδυση που δεν απουσιάζει από σχεδόν καμία σκηνή είναι ιδανική. Ακριβώς στους λατινικούς, αισθησιακούς και δυναμικούς ρυθμούς που επιτάσσουν τα σκηνικά, τα οποία κι αυτά έχουν στηθεί μ’ έναν αριστοτεχνικό τρόπο, έτσι ώστε να συνάδουν με το κλίμα της εποχής που λαμβάνει χώρα η ιστορία. Και φυσικά επειδή μιλάμε για ταινία του Hollywood δε θα μπορούσε ν’ απουσιάζει ένα ρομαντικό ειδύλλιο. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση θα μπορούσαμε να πούμε ότι επιβάλλεται. Δεν είναι δυνατόν ένας τόσο μεγάλος για την εποχή του ήρωας να μην αποτελεί αντικείμενο φαντασίωσης για τις νεαρές κυρίες. Και σίγουρα δε θα μπορούσε κι ο ίδιος να μην γοητευτεί από κάποια απ’ αυτές.
Ο Anthony Hopkins έχει το δικό του ξεχωριστό ρόλο, τον οποίο ερμηνεύει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο όπως πάντα. Αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια πολύ καλή επιλογή που δίνει κύρος στην ταινία. Απλά υπέροχος όπως πάντα, δεν χορταίνεις να τον βλέπεις. Απ’ την άλλη, ο Antonio Banderas φαντάζει η ιδανική επιλογή για τον ρόλο του Zorro. Δεν ξέρω αν οφείλεται στην λατινική καταγωγή του, πάντως αποδίδει τον χαρακτήρα του κεντρικού ήρωα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και σίγουρα εκπέμπει κάτι το γοητευτικό και μυστηριώδες. Ό,τι έπρεπε δηλαδή για το ρόλο ενός στιλάτου ιππότη. Όσο για την Katherine Zeta Jones, μπορεί να μην είναι η μεγαλύτερη ηθοποιός που έχει βγάλει ο σύγχρονος κινηματογράφος, ερμηνεύει όμως έναν ρόλο που της πηγαίνει και λόγο της ομορφιάς της είναι υπεύθυνη για την αισθητική τελειότητα της ταινίας.
Ξιφομαχίες, περιπέτεια, χιούμορ και ρομαντισμός καταφέρνουν να δέσουν μ’ έναν πολύ όμορφο τρόπο. Σίγουρα πρόκειται για μία απ’ τις καλύτερες και πιο προσεγμένες παραγωγές του είδους της. Αν δεν την έχετε δει κάντε το και σίγουρα θα περάσετε ένα πολύ ευχάριστο και διασκεδαστικό δίωρο.
Βαθμολογία 7,5/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Η Μάσκα Του Ζορό
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: Martin Campbell
Πρωταγωνιστές: Anthony Hopkins, Antonio Banderas, Katherine Zeta Jones, Diego Sieres, William Morayta
Παραγωγή: 1998
Διάρκεια: 136’
Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://www.imdb.com/title/tt0120746/
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Mask_of_Zoro



Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Η Μάσκα Του Ζορό
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: Martin Campbell
Πρωταγωνιστές: Anthony Hopkins, Antonio Banderas, Katherine Zeta Jones, Diego Sieres, William Morayta
Παραγωγή: 1998
Διάρκεια: 136’
Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://www.imdb.com/title/tt0120746/
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Mask_of_Zoro






26 Σχόλια:
ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΤΟ ΚΟΥΚΛΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΗ;ΓΙΝΕΤΑΙ;ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!!!(ΓΙΑ ΤΟΝ BANDERAS ΜΙΛΑΩ-ΜΗΝ ΠΑΡΕΞΗΓΗΘΩ!!!)
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΤΑΙΝΙΑ.Ο BANDERAS ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ
BANDERAS ΕΙΝΑΙ ΜΑΝΟΥΛΙ.
ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ Ο BANDERAS ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΤΑΙ.ΚΟΥΚΛΟΣ.
Τριπλό μήνυμα;!
Βλέπω fan του Banderas!
:p
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΚΗ ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ Ο BANDERAS!!!ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ,ΚΟΥΚΛΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΤΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!!
@ Βασιλική δεν συμφωνώ απόλυτα, αλλά κοριτσάκι είσαι, καταλαβαίνω μια... αδυναμία! ;)
Η ταινία είναι φοβερή...
Όσον αφορά για τον Banderas, συμφωνώ Γιώτα... Δείτε το "Ballistic: Ecks vs. Sever" ένα από τα μαργαριτάρια του Banderas και θα με θυμηθείτε. ;)
@ Δηλαδή Σωκράτη θα μας φτιάξει η διάθεση; Χα, χα, χα... :p
Εξαρτάται... Εμένα με εξόργισε... :p
@ Ε, άμα είναι βρε Σωκράτη να συγχιστώ, άσ' το καλύτερα! :p
Πολύ καλό εργάκι.Ο Μπαντερας δεν το συζητώ πολύ καλός ηθοποιοός αλλά ενα 8,5 του άξιζε :D
@ Geoscrm ε όχι και 8,5. Καλό αλλά ως εκεί! :)
gia osous eipan oti Baderas tora einai asximos simfono alla oxi kai stin tainia pos einai asximos kai oxi kouklos diafono katheta!!!
@ Εντάξει, γούστα είναι αυτά!
Προσωπικά δεν είναι του γούστου μου αλλά οκ! :)
Πάρα πολύ καλή ήταν ρε Γιώτα την είχε και πρόσφατα.Την βάζει το mega/star συνέχεια...αφού σου άρεσε τόσο πολύ τι τον τσιγκουνέυτηκες τον βαθμό;;;
Ένα 8,5 το έπαιρνε άνετα για όλους τους λόγους που λες παραπάνω!!! Πολύ καλή και η συνέχεια το "The legend of Zorro" βγήκε αρκετά χρόνια μετά 2005 αν δεν κάνω λάθος.Είχε και αυτή χιούμορ,περισσότερη δράση από την 1η αν και οι πρωταγωνιστές είναι εμφανώς μεγαλύτεροι και το σενάριο ήταν πιο δυνατό και εξελίσσεται με καλύτερο τρόπο αν την έχεις δει ανέβασε την και αυτή...
@ Geoscrm δεν μου άρεσε "τόόόόόσο πολύ", απλά την βρήκα καλή, εξού και ο βαθμός! Δεν έκοψα και τις φλέβες μου, σιγά μην έπαιρνε 8,5! :P
Καλά... η συνέχεια είναι μια μπουρούχα και μισή. Την έχω δει και δεν μου αρέσει καθόλου!
Σοβαρά;;; Εγώ την βρήκα πολύ διασκεδαστική για τους λόγους που σου είπα παραπάνω!!! Σε πολλούς το δεύτερο άρεσε περισσότερο από το 1ο!!!
@ Geoscrm τη βρήκα πολύ χαζοχαρούμενη τη δεύτερη... και ο Zoro... αποτυχημένος σε όλα; Έλεος!!!
Αποτυχημένος;Δεν νομίζω ρε Γιώτα.Σου είπα, για μένα η ταινία είχε καλύτερη υπόθεση από την 1η, καλύτερες σκηνές δράσης (ξιφομαχίες κλπ.) και ο Banderas με την Catherine έχουν πάρει το κολάι πλέον και τα δίνουν όλα!!!
@ Geoscrm είναι μια μαλακία και μισή και τι μου λες εσύ... :P
Είναι αποτυχημένος, σαν εκδικητής, σαν σύντροφος, σαν σύζυγος και οικογενειάρχης...
Απλά είναι μια ταινία για να χαβαλεδιάσεις, τίποτα περισσότερο!
Μα αυτό το μήνυμα ήθελε να περάσει.Ή θα ήταν ο μασκοφόρος που θα έσωζε πάντα από δύσκολες καταστάσεις το λαό,ή θα ήταν σωστός οικογενειάρχης και σε όλη την ταινία προσπαθεί να τα ισορροπήσει, αφού κάνοντας το ένα δεν καταφέρνει στο άλλο και αντιστρόφως...Τέλος πάντων εγώ την καταευχαριστήθηκα την ταινία αλλά οκ. Και πολύ καλή επινόησηση στο ότι το διαζύγιο ήταν στημένο,που την είχαν βάλει οι αστυνομικοί, που είχαν ανακαλύψει ποιος ήταν ο Ζορό...!!!
@ Geoscrm εγώ το βρήκα βλακoειδές αλλά οκ! :P
Από τις αγαπημένες μου περιπέτειες των ΄90ς, η ταινία αυτή καταφέρνει - εν μέρει - να αναβιώσει το πνεύμα των παλιών καλών swashbuckler movies του κλασικού Χόλλυγουντ. Ειδικά στις σκήνες δράσης, οπως π.χ. η αρχική, με τον Χόπκινς ως Ζορρό στην πλατεία, με τον Χόπκινς να ξιφομαχεί με τον αντιπαλό του στις σκάλες, με τον Μπαντέρας ως Ζορρό να αποκρούει με στυλ που μου θύμισε τον Ντάγκλας Φαίρμπανκς τους στρατιώτες γύρω από το τραπέζι, με την καταδίωξή του και τα ακροβατικά στα άλογα... Πολύ ενδιαφέρουσες οι ιστορικές αναφορές. Η Κάθλιν Ζέτα Τζόουνς κουκλάρα!
@ TaLaS από τις ιδιαίτερα καλές ταινίες του είδους, αν και το sequel ήταν απογοητευτικό.
Ούτε εμένα μου άρεσε η συνέχεια ...
(TaLaS)
Δημοσίευση σχολίου